Podstawowe informacje o szpicu miniaturowy
2 - 3 kg
2 - 3 kg
Szpic miniaturowy pomeranian to pies, który cieszy się w naszym kraju bardzo dużą popularnością. Ta niezwykle puchata i przyjaźnie wyglądająca rasa świetnie sprawdza się w domach i mieszkaniach, a jej atrakcyjny wygląd budzi uwagę na spacerach. Z pewnością warto przyjrzeć się bliżej wzorcowemu wyglądowi rasy, jej pochodzeniu oraz najważniejszym wymaganiom.
Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o szpicach.
Pies pomeranian – najważniejsze informacje o rasie
Jak wygląda i skąd pochodzi szpic miniaturowy – wzorcowy opis
Pies pomeranian posiada bardzo ciekawą historie. Prawdopodobnie wywodzi się od arktycznych psów zaprzęgowych, jednak jego współczesne rozmiary są znacznie mniejsze. Za najbliższych kuzynów rasy uznaje się samoyedy i szpice wilczaste. Co bardzo interesujące, pierwsze wzmianki o rasie szpiców pochodzą z niemieckich terenów pomorskich i zostały spisane w XIX wieku. Do chwili obecnej szpic pomeranian jest niekiedy określany mianem psa pomorskiego.
XIX wieczny pies pomorski był zwierzęciem o znacznie większej masie ciała. Rasa mogła osiągać nawet 12 kg wagi, jednak największą popularnością cieszyły się szczeniaki najmniejsze z miotu. W połowie XIX wieku rasa zyskała popularność na terenie całej europy, Około roku 1888 pomorski pomeranian został ulubieńcem królowej Wiktorii, co sprawiło, że brytyjscy kynolodzy jeszcze silniej zainteresowali się rasą. Ich prace hodowlane dążyły do stworzenia psa o mniejszych rozmiarach i większej ilości gęstego futra. Efektem owych prac jest współczesny szpic miniaturowy, a krajem patronackim Niemcy.
Opis wyglądu znajdziemy we wzorcu rasy FCI numer 97. Jest to dokumentacja wspólna dla szpiców niemieckich (miniaturka, mały, średni, duży, wilczasty). Z dokumentacji wynika, że idealna wysokość w kłębie dorosłego pomeranianina powinna wynosić około 20 cm. Dokładna waga nie została określona, jednak przyjmuje się, że pies powinien ważyć do ok. 3 kg.
Szpic miniaturowy występuje w wielu barwach szaty. Rasa może przybierać umaszczenie czarne, brązowe, białe, pomarańczowe, szare cieniowane (zwane wilczastym), a także inne. Umaszczenie w odcieniu białym, czarnym i pomarańczowym cieszy się obecnie bardzo dużą popularnością. W każdym przypadku wymaga się obecności gęstego, wełnistego podszerstka oraz szorstkiego, długiego i gęstego włosa okrywowego.
Miniaturka pomeranian powinien mieć ciemne zabarwienie oczu oraz niewielką, lisią głowę ze szpiczastymi uszami. Rasa sprawia wrażenie eleganckiej, porusza się lekko i z dużą gracją. Spitz posiada też bardzo puszysty, zakręcony i noszony nad grzbietem ogon. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł o ciekawych miniaturowych rasach psów.
Prawdziwy charakter szpica miniaturowego
Pomeranian to pies o maleńkim ciele i ogromnym sercu. Jest to rasa, która bardzo silnie przywiązuje się do swojego właściciela. Jest oddana wszystkim domownikom, jednak to jeden wybrany człowiek staje się jej najlepszym przyjacielem i przewodnikiem. Spitz jest również urodzonym pieszczochem, który uwielbia być w centrum uwagi domowników.
Opisując charakter piesków rasy szpic miniaturowy, nie sposób pominąć typowej nieufności w stosunku do obcych. Nasza miniaturka będzie ostrożna w kontaktach z nieznanymi sobie osobami, dzięki czemu głośno poinformuje właściciela o tym, że w mieszkaniu pojawili się nieproszeni goście. Pies pomeranian nie sprawdzi się w roli obrońcy rodziny, jednak będzie czujnie strzegł i głośno ostrzegał w razie potrzeby.
Pies spitz to także wulkan energii, którego pełno w całym mieszkaniu. Szczeniaki są szczególnie żywiołowe, wymagają wspólnych zabaw i ruchu na świeżym powietrzu. Decydując się na psa tej rasy, zyskujemy małego kompana do wędrówek i wycieczek. Ze względu na maleńkie rozmiary, nasz nieco karłowaty szpic nie będzie szczególnie wytrzymały. Na szczęście jest to maleńka rasa, która lubi noszenie na rękach.
Przyjazny charakter szpica miniaturowego sprawia, że pies dobrze dogaduje się z osobami dorosłymi oraz z dziećmi. Należy przy tym zachować szczególną ostrożność przy kontaktach z najmłodszymi członkami rodziny. Miniaturka spitza jest bardzo delikatna i łatwo zrobić jej krzywdę. Nawet upadek z niewielkiej wysokości może niekiedy doprowadzić do złamania kończyny. Dlatego piesek nie powinien być noszony przez dzieci.
