Podstawowe informacje o shiba inu
7 - 10 kg
8 - 11 kg
Shiba inu - wszystko, co warto wiedzieć o psach tej rasy
Shiba inu to przyjaźnie wyglądający pies o japońskim pochodzeniu. Ze względu na swój atrakcyjny wygląd, rasa cieszy się zainteresowaniem wielu początkujących miłośników czworonogów. Niestety shiba inu jest psem trudnym w prowadzeniu i nie nadaje się dla każdego. Dlatego poniżej opiszemy wygląd oraz usposobienie rasy. Przedstawimy wymagania szkoleniowe, możliwe problemy zdrowotne, a także opinie o shiba inu.
Shiba inu – japońskie psy z bogatą historią
Charakterystyka rasy shiba inu
Shiba inu należy do grupy szpiców w typie pierwotnym. Przez stulecia była to rasa wykorzystywana do polowań oraz stróżowania. Doceniano w niej wyjątkową czujność, nieufność oraz lojalność w stosunku do właściciela. Bez wątpienia są to dość rozpoznawalne, japońskie rasy psów. Warto pamiętać, że zarówno shiba inu, jak i akita inu są uważane za japoński znak rozpoznawczy. W roku 1973 japońskie shiba inu otrzymały nawet oficjalny status narodowego pomnika natury.
Warto także wiedzieć, iż w języku japońskim shiba inu oznacza po prostu „mały pies”. Jest to stosunkowo niewielka rasa, a waga dorosłego, prawidłowo zbudowanego samca wynosi 8 do 11 kilogramów. Dorosła suczka jest przeważnie nieco drobniejsza, a jej wzorcowa waga powinna mieścić się w przedziale 6,8 do 9 kg. Wzorzec rasy określa także idealną wysokość w kłębie. Dorosły pies powinien osiągać wysokość 35 do 43 cm. Z kolei japońskie suczki powinny mierzyć około 33 do 41 cm.
Wzorzec japońskich shiba inu określa także ich umaszczenie. Opis z oficjalnej dokumentacji FCI dopuszcza umaszczenie w odcieniu czarnym podpalanym, czerwonym sezamowym, czarnym, białym, czarnym sezamowym oraz rudym. Rasa posiada charakterystyczne lekko skierowane do przodu uszy oraz białe znaczenia na policzkach, szyi i klatce piersiowej.
Trójkątne uszy i nieco skośne oczy podkreślają czujność rasy. Nasz czarny podpalany czy biały shiba inu posiada też zawinięty, opierający się o plecy ogon, smukłą nieco muskularną sylwetkę i gęste futro. Podobnie jak husky syberyjski czy bernardyn, mały shiba inu posiada bardzo gęsty podszerstek, będący naturalnym izolatorem termicznym.
Usposobienie wojownika, czyli prawdziwy charakter shiba inu
Mały, niepozornie wyglądający shiba inu to pies o bardzo ciekawym charakterze. Opis rasy wskazuje na fakt, że pieseł zachowuje duży stopień niezależności. Z pewnością nie jest to rasa bezwzględnie podporządkowana woli swojego właściciela. Japoński pies bywa krnąbrny, nieposłuszny i lubi dążyć do upatrzonego sobie celu. Ze względu na niezależną naturę, psy tej rasy wymagają doświadczonego przewodnika, który stanie się dla nich autorytetem.
Japoński shiba inu to rasa, która może posiadać tendencje do dominacji. Jej wojownicze usposobienie wiąże się z próbami podporządkowania sobie otoczenia. Dlatego idealny właściciel to osoba stanowcza i wyjątkowo konsekwentna w szkoleniu. Shiba inu to mała psina o usposobieniu wojownika. Może popadać w konflikty z pieskami tej samej płci, na co warto zwrócić szczególną uwagę. Ten japoński, mały pies nie boi się konfrontacji nawet ze znacznie większymi przedstawicielami czworonożnych. Na szczęście prawidłowo prowadzone i dobrze socjalizowane psy nie przejawiają zbyt dużych problemów.
