Pekińczyk

Pekińczyk czy innymi królewski piesek jest jedną z najstarszych ras świata. Ten mały, sympatycznie wyglądający zwierzak zdobył też dużą popularność na całym świecie. Z pewnością warto poznać jego bogatą historię, prawdziwe usposobienie oraz podstawowe wymagania pielęgnacyjne. W dalszej części tekstu przedstawimy najważniejsze informacje na temat owej królewskiej rasy.

Pekińczyk – pochodzenie i wzorcowy wygląd

Skąd pochodzi pies świątynny?

Pekińczyki najprawdopodobniej pochodzą z terenów Mandżurii, skąd zostały sprowadzone do Chin. Pierwsze pieski pojawiły się w Chinach w pierwszym tysiącleciu naszej ery. Szybko zdobyły popularność wśród wysoko postawionych osobistości, były traktowane jak pies świątynny, a nawet królewski. Z czasem rasa stała się dobrem luksusowym, zastrzeżonym jedynie dla arystokracji.

Duża popularność pekińczyka w Chinach jest najprawdopodobniej spowodowana buddyjską legendą. Według wierzeń, pekińczyk królewski powstał z uświęconego związku lwa z małpą. Przedstawiciel tej rasy odznaczał się wyjątkowym wyglądem i towarzyszył samemu Buddzie. Dzięki temu znalazł miejsce jako otoczony szacunkiem pies świątynny.

Warto także pamiętać, że mały pekińczyk odznacza się dużą odwagą i determinacją. Według chińskich wierzeń, pies potrafi dostrzegać duchy i posiada wyjątkowe zdolności paranormalne. Pies świątynny był też swoistą ozdobą miejsc kultu, a otoczony szacunkiem pełnił swoją rolę z właściwym dla rasy wdziękiem.

Przez wiele stuleci pekińczyk królewski był rozpowszechniony jedynie na terenie Chin. Jednak w XIX wieku, długowłosy piesek trafił także na tereny europy. Pies świątynny został również uznany przez FCI. Wzorzec rasy odnajdziemy pod numerem 207, a pieski zostały zaklasyfikowane do grupy ozdobnych i do towarzystwa.

Jak wygląda rasowy pekińczyk? Opis i zdjęcia

Pekińczyki to pod wieloma względami wyjątkowe, małe psy. Rasa wygląda jak maleńki lew, a pomimo rozmiarów miniaturki, zachowuje odważny charakter i hart ducha. Opis ze wzorca rasy informuje nas, że dorosłe psy powinny posiadać włos średniej długości, opadający i prosty. Włos okrywowy powinien być twardy, wyposażony w gęsty, nieco bardziej miękki podszerstek.

Co ciekawe, mały pies świątynny występuje w wielu odmianach umaszczenia. Pekińczyk może posiadać dowolne umaszczenie, dopuszczalne są także różnego rodzaju znaczenia. Jedynym wyjątkiem jest umaszczenie albinotyczne oraz wątrobiane, które nie powinno występować.

Dorosły pies wygląda na większego niż jest w rzeczywistości. Wszystko za sprawą bujnej szaty. Waga dorosłego psa nie powinna przekraczać 5 kg. Z kolei suczka nie powinna ważyć więcej niż 5,4 kg. Co ważne, pieski pekińczyki nie występują w postaci miniaturki. Jest to nadużywane określenie dla psów o mniejszej masie ciała. Pieski miniaturki nie są wymieniane we wzorcu i nie figurują jako żadna oddzielna rasa. Charakterystyczną cechą pekińczyków jest mocny kościec oraz masywne ciało.

Rasowe pekińczyki posiadają także krótki, ciemny pyszczek, szeroko osadzone, duże oczy oraz zawinięty na jedną stronę ogon. Na karku może tworzyć się charakterystyczna kryza, a pies występuje w wielu odcieniach szaty. Niekiedy natrafimy na informacje o pekińczykach krótkowłosych. Nie jest to jednak cecha typowa dla rasy. Krótkowłosy pies może być wynikiem działania groomerów. Naturalna szata małych psów królewskich powinna być długa lub średnio długa. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o chińskich rasach psów.

Charakter pekińczyka

Pekińczyk czarny, biały czy brązowy jest psem o majestatycznym wyglądzie, pełnych gracji ruchach i łagodnym usposobieniu. Jako pies świątynny był otaczany należną mu czcią, co przez stulecia z pewnością wpłynęło na współczesny charakter rasy.

Mały pies królewski nie jest typem sportowca (podobnie jak święty kot birmański). W zupełności wystarczy mu przyjazne schronienie u boku właściciela i spokojne spacery kilka razy dziennie. Pomimo małych rozmiarów, rasa nie jest nadmiernie szczekliwa ani nie wymaga zbyt dużo uwagi ze strony właściciela.

Królewski pekińczyk czarny czy brązowy to pies pewny siebie, świadomy swojego uroku oraz własnej wartości. Nie jest typem pupila, który wykona wszystkie komendy. Jako pies świątynny, królewski pekińczyk sam zdecyduje, czy wykonanie danej komendy będzie dla niego opłacalne. Nie warto też wymagać od niego zbędnego pośpiechu. Pies świątynny wykona wszystko we właściwym dla siebie czasie.