Dobrze socjalizowane, małe szpice dogadają się z innymi pieskami, kotami, a nawet mniejszymi pupilami domowymi. Pies pomeranian nie posiada instynktu łowieckiego, co okazuje się dużym ułatwieniem dla początkujących właścicieli. Odpowiednia opieka i socjalizacja sprawiają, że rasa nie jest problematyczna w domu, ani na spacerach. Trzeba jedynie zaakceptować jej niekiedy głośną naturę.
Wymagania rasy, opinie i cena zakupu szczeniaków
Jakiej pielęgnacji wymaga pies pomeranian?
Pielęgnacja psa o bardzo gęstej sierści może okazać się dość kłopotliwa. Szpic miniaturowy wymaga codziennego czesania. Procedurę najłatwiej przeprowadzać metalowym grzebieniem lub szczotką pudlówką. Czesanie rozpoczynamy już od pierwszych dni od zakupu szczeniaka. Regularność oraz utrwalenie pozytywnych nawyków sprawi, że młody szpic miniaturowy szybko uzna czesanie za oczywisty aspekt pielęgnacji.
Gęsta sierść sprawia też, że pies pomeranian wymaga regularnych kąpieli. Wykonujemy je w razie potrzeby lub z częstotliwością około raz na miesiąc. Nasz spitz powinien być kąpany w dobrej jakości szamponach, dostosowanych do specyfiki okrywy włosowej. Przed kąpielą oraz bezpośrednio po niej zaleca się bardzo dokładne wyszczotkowanie sierści. Dodatkowo, po kąpieli można osuszać okrywę suszarką.
Szpic miniaturowy jest rasą psa, która nie powinna być ścinana na krótko. Krótkowłosy pupil może mieć problemy ze skórą, a nadmiernie skrócona szata może utracić swoją jakość. Strzyżony włos może być wełnisty, znacznie mniej gęsty, a jego długość może odrastać nierówno. Dlatego pieski powinny być przycinane jedynie w przypadku doraźnej potrzeby, najlepiej nożyczkami degażówkami. Efektem takiego strzyżenia jest bardzo modna w ostatnich latach fryzura, typu piesek Boo.
Nasza mała miniaturka powinna też regularnej kontroli stanu pazurów. Ze względu na bardzo niską wagę, z spitz z reguły nie ściera samodzielnie pazurów i konieczne jest ich regularne przycinanie. Jak każda inna miniaturka, pies pomeranian może mieć także tendencje do odkładania się kamienia nazębnego. Dlatego nasz biały, pomarańczowy czy czarny szpic powinien mieć regularnie czyszczoną jamę ustną.
Opinie o rasie i cena szpica miniaturowego
Pies pomeranian jest popularny nie tylko w naszym kraju. Większość osób docenia go za wyjątkowy wygląd oraz karłowaty rozmiar. Rasa psa zdobyła też uznanie wśród celebrytów, co jeszcze bardziej zwiększyło jej rozpoznawalność. Posiadacze psa spiz doceniają jego przyjazne, pełne sympatii usposobienie. Miniaturka świetnie sprawdzi się zarówno do mieszkania w bloku, jak i w domu jednorodzinnym. To uniwersalny towarzysz rodziny, który dopasuje się do niemal każdych warunków.
Pieski rasy szpic miniaturowy wymagają dość czasochłonnej pielęgnacji, dlatego będą dobrym rozwiązaniem dla osób, które dysponują dostatecznie dużą ilością wolnego czasu. Nasza miniaturka będzie także zadziwiająco aktywna jak na swoje rozmiary. Pieski wymagają kilku spacerów w ciągu dnia, z czego jeden powinien być dłuższy i urozmaicony o zabawy lub ćwiczenia.
Czasochłonna opieka, a często głośne usposobienie sprawiają, że piesek nie będzie idealnym pupilem dla każdego. Mniej przychylne opinie wiążą się też z wysokimi cenami zakupu szczeniaka. Duża popularność psa rasy szpic miniaturowy sprawiła, że obecnie jest to jeden z droższych pupili o miniaturowych rozmiarach.
Kupując psa rasy szpic miniaturowy, warto dołożyć wszelkich starań do wyboru dobrej hodowli. Pieski z dobrego skojarzenia będą zdrowymi przedstawicielami swojej rasy. W naszym kraju największym zaufaniem cieszą się hodowle zarejestrowane w ZKwP. Cena za psa z owego związku przeważnie rozpoczyna się od kwoty 4000 zł. Pies pomeranian z bardziej znanej hodowli z pewnością będzie jeszcze droższy.
