Co warto wiedzieć o bernardynach?

Bernardyn czarny, biały czy brązowy?

Nie jest to pies mały. Samiec może osiągnąć wysokość w kłębie w przedziale 70-90 cm, a suczka 65-80 cm. Dopuszczalne jest, aby pies był większy, pod warunkiem, że w dalszym ciągu wszystko jest proporcjonalne. Wzorzec rasy nie określa wagi tych psów, ale jest to kwestia 70-100 kg.

Istnieją dwie odmiany bernardynów. Ten pies może być:

  • długowłosy – posiada obfity podszerstek. Włos okrywowy jest prosty i o średniej długości. Może być falisty na udach i zadzie. Sierść jest krótka na kufie i całej głowie. Ogon jest mocno owłosiony, na przednich kończynach tworzą się pióra, a na udach powstają wyraźne portki.
  • krótkowłosy – również ma obfity podszerstek. Jego włos okrywowy jest twardy, prosty, gęsty i przylegający. Ogon jest pokryty gęstym włosem, a na udach tworzą się niewielkie portki.

Bernardyn czarny nie występuje, podobnie jak biały. Zazwyczaj maść bernardyna jest biała z rudo-brązowymi łatami (mniejszymi lub większymi). Może mieć również pełen płaszcz, który pokrywa grzbiet i boki (dopuszczalne jest, aby był przerywany bielą). Na głowie powinny występować ciemniejsze odcienie (czarny odcień na uszach, symetryczne obwódki oczu), pożądana jest ciemna maska. Tolerowany jest czarny nalot na tułowiu, ale w niewielkich ilościach. Dopuszczalna jest maść pręgowana na rudo-brązowym tle (odcień żółto-brązowy jest tolerowany). Bernardyn ma wymagane białe znaczenia na końcu ogona, kufie, łapach, klatce piersiowej, a także powinien mieć strzałę na głowie i plamę na szyi. Biały kołnierz jest pożądany.

Groźna bestia czy duży misio – charakter bernardyna

Bernardyny mogą sprawiać wrażenie potulnych, jednak nie jest to rasa wyzbyta całkowicie agresji. Pies ten wykazuje chęć stróżowania, potrafi wyczuć zagrożenie i nie zawaha się bronić. Trzeba go wyszkolić, aby słuchał się właściciela. Tresurę należy zacząć jak najwcześniej.

Jest to pies inteligentny i chętny do współpracy. Bardzo szybko wszystko zapamiętuje. Jeżeli bernardyn będzie dobrze wychowany, powinien być tolerancyjny względem innych zwierząt, nie tylko tych w domu, ale również obcych. Jest oddanym towarzyszem i potrzebuje kontaktu z człowiekiem.

Bernardyny z natury są spokojne i mają zrównoważony temperament. Jednak nie powinno ich się trzymać w małych mieszkaniach. Potrzebują ruchu, ale nie należy im narzucać tempa. Z racji na to, że jest to duża rasa psów, mogą mieć dysplazję stawów biodrowych. Należy również pilnować, żeby bernardyn nie biegał po jedzeniu ani nie pił zbyt łapczywie wody. Może to doprowadzić do skrętu żołądka i śmierci psa. Sprawdź także ten artykuł z informacjami o charakterze bernardyna.

Polecane karmy dla psów - sprawdź ceny!

Hodowla rasowych psów – szczeniak bernardyna

Jaka jest cena bernardyna z rodowodem?

Pieski wystawiane są na sprzedaż na portalach ogłoszeniowych (przeważnie olx.pl), stronach hodowli oraz ich fanpage na Facebooku. Ogłoszenia na portach powinny zawierać nazwę hodowli i stowarzyszenia, a także informacje o samym piesku (data urodzenia, szczeniaki, charakter etc.). Można poczytać opinie na forum lub grupie dla miłośników danej rasy. Trzeba jednak mieć na uwadze to, że niektóre komentarze nie są zgodne z prawdą. Weryfikację przeprowadzamy sami podczas spotkania z hodowcą.

Rasowe psy kosztują od 4000 do 7000 zł. Niekiedy szczeniak bernardyna kosztuje 3500 zł, ale może też 8000 zł. Cena zależy od kilku czynników. Im szczeniak bardziej wpasowuje się we wzorzec rasy, tym jest droższy. Jeżeli jego rodzice mieli wysokie osiągnięcia na wystawach, to jego cena również rośnie. Podobnie jest w przypadku renomy hodowli – im bardziej znana, tym może bardziej się cenić. Hodowca, który zaczyna, może sprzedawać taniej, ale cena nie powinna być mniejsza niż 3000 zł.

Szczeniak bernardyna na trawniku
Jaki jest szczeniak bernardyna, a także wszystko, co warto wiedzieć o psach rasy bernardyn

Szczeniaki nie powinny kosztować 200 zł, czy nawet 500 zł. To są bardzo małe kwoty za pieski. Prowadzenie hodowli jest czasochłonne i pracochłonne, dlatego rasowe psy trochę kosztują. Hodowca zdobywa odpowiednią wiedzę (na temat rasy, żywienia i wychowania psa, chorób i ich leczenia) i poświęca dużo czasu na socjalizację maluchów. Do tego dochodzą koszty za karmę oraz opiekę weterynaryjną. Większa cena jest adekwatna do wysiłku, jaki hodowca wkłada w rozwój hodowli. Mniejsza sugeruje, że trafiliśmy na pseudohodowlę. Niestety, choć niska cena kusi, nie jest to najlepszy wybór. Pieski z pseudohodowli zazwyczaj są chore, a ich późniejsze leczenie kosztowne. Po części dzieje to z powodu krzyżowania ze sobą osobników zbyt spokrewnionych, ale po części mają na to wpływ warunki, w których są trzymane oraz nieodpowiednia karma (zarówno dla suczki w ciąży, jak i później maluchów).

Hodowla bernardynów – na co zwrócić uwagę?

Szczeniaki mogą opuścić hodowlę dopiero w wieku 8 tygodni. W tym czasie powinny zostać dwa razy odrobaczone, raz zaszczepione, a także mieć wszczepiony CHIP. W dniu otrzymania pieska powinno otrzymać się jego książeczkę zdrowia oraz rodowód. Wszystkie rasowe psy są z rodowodem. Otrzymuje go także piesek, który nie do końca wpasowuje się we wzorzec rasy (za mały pyszczek, niepożądane umaszczenie, za duże uszy etc.). Należy zwrócić na to uwagę przy wyborze hodowli.

Odpowiedzialny hodowca dba o właściwe żywienie piesków i dzieli się wiedzą z nowym właścicielem szczeniaka. Pomaga w doborze karmy (mokrej lub suchej) lub z dietą BARF (surowe mięso i dobrze dobrane suplementy – porcje ustala się pod konkretnego psa, biorąc pod uwagę jego stan zdrowia, wielkość oraz aktywność). Nie urywa kontaktu po zakupie, ponieważ chce się upewnić, że piesek trafił w dobre miejsce.

Charakterów psów zaczyna się kształtować już od pierwszych tygodni ich życia, dlatego wybór hodowli, z której kupuje się szczeniaka, jest bardzo istotny. Jeżeli hodowca będzie miał dobre podejście do psa, ten nie powinien wykazywać agresji czy lękliwości, a jego wychowanie nie powinno sprawiać problemów. Bernardyn jest dużym psem i trzeba mieć to na uwadze.

ikona podziel się Przekaż dalej