Pyton siatkowy - informacje, wymagania, hodowla, porady, opinie

Pyton siatkowy – opis gatunku, występowanie, wygląd

Opis pytona siatkowego – jaką długość miał największy pyton siatkowy?

Obszar występowania pytona siatkowego jest bardzo rozległy. Występuje on w Azji Południowej i Południowo-Wschodniej i obejmuje m.in. takie kraje jak Bangladesz, Tajlandia, Laos, Kambodża, Malezja, Singapur i Indonezja. Występuje także w obrębie Archipelagu Indoaustralijskiego oraz na Filipinach.

Środowisko pytona siatkowego (nazywany potocznie pyton siatkowany) to przede wszystkim lasy deszczowe, puszcze oraz łąki. Wąż przystosował się do życia wśród siedlisk ludzkich i może również występować na polach uprawnych. Niekiedy żyje nawet w miastach – niektóre źródła podają, że dawniej był powszechny w niektórych częściach Bangkoku i zdarzało mu się atakować i zjadać zwierzęta domowe. Wąż osiedla się również blisko rzek i zbiorników wodnych. Jest świetnym pływakiem i dzięki temu udało mu się również przepłynąć morza, docierając do okolicznych wysp, na których się osiedlił, tworząc nowe populacje.

Pyton siatkowany jest uznawany obecnie za najdłuższego węża na świecie. Największy na świecie zbadany osobnik miał 7,67 metra długości i ważył 158 kilogramów - w Księdze Rekordów Guinessa jest zapisany jako najdłuższy wąż na świecie. Jakiś czas później jego rekord został pobity przez węża złapanego na jednej z malezyjskich wysp i według przekazów to właśnie ten osobnik miał być największy – miał on ponad 8 metrów długości. Niestety, parę dni po schwytaniu wąż zdechł podczas składania jaj. Mimo że pojawiały się doniesienia o 10-metrowym pytonie siatkowym, ostatecznie nie ma dowodów na to, że znalazł się wąż o takim rozmiarze i że rzeczywiście to on był największy z wszystkich pytonów siatkowych. Przeciętny osobnik pytona siatkowego trzymany w niewoli może z dużym powodzeniem osiągnąć długość ponad 6 metrów. Wszystko zależy od czynników genetycznych oraz warunków środowiskowych.

Dla porównania poniżej przedstawiamy długość innych gatunków węży:

• Pyton królewski biały – długość tego węża to od 120 do 180 cm,
• Wąż pończosznik – długość popularnego pończosznika to od 40 do 130 cm,
• Pyton skalny – krewny pytona siatkowego osiąga długość od 3 do 5 metrów.

Python reticulatus – wygląd węża

Pyton siatkowy posiada łuski grzbietowe o gładkiej strukturze, które są ułożone w 69-79 rzędach. Kolory na ciele węża układają się we wzory geometryczne, które mogą przyjąć różną formę w zależności od odmiany. Na tylnej części ciała pojawiają się nieregularne kształty rombu. Najbardziej klasyczna odmiana jest koloru żółtobrązowego z czarnymi pasami biegnącymi na krzyż wzdłuż pleców. Całość przypomina siatkę i od tego też wzoru pochodzi jego nazwa zwyczajowa.

Python reticulatus doskonale przystosował się do naturalnego środowiska – takie ubarwienie sprawa, że jest niewidoczny dla drapieżników i jednocześnie sam może zaatakować ofiarę, nie zostając wcześniej wykrytym. Mimo że jest to najdłuższy wąż na świecie, jest smuklejszy niż np. pyton skalny, a co za tym idzie – jego masa nie pozwala mu zająć pierwszego miejsca wśród najcięższych węży.

Dymorfizm płciowy nie jest widoczny na pierwszy rzut oka. Samice zwykle osiągają większe rozmiary od samców. Podczas ciąży mogą znieść do 100 jaj.