Co ciekawe, charakter shiby przebywającej w domu czy w mieszkaniu nie sprawia zbyt wielu trudności. Tego typu japońskie rasy nie są nadmiernie szczekliwe ani nie niszczą przedmiotów domowych. Nasz czarny czy sezamowy pies japoński nie jest też typem nadmiernego pieszczocha, a duża dawka niezależności sprawia, że rzadko cierpi na lęk separacyjny.
Opisując charakter małych shiba inu, należy wspomnieć o instynkcie łowieckim. Nasz brushwood dog może pogonić za szybko poruszającymi się, mniejszymi zwierzętami. Instynkt łowiecki często przejawia się w najmniej oczekiwanych momentach, dlatego jest to rasa, która podczas spacerów powinna być trzymana na smyczy. Najlepszym pomysłem rozładowania energii shiba inu, są zabawy na ogrodzonym terenie.
Informacje zebrane od hodowców pozwalają też na stwierdzenie, że japoński, czarny czy biały pies jest nieco nieufny, jednak nie atakuje bez wyraźnej potrzeby. W stosunku do obcych bywa nieco podejrzliwy, ale po pewnym czasie zaakceptuje ich obecność. Rasa może być łagodna w kontaktach ze znanymi sobie dziećmi, jednak wzajemne relacje powinny odbywać się wyłącznie pod okiem osób dorosłych.
Jakiego szkolenia wymagają psy shiba inu i jakie posiadają opinie?
Najważniejsze informacje szkoleniowe
Jak już wiemy, psy rasy shiba inu wykazują duży stopień niezależności. Dlatego ich szkolenie nie należy do najłatwiejszych i powinno rozpoczynać się już od szczeniaka. W pierwszych etapach życia pupila zwracamy szczególną uwagę na kwestię socjalizacji. Do 12 tygodnia życia szczeniak powinien poznać jak najwięcej dźwięków, sytuacji, zapachów i innych zwierząt. Będzie to miało duże przełożenie na jego zachowanie w dorosłym życiu. Warto o tym pamiętać, bowiem odpowiednio socjalizowane psy nie przejawiają nadmiernej skłonności do agresji i mogą stać się przyjaznymi pupilami dla całej rodziny.
Psy wymagają konsekwentnego określania zasad oraz szkolenia bazującego na wzmocnieniach pozytywnych. Istotna będzie również aktywność fizyczna, która pozwoli uniknąć wielu problemów behawioralnych. Nasz czarny czy sezamowy shiba inu czy akita powinny mieć zapewnioną odpowiednią dawkę ruchu. Nie chodzi tu o samo przestronne podwórko, a o aktywność z człowiekiem, która połączy zabawy fizyczne z ćwiczeniami intelektualnymi.
Pamiętajmy także, że psy shiba inu, akita czy husky syberyjski nigdy nie będą wyjątkowo posłuszne i poddane woli swojego właściciela. Dlatego zadaniem człowieka jest akceptacja ich niezależnej natury. Niekiedy psy celowo nie wykonują komend posłuszeństwa, na które nie mają ochoty. Jest to typowe dla wielu ras w typie pierwotnym.
Shiba inu - najczęstsze opinie o rasie
Psy o silnym charakterze często wzbudzają skrajne emocje i zróżnicowane opinie. Tak jest również w przypadku shiba inu. Negatywne opinie zwracają uwagę na silnie rozwinięty instynkt łowiecki, mogący utrudnić codzienne spacery. Psy uchodzą też za zbyt uparte i niezależne, co nie powinno łączyć się z nieodpowiedzialnym lub niedoświadczonym właścicielem. Mniej przychylne opinie o rasie dotyczą także możliwych konfliktów z innymi psami.
Na szczęście shiba inu posiada także swoich zwolenników. Na szczególną uwagę zasługuje bardzo atrakcyjny wygląd owych pupili, ich lojalność, oddanie oraz brak problemów z pielęgnacją. Co ciekawe, psy rasy shiba inu są z reguły dość zdrowe i bardzo rzadko przydarzają im się groźne choroby. U rasy niemal nie występują przeziębienia, zapalenia czy problemy żołądkowe, dzięki czemu shiba inu najczęściej pojawia się u weterynarza jedynie na okresowe szczepienia.
