Broholmer (mastif duński) – charakterystyka, usposobienie, wymagania

Krótka charakterystyka rasy – broholmer

Dog czy mastif – co warto wiedzieć o tym psie?

Dawna nazwa tego psa to dog duński, a obecnie określany jest jako mastif duński. Po II wojnie światowej rasa została uznana za wymarłą, ale udało się ją odtworzyć za sprawą kilku ocalałych osobników. Wzorzec rasy został zatwierdzony przez FCI w 1982 roku, ale dopiero od 2001 roku umożliwiono sprzedaż tych psów poza Danię.

Nie każdy może kupić tego psa. Wymogiem koniecznym jest zapisanie się do duńskiego klubu rasy, który to odgórnie ustala cenę za broholmera. Aczkolwiek dana kwota nie obejmuje jedynie szczeniaka. W jej skład wchodzi także składka członkowska oraz kaucja na niektóre przyszłościowe badania psa. Dodatkowo należy złożyć zobowiązanie na piśmie, w którym nowy właściciel broholmera obiecuje przestrzegać zasad klubu.

Wzorzec rasy określa prawidłowy wzrost i wagę tego psa. Pies powinien ważyć 50-70 kg, a suczka powinna mieścić się w przedziale 40-60 kg. Idealna wysokość w kłębie dla samca to ok. 75 cm, a dla samicy ok. 70 cm. Jest to wielki pies, ale nie wygląda na ociężałego.

Sierść tego psa jest krótka i przylegająca. Ma gęsty podszerstek. Należy go regularnie szczotkować (w okresie linienia wypada robić to codziennie). Tego psa kąpie się w razie potrzeby. Trzeba kontrolować stan jego uszu, oczu, zębów i pazurów. Broholmer występuje w kilku umaszczeniach. Może być żółty z czarną maską, złocistorudy oraz czarny. Dopuszczalne jest, aby pies miał białe znaczenia na łapach, piersi i końcu ogona.

Jaki charakter ma broholmer?

Jest to bardzo oddany towarzysz rodziny. Jest odważny i nie zawaha się stanąć w obranie właściciela. Źle znosi izolację. Choć był stworzony do polowania i stróżowania, ten pies nie nadaje się do życia w kojcu. Potrzebuje stałego kontaktu z człowiekiem. Bardzo mocno przywiązuje się do swojej rodziny i jest opiekuńczy wobec najmłodszych członków. Jest także wyrozumiały i cierpliwy, ale ze względu na swoje rozmiary nie nadaje się dla bardzo małych dzieci, bo nieświadomie może zrobić im krzywdę. Zaakceptuje koty, jeśli się z nimi wychowa. Zazwyczaj nie ma także problemu zaakceptowaniem innych psów. Warto w tym celu zabrać go do psiego przedszkola, gdzie będzie miał okazję przebywać wśród swoich psich rówieśników.

Z racji tego, że Broholmer jest dużym psem, trzymanie go w małym mieszkaniu nie jest dobrym pomysłem. Nie jest nadmiernie szczekliwy i może mieszkać w bloku, ale mieszkanie powinno być duże. Ten zrównoważony pies jest w miarę aktywny. W ciągu dnia potrzebuje ruchu i nie ma skłonności do ucieczek (przeważnie musi mieć w zasięgu wzroku swojego opiekuna). Warto wybierać się z nim na dłuższe spacery, ale należy zwracać uwagę na to, aby za dużo nie skakał ze względu na stawy. Ma w sobie dużo energii, ale jeśli trzeba, będzie zachowywać się spokojnie. Jest łagodny, ale mimo to nigdy nie traci czujności. Nie ufa obcym, choć z natury jest przyjaźnie nastawiony do ludzi.

Zazwyczaj ten pies nie stwarza większych problemów w czasie szkolenia. Jest nieco niezależny, ale nie na tyle, aby początkujący miłośników psów nie dał sobie z nim rady. Ten pies chce wykonywać polecenia właściciela, więc warto postawić na łączącą ich więź. Podczas szkolenia należy motywować psa przysmakami i pochwałami, a nigdy krzykiem czy biciem. Pies ten źle reaguje na wymierzoną w niego agresję. A może zainteresuje cię także ten artykuł o mastifie tybetańskim?

Legalna hodowla a pseudohodowla – opis, cena

Mastif duński - na co zwrócić uwagę?

Akurat w przypadku tego psa są niewielkie szanse na to, że trafi się na jakąś pseudohodowlę. Duński klub rasy bardzo pilnuje, aby pieski nie były sprzedawane komuś, kto będzie je rozmnażał z innymi rasami psów. Z racji tego, że tego psa trudno dostać, mało który pseudohodowca w ogóle się za to zabiera.

Broholmera należy szukać za granicą. Co zaś się tyczy innych psów, warto wiedzieć, że ważny jest opis ogłoszenia wystawianego na portalu ogłoszeniowym (np. olx.pl, sprzedajemy.pl). Pies nie może być w typie rasy, bo oznacza to, że tylko przypomina rasowego, ale nim nie jest. W rezultacie jego charakter może znacznie odbiegać od wzorca. Szczeniaki nie mogą opuścić hodowli zbyt wcześnie. Muszą mieć ukończone 8 tygodni. Do tego czasu powinny zostać dwa razy odrobaczone i raz zaszczepione, a także mieć wszczepiony CHIP. Obowiązkowo nowy właściciel pieska musi otrzymać jego rodowód lub metryczkę (na jej podstawie może wyrobić rodowód, ale nie jest to konieczne, jeśli piesek nie jest wystawiany).

Istotne jest to, gdzie przynależy dana hodowla. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) pozwala na to, aby w każdym kraju funkcjonowała tylko jedna organizacja, która będzie zrzeszała wszystkich hodowców i miłośników psów. U nas jest to Związek Kynologiczny w Polsce (ZKwP). To właśnie tutaj powinna być zrzeszona legalna hodowla. W razie wątpliwości możesz zapytać o opinię na forum miłośników danej rasy psa.