Tajemnicze azjatyckie węgorzyki

Czuły nos węgorka

Węgorek ciernisty, czyli Macrognathus acuelatus, to ryba przypominająca węża. Trochę dziwnego, bo na pysku ma ostro zakończony nos, pod którym chowa się niepozornie pyszczek. Dzięki temu uroczemu wyglądowi nie wzbudza podejrzeń, jeśli chodzi o nagłe znikanie małych ryb.

Długonos ciernisty jest mniejszy niż ognisty (100 cm), czy plamisty (90 cm). Dorasta tylko do 35 cm (1), więc nadaje się do utrzymania w akwarium. Jest złoty z marmurkowym akcentem dwóch brązowych pasków biegnących od głowy do końca ogona. Przy górnej części ciała ma wyraźne pięć czarnych kropek ze złotą obwódką.

Specyficzny nos to faktycznie narząd do wyczuwania bodźców z otoczenia. Jest dodatkiem do linii bocznej i w szerokim zakresie połączony z móżdżkiem. Ta delikatna i wrażliwa struktura jest charakterystyczna dla ostronosów (długonosów) – i stąd też ich nazwa(2).

Mulista ryba węgorek

Węgorek ciernisty lubi sprawiać kłopoty. W wielu miejscach występowania osobniki są do siebie podobne, ale okazuje się, że należą do różnych gatunków. Jak to przeważnie bywa w takich sytuacjach – ichtiolodzy zrobili w rodzaju Macrognathus po prostu grupę acuelatus, do której wrzucono podobne do siebie gatunki (3).

Oczywiście o nich nie zapomniano i cały czas robione są badania, kto należy gdzie, jednak generalnie Węgorek ciernisty (lub ostronos ciernisty) pochodzi z Borneo, Sumatry i Półwyspu Malajskiego na północ od rzeki Tapi (4). Występuje też w Bangladeszu i wielu punktach rozsianych w Azji.

Naturalne siedlisko tej ryby jest nie do odtworzenia w akwarium, bo ostronos ciernisty żyje w mule. Praktycznie nie opuszcza mrocznego dna bardzo płytkich zbiorników z piaskowym dnem, na którym są grube warstwy osadu(2). Jest drapieżnikiem polującym na owady i mułożercą.

Węgorki lubią piasek

Wrażliwe węgorzyki

Akwarium dla tej ryby jest bardzo trudno zaaranżować. Na pewno musi być duże o długości nie mniejszej niż 200 cm. Im mniej będzie w nim światła, tym lepiej nasz węgorz akwariowy będzie się czuł. Warto wyłożyć dno suchymi liśćmi, dać mnóstwo korzeni i najlepiej rzucić mech, żeby węgorek miał gdzie się chować.

Węgorki akwariowe są ogromnie wrażliwe na rodzaj podłoża. Koniecznie potrzebują drobnego żwirku przechodzącego w piasek. Najlepiej, żeby był naturalny, o grubości 0,2 mm. Pojedyncze kamyczki powinny być gładkie, a nie łupane. Nasz węgorek będzie szukał jedzenia w żwirku, więc nie może sobie uszkodzić nosa o ostre krawędzie.

Zdecydowanie lepsze, niż ozdoby ceramiczne będą naturalne suszone liście migdałecznika lub dębu. Te ryby nie znoszą brudu, bo będąc nieustająco przy dnie akwarium, są narażone na dużą ilość bakterii i zanieczyszczeń, które gromadzą się w zakamarkach.

Akwarium musi być przykryte i uważajmy przy odmulaniu zbiornika, bo węgorzyki to mistrzowie ucieczek. Wystarczy chwila, a już niknie w odmulaczu lub wlocie filtra zewnętrznego. Z racji, że łapanie go nie należy do najłatwiejszych zadań, warto go najpierw zlokalizować, a później unikać.

Karmienie mułożercy

Ryba węgorek nauczyła się nie wybrzydzać w dostępnym pokarmie. Najbardziej lubi ryby, bo potrafi pożywić się brzanką dwuplamą, brzanką szklistą, babką i szczupieńczykiem niebieskim. Zjada też owady, dżdżownice, dafnie, krewetki, nicienie i muł(5).

To nie jest agresywna ryba, nie broni swojego terenu i nie atakuje innych ryb. Po prostu się nimi żywi. Jeżeli coś jej się zmieści do pyska, to znaczy, że tam właśnie powinno być. Tak samo postąpi neon czerwony, danio malabarskie i gupik, tylko skala wielkości jest inna.

Prawidłowa dieta powinna się składać nie tylko z owadów żywych lub mrożonych, ale też tego, co osadza się na korzeniu, roślinie, czy kamieniu. Zdrowy stan osadu to zdrowy węgorek. Dlatego regularna podmiana wody jest tak ważna, jeżeli ma tam się znaleźć węgorz akwariowy. A może zainteresuje cię także ten artykuł na temat hodowli karasia ozdobnego?

