Wilczak czechosłowacki pochodzi ze
skrzyżowania wilka i owczarka niemieckiego. Ten wyjątkowo wyglądający pies
posiada specyficzne wymagania, a jego charakter może przysporzyć niemałych
problemów szkoleniowych. Poniżej przybliżymy historię rasy, podpowiemy, jak
zachowuje się czeski wilk, a także wskażemy opis najważniejszych wymagań.
Jeśli szukasz więcej porad i
informacji, sprawdź także zebrane w
tym miejscu artykuły o psach rasowych.
Wilczak czechosłowacki – pochodzenie
i krótka charakterystyka
Czeski wilk, historia powstania rasy
Historia
rasy sięga roku 1955, kiedy to w ówczesnej Czechosłowacji doprowadzono do
eksperymentalnego skrzyżowania wilka karpackiego z owczarkiem niemieckim. W
wyniku owej krzyżówki uzyskano szczeniaki, które nadawały się do odchowania i
wykazywały ciekawe cechy charakteru oraz wyglądu. Eksperyment powtarzano
wielokrotnie, a efekty były zadowalające bez względu na to, czy owczarek
niemiecki był psem reproduktorem czy rodzącą szczenięta suką.
Eksperyment
trwał 10 lat i zakończono go w roku 1965. W tym samym czasie zaczęto pracować
nad stworzeniem całkowicie nowej rasy psów. Był to znany dzisiaj wilczak
czechosłowacki, łączący w sobie pożądane cechy wilków oraz owczarków niemieckich.
Pies podobny
do wilka nie ma jeszcze do końca ustabilizowanego usposobienia, jednak został
uznany przez FCI. Współczesny czeski wilk posiada własny wzorzec numer 332.
Znajdziemy w nim opis najważniejszych cech wyglądu oraz temperamentu, który jest
istotny dla rasy. Współczesnym patronem rasy wilczak czechosłowacki została
Słowacja, stąd też czeski wilk jest często określany mianem psa słowackiego.
Wilczak czechosłowacki – wrażenie
ogólne i opis wzorcowego wyglądu
Czeski wilk
to pies o symetrycznej, prostokątnej sylwetce. Jest to pies podobny do wilka,
wyróżniający się dużymi rozmiarami, masywnym kośćcem, zawsze bursztynowych,
lekko skośnych oczach oraz ciekawym wyglądem pyszczka.
Dorosły pies
rasy wilczak czechosłowacki powinien ważyć przynajmniej 26 kg. Suka może być
nieco drobniejsza, a jej minimalna waga została opisana na 20 kg. Pies słowacki
powinien też osiągnąć odpowiednią wysokość w kłębie. Idealna wartość dla
dorosłego psa wynosi 65 cm, a dla suczki 60 cm.
Rasa może
posiadać kilka rodzajów umaszczenia. Czeski wilk występuje w odcieniach od
żółtoszarego, aż do srebrzystoszarego. Cechą charakterystyczną dla psa jest
jasna maska oraz jaśniejsza sierść na spodniej stronie szyi i klatce
piersiowej.
Czeski wilk
powinien posiadać gęstą, półdługą sierść, która przylega do ciała. Powinna być
ona prosta i wyposażona w obfity podszerstek. Struktura podszerstka zmienia się
dwa razy do roku, wraz ze zmianą warunków pogodowych. Wilczak czechosłowacki
najintensywniej linieje w okresie wiosennym oraz jesiennym.
Prawdziwy charakter słowackiego psa
Czeski wilk
to pies bardzo silnie przywiązany do swojego stada. Już młode szczeniaki szybko
i silnie przywiązują się do właściciela, okazując im swoją lojalność oraz
oddanie. Wilczak czechosłowacki jest równie inteligentny jak owczarek
niemiecki, wilczarz irlandzki czy biały owczarek argentyński. Jednak jest
również rasą, która najgorzej radzi sobie z samotnością. Niewłaściwie
prowadzone szczeniaki często cierpią na lęk separacyjny. Dlatego młody piesek
słowacki wymaga odpowiedniej socjalizacji i szybkiego oswojenia z podstawowymi
regułami.
