Krótka charakterystyka rasy – doberman

Umaszczenie i wymiary dobermana

Doberman jest dużym psem o eleganckim i bardzo muskularnym ciele. Pies może ważyć 40-45 kg, a w kłębie może mierzyć 68-72 cm. Suka zazwyczaj osiąga wielkość w kłębie w granicach 63-68 cm, a jej waga mieści się w przedziale 32-35 kg. Doberman ma średniej wielkości, ciemne oczy. Jego głowa jest charakterystycznie wydłużona, a miejsce, w którym czoło przechodzi w kufę (tzw. stop) nie jest wyraźnie zaznaczony. Kiedyś uszy tego psa były przycinane, lecz dzisiaj już się tego nie robi, więc swobodnie opadają po bokach głowy.

Na cechy wyglądu dobermana miały najprawdopodobniej wpływ takie rasy jak: pinczer krótkowłosy, owczarek niemiecki, rottweiler, wyżeł niemiecki, manchester terier, grayhound i owczarek francuski beauceron. Zdarza się, że doberman mylony jest z pinczerem średnim.

Sierść dobermana jest krótka i gładko przylega do ciała. Pies ten nie posiada podszerstka. Obecnie FCI uznaje tylko dwa rodzaje umaszczenia: czarny podpalany i czekoladowy podpalany. Podpalenie ma barwę intensywnie kasztanową. Jest wyraźnie oddzielone od reszty futra. Występuje na spodzie ogona i szyi, na kufie (pojedyncze plamki nad oczami i na policzkach), na nadgarstkach, śródręczach, śródstopiach i łapach, parzyście na klatce piersiowej, a także na wewnętrznej stronie ramion i ud.

Przez pewien czas akceptowane były również kolory: błękitny podpalany i izabelowaty podpalany. Wycofano je ze wzorca ze względu na związane z nimi choroby skóry, ale dalej uznawane są przez AKC. Istnieje jeszcze biały doberman (albinos), który jest hodowany wyłącznie w Stanach Zjednoczonych. Niestety ten pies nie jest odporny na różne choroby i bakterie, przez co rzadko dożywa późnego wieku (zwykle jest to ok. 6 lat).

Jakie jest usposobienie dobermana?

Prawdą jest, że doberman to pies obronny. Dobrze odnajduje się w roli stróża. Jest odważny i inteligentny. Nie boi się zaatakować, jeśli czuje zagrożenie. Nie robi też niepotrzebnego zamieszania. Szczeka tylko wtedy, gdy czuje się zaniepokojony.

Jednak ten pies ma zakodowaną w swoich genach agresję. Tylko odpowiednia tresura doprowadzi do tego, że uda się poskromić to zachowanie. Jednak usposobienie dobermana nie ułatwi szkolenia. Jest to pies dumny i o silnym charakterze. Choć chętnie współpracuje z człowiekiem, nie będzie się zawsze podporządkowywać. Podczas treningów należy wykazać się cierpliwością i skupić na współpracy. Właściciel dobermana powinien umieć zachować konsekwencje w wychowaniu tego psa. Musi odznaczać się spokojem i zrównoważeniem, a do tego być silnym psychicznie. 

Doberman akceptuje wszystkich członków rodziny, ale tak naprawdę przywiązany jest tylko do jednej osoby i to jej będzie słuchać. Brak kontaktu z członkami rodziny (izolacja) oraz pozostawianie psa na długiego godziny samego – źle na niego wpłyną.

Cechuje się dużą wytrzymałością na ból. Do tego jest bardzo sprawny i potrzebuje dużej dawki ruchu. Jeśli w ciągu dnia nie rozładuje energii, może zacząć niszczyć różne rzeczy w domu. Podczas spacerów trzeba zachować czujność. Choć ten pies może zaakceptować mniejsze zwierzęta domowe, to nie będzie miał skrupułów przed zaatakowaniem tych obcych. Gdy coś sobie upatrzy, ciężko będzie go zatrzymać i zniechęcić. Doberman wykorzystywany jest przez służbę graniczną i policję. Pomaga zarówno przy ochronie terenów, jak i przy odnajdywaniu zasypanych ludzi. Jeśli planujesz zakup psa tej rasy, sprawdź także ten artykuł o najlepszych hodowlach dobermanów.

Choroby i pielęgnacja dobermana

Szacuje się, że średnia długość życia dobermana to 10-13 lat. Niestety te pieski mogą cierpieć na różne choroby i niezmiernie ważne jest to, aby przed zakupem szczeniaka upewnić się, co do zdrowia jego rodziców.

W tej rasie zdarzają się problemy z oczami (zaćma, PRA, PHTVL/PHPV), choroba von Willebranda, dysplazja stawu biodrowego i łokciowego, niedoczynność tarczycy, kardiomiopatia rozstrzeniowa, zwyrodnieniowa mielopatia, zespół Wobblera, nużyca, zapalenia skóry.

Doberman to pies obronny, ale nie nadaje się do trzymania w kojcu i na łańcuchu. Nie posiada podszerstka, który chroniłby go przed zimnem. Z tego też względu jego pielęgnacja nie jest trudna. Choć ten pies nie linieje, trzeba go od czasu do czasu wyczesywać, bo jego włos okrywowy trudno usuwa się z materiałów. Sierść dobermana nie zbiera brudu, dlatego po spacerze wystarczy tylko przetrzeć psa ręcznikiem i wyczesać szczotką, aby pozbyć się piachu. Regularnie należy sprawdzać zęby, oczy, uszy i pazury.

