Przetrwałe zęby mleczne u psa i kota - przyczyny, objawy, leczenie, zapobieganie

Co musisz wiedzieć o uzębieniu swojego pupila?

Szczenięta – jak wygląda jama ustna u psa?

U psa występuje 28 zębów mlecznych oraz 42 zęby stałe. Zęby mleczne wyrzynają się (rosną) od 2 tygodnia życia w kolejności:

1. siekacze (2-3 tydzień),
2. kły (3-5 tydzień),
3. przedtrzonowce (5-6 tydzień).

Szczenięta powinny zgłosić się na pierwszą wizytę stomatologiczną w wieku około 6-8 tygodni. Najczęściej badanie wykonywane jest przy okazji szczepienia. Takie badanie powinno obejmować kompleksowe oględziny jamy ustnej, ze szczególnym uwzględnieniem oceny ewentualnych wad rozwojowych np. rozszczepu podniebienia.

Kolejne kontrole powinny odbywać się podczas każdej kolejnej wizyty profilaktycznej, gdyż mleczne zęby psa są podatne m.in. na złamania. U młodych pacjentów mogą także wystąpić pewne typy nowotworów, dlatego jama ustna powinna być regularnie kontrolowana także przez opiekunów np. podczas mycia zębów.

Zęby stałe powinny pojawić się między 4, a 6 miesiącem życia czworonoga. Tym razem uzębienie jest uzupełnione o zęby trzonowe, których nie ma u małych psów. Pamiętaj, że szczeniaczki często połykają wypadające zęby mleczne, dlatego ciężko znaleźć taki dowód wymiany uzębienia. W okresie wyrzynania zębów stałych czworonogi bywają jednak rozdrażnione lub wykazują niewielkie krwawienia oraz obrzęk dziąseł.

Uzębienie u kociąt i dorosłych kotów

Kocięta rodzą się bez zębów, by między 3 a 8 tygodniem życia w ich jamie ustnej pojawiło się 26 zębów mlecznych. Jest to idealny moment na rozpoczęcie nauki mycia zębów, choć w okresie, gdy wyrzynania zębów stałych można zrobić krótką przerwę w szczotkowaniu.

U kotów proces ząbkowania jest raczej szybki, a wymiana zębów zaczyna się od zastąpienia mlecznych siekaczy ich stałymi odpowiednikami. Kociak przed 7 miesiącem ma już zwykle wszystkie 30 zębów stałych.

Podczas wymiany zębów pod zębami mlecznymi, formują się zawiązki zębów stałych, które w miarę rozwoju zaczynają przechodzić przez dziąsła. Cały proces może wiązać się z dyskomfortem, a mały kot może się ślinić, niechętnie jeść i być rozdrażniony. Wiele kociąt gryzie w tym okresie różne przedmioty. Skieruj wtedy uwagę kociaka w stronę akceptowanych przedmiotów. A może zainteresuje cię także ten artykuł o Fortanie - preparacie do pielęgnacji zębów u psa?

Przetrwałe zęby mleczne – co to jest?

Przyczyny i objawy problemu przertwałych zębów mlecznych

Przetrwałe zęby mleczne to choroba stomatologiczna polegająca na wyżynaniu się zębów stałych przed wypadnięciem zębów mlecznych. Najczęstszą przyczyną jest nieprawidłowa ścieżka wyrzynania zębów, co powoduje, że ząb mleczny pozostanie w jamie ustnej. Jest to sprzeczne z ogólnym przekonaniem, że to ząb mleczny powoduje wyrzynanie się zęba stałego w nienaturalnej pozycji. Tak jak dysplazja stawu łokciowego problem może mieć podłoże genetyczne, a choroba najczęściej występuje u psów miniaturowych i małych ras. Najczęściej dotknięte zęby to kły, następnie siekacze i w ostatniej kolejności przedtrzonowce.

Nieprawidłowa pozycja zębów stałych może powodować urazy zębów lub dziąseł, które w konsekwencji prowadzi do infekcji zębów. Nieprawidłowa anatomia skutkuje również osłabieniem przyczepu przyzębia i zwiększoną podatnością na przyszłe choroby dziąseł.

Diagnostyka i leczenie przetrwałych zębów mlecznych

Zwykle nie można liczyć na wypadanie zatrzymanych zębów mlecznych z czasem, dlatego przetrwałe zęby mleczne trzeba usunąć podczas zabiegu chirurgicznego.

Przed zabiegiem warto wykonać badanie RTG, aby chirurg ocenił stan korzeni przeznaczonych do usunięcia zębów. W niektórych przypadkach korzeń może być całkowicie wchłonięty, co upraszcza ekstrakcję zęba. Zatrzymany wierzchołek korzenia pozostawiony po próbie ekstrakcji może ulec zakażeniu lub spowodować stan zapalny.

Jeśli ząb mleczny nie zostanie usunięty odpowiednio szybko, ząb stały nie będzie już w stanie ustawić się we właściwej pozycji bez dodatkowego leczenia ortodontycznego. W takich przypadkach lub u kociąt z dodatkowymi wadami zgryzu konieczne bywa selektywne usunięcie innych zębów lub skierowanie kota do specjalisty z zakresu stomatologii weterynaryjnej.