Charakter
psa pochodzącego od wilka może być też w dużym stopniu niezależny. Nasz
słowacki pies jest pełen energii i nie zawsze podatny na tresurę. Bywa uparty,
krnąbrny, a czasem też kapryśny. Nie wykazuje agresji w stosunku do domowników,
jednak dzieci mogą go niekiedy wyprowadzić z równowagi. Sprowokowany wilczak
czechosłowacki nie obawia się warknąć na dziecko czy nawet lekko ugryźć, jeśli
młodzieniec sprawi mu ból. Dlatego czeski wilk nie jest rasą polecaną dla osób
z małymi dziećmi.
Słowacki
pies to także rasa, która (podobnie jak wilczarz, saarloosa czy owczarek)
wymaga bardzo dużej dawki aktywności fizycznej. Młode szczeniaki nie powinny
być nadmiernie forsowane, jednak w późniejszym etapie warto zapewnić im długie
spacery, połączone z intensywnymi ćwiczeniami z wykorzystaniem myślenia. Pies
silnie przywiązuje się do przewodnika, a odpowiednio wyszkolony będzie bacznie
wykonywał jego komendy. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł na temat wilka czechosłowackiego.
Warto także
podkreślić, iż wilczak czechosłowacki nie nadaje się na pupila podwórkowego. Rasa
psa jest czujna i posiada silny instynkt terytorialny. Dzięki temu mogłaby
sprawdzić się w roli obrońcy oraz stróża posesji. Niestety mieszkający w
oddaleniu od właściciela czeski wilk szybko dziczeje, staje się
nieprzewidywalny, a czasem nawet agresywny. Dlatego przyjmuje się, że słowacki
pies najlepiej radzi sobie mieszkając wraz z rodziną.
Zarówno
biały owczarek argentyński, owczarek niemiecki, saarloosa, wilczarz irlandzki,
jak i czeski wilk dobrze dogadają się z innymi psami, o ile zostaną tego odpowiednio
nauczone. Jak każda rasa psa, wilczak czechosłowacki wymaga przemyślanej
socjalizacji. Pozbawione nowych bodźców ze świata zewnętrznego szczeniaki, mogą
wykazywać agresję w wieku dorosłym. Pies słowacki jest silny, odważny i bardzo
szybki w reakcjach. Niewłaściwie wyszkolony może sprawiać prawdziwe zagrożenie
dla innych domowych pupili, a czasem nawet traktować je jako zwierzęta łowne.
Czy słowacki pies to rasa dla mnie?
Opinie o rasie
Szczeniaki
takich ras jak czeski wilk czy wilczarz irlandzki zwracają uwagę swoim
wyglądem. Niestety nie są to rasy dla każdego. Przed zakupem szczeniaka warto
poznać opis charakteru oraz przeczytać opinie, które dotyczą danej rasy.
Wilczak
czechosłowacki to pies, który wzbudza zróżnicowane opinie. Jego atutem jest wytrzymałość,
walory zdrowotne, silne przywiązanie do człowieka oraz inteligencja. Pomimo
imponującego wyglądu i serdecznego w stosunku do rodziny charakteru, nie jest
to rasa dla każdego.
Czeski wilk
to dobra rasa dla osób, które posiadają doświadczenie szkoleniowe. To także
pies przeznaczony dla osoby, która posiada dużo wolnego czasu. Nasz słowacki
pupil wymaga dużej dawki ruchu i towarzystwa swojego właściciela. Nie jest
trudny w pielęgnacji, jednak posiada opinie rasy bardzo wymagającej pod
względem szkoleniowym.
W hodowlach
wilczaka czechosłowackiego dokłada się starań do wyeliminowania zachowań
agresywnych. Jednak zachowanie psa jest w dużym stopniu uzależnione od
właściwego szkolenia. Dlatego słowacki pies nie nadaje się dla osób
początkujących, zapracowanych czy lubiących spędzać czas na leniwym wypoczynku
w domu.
Wymagania szkoleniowe, zdrowie i cena
zakupu szczeniaka
Wilczak czechosłowacki - szkolenie i
właściwe podejście do rasy
Jak już
wspomnieliśmy wcześniej, szczeniaki rasy wilczak czechosłowacki wymagają dobrze
przeprowadzonej socjalizacji. Warto zapoznać je z dźwiękami otoczenia, nowymi
sytuacjami, zapachami, ludźmi i zwierzętami. Im lepiej przeprowadzimy
socjalizację szczeniaka, tym lepsze efekty osiągniemy w czasie dalszego
szkolenia.