Odpowiednie warunki dla pytona siatkowego – terrarium, hodowla, wymagania

Hodowla pytona siatkowego – wąż tylko dla doświadczonych terrarystów

Python reticulatus zdecydowanie nie jest polecany na pierwszego węża dla niedoświadczonych terrarystów. Duże rozmiary zwierzęcia to również duża odpowiedzialność. Musimy pamiętać, że dorosły wąż może osiągać nawet 6 metrów, więc w bezpośrednim kontakcie z takim olbrzymem będziemy bezbronni. Jeśli wąż będzie agresywnie pobudzony możemy mieć kłopoty.

Opieka nad pytonem siatkowym powinna zawsze odbywać się przynajmniej w 2 osoby. Samodzielnie karmienie i wyjmowanie dużego węża może skutkować niespodziewanym atakiem, przed którym nie obronimy się w pojedynkę. Pyton żyjący w niewoli w dalszym ciągu będzie kierował się swoimi instynktami.

Hodowla węża takich rozmiarów wymaga ogromnego doświadczenia, stałej uwagi i umiejętności odczytywania zachowań gada. Nawet jeśli na co dzień będzie wydawało nam się, że wąż jest spokojny, pamiętajmy że jest to drapieżnik, który w chwilę może stać się agresywny. Węże tego gatunku są szczególnie pobudzone w trakcie karmienia, dlatego pamiętajmy o tym, by przede wszystkim zapewnić bezpieczeństwo sobie. A może zainteresuje cię także ten artykuł o pytonie królewskim białym?

Warunki w terrarium dla pytona siatkowego - wymagania

Rozmiary terrarium dla dorosłego pytona siatkowego powinny wynosić 250x125x125 cm (oczywiście nie jest to możliwy największy rozmiar – jeśli mamy więcej miejsca to terrarium może być większe). Młodego pytona możemy trzymać w terrarium przejściowym o mniejszych wymiarach, pamiętając jednak, by wraz ze wzrostem węża zwiększać mu również przestrzeń życiową. Sama konstrukcja zbiornika powinna być solidnie wykonana i stabilna. Python reticulatus jest masywny, więc przy niestabilnej konstrukcji będzie z łatwością mógł wyłamać prowadnice, napierając na szybę.

Terrarium nie będzie wymagało dodatkowego urządzenia – akcesoria i wystrój będą istotne tylko dla młodych węży. Dorosły pyton większość korzeni i innych luźnych elementów wystroju będzie niszczyć swoją masą. Możemy za to skonstruować ściankę strukturalną, która wpłynie na estetykę terrarium. Warto też wykonać półkę, na której wąż będzie mógł wypoczywać (pamiętając o tym, by jej podstawa była solidna).

W terrarium powinna znaleźć się miska z wodą, z której wąż będzie korzystał w trakcie wylinki. Oprócz tego powinniśmy zamontować oświetlenie, które będzie włączone 12 godzin każdego dnia. Za podłoże najlepiej posłużą trociny, które będziemy dość często wymieniać. Temperatura w terrarium powinna wynosić od 28 do 33 stopni. Powinniśmy też pamiętać o zachowaniu wysokiej wilgotności na poziomie 80%.

Karmienie pytona siatkowego – wymagania dotyczące pokarmu

Python reticulatus jest wężem o ogromnych potrzebach związanych z żywieniem. Powinien on otrzymywać zawsze wystarczającą ilość pokarmu, ponieważ dłuższe pozostawanie w stanie głodu będzie zwiększać poziom jego agresji.

Młodym pytonom podajemy dorosłe myszy i inne gryzonie takie jak chomiki i szczury. Dorosłemu pytonowi powinniśmy podawać większe zwierzęta takie jak np. króliki i kury, zawsze w ilości wystarczającej do najedzenia się.

Pytony żyjące w naturze są zwierzętami zasadzkowymi, które wyczekują aż w pobliżu pojawi się ofiara i wtedy atakują ją znienacka. Ofiarami dorosłych dzikich pytonów mogą być świnie, naczelne oraz jelenie ważące ponad 60 kilogramów. Na świecie odnotowano nawet 2 przypadki połknięcia przez dzikiego pytona człowieka.