Polecane akwaria i akcesoria - ceny internetowe!

Dwulicowe węgorki akwariowe

Węgorzyki są niepozorne, ale ich paszcza ma spore rozmiary. Neon czerwony i danio malabarskie ma słabe szanse w konfrontacji z tym nocnym stworzeniem. Raczej nie zobaczymy, że ryba węgorek coś zjada, bo lubi szukać rybek po zmroku.

Nie atakuje tego, czego nie da rady połknąć. Z racji, że w naturze żyje w mule, osobniki rzadko się widzą i nie muszą być w większych grupach. Jeżeli są razem, lubią się do momentu, gdy nie dojrzeją. Niekiedy już wcześniej przepychają się z innymi przedstawicielami swojego gatunku.

W wielu akwariach węgorzyki zachowują się w sposób trudny do przewidzenia. Wynika to ze stresu spowodowanego intensywnym oświetleniem, brakiem miejsca do schowania się i obecnością wielu innych ryb. Niekiedy „osaczenie” wieloma czynnikami środowiskowymi prowadzi do agresji, a niekiedy do otępienia.

Hodowla a utrzymanie w akwarium

Rozmnażanie węgorków

Węgorz akwariowy jest hodowany w fascynujący sposób.  Wielkie betonowe baseny o piaszczystym dnie są wypełniane wodą. pH wynosi tam 7,5-7,8, woda jest lekko zmineralizowana, ale ilość deszczówki jest znacząca. Temperatura to około 28⁰C.

Zbiorniki wypełnione są gęsto roślinami pływającymi, żeby dać rybom miejsce na złożenie ikry i zacienić zbiornik. Na skalę przemysłową stosuje się stymulację hormonalną(6), ale naturalnie także udało się je rozmnożyć.

Ikra jest przenoszona do mniejszych akwariów. Największą przeżywalność larw uzyskano przy temperaturze 28⁰C, pH 7,4 i dużej ilości wody deszczowej. Najmniejsza przeżywalność była na wodzie kranowej (7).

Plamisty lub ognisty gigant

Węgorki akwariowe takie jak plamisty, czy ognisty, są bardzo duże i kłopotliwe w utrzymaniu. Długonos ciernisty może i jest mniejszy, ale i tak neon czerwony, czy danio malabarskie narażamy na duże niebezpieczeństwo, gdy nasz węgorz przekroczy 10 cm.

Te piękne ryby wymagają wyjątkowego środowiska i co prawda nie możemy im go zapewnić, odwzorowując wiernie naturę, ale zbliżając się do mrocznego, mulistego zbiornika wydłużymy rybie życie i poprawimy jej zdrowie.

Pytanie, czy chcemy takie akwarium o długości 200 cm z korzeniami, mułem i suchymi liśćmi na dnie. Jeżeli tak, to długonos będzie do niego wymarzonym wyborem. Jeżeli nie, to przyroda na pewno przygotowała do naszej aranżacji inną obsadę.

 

(1) Faridi, Aysha Aziz, A. Bano, and Mohammad Serajuddin. "Aspects of reproductive biology of the lesser spiny eel Macrognathus aculeatus (Bloch, 1786) from river Ganga, Uttar Pradesh, India." Indian Journal of Fisheries 67.2 (2020): 15-22.

(2) Wullimann, Mario F., Michael H. Hofmann, and Dietrich L. Meyer. "The valvula cerebelli of the spiny eel, Macrognathus aculeatus, receives primary lateral-line afferents from the rostrum of the upper jaw." Cell and tissue research 266.2 (1991): 285-293.

(3) Britz, Ralf. "Species of the Macrognathus aculeatus group in Myanmar with remarks on M. caudiocellatus (Teleostei: Synbranchiformes: Mastacembelidae)." Ichthyological Exploration of Freshwaters 20 (2010): 295-308.

(4) Roberts, Tyson R. "Systematic Review of the Mastacembelidae or Spiny Eels of Burma Thailand, with Description of Two New Species of Macrognathus." Japanese Journal of Ichthyology 33.2 (1986): 95-109.

(5) Sultana, Shamima, et al. "A quick view on biology of near threatened peacock eel (Macrognathus aculeatus) in Khulna region of Bangladesh." American Journal of Zoological Research 5.2 (2017): 38-46.

(6) Sahoo, S. K., et al. "Larval rearing of the spiny eel, Macrognathus aculeatus (Lacepede) under different rearing conditions: a preliminary study." Indian J. Fish 56.1 (2009): 47-49.

(7) Islam, Md Sherazul, and Prianka Paul Rabaka Sultana. "Larval rearing of lesser spiny eel, Macrognathus aculeatus in the captivity with emphasis on their development stages."

ikona podziel się Przekaż dalej