Akita japońska – historia rasy, charakterystyka, wychowanie, choroby
W Japonii akita to symbol siły i wierności. Co jest takiego w tych psach, że ludzie je pokochali? Czy akita japońska należy do rasy psów agresywnych? Czy ten pies może być biały? Jakie umaszczenie jest dopuszczalne? Jak wygląda miniatura akity? Co ta rasa ma wspólnego z Tosa Inu? Ile może kosztować szczeniak akity? Czytaj dalej.
Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o psach rasy akita.
Z tego artykułu dowiesz się:
Charakterystyka rasy – akita inu
Akita inu – symbol lojalności i siły
Psy te wiele razy udowodniły, że są wytrwałe i wierne. W Japonii często można spotkać ceramiczne figury z wizerunkiem akity, które wręcza się na znak szczęścia lub powrotu do zdrowia. Uważa się, że te psy stanowią część japońskiego dziedzictwa narodowego.
Istnieją pogłoski, że rasa ta towarzyszyła samurajom, jednak pierwsze rysunku ukazujące akitę wskazują na XII wiek. Parę stuleci później wykorzystywano te psy do polowań na niedźwiedzie, a od połowy lat 60. XIX kojarzono je z innymi rasami, aby stworzyć wytrwalszego psa do walk. W 1938 roku powstał pierwszy wzorzec rasy. Niestety w następnych latach, w czasie II wojny światowej, gatunek psów znacznie zmalał. Aby nie doszło do wyginięcia akity, łączono rasę z owczarkami niemieckimi, które jako jedyne były pozostawiane przy życiu. Dopiero później udało się odtworzyć dawną odmianę.
Oficjalnie nazwa tych psów to „akita” bez „inu”, ponieważ drugi człon oznaczał „pies” i z tego powodu został zlikwidowany. Najsłynniejszym przedstawicielem tej rasy jest pies Hachiko. Hachiko znany był z tego, że odprowadzał swojego pana na dworzec i towarzyszył mu w drodze powrotnej z pracy, a gdy ten zmarł, on dalej na niego czekał.
Czerwona, ruda czy pręgowana – jak wygląda akita japońska?
Akita ma włos prosty i szorstki. Podszerstek jest już gęsty i miękki. Na ogonie, zadzie i kłębie ma trochę dłuższy włos okrywowy niż na reszcie ciała. Możliwe umaszczenie akity to: rudopłowa (nie do końca czerwona i nie do końca ruda), sezamowa (czerwonopłowe włosy z czarnymi końcówkami) i pręgowana. Wymagane jest tzw. urajiro (biaława szata na policzkach, spodzie żuchwy, szyi, tułowiu, ogonie, klatce piersiowej, wewnętrznej stronie wszystkich kończyn i po bokach kufy). Pies tej rasy może być również cały biały.
Według wzorca rasy, suczki mogą osiągnąć wysokość w kłębie 61 cm, a psy 67 cm. Dopuszczalne są odchylenia 3 cm poniżej i powyżej. Nie istnieje miniatura akity. Zdarza się, że tak nazywana jest inna rasa psów, którą jest shiba inu. Jednak jest to już zupełnie inny pies i nie należy ich ze sobą mylić.
Istnieje akita amerykańska, która powstała z krzyżówki akity z Tosa Inu oraz mastiffami. Wcześniej określano ją jako tzw. duży japoński pies. W wyniku takich połączeń akita amerykańska zwiększyła swój rozmiar i straciły cechy szpiców. Sprawdź także ten artykuł z informacjami o szczeniakach psa rasy akita inu.
Jaki charakter ma ten japoński pies?
W wychowaniu akity bardzo ważny jest odpowiedni trening. Jest to pies inteligentny, ale jednocześnie uparty. Jego tresura nie należy do łatwych. Trzeba wykazać się dużą cierpliwością. Nie należy krzyczeć na akity. Gdy ten pies poczuje się zagrożony, może zaatakować. Trzeba obchodzić się z nim łagodnie i zadbać o rozmaitość ćwiczeń. Można zachęcać go smakołykami.
Warto uczestniczyć z akitą na zajęcia z psiego przedszkola. To tam nauczy się, że inne psy nie są jego wrogami. Należy jednak stale mieć go na uwadze, bo jest to pies, który będzie próbować dominować. Nawet w domowym stadzie może dojść do bójki. Akita prędzej zaakceptuje drugiego psa, który będzie uległy.
Akita ma silny instynkt łowiecki. Choć w domu może zaakceptować mniejsze zwierzęta, to nie będzie miały takiego samego stosunku do obcych. Trzeba pilnować go podczas spacerów, aby nie zapolował na żadne z nich.
Jest to pies bardzo aktywny i na co dzień potrzebuje dużo ruchu. Nie może siedzieć cały dzień w domu. Długie spacery są jak najbardziej wskazane. Akita sprawdzi się także w różnych psich sportach, ale warto rozważyć te dyscypliny, podczas których startuje się tylko z jednym psem, aby w czasie zawodów nie doszło do bójki. Może to być m.in.: agility, dogtrekking i weight pulling.