Niewątpliwym, docenianym atutem shiba inu jest również dość radosne i wiecznie gotowe do zabawy usposobienie. Psy tej rasy stają się idealnymi towarzyszami dla osób bardziej doświadczonych w szkoleniu, mogących poświęcić więcej czasu dla swojego pupila.
Koszty zakupu shiba inu oraz możliwe choroby
Ile kosztuje shiba inu?
Cena zakupu szczeniaka to jedna z kwestii, która zastanawia potencjalnych nabywców szczeniąt. Dobra hodowla shiba inu, należąca do ZKWP często wiąże się z dość wysokimi cenami zakupu. Szczeniak pochodzący z renomowanej hodowli przeważnie kosztuje od 7000 zł w górę. Normalna cena za szczeniaki wynosi 7000-12000 zł.
Możemy zatem przyjąć, że shiba kosztuje nieco więcej niż husky syberyjski, kishu czy akita. Jest to poniekąd związane z ich odpornością na choroby, a także ze stosunkowo niedużą liczbą sprawdzonych hodowli. Warto przy tym podkreślić, że dobrze znana hodowla shiba inu, posiadająca szczeniaki po wybitnych, utytułowanych rodzicach może niekiedy sprzedawać szczeniaki w jeszcze wyższych kosztach.
Podczas zakupu warto dopytać hodowcę o wszystkie kwestie związane z pielęgnacją, żywieniem i wymaganiami szkoleniowymi. Dobrą praktyką jest też podpisanie umowy, stanowiącej zabezpieczenie obydwu stron kupna sprzedaży. Po zakupie pupila powinniśmy się także upewnić, czy w naszym mieście obowiązuje podatek od psa. W niektórych regionach naszego kraju jest to obowiązkowa opłata o charakterze cyklicznym.
Choroby shiba inu
Shiba inu to dość odporna, uznawana za zdrową rasa psów, której rzadko towarzyszą problemy o podłożu genetycznym. Mimo wszystko, dorosłe pupile cierpią niekiedy na pewne problemy zdrowotne, które mogą zagrażać ich bezproblemowej egzystencji.
Niektóre psy mają genetyczną predyspozycję do pojawiania się chorób oczu. Do najczęściej występujących należy tu niemożliwa do wyleczenia jaskra czy postępujący zanik siatkówki. Są to choroby nieuleczalne, mogące doprowadzić do utraty wzroku.
Psy mogą też niekiedy cierpieć na alergie pokarmowe oraz niedoczynność tarczycy. Większość tego typu chorób jest dziedziczna, dlatego warto wybierać dobrą hodowlę, która dopuszcza do rozrodu jedynie w pełni zdrowe i posiadające aktualne wyniki badań psy. Na szczęście rasa nie choruje na dysplazję stawu biodrowego tak jak bernardyn.
Kluczem do przeciwdziałania alergiom i zapewnienia zdrowia jest podawanie dobrej jakości, odpowiednio zbilansowanych posiłków. Shiba inu może zjadać suche, gotowe karmy i jest w tym względzie mało wymagającą rasą. Pamiętajmy, że karma dla ras aktywnych powinna zawierać dużo białka pochodzenia zwierzęcego. Ze względu na możliwe alergie, warto wybierać produkty bez zbóż, stanowiących tani zapychacz. Dobrym pomysłem może być również samodzielne przygotowywanie posiłku, zgodne z zasadami diety BARF. Jest to coraz popularniejszy sposób żywienia psów aktywnych, przynoszący wiele korzyści zdrowotnych.
Japońskie psy shiba inu stały się ostatnio bardzo popularne w naszym kraju, mimo że cena szczeniaka jest nie mała. Ten piękny, puchaty, pomarańczowy lub czarny, pies o zakręconym ogonku, ma jednak niezależny charakter i wymagają doświadczonego opiekuna. Poznaj istotne informacje o tej rasie, jak waga, umaszczenie i usposobienie oraz ile kosztuje szczeniak. Przeczytaj opis rasy i zdecyduj, czy szczeniak shiba inu powinien zagościć w twoim domu.