Dobrze socjalizowane
szczeniaki nie będą agresywne w stosunku do obcych ludzi czy zwierząt. Co
prawda rasa posiada silny instynkt terytorialny i jest dość nieufna, jednak
dobrze ułożona nie zaatakuje, ani nie sprowokuje konfliktów.
Szczeniaki
powinny też poznać podstawowe zasady posłuszeństwa. Możemy połączyć szkolenie z
zabawą i atrakcyjną formą spędzania czasu na świeżym powietrzu. Słowacki pies
przywiązuje się do właściciela, lubi spędzać z nim czas, ale nie będzie
bezgranicznie podporządkowany. Warto mieć to na uwadze i zachować cierpliwość.
Najlepiej sprawdza się konsekwentne szkolenie z wykorzystaniem wzmocnień
pozytywnych. Przejawy agresji czy kary za niewykonanie zadania mogą zburzyć
zaufanie do szkoleniowca. To z kolei może pociągnąć za sobą wiele nieprzyjemnych
konsekwencji w postaci krnąbrności, a nawet lęku czy agresji.
Zdrowie i prawidłowe żywienie
Zdrowie rasy
jest już niemal legendarne, a wilczak czechosłowacki uchodzi za jedną z
najodporniejszych ras. Jest to pies, który dobrze radzi sobie z niskimi
temperaturami, nie jest podatny na przeziębienia ani choroby genetyczne. Tylko
bardzo mały odsetek przedstawicieli tej rasy może cierpieć na dysplazję stawu
biodrowego.
Rasa jest
bardzo odporna pod względem fizycznym i często dożywa ponad 12 lat. Jej
mankamentem mogą okazać się problemy o podłożu psychicznym. Źle socjalizowany
szczeniak może wyrosnąć na psa lękliwego. Pewne problemy mogą wystąpić także
podczas poruszania się w terenach miejskich. Rasa najlepiej radzi sobie na
łonie natury, gdzie może swobodnie biegać i oddawać się zabawom z właścicielem.
Jak
wszystkie psy o dużej aktywności, czeski wilk wymaga podawania posiłków
wysokobiałkowych. Dużą popularnością cieszy się dieta BARF, uznana za najlepsze
odwzorowanie naturalnego żywienia wilków. W diecie BARF podaje się surowe
mięso, kości, podroby oraz niewielki dodatek zmielonych warzyw i owoców. Jedynym
mankamentem tego odżywiania psa jest czasochłonność przygotowywania posiłków.
Dlatego niektórzy decydują się na gotowe karmy suche, pozbawione zbóż i
sztucznych wzmacniaczy smaku.
Wilczak czechosłowacki - cena zakupu
szczeniaka
Rasa nie
jest zbyt popularna w naszym kraju, dlatego liczba hodowli jest mocno
ograniczona. Najbardziej zalecaną opcją będzie hodowla wilczaka
czechosłowackiego, zarejestrowana w ZKwP. Cena za szczeniaka zostaje tu
uzależniona od renomy hodowli, konkretnej linii hodowlanej, a także
predyspozycji młodego pupila.
Cena za
szczeniaka z pochodzeniem FCI przeważnie rozpoczyna się od kwoty 2000 zł.
Hodowla wilczaka czechosłowackiego może także sprzedawać szczeniaki z
uprawnieniami do brania udziału w wystawach. Koszt ich zakupu przeważnie okaże
się nieco wyższy. Cena za szczeniaki po znanych, utytułowanych rodzicach zazwyczaj utrzymuje się w przedziale 3500 – 4500 zł (aktualizacja cen: czerwiec 2021).
Jak już
wiemy, rasa nie jest najłatwiejsza w szkoleniu i nie każdy radzi sobie z jej
wychowaniem. Dlatego w ogłoszeniach pojawiają się czasem dorosłe psy do oddania
za darmo. Niektóre z nich posiadają pełną dokumentację, która stanowi gwarancję
czystości rasy. Niestety dorosły pies będzie trudny do resocjalizacji czy
wprowadzenia ponownego szkolenia posłuszeństwa. Jest to opcja dedykowana
jedynie dla osób, które mają bardzo duże doświadczenie i dysponują wolnym
czasem, który mogą poświęcić na nawiązanie więzi i wychowanie dorosłego pupila.