Czym zajmuje się behawiorystyka zwierząt? Praktyczny poradnik

Behawioryzm, czyli psychologia XX wieku – informacje, opinie

Czym zajmuje się behawiorysta zwierzęcy?

Jest to tzw. zoopsycholog. Behawiorystyka zwierząt opiera się na poznawaniu zachowań zwierząt i ich zrozumieniu. Jest to swego rodzaju terapia, podczas której wypracowuje się odpowiednie zachowanie stworzenia (poprzez m.in. naukę i zmniejszenie stresu), po to, aby poprawić relacje pomiędzy człowiekiem i zwierzęciem.

Behawiorysta zwierzęcy zajmuje się nie tylko odkryciem przyczyny danego zachowania zwierzęcia (rozmowa z właścicielem i obserwacja stworzenia), ale też na wyjaśnieniu właścicielowi, dlaczego jego zwierzęcy towarzysz zachowuje się w ten sposób. Behawiorysta nie jest cudotwórcą. Jeśli właściciel nie zastosuje się do jego poleceń, zachowanie pupila nie ulegnie zmianie.

Behawioryzm to ruch badawczy. Tylko dostrzegalne zachowanie zwierząt i ludzi może być przedmiotem badań według psychologii XX wieku. Na zachowanie organizmów wpływa środowisko i historia wzmocnień.

Studia behawiorystyczne, praca, opinie

Nie jest to praca wyłącznie dla osób, które skończyły weterynarię. Osoba nią zainteresowana musi przejść odpowiednie szkolenie, podczas którego zdobywa wiedzę z zakresu m.in. ewolucji wybranych zwierząt (np. kota lub psa), podstawy ich zachowań, zasady właściwej socjalizacji i mowy ciała stworzeń. Bardzo ważne jest to, aby było ono potwierdzone przez Ministerstwo Edukacji Narodowej (MEN). Inne certyfikaty tak naprawdę nie potwierdzają zdobytych kwalifikacji. 

Jeszcze do niedawna można było korzystać wyłącznie z kursów. Ich cena jest różna. Za niektóre trzeba zapłacić niecałe 3000 zł, ale inne są droższe. Zazwyczaj obejmują kilka zjazdów w wybranym terminie, a na koniec należy zdać egzamin i napisać pracę. Czasami zalecane są praktyki w schronisku. Część kursów dostępna jest online, ale żeby dostać certyfikat, również należy wykonać jakieś zadanie końcowe (rozwiązać test lub napisać pracę).

Jednak teraz możliwe są też studia na kierunku behawiorystyka zwierząt. Dostępne są studia inżynierskie lub magisterskie. Studia I stopnia trwają do 4 lat, a studia II stopnia są krótsze – zajmują do 2 lat. Można się na nie zdecydować zarówno w trybie dziennym (stacjonarnym), jak i zaocznym (niestacjonarnym).

Na kurs mogą zapisać się osoby pełnoletnie i tylko niekiedy wymagane jest wykształcenie wyższe (z jakiejkolwiek dziedziny), ale żeby dostać się na studia, na maturze trzeba zdawać m.in. język obcy, biologię, geografię, chemię i fizykę.

Czym zajmuje się behawiorystyka i ciekawostki o psach

Jak obciąć psu pazury?

Najlepiej jest zacząć przyzwyczajać psa do różnych zabiegów pielęgnacyjnych, gdy ten jest jeszcze szczeniakiem, ale z pierwszą kąpielą warto zaczekać, aż będzie po wszystkich szczepieniach, a jego organizm nabędzie odporności. Po każdym zabiegu należy nagrodzić pupila.

Pazury należy obcinać tylko z dołu do góry. Jeśli zrobi się to od boku, wtedy zostaną zmiażdżone. Przy dużych psach sprawdzają się klasyczne obcinaczki i gilotyna, a przy małych czworonogach wystarczą zakrzywione nożyce.

Żywa tkanka wewnątrz pazura to tzw. macierz. Przy psach o jasnych pazurach dobrze ją widać, więc nie powinieneś skaleczyć psa. Przy osobnikach, które mają czarne pazurki, lepiej jest obcinać mniej, ale częściej.

Najłatwiej skracać pazury rosnące na tylnych nogach, gdy pies leży. Te z przodu można zarówno w tej pozycji, jak i gdy piesek siedzi. Mały psy można położyć sobie na nogach (w podobnej pozycji obcina się pazury kotom).

Czasami może się okazać, że pies sam spiłował sobie pazurki, więc obcinanie będzie zbędne. Jeśli jednak piesek jest kanapowcem i biega głównie po trawie albo jest już starszy, to jednak ten zabieg będzie konieczny mniej więcej raz na trzy tygodnie.

Dlaczego pies wyje?

Zarówno szczekanie, jak i wycie, warczenie czy skomlenie to naturalne odruchy psa, za które zwierzak nie powinien być karany. Jeżeli sąsiadom przeszkadza szczekanie psa w czasie, gdy właściciel czworonoga jest w pracy, rozwiązaniem nie będzie obroża antyszczekowa. To tak naprawdę będzie tylko maskować problem, a nawet może go pogłębić!

Wokalizowanie psa wynika z:

• lęku separacyjnego,
• strachu,
• bólu,
• niewłaściwego wychowania,
• nudy i chęci zwrócenia na siebie uwagi opiekuna,
• tęsknoty,
• wysyłania znaku ostrzegawczego o intruzie,
• poczucia wspólnotowości.

Wydając z siebie dźwięk, pies próbuje zwrócić na siebie uwagę. Robi to także w chwilach dużej radości, ale szczekanie to także forma upomnienia (np. pies dominujący w domowym stadzie nie jest zadowolony z tego, że dwa pozostałe walczą o zabawkę, więc przywołuje je do porządku, szczekając).

Bardzo ważne jest dotarcie do tego, dlaczego pies to robi. Jeśli samemu nie uda się tego odkryć, wtedy warto zwrócić się o pomoc do psiego behawiorysty. Może okazać się, że pies był nagradzany za wycie (nie tylko przysmakiem, ale też poświęcaniem mu uwagi), dlatego zaczął robić to częściej, ale może być też tak, że cierpi na jakąś chorobę. Sprawdź także ten artykuł z poradami, jak wychować psa.