Shiba inu - informacje o rasie
Opis rasy
Shiba inu to japońskie psy w typie szpica. Jego nazwa może oznaczać “mały pies z zarośli”, być może dlatego, że tradycyjnie ta rasa wykorzystywana była do pomocy myśliwym w polowaniach na małą zwierzynę. Przez wieki rasa ta pozostała niezmieniona, do czasu gdy w XIX wieku w Japonii pojawiły się psy brytyjskie. Doszło wówczas do licznych krzyżówek i niemal utraty czystej rasy. W XX wieku zwolennicy tej rasy zdołali ją odtworzyć i została ona uznana za narodowy pomnik przyrody.
Oprócz Akita, psy shiba inu są najczęściej hodowane w Japonii. W innych krajach te japońskie psy są mniej popularne. W Polsce działa kilka hodowli, jednak na szczeniaka trzeba czekać kilka miesięcy. Rodowodowy szczeniak z renomowanej hodowli kosztuje od 7 do 12 tysięcy zł, zaś cena szczeniaka sprawadzanego z zagranicy będzie znacznie wyższa. Cena szczeniaków nie rodowodowych jest mniejsza, jednak w tym przypadku ryzykujemy, że zwierzak może mieć jakieś wady. Miesięczne utrzymanie pieska kosztuje około 200 zł.
Wygląd i umaszczenie shiba inu - opis i zdjęcia
Umaszczenie psa przybiera barwę czerwoną, czarną-tan oraz sezamową. Jest to rasa naturalna, która nieco przypomina lisa. Najbardziej znaną odmianą kolorystyczną jest pies w kolorze pomarańczowym, jak lis, z białymi dodatkami. Mało kto wie, że występuje również shiba inu czarny podpalany.
Shiba inu to pies raczej mały, jego wysokość dochodzi do około 40 cm, zaś jego waga dochodzi do 10 kg. Charakterystyczne cechy tego psa to:
- małe, stojące uszy, ustawione do przodu,
- zakręcony ogon jak u szpica,
- mocna, gruba szyja,
- proste, mocno zbudowane kończyny,
- silnie umięśniona sylwetka,
- lekki, dynamiczny ruch.
Usposobienie i charakter psa shiba inu
Usposobienie shiba inu charakteryzuje się niezależnością i sprytem. Pies ten potrafi postawić na swoim i wymaga doświadczonego opiekuna. Uwielbia zabawy, a szczególnie ruch i spacery. W mieszkaniu piesek jest cichy i nie narzuca się otoczeniu. Nie będzie więc przeszkadzał sąsiadom szczekaniem. Psy tej rasy szczekają tylko wtedy, gdy mają do tego ważny powód.
Pies ten wymaga starannego treningu od szczeniaka. Opiekun musi wykazać się silnym charakterem, konsekwencją i cierpliwościa. Pies musi wiedzieć, że nie może robić co chce. Zaniedbanie w tym zakresie sprawi, że dorosły pies stanie się nie do opanowania.
Silny instynkt łowiecki sprawia, że pies ten może sprawiać kłopoty na spacerach. Zdarza się, że nie reaguje na wołanie. Dlatego też rasa ta wymaga starannego treningu, szczególnie w wieku szczenięcym. Psa tego należy spuszczać ze smyczy tylko na terenie ogrodzonym. Shiba inu potrzebuje wybiegania i ruchu, dlatego też opiekun powinien poświęcić mu czas i uwagę na trening i zabawę. Niewybiegany shiba inu może niszczyć rzeczy w mieszkaniu. Dla shiba inu bardzo ważna jest zabawa i czas spędzony z opiekunem. Będzie świetnym towarzyszem do jazdy rowerem lub joggingu. Jednak zwykłe aportowanie czy bieganie może go znudzić. Dlatego warto stopniowo zainteresować pieska sportem, na przykład agility.
