Pielęgnica pawiooka - opis, usposobienie, wymagania, żywienie

Pawie oko wielkiej ryby

Poznajmy akwariowe Oskary

Pielęgnica pawiooka (Oskar) to ryba, która została odkryta dość dawno temu, ale stosunkowo niedawno zagościła w akwarium. Astronotus ocellatus, bo tak brzmi nazwa łacińska tych ryb, to giganty o wielkości 30 cm. Nie o to chodzi, że one mogą dorastać do takich rozmiarów. One takie po prostu będą, bo ich karmienie nie ma końca.

Kolejnym powodem ich późnego pojawienia się w akwarium jest fakt, że w naturze te ryby są szare. Dopiero długotrwała hodowla dała im paletę pięknych barw. Wtedy, tym bardziej młode osobniki, wyglądają spektakularnie.

Niestety ryba z czasem staje się bardziej ciemna niż jaskrawa. To nie kwestia sztucznego barwienia, ale zupełnie naturalnego procesu. Cechą charakterystyczną Astronotus ocellatus jest oczko na nasadzie płetwy ogonowej. To „pawie oko” praktycznie nie występuje u jaskrawych ryb z odmiany hodowlanej. Odrobinę się zaznacza, ale nie jest tak wyraźne i regularne jak mają je dzikie Pielęgnice pawiookie. Nie pomylmy je z rybą Pawie oko, bo to odmiana gupika.

Odmiany a cena Pielęgnicy pawiookiej

Najczęściej występują odmiany barwne:

• Albinos Oskar cena 20 - 300 zł
• Lemon Oskar cena 60 - 400 zł
• Red Tiger Oskar cena 30 - 500 zł
• Red Albinos Oskar cena 20 - 300 zł

Wszystkie są duże i żarłoczne. Jak każda ryba akwariowa, Pielęgnica pawiooka ma cenę uzależnioną od wielkości i intensywności ubarwienia. Dorosłe osobniki są drogie ze względu na trudne rozmnażanie i koszt utrzymania akwarium.

Pielęgnica pawiooka jest ogromna. Nie dość, że dorasta do 30 cm, to jeszcze jest wysoka. Duża masa ciała powoduje, że dużo wydala. Jej możliwości zabrudzenia akwarium są nieprawdopodobne. Przekopie całe dno, zje rośliny, będzie brać do pyska i wypluwać wszystko, co na dnie, wzbijając mnóstwo brudu.

Rozmnażanie Astronotus ocellatus nie jest trudne ze względu na warunki, jakie należy im zapewnić, lecz ze względu na utrzymanie i wyklucie ikry. Różnie z tym bywa i trudno powiedzieć, dlaczego u niektórych hodowla przebiega pomyślnie, a u innych ryby się trą, składają ikrę, a nic się z niej nie wykluwa.

Akwarium dla Oskara

Pielęgnica pawiooka potrzebuje co najmniej akwarium o długości 150 cm. I to na jednego osobnika. Potrzebuje też podłoża, kamieni i korzeni. Będzie nieustająco dłubała rośliny. Albo od spodu, albo od łodyżki, albo od listka. Najważniejszy jest filtr. Bez co najmniej dwóch filtrów kubełkowych w ogóle nie ma co podchodzić do tej ryby. Rośnie w koszmarnym tempie i je koszmarnie dużo. Karmienie dla niej może się odbywać trzy razy dziennie a i tak będzie głodna.

Ta ryba akwariowa zje wszystko. Naprawdę wszystko. Spróbuje kamienia, korzenia, silikonu, skał, sztucznych zamków i każdego innego elementu ozdobnego. Niektóre rzeczy wypluje, niektóre nie. Nie wolno w jej akwarium trzymać ozdób, którymi może się zakrztusić. Je owady, karmy gotowe, mrożonki, żywe pokarmy, płatki, granulki, po prostu wszystko, co jej się wrzuci! Chyba nie ma ryby, której karmienie jest bardziej bezproblemowe.

To, że rozmnażanie jest trudne, to połowa problemu. Druga połowa to dwie pielęgnice pawiookie w jednym zbiorniku! Nie dość, że hodowla musi opierać się na dobranych osobnikach, bo inaczej będzie wojna, a nie tarło, to jeszcze rewolucje jakie robią w akwarium są ogromnym wyzwaniem nawet dla największych filtrów. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł o akarze błękitnej.

Pielęgnica pawiooka kontra inne ryby

W żadnym wypadku nie można ich trzymać z innymi rybami. Zjedzą każdą. Akara błękitna, pielęgnica miodowa, nie ma znaczenia. Akwarysta może się jednak pokusić o zapoznanie ją z rybami jej wielkości. Przecież taka Akara błękitna albo pielęgnica miodowa sobie poradzi. W końcu to nie pokorne i uciekające gupiczki.

Pora na wyjaśnienie zachowania tej ryby. Pielęgnice pawiookie są po prostu wyjątkowo inteligentne. Akara błękitna i Pielęgnica miodowa mogą przy nich siedzieć w ostatniej ławce! Problemy z tymi rybami nie biorą się z tego, że są złośliwe i wredne. Po prostu się nudzą!

Tylko oskarek tak reaguje na właściciela. On wie, kiedy ktoś podchodzi nakarmić, kiedy przechodzi tak sobie, a kiedy zamierza wyczyścić akwarium. Można go nauczyć, że gdy wykonuje się zawsze tak samo odpowiednie czynności w akwarium, oskarek usuwa się w inne miejsce! Poznaje osobę, która go karmi. Po opakowaniu wie, który pokarm wsypiemy! Jak zrobimy sobie z niego żarty i postawimy na stole przed akwarium ulubione jedzenie a wsypiemy inne, to będzie się gapił na to ulubione i czekał! Naprawdę, to tak wyjątkowe stworzenie, że rzadko która ryba akwariowa dorównuje mu urokiem.