Polecane karmy dla psów - sprawdź ceny!

Doberman - hodowla psów z rodowodem – cena, opinie

Ile trzeba zapłacić za rasowe szczeniaki dobermana?

Cena za dobermana z metryką ZKwP często mieści się w granicach od 5000 do 6000 zł. Wielokrotnie można spotkać ofertę, w której ten pies kosztuje 9000 zł. Ważne jest, aby cena za rasowe psy nie była zbyt niska. Oferty poniżej 1500 zł powinny dać do myślenia. Bardzo rzadko zdarza się, że za psa z rodowodem trzeba zapłacić tylko 1000 zł, nie mówiąc już o kwotach takich jak 500 zł czy 200 zł. Dlaczego to takie ważne?

Rasowy pies tyle kosztuje, ponieważ hodowca wkłada dużo pracy w rozwój hodowli. Dba o wszystkie psy, zarówno te swoje, jak i o szczeniaki, bo odpowiada za ich socjalizację i początkowe wychowanie. Zapewnia im opiekę weterynaryjną i właściwą dietę. Hodowca musi poświęcić swój czas na naukę m.in. w zakresie tresury psów, ich chorób czy prawidłowego odżywiania. Co więc oznacza niska kwota? Najwyraźniej hodowca nie ceni zbyt wysoko swoich starań lub nie zajmuje się hodowlą w odpowiedni sposób.

Pies rasy doberman leżący na podłodze, a także usposobienie dobermana i opis rasy
Jakie jest usposobienie dobermana, czyli chrakter, opis, opinie i wychowanie

Na cenę ma wpływ sam szczeniak i to, w jakim stopniu wpasowuje się we wzorzec rasy. Znaczenie mają także jego rodzice oraz linia genów. Istotna jest również renoma hodowli. Początkujący hodowca może sprzedać pierwszy miot taniej, ale raczej nie powinna to być kwota mniejsza niż 1500 zł. Każdy kolejnym miot powinien być też droższy. Taniej sprzedawane psy z legalnych hodowli to przeważnie te, które z jakiegoś powodu zostały wyłączone z hodowli lub hodowcy odebrali je od poprzednich właścicieli i nie mają możliwości trzymania ich ze swoimi hodowlanymi psami.

Poza ceną to zdjęcia przykuwają uwagę, ale to opis jest istotny. Zdjęcia łatwo oszukać – można przenieść psa w czyste miejsce i tam wykonać fotografie, a potem w programie nieco podreperować wygląd zwierzęcia. Dlatego trzeba zapoznać się z tym, co jest zwarte w opisie. Powinny znajdować się tam informacje na temat samego psa (dana urodzenia, charakter, cechy charakterystyczne, rodzice, badania, ewentualne wady etc.), a także nazwa hodowli. Hodowla musi być zrzeszona w legalnym stowarzyszeniu. W Polsce, pod banderą FCI, funkcjonuje tylko jedna organizacją i jest nią ZKwP (Związek Kynologiczny w Polsce). Opinie na temat danej hodowli można poczytać na forum miłośników rasy na Facebooku.

Dlaczego należy unikać pseudohodowli?

Pseudohodowcy nie dbają o wzorzec rasy ani o same psy. Zależy im tylko na zysku. Suczki są rozmnażane masowo, bez wytchnienia. Szczeniaki są sprzedawane tanio, bo w ten sposób pseudohodowcy chcą szybciej się ich pozbyć, aby nie tracić pieniędzy na dodatkową karmę, a zrobić miejsce na następny miot.

W pseudohodowlach zwierzęta trzymane są w okropnych warunkach. Często żyją w ścisku oraz w brudnych boksach trzymanych poza domem. Rzadko są to zwierzęta zdrowe. Kojarzone są ze sobą osobniki zbyt blisko spokrewnione. W ofertach można spotkać się z określeniem, że „pies jest w typie rasy”, co oznacza, że tak naprawdę nie jest rasowy, choć wygląda na takiego na pierwszy rzut oka.

Na zachowanie psa ma wpływ wiele czynników. Hodowcy odpowiadają za to, z jakim nastawieniem pies wyjdzie z hodowli. Nie powinien być przestraszony ani agresywny. Ważny jest też wiek, w którym oddawany jest szczeniak. Powinien mieć skończone 8 tygodni. Do tego musi być dwa razy odrobaczony, raz zaszczepiony oraz mieć wszczepiony CHIP. Wymogiem koniecznym jest otrzymanie rodowodu psa.

Charakter dobermana nie należy do najłatwiejszych. W tej rasie ogromne znaczenie ma wychowanie. Nie powinny porywać się na niego osoby, które nie mają doświadczenia z psami. Mimo wszystko jest to rasa agresywna. Źle poprowadzony będzie stanowił zagrożenie nie tylko dla obcych, ale dla właściciela i jego całej rodziny. Nieco podobny jest charakter akity inu. Jest to pies równie inteligentny i trzeba poświęcić dużo czasu na jego trening, ale jest bardziej odporny na warunki atmosferyczne.

ikona podziel się Przekaż dalej