Nasz długowłosy towarzysz i święty kot birmański dobrze odnajduje się w rodzinach z małymi dziećmi oraz osobami dorosłymi. Rasa dobrze dogaduje się też z innymi psami, a nawet kotami. Duża uwaga i umiejętność obserwacji otoczenia nie czynią jednak z niego dobrego stróża. Psy pekińczyki są odważne, a w razie potrzeby waleczne, jednak ich rolą nigdy nie była obrona świątyń. Stąd też pieski nie posiadają silnego instynktu terytorialnego.

Mały pies świątynny nie jest tak wytrzymały jak niemiecki terier myśliwski, nie jest też tak duży jak dog czy owczarek, jednak posiada odważne usposobienie. Nieustraszony charakter pekińczyka sprawia, że mały pies potrafi się zaciekle bronić. Z pewnością nie jest to miniaturka, która boi się przechodniów czy nowych dźwięków. Królewski pekińczyk czarny nie zawsze będzie chętny do kontaktu z nieznanymi osobami, jednak nie przejawia w ich kierunku agresji ani lęku. Pies świątynny może traktować nieznane osoby jako dodatek do codzienności i całkowicie nie zwracać na nich swojej uwagi.

Najważniejsze wymagania i cena zakupu pekińczyka

Pekińczyk - pielęgnacja i żywienie rasowego pekińczyka

Pięknie wyglądające, małe pieski królewskie wymagają czasochłonnej pielęgnacji. Nasz długowłosy towarzysz powinien być regularnie czesany. Zalecane jest czesanie metalowym grzebieniem lub szczotką, przeprowadzane kilka razy w tygodniu.

Dobrą praktyką jest też kontrola stanu oczu, uszu i nosa. Psy ze skróconą kufą mogą mieć problemy z układem oddechowym. Dlatego małe pekińczyki powinny podlegać regularnej kontroli płytki nosowej oraz otworów nosowych. Należy sprawdzać, czy nie gromadzi się wydzielina, a w razie potrzeby usuwać ją przy pomocy chusteczki lub wacika.

Długowłosy pies może też gromadzić zanieczyszczenia na futrze. Po każdym spacerze zaleca się kontrolę okrywy włosowej i usuwanie ewentualnych nieczystości. Raz na pewien czas warto także wykonać pełną kąpiel. Pekińczyk czarny, biały czy brązowy może być kąpany w szamponach przeznaczonych dla ras długowłosych. Po kąpieli warto też nałożyć odżywkę wzmacniającą i wysuszyć futro. W czasie suszenia warto dodatkowo wyczesać psa, co zapobiegnie pofalowaniu sierści.

Niewielka waga rasy sprawia, że mało aktywny pies czy suczka nie ściera swoich pazurów. Dlatego warto regularnie kontrolować ich długość i przycinać wedle potrzeby. Istotna jest także ocena warunków atmosferycznych przed spacerami. Gęsta szata sprawia, że pekińczyk czarny jest odporny na niskie temperatury, jednak ze względu na krótką kufę, nie najlepiej radzi sobie z silnymi upałami. Dlatego w okresie letnim warto wychodzić na spacer w godzinach porannych lub wieczornych, unikając nadmiernej aktywności w czasie najsilniejszej ekspozycji słonecznej.

Małe pekińczyki wymagają także odpowiedniego żywienia, które zapewni im odpowiednie wartości odżywcze. Pekińczyk nie jest tak aktywny jak niemiecki terier myśliwski, dlatego wymaga karm z niższą zawartością białka. Nasze małe psy mogą zjadać suche lub mokre karmy gotowe. Wielu właścicieli decyduje się także na samodzielne komponowanie posiłków.

Bez względu na model żywienia, jaki wybierzemy pamiętajmy, że pekińczyk czarny, biały czy brązowy ma tendencje do otyłości. W hodowlach na ogół rekomenduje się podawanie posiłków w określonych ilościach. Ważna będzie tu ocena stanu zdrowia i aktywności pupila.

Warunki prawidłowego szkolenia

Królewski pekińczyk czarny, biały czy brązowy nie jest typem psa dla każdego. Przedstawiciele tej rasy słyną z niezależności, dlatego nie sprawdzą się dla osób, które wymagają bezwzględnego posłuszeństwa. Ze względu na dużą upartość, te małe psy okazują się dość trudne w szkoleniu i wymagają osoby, która zrozumie ich prawdziwą naturę.

Trudności w szkoleniu nie oznaczają, że psy nie wymagają wychowania. Jest wręcz odwrotnie, a szczeniak pekińczyka powinien poznać zasady panujące w rodzinie. Ważna jest też ocena jego umiejętności i predyspozycji. Małe szczeniaki należy socjalizować ze światem zewnętrznym. Nauka rozpoczyna się już w hodowlach i obejmuje zapoznanie szczeniąt z nowymi sytuacjami, dźwiękami oraz zapachami. Dobra socjalizacja sprawi, że miniaturki dorosłego psa mają szansę wyrosnąć na zrównoważone, przyjazne osobniki.

Szczenięta warto też uczyć podstawowych komend posłuszeństwa. Nie jest to najlepsza rasa do szkolenia i wymyślnych sztuczek, jednak najważniejsze komendy nie powinny sprawić większej trudności. Osoba szkoląca psy musi wykazać się przy tym dużą łagodnością, konsekwencją, a jednocześnie cierpliwością w stosunku do pupila.

Cena pekińczyka – ile kosztuje szczeniak z rodowodem?

Pekińczyki są dość popularną w naszym kraju rasą. Ze względu na dużą popularność, pies świątynny