W większości hodowli, cena za pieski spitza kształtuje się w przedziale 5000 – 8000 zł. Dotyczy to głównie szczeniąt przeznaczonych na tak zwane kolanka. Cena szpica miniaturowego z możliwością brania udziału w wystawach zazwyczaj okazuje się jeszcze wyższa i z reguły przekracza 10000 zł. Pieski wybitnie rokujące wystawowo, mogą kosztować powyżej 15000 zł, a górna stawka za małego psa jest trudna do jednoznacznego ustalenia.
Możliwe choroby i prawidłowe szkolenie
Zdrowie rasy i średnia długość życia
Rasa jest uznawana za długowieczną, a jej średnia długość życia wynosi 12 do nawet 16 lat. Dorosły przedstawiciel tej rasy przeważnie cieszy się długim i zdrowym życiem. Spitz nie jest podatny na przeziębienia ani inne choroby wirusowe. Mimo wszystko wymaga odpowiedniego zabezpieczenia przed działaniem niekorzystnych warunków pogodowych. Gęsta szata sprawia, że miniaturka nie wymaga ubranek zimą (w odróżnieniu od małych psów krótkowłosych), jednak nie nadaje się na pieska podwórkowego. W lato należy z kolei uważać na wrażliwe opuszki łap i przegrzanie pupila. Nie zaleca się spacerów w godzinach najsilniejszej ekspozycji słonecznej.
Jak każdej innej rasie, mogą mu towarzyszyć pewne problemy zdrowotne. Szpic miniaturowy jest genetycznie predysponowany do problemów ze skórą. Najpowszechniejszym problemem jest postępujące łysienie X, które może spowodować utratę sierści na wielu fragmentach ciała. Niestety choroba nie została jeszcze dobrze przebadana i na chwilę obecną nie ma w pełni skutecznych metod ich leczenia. Opis zaburzenia wskazuje, że atopecia X najczęściej dotyczy piesków, które nie wymieniły szczenięcego futra. Owa wymiana najczęściej występuje pomiędzy 4 a 5 miesiącem życia szczeniaka.
Pies pomeranian może także cierpieć na problemy z sercem. Wśród rasy występują także przypadki zapadania tchawicy, wnętrostwa oraz cukrzycy. Coraz powszechniejszą dolegliwością staje się również wypadanie rzepki kolanowej.
Szpic miniaturowy - najważniejsze wymagania szkoleniowe
Szpic miniaturowy to pies łatwy w prowadzeniu, nadaje się nawet dla osoby początkującej. Jest psem aktywnym, pełnym radości i chęci do współpracy z człowiekiem. Niekiedy bywa hałaśliwy i niesforny, jednak odpowiednie szkolenie sprawi, że doskonale odnajdzie się w roli towarzysza człowieka.
Maleńki szczeniak powinien zostać otoczony odpowiednią socjalizacją. Proces rozpoczyna się już w hodowlach i warto kontynuować także po zakupie szczeniaka. W młodym wieku pies pomeranian powinien poznać jak najwięcej sytuacji, dźwięków, innych zwierząt oraz ludzi. Dzięki temu nie będzie nadmiernie lękliwy czy wycofany.
Od wczesnych miesięcy życia rozpoczynamy także naukę czystości i podstawowych komend posłuszeństwa. Szpic miniaturowy jest psem inteligentnym, a przy odpowiedniej motywacji w postaci przysmaków, okaże się wyjątkowo chętny do współpracy z człowiekiem. Rasa jest jednocześnie dość wrażliwa, źle znosi krzyk czy bezsensowną agresję ze strony właściciela. Szkolenie powinno odbywać się na zasadach wzmocnień pozytywnych, co nakłoni pieska do współpracy i zwiększy jego zażyłość z właścicielem.
Pomeranian - zalety i wady
- oddany
- wesoły
- nadaje się do mieszkania
- nie wymaga dużej aktywności fizycznej
- inteligentny
- długowieczny
- sierść wymagająca regularnej pielęgnacji
- tendencja do szczekania
Pomeranian - wygląd
- oczy w kształcie migdała,
- nos czarny,
- oczy o bystrym wyrazie,
- krótki grzbiet,
- ogon osadzony wysoko,
- spiczaste uszy
- długowłosy
- z podszerstkiem,
- proste włosy okrywowe
- jednolicie czarne,
- czysto białe,
- łaciate,
- brązowe,
- pomarańczowe,
- szare z czarnym nalotem,
- kremowe,
- kremowo-sobolowe,
- czarne podpalane,
- czekoladowe
Galeria zdjęć - Pomeranian
Charakter szpica miniaturowego
- oddany,
- odważny,
- inteligentny,
- wesoły
Pomeranian - dla kogo?
- dla seniorów,
- dla singli,
- dla par
Pielęgnacja szpica miniaturowego
- skracanie pazurów,
- czyszczenie uszu,
- mycie zębów,
- kąpiele,
- strzyżenie,
- czesanie
- Karma gotowa sucha,
- Karma gotowa mokra,
- Dieta domowa,
- Dieta surowa (BARF),
- Karma dla ras małych
- zwichnięcia rzepki,
- choroby kardiologiczne,
- kruchość skóry,
- łysienie X,
- wrodzone zwichnięcie łokcia