Bernardyn czarny – charakterystyka, ceny szczeniąt, opieka, pielęgnacja

Bernardyn czarny

Jak wygląda pies bernard z rodowodem?

Rasowe pieski bernardyn zalicza się do molosów górskich. Psy wywodzą się z terenów Szwajcarii, prawdopodobnie z ok. XVII wieku. Dawniej bernardyny pełniły funkcję opiekunów klasztorów mnichów, będąc też psami pasterskimi. Mimo, że popularność psów nie jest już tak duża, jak kiedyś, to nadal są one narodową dumą Szwajcarii. Niektórzy kojarzą te psy wyłącznie jako ratowników ze szczytów w Alpach. Oczywiście, szwajcarski pies pełnił tę funkcję przez bardzo długi okres czasu. Należy wiedzieć, że można było wypuszczać psy zupełnie po pomoc zupełnie same, bez przewodnika. Najczęściej poruszały się wtedy w grupie. Jeden bernard odnajdował zagubioną na szlaku osobę, a inne pieski grzały ciałami zaginionego. W tym czasie, jeden z grupy zawracał do klasztoru i dawał znak o zaginionej w górach osobie, błyskawicznie sprowadzając pomoc.

Najlepiej wygląd psa zobrazują zdjęcia. Już na pierwszy rzut oka widać, że rasowe psy wcale nie są małe! Wzrost bernardyna często osiąga bowiem do 90 cm wysokości, choć suka zawsze będzie liczyć ok. 10 cm mniej od samca. Również waga bernardynów jest imponująca. Zazwyczaj ważą bowiem ok. 100 kg i więcej! Głowa psa jest masywna podobnie, jak kufa i wargi. Najczęściej zdarzają się bernardyny biało-rude, a bernardyn czarny jest dość sporadycznie pojawiającym się pieskiem gatunku. Szczeniak może być albo długowłosy, albo krótkowłosy. Należy jedynie pamiętać, że w śniegu może pracować wyłącznie krótkowłosy bernardyn. Niestety, ale długowłosy piesek mógłby mieć problem z poruszaniem się, ponieważ przymarzałby do jego sierść śnieg i lód.

Fakt, że bernardyn nie jest mały sprawia, że niewiele osób nie decyduje się na zamieszkanie z bernardynem pod jednym dachem. Zarówno suka, jak i samiec potrzebują wiele wolnej przestrzeni do życia, więc ani bernardyn krótkowłosy, ani długowłosy nie czułby się zbyt dobrze w mieszkaniu w bloku. Mimo że pies wygląda potężnie, najbardziej hodowcy cenią bernardyna jednak nie za jego imponujący rozmiar ciała, a… serca. Serca, które jest dobre i oddane swojemu opiekunowi.

Charakter bernardyna

Warunkiem dobrego charakteru psa zawsze będzie fakt, jaka hodowla wychowywała bernardyna. Szczeniak z rodowodem z reguły powinien być psem uporządkowanym, spokojnym, zrównoważonym i łagodnym dla innych zwierząt oraz ludzi. Mimo, że piesek nie jest mały, to posiada bardzo miłe usposobienie. Bardzo potrzeba mu bliskiego kontaktu z domownikami, jednak nie będzie on wyróżniał tylko jednej osoby. Szwajcarski bernardyn krótkowłosy jest bardzo przyjazny dla kilkulatków, więc spokojnie możesz zostawić małe dziecko razem z bernardynem.

Pies nie ma problemów z akceptacją innych zwierząt niezależnie od tego, czy wychowywały się z nim od małego, czy są nowymi osobnikami na terenie. Ciężko jest wyprowadzić bernardyna z równowagi, lecz nie oznacza to, że wcale nie da się tego zrobić! Wytrącony z równowagi bernardyn na pewno będzie się skutecznie bronił. Nie zapominaj o tym, że krótkowłosy i długowłosy bernardyn potrzebuje przestrzeni. Najlepiej będzie więc kupić pieska do domu z dużym ogrodem. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł z TOP 10 ras dużych psów.

Opis rasy bernardyn czarny – przydatne informacje

Żywienie i pielęgnacja bernardynów

Nie da się ukryć, że czworonogi nie są zbyt tanie w utrzymaniu. Psy jedzą naprawdę dużo, wymagając przy tym dobrej jakości pokarmów. Szczeniaki muszą być karmione na podstawie odpowiednio zbilansowanej diety, przepisanej psom ras olbrzymich. W takiej diecie powinna znajdować się chondriotyna i glukozamina. Dietę powinno się zaś ustalić ze względu na:

• wiek psa,
  
• tryb życia bernardyna.

Pies nie wymaga dużej pielęgnacji, która zajmie właścicielowi sporo czasu. Sierść w zasadzie czyści się sama, a psa można szczotkować raz w tygodniu. Oczywiście, szczeniaki lepiej będzie czesać częściej, by pomóc im pozbyć się podszerstka.