Pies lagotto romagnolo - pochodzenie, opis wyglądu rasy

Rys historyczny

Pierwsze malowidło, na którym przedstawiony jest pies, wyglądający podobnie do lagotto, to fresk namalowany w pałacu książęcym w Mantui. Autorem jest malarz Andrea Mantegna (1431-1506). Psy te występowały głównie w regionie Emilia-Romania, obfitującym w jeziora. Były bowiem pierwotnie przeznaczone do aportowanie ptactwa z wody. Nazwa rasy pochodzi również od włoskiego określenia jeziora – lago. Z czasem jeziora zaczęto osuszać, a ich obszar przekształcać w pola uprawne. Ptactwo wodne zniknęło z tych terenów, natomiast psy zaczęto układać w zupełnie innym kierunku – poszukiwania trufli, w które obfituje region Emilia-Romania.

Niewiele wiadomo na temat tworzenia rasy. Pewne jest natomiast, że jest ona spokrewniona z pudlami, portugalskim i hiszpańskim psem dowodnym oraz francuskim barbetem. Nie miała też wcześniej jednej ustalonej nazwy. Dopiero w latach 70. XX wieku zorganizowała się grupa miłośników rasy i podjęła inicjatywę doprowadzenia do jej uznania i rejestracji w FCI. W 1988 roku powołano włoski klub rasy, a wstępne jej uznanie przez FCI nastąpiło w 1995 roku. Ostatecznie rasa lagotto romagnolo została uznana jednak dopiero dziesięć lat później, 6 lipca 2005 roku.

Hodowla lagotto romagnolo w Europie jest na dobrym poziomie, pogłowie jest dość wyrównane. Lagotto trafiły również za Atlantyk i zyskały tam ogromną sympatię. Poza Włochami cieszą się wielkim zainteresowaniem szczególnie w Szwajcarii, Skandynawii, Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. W Polsce hodowla lagotto romagnolo rozpoczęła się na początku XXI wieku. W 2005 roku została sprowadzona para psów z Włoch, która dwa lata później dała pierwsze w naszym kraju potomstwo (hodowla „Górska Fantazja”). Następnie lagotto pojawiły się w hodowli „Z Ustrońskiego Zakątka”, skąd mała suczka – Abigail – zawędrowała na Wybrzeże, dając początek lagotto w hodowli „Eminentia Canis”. Obecnie hodowli jest znacznie więcej, a z każdym rokiem wzrasta liczba osobników zgłaszanych na wystawy. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł o ciekawych włoskich rasach psów.

Lagotto romagnolo - opis wyglądu, charakter rasy

Lagotto romagnolo to niewielki pies o proporcjonalnej, mocnej budowie, gęstej, wełnistej, kędzierzawej sierści i „wiejskim” naturalnym wyglądzie. Wysokość w kłębie i długość tułowia jest niemal identyczna – sylwetka wpisuje się w kwadrat. Kufa jest o około 1/5 krótsza od mózgoczaszki, która jest tak samo długa, jak szeroka. Stop niezbyt mocny. Nos barwy od jasno- do ciemnobrązowej, zależnie od umaszczenia. Szczęki mocne, zgryz nożycowy lub cęgowy, dozwolony odwrócony nożycowy. Oczy dość duże, zaokrąglone i szeroko rozstawione, koloru od ochry do orzechowego i brązowego (w zależności od umaszczenia). Uszy średniej wielkości, wiszące, lekko unoszące się w akcji, obficie owłosione zarówno na zewnątrz, jak i od wewnątrz. Ogon sięga stawu skokowego, jest sierpowaty, w akcji uniesiony, ale nie zakręcony, dobrze owłosiony. Ruch lekki i sprężysty, bez inochodu, charakterystycznego dla niektórych ras (np. fila brasileiro).

Szata lagotto jest dwuwarstwowa. Włos okrywowy wełnisty, dość twardy, poskręcany w ciasne pierścionki, spomiędzy których widoczny jest podszerstek. Obie warstwy włosa są nieprzemakalne. Pierścionki są jednakowe na całym ciele włącznie z ogonem, jedynie na głowie nieco luźniejsze, tworzą wąsy, brwi i brodę. Sierść 1-2 razy w roku należy strzyc, aby nie uległa sfilcowaniu. Nie można jednak ostrzyc jej za krótko, gdyż uniemożliwi to ukształtowanie się pierścieni.

Lagotto występuje w kilku umaszczeniach:

  • brudnobiały (bianco)
  • brązowy (marrone)
  • biało-czekoladowy (bianco-marrone)
  • pomarańczowy (arancio)
  • biało-pomarańczowy (bianco-arancio)
  • przydymiony czekoladowy (roano-marrone).

U niektórych osobników występuje jasnoczekoladowa lub ciemnoczekoladowa maska. Dozwolone jest podpalanie w różnych odcieniach. Uwaga: kolor czarny, niezależnie czy występuje na sierści, czy w miejscach nieowłosionych (np. nos, powieki, wargi), stanowi wadę dyskwalifikującą i wykluczającą z hodowli.

Wysokość w kłębie psa – 43-48 cm (idealna 46 cm), suki – 41-46 cm (idealna 43 cm), z tolerancją do 1 cm w górę lub w dół. Ciężar ciała psa – 13-16 kg, suki 11-14 kg.