Z pozoru akita może wydawać się psem chłodnym, ale tak naprawdę przywiązuje się do właściciela, tylko nie narzuca się i rzadko okazuje swoje uczucia. Akity nie poleca się dla dzieci. Nie są to psy wyrozumiałe, a ze względu na swoją siłę i chęć dominacji, mogą wyrządzić małemu dziecku krzywdę. Nie jest to pies hałaśliwy, ale bardzo dobrze strzeże swojego terytorium. Dobrze odnajduje się w roli stróża.
Polecane karmy dla psów - sprawdź ceny!
Akita japońska – choroby i pielęgnacja
Średnia długość życia akity to ok. 12-14 lat. Choć rasa uchodzi za wytrzymałą i odporną, to nie jest całkiem wolna od chorób. Akita może mieć dysplazję stawów biodrowych lub łokciowych. Istnieje także ryzyku skrętu żołądka, jeśli po jedzeniu lub wypiciu sporej ilości wody pies będzie miał wysiłek fizyczny. Możliwe są różne alergie (w tym pokarmowe), pęcherzyca czy niedoczynność tarczycy. Psy tej rasy czasami mają problem z oczami (katarakta, dysplazja siatkówki, postępujący zanik siatkówki).
Akita zazwyczaj nie ma problemów z niższymi temperaturami, ponieważ chroni go futro. Nie straszny mu śnieg, mróz czy wilgoć. Inaczej jest latem. Akita źle znosi upały, dlatego w gorące dni warto ograniczyć spacery oraz zapewnić psu chłodniejsze miejsce (np. za pomocą specjalnej maty chłodzącej).
Akitę należy czesać raz na jakiś czas – może to być raz na tydzień lub dwa tygodnie. Tylko w okresie linienia (na wiosnę i jesień) trzeba robić to codziennie, zachowując przy tym delikatność. Psy tej rasy tracą sierść partiami, nie zaś równomiernie. Zaczyna się od portek, potem przechodzi na nogi, tułów, szyję i ogon. Pieska należy kąpać w miarę potrzeby, korzystając przy tym ze specjalnych szamponów dla psów.
Hodowla psów z rodowodem – cena akity inu, opinie
Ile kosztuje szczeniak akity inu?
Zazwyczaj cena rasowego psa mieści się w przedziale 4000 – 8000 zł. Można znaleźć dużo ofert, w których cena akity wynosi 5000 – 8000 zł, ale zdarzają się też ogłoszenia na kwotę powyżej 9000 zł. Jest to piesek dostępny w Polsce i na ogół nie ma problemu z jego zakupem.
Cena zależy zarówno od samego szczeniaka (i tego, w jakim stopniu wpasowuje się we wzorzec rasy), jak i od jego rodziców oraz linii genów. Istotna jest także renoma hodowli. Początkujący hodowca może sprzedać pierwszy miot taniej, ale każdy kolejny powinien być już coraz droższy.
Pies z rodowodem nie powinien kosztować mniej niż 2500 zł. Są nieliczne przypadki, kiedy pieski można kupić taniej (przeważnie dzieje się tak, gdy hodowca sprzedaje starszego psa, którego z jakiegoś powodu wyłączył z hodowli) lub dostać za darmo (możliwe w przypadku, gdy hodowca odbiera psa od poprzedniego właściciela i nie ma warunków, aby trzymać go w domu z resztą swoich psów). Jednak przeważnie pieski sprzedawane za ok. 500 zł pochodzą z pseudohodowli.
Na co zwrócić uwagę przy wyborze hodowli?
Przeglądając ogłoszenia, w oczy rzucają się zdjęcia, jednak to nie one są najważniejsze. Zdjęcia łatwo ustawić, dlatego liczy się opis i to, co jest w nim zawarte. Powinny znajdować się tam informacje na temat samego psa (data urodzenia, charakter, badania, rodzice etc.) oraz nazwa hodowli i stowarzyszenia, do którego przynależy. W Polsce obowiązuje tylko jedna organizacja, która występuje pod banderą FCI. Jest nią ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce).
Szczeniak może opuścić hodowlę po ukończeniu 8 tygodni życia. Powinien być dwa razy odrobaczony, raz zaszczepiony oraz mieć wszczepiony CHIP. Wymogiem koniecznym jest 5 pokoleniowy rodowód psa, który potwierdza, że jest to pies rasowy (po rasowych rodzicach). Zwierzak powinien być zdrowy i zadbany. Nie powinien wykazywać agresji ani lęku.
Akita to odpowiednia rasa dla kogoś, kto wcześniej miał już do czynienia z psami. Podczas tresury należy wykazać się konsekwencją, ale i wyrozumiałością. Nie można liczyć na bezwzględne posłuszeństwo psów tej rasy. Należy mieć świadomość, że ten pies nie zawsze postąpi tak, jakby chciał tego jego właściciel.