10 najczęściej mylonych ze sobą ras psów

Labrador retriever i golden retriever

Labradory są chętnie wybieranymi psami dla rodzin z dziećmi. Ich łagodne, radosne usposobienie stało się już niemal legendą, a rasa cieszy się w Polsce bardzo dużą popularnością. Podobnie jest z golden retrieverami, które są powszechnie mylone z labradorem. Czym różnią się te dwie rasy i jak je rozpoznać?

Labrador retriever jest psem o mocnej i zwartej budowie ciała. Cechuje go duża aktywność, dobrze rozwinięta klatka piersiowa oraz szerokie i mocne kończyny tylne. Rasa została zaklasyfikowana do grupy 8, czyli aporterów, płochaczy i psów dowodnych. Wszystkie informacje dotyczące jej prawidłowego wyglądu, umaszczenia, proporcji oraz predyspozycji znajdziemy we wzorcu rasy FCI numer 122. Golden retrievery również należą do grupy aporterów, płochaczy i psów dowodnych. Jest to rasa o harmonijnej, krzepkiej i zwartej budowie ciała oraz łagodnym wyrazie. Golden retrievery posiadają naturalną zdolność do pracy, są znane ze swojej potulności, łagodności oraz przyjaznego nastawienia. Pełen opis ich wyglądu oraz temperamentu odnajdziemy we wzorcu rasy FCI numer 111

Główna różnica w wyglądzie tych dwóch ras psów to kolor i długość szaty. Labradory posiadają krótką sierść w kolorze czarnym, czekoladowym lub kremowym. Golden retrievery posiadają natomiast długą i bardziej falującą sierść o różnych odcieniach koloru złotego lub kremowego. Labrador jest też bardziej umięśniony, a według wielu doniesień również bardziej aktywny. Golden retriever posiada natomiast charakterystyczne pióra na ogonie, a jego oczy zawsze przybierają barwę ciemnobrązową.

Zarówno labrador retriever, jak i golden retriever to rasa podatna na szkolenie. Psy są chętne do współpracy z człowiekiem, chętnie uczą się nowych sztuczek i mogą być wspaniałymi kompanami dla całej rodziny. Golden retrievery często wykazują się większą delikatnością i podobnie jak labradory dobrze dogadują się z młodszymi członkami rodziny.

Idealna wysokość w kłębie labrador retrievera to 56 – 57 cm w przypadku psów, a także 54 do 56 cm w przypadku suk. Golden retrievery mogą być bardziej zróżnicowane pod względem rozmiarów. Wzorzec rasy za idealną wysokość w kłębie wskazuje 56 do 61 cm w przypadku psów oraz 51 do 56 cm w przypadku suczek.

Alaskan malamute i siberian husky

Wśród często mylonych ze sobą ras psów znajduje się także alaskan malamute i siberian husky. Te dwa przypominające wilki psy należą do ras pierwotnych i zostały uznane przez FCI. Alaskan malamute to pochodzący z USA pies zaprzęgowy. Jako jedna z najstarszych, arktycznych ras psów zaprzęgowych posiada solidną budowę, głęboką klatkę piersiową oraz dobrze umięśniony tułów. Wszystkie informacje dotyczące idealnego wyglądu, proporcji i predyspozycji malamutów odnajdziemy we wzorcu rasy numer 243.

Siberian husky jest psem zaprzęgowym i pracującym o średniej wielkości ciała. Wyróżnia go duża szybkość, leki ruch oraz umiarkowanie zwarte i dobrze owłosione ciało. Szczotkowaty ogon, stojące uszy i bardzo charakterystyczne oczy są rozpoznawalnymi cechami tej rasy. Wszystkie informacje o wyglądzie, predyspozycjach i rozmiarach siberian husky odnajdziemy we wzorcu rasy FCI numer 270.

Zarówno siberian husky, jak i alaskan malamute pochodzą z USA i zostały zakwalifikowane do grupy 5, czyli szpiców i psów ras pierwotnych. Są to główne podobieństwa, które łączą te dwie rasy. Przy bliższej analizie znajdziemy wiele cech, które różnią alaskan malamute i husky. Pierwszą widoczną różnicą jest sam rozmiar psów. Alaskan malamute jest psem dużo cięższym i większym. Za idealną wysokość w kłębie uważa się 63,5 cm w przypadku psów oraz 58,5 cm w przypadku suk. Idealna waga to około 38 kg w przypadku samców oraz 34 kg w przypadku suczek. Tymczasem dorosły siberian husky posiada od 53,5 do 60 cm wysokości w kłębie, a suka pomiędzy 50,5 do 56 cm. Wzorcowa waga została oszacowana na 20,5 do 28 kg w przypadku samców oraz 15,5 do 23 kg w przypadku suczek siberian husky.

Widoczną różnicą jest także zabarwienie tęczówek oczu. Husky posiadają umiarkowanie szeroko rozstawione, nieco skośne oczy, a tęczówki przybierają kolor brązowy lub niebieski. Oczy mogą być wielkokolorowe, a każde z nich może przybierać inną barwę i bardzo przenikliwy wyraz. W przypadku malamutów tęczówki przybierają kolor ciemnobrązowy lub wręcz czarny. Malamuty posiadają także bardzo charakterystycznie zakręcony ogon.