Lagotto romagnolo to pies wyjątkowo inteligentny i podatny na szkolenie. Jest łagodny, spokojny, bardzo przywiązany do swojej rodziny. Mają serdeczny, cierpliwy stosunek do dzieci i dobrze tolerują inne zwierzęta domowe. Obecnie ich instynkt łowiecki nie jest już tak silny jak dawniej. Niemniej, jest to rasa potrzebująca sporo ruchu, długich spacerów, uwielbia wodę, świetnie pływa i aportuje z wody. Pozbawiony zajęcia lagotto może znaleźć je sobie sam – np. przekopie domowy ogródek, nie zawsze we właściwym czasie…

Psy rasy lagotto romagnolo na trawie, a także hodowla lagotto romagnolo w Polsce, szczeniaki i cena
Jaka jest najlepsza hodowla lagotto romagnolo w Polsce i cena za szczeniaki z rodowodem

Doskonały węch lagotto sprawił, że po tym, kiedy straciły one przydatność jako psy aportujące ptactwo z jezior, zaczęły być szkolone do wyszukiwania trufli. Sprawdzają się w tym zadaniu doskonale. Oprócz tego świetnie radzą sobie w różnych psich sportach. Nadają się do układania w agility, frisbee, flyball, obedience bądź tropienia. Łagodne i życzliwie usposobione do wszystkich, mogą być jednak dobrymi stróżami, gdyż są bardzo czujne. Wobec obcych są również serdeczne, w przeciwieństwie do np. fila brasileiro, u których ojeriza (wym. oherisa) – niechęć do obcych daje się dostrzec już u kilkumiesięcznych szczeniąt.

Pielęgnacja, zdrowie, żywienie i hodowla lagotto romagnolo

Pielęgnacja szaty, przygotowanie do wystawy

Szata lagotto jest specyficzna i wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Rasa ta nie linieje. Konieczne jest jej systematyczne czesanie i strzyżenie. Im sierść dłuższa, tym częściej wymaga czesania. Natomiast co kilka tygodni powinna być skracana o 1/3 długości. Przeciętnie raz w miesiącu należy usuwać włos z wnętrza uszu. Zaniedbanie tego może doprowadzić do stanów zapalnych. Włosy z uszu wyrywa się, do czego hodowcy przyzwyczajają szczeniaki od małego.

Przynajmniej raz w roku, po sezonie wystawowym, psa trzeba krótko ostrzyc. Niektórzy strzygą na krótko dwa razy w roku, tuż po sezonie wystawowym i na dwa-trzy miesiące przed nowym sezonem. Częstotliwość strzyżenia zależy też od tempa wzrostu włosa, co jest cechą osobniczą. Należy to tempo obserwować i wypracować własny kalendarz strzyżeń. Zabieg najlepiej powierzyć doświadczonemu groomerowi.

Przygotowując psa do wystawy strzyże się go naturalnie, niedozwolone jest układanie fryzury jak np. u pudla. Sylwetka nie może być zmieniona. Sierść na głowie zostawia się dłuższą, ale oczy muszą być dobrze widoczne, a wąsy i broda uwydatnione. Okolice odbytu i genitaliów strzyże się na krótko. Długość włosa generalnie nie powinna przekraczać 4 cm – przy zbyt krótkim włosie nie mogą się ukształtować pierścienie i sędzia nie ma możliwości ocenienia struktury szaty.

Polecane karmy dla psów - sprawdź ceny!

Zdrowie, żywienie i hodowla lagotto romagnolo

Lagotto to rasa na ogół zdrowa i długowieczna. Jednak jak wszystkie psy rasowe, także i lagotto mają charakterystyczne schorzenia dziedziczne:

  • Młodzieńcza padaczka lagotto – ma łagodny charakter, przypomina objawami również łagodną padaczkę dziecięcą. Dotychczasowe badania, prowadzone na podstawie analizy rodowodów, pozwalają przypuszczać, że schorzenie dziedziczy się w sposób autosomalny recesywny (oboje rodzice muszą przekazać uszkodzony gen potomstwu)
  • Choroba spichrzeniowa lagotto (Lagotto Store Disease, LSD) – zaburzenie móżdżkowe, objawiające się nieskoordynowanymi ruchami, zwłaszcza chodem, oczopląsem, narastającą agresją
  • Dysplazja stawów biodrowych i/lub łokciowych
  • Zwichnięcie i wypadanie rzepek (patella)
  • Zaćma (katarakta)
  • Niedoczynność tarczycy
  • Gen krótkiego włosa (Furnishing).

Dobra hodowla lagotto romagnolo dopuszcza do rozrodu jedynie osobniki prześwietlone pod kątem dysplazji i genetycznie przebadane w kierunku pozostałych schorzeń i przypadłości. Jest wówczas gwarancja, że szczeniaki są genetycznie zdrowe. Wszystkie szczeniaki opuszczające hodowlę powinny zostać zaopatrzone w kopie certyfikatów badań pary rodzicielskiej.

Lagotto nie jest rasą wybredną pod względem żywienia. Można mu podawać dobrą, zbilansowaną karmę gotową (suchą lub mokrą) albo posiłki domowe, które jednak trzeba suplementować preparatami witaminowo-mineralnymi, zaleconymi przez lekarza weterynarii.

Cena szczeniaka lagotto zależy od pochodzenia, tytułów rodziców, prestiżu danej hodowli. Należy wziąć pod uwagę, że każde badanie i prześwietlenie kosztuje, co również ma wpływ na cenę szczeniąt. Za granicą cena szczeniaka jest nieco wyższa. Nie warto też sugerować się niską ceną np. w ogłoszeniu, gdzie można przeczytać, że szczeniaki są rasowe i z rodowodem. Mogą one mieć jedynie metryki, a rodowód wyrabiany jest przez ZKwP na podstawie metryki, złożonej przez właściciela w dowolnym oddziale Związku. Z rodowodem są więc rodzice szczeniąt. Wyrobienie rodowodu krajowego dla szczeniaka kosztuje 60 zł.

ikona podziel się Przekaż dalej