Shiba inu nie jest agresywny wobec ludzi. Jednak potrafi być dominujący wobec innych zwierząt. Jednak odpowiednio prowadzony od szczeniaka przystosuje się do stada. Mimo najlepszego wychowania jest to pies łowiecki, dlatego w żadnym razie nie można go zostawić samego ze świnką morską lub innym małym zwierzakiem.
Pielęgnacja i choroby psa
Uważa się, że shiba inu to pies, którego nie imają się żadne choroby. Ma generalnie dobre zdrowie. Mogą się zdarzyć takie choroby jak zaćma czy dysplazja stawu biodrowego, jeśli szczeniak pochodzi z nieprofesjonalnej hodowli. Dlatego też bardzo ważne jest aby kupować szczeniaka z renomowanej i sprawdzonej hodowli.
Aby utrzymać shiba inu w dobrym zdrowiu konieczna jest dobra karma i odpowiednia ilość ruchu, dzięki czemu pies unikanie nadwagi. Z uwagi na pluszowe, gęste futro należy ograniczyć ruch w upalne dni.
Pielęgnacja sierści shiba inu nie nastręcza trudności. Wystarczy szczotkowanie od czasu do czasu. Raz do roku rasa ta intensywnie linieje. Jednak włosy tego psa nie posiadają łusek i łatwo je usunąć z mebli i dywanów.
Czy Shiba inu to odpowiedni pies dla twojej rodziny
Dla kogo shiba inu będzie odpowiednim towarzyszem. Zanim zdecydujesz się na zakup szczeniaka poznaj informacje o tej rasie. Nie jest to pies dla początkujących. Jego opiekun musi mieć doświadczenie w postępowaniu z psem oraz dużo czasu na ułożenie go i trening. Opiekun shiba inu musi być również zwolennikiem spacerów i spędzania czasu na świeżym powietrzu.
Shiba inu to również nie jest pies dla maniaków czystości. Pozostawia on sporo sierści w mieszkaniu, które wymaga regularnego sprzątania.
Jeśli często wyjeżdżasz możesz zabrać shiba inu ze sobą. Jeśli jednak chcesz go zostawić pod opieka, musi to być osoba doświadczona. W przeciwnym razie piesek może nabrać trudnych do wykorzeniania, złych nawyków.
Przeważają jednak dobre opinie o tej rasie. Jej zalety znacznie przeważają wady. Jest to pies przyjazny, przywiązany do swego opiekuna i rodziny. Ponadto shiba inu to pies zdrowy i długowieczny oraz niedrogi w utrzymaniu. W mieszkaniu jest niekłopotliwy. Nie bywa wybredny.
Warto jednak pamiętać, że nie jest to pies dla początkujących. Nie nadaje się również dla alergików oraz dla małych dzieci.
Zalety i wady shiba inu
- chętny do współpracy z człowiekiem
- łatwy w treningu
- nadaje się do mieszkania
- odporny na zmiany pogody
- okresowo obficie linieje
- instynkt łowiecki
Wygląd
- nos czarny,
- ogon osadzony wysoko,
- trójkątne uszy,
- głęboka klatka piersiowa,
- prosty grzbiet,
- małe uszy,
- grzbiet nosa prosty
- krótkowłosy
- z podszerstkiem,
- włos prosty,
- włos okrywowy gęsty
- czarne podpalane,
- rude,
- czerwone,
- sezamowe
Galeria zdjęć - Shiba inu
Charakter shiba inu
- żywy,
- inteligentny,
- towarzyski,
- wesoły,
- rodzinny,
- "pies jednego pana"
Shiba inu - dla kogo?
- dla osób aktywnych,
- dla singli,
- dla par
Pielęgnacja shiba inu
- skracanie pazurów,
- czyszczenie uszu,
- mycie zębów,
- szczotkowanie sierści,
- kąpiele,
- przemywanie okolicy oczu,
- pielęgnacja opuszek łap
- Karma gotowa sucha,
- Karma gotowa mokra,
- Dieta domowa,
- Dieta surowa (BARF),
- Karma dla psów rudych
- dysplazja stawów biodrowych,
- atopowe zapalenie skóry AZS,
- zwichnięcia rzepki,
- postępująca atrofia siatkówki PRA