Maltańczyk i bichon frise

Niewielkich rozmiarów, wyjątkowo białe i przyjaźnie nastawione. Tak właśnie prezentują się maltańczyki i bichony frise, które zaliczono do grupy 9, czyli psów ozdobnych i do towarzystwa. Zarówno maltańczyki, jak i bichony posiadają ciemne oczy oraz czarną pigmentację nosa. Z pozoru bardzo podobne rasy różnią się od siebie pod względem wyglądu szaty oraz proporcji ciała.

Bichon frise jest rasą uznaną przez FCI, a jej wzorzec odnajdziemy pod numerem 215. Radosny, figlarnie wyglądający pies tej rasy powinien posiadać korkociągowate loki, które przypominają futro kozy mongolskiej. Szata nie może być płaska, lejąca ani sznurowata. Bichiny frise posiadają sierść długości około 7 – 10 cm, a ich maść zawsze jest czysto biała. Wzorzec nie określa idealnej wagi, jednak masa wielu osobników kształtuje się na poziomie około 4 – 7 kg. Wzorcowa wysokość w kłębie nie powinna przekraczać 30 cm. Niewielki wzrost bichonów jest cechą pożądaną.

Maltańczyk to natomiast pies o nieco krótszej kufie i wydłużonym ciele. Rasa uznana przez FCI posiada swój wzorzec pod numerem 65. We wzorcu maltańczyków znajdziemy istotne dla rasy proporcje. Długość tułowia powinna przekraczać o około 38% wysokość w kłębie. Z kolei długość głowy jest równa 6/11 wysokości w kłębie. Maltańczyki różnią się od bichonów frise pod względem rodzaju szaty. Idealnie gładka, pozbawiona podszerstka okrywa jest lśniąca, jedwabista, gęsta i błyszcząca. Włos okrywowy ciężko opada na całym ciele. Nie ma mowy o korkociągowatych lokach, typowych dla bichonów frise. Włos na tułowiu maltańczyka powinien być dłuższy, niż wynosi wysokość w kłębie, co więcej, powinien opadać do ziemi jak peleryna i przylegać do tułowia. Wzorzec preferuje czysto biały kolor futra, dopuszczalny jest także blady odcień kości słoniowej. Sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o maltańczykach.

Maltańczyka rozpoznamy także po mniejszych wymiarach ciała. Dorosły, prawidłowo zbudowany pies lub suka powinny ważyć 3 do 4 kg. Pies powinien osiągnąć 21 do 25 cm wysokości w kłębie. Za idealną wysokość suczek uznaje się przedział 20 do 23 cm.

Shih tzu i lhasa apso

Popularne shih tzu i lhasa apso to kolejne rasy z grupy ozdobnych i do towarzystwa. Rasy są bardzo do siebie podobne i obie zostały zakwalifikowane do sekcji 5, czyli psów tybetańskich. Shih tzu wywodzi się z Tybetu, jednak rasa rozwijała się w Chinach. Psy mieszkały w pałacach i były otoczone dużą czcią. Dziś patronat nad rasą należy do Wielkiej Brytanii, do której shih tzu trawiły w 1931 roku. Ich najbardziej charakterystyczną cechą jest włos układający się na głowie na kształt chryzantemy.

Wszystkie niezbędne informacje o wyglądzie rasowych shih tzu odnajdziemy we wzorcu FCI numer 208. Z dokumentacji dowiadujemy się, że rasa posiada długi oraz gęsty włos okrywowy, który nie może być lokowaty. Shih tzu posiadają także umiarkowanie obfity podszerstek, a maść może przybierać wszystkie kolory. U psów łaciatych pożądana jest biała strzałka na czole i biały koniec ogona. Na uwagę zasługuje także wysokość w kłębie, która nie powinna przekraczać 27 cm. Idealna waga dla shih tzu to 4,5 do 7,5 kg.

Rasa lhasa apso także została objęta patronatem Wielkiej Brytanii. W Polsce nie są to zbyt popularne psy, a ich wygląd jest zazwyczaj mylony z shih tzu. W rzeczywistości rasy faktycznie są do siebie mocno podobne. Główna różnica polega na wyglądzie futra. Lhasa apso posiada długi, twardy i ciężki włos okrywowy. Szata nie powinna być wełnista ani jedwabista. Konieczny jest też umiarkowany podszerstek. Dopuszczalna maść to odcienie złota, piaskowy, miodowy, łupkowy, dymny, łaciaty, ciemnoszary, czarny, biały lub brązowawy. Lhasa apso są też delikatnie mniejsze od shih tzu, a idealna wysokość w kłębie dorosłego psa to 25 cm. Suczki lhasa apso są nieco mniejsze. Jedna z różnic pomiędzy rasami kryje się także w długości kufy. U lhasa apso kufa jest wyraźnie dłuższa, z kolei u shih tzu bardziej spłaszczona. Wszystkie informacje o prawidłowym wyglądzie lhasa apso znajdziemy we wzorcu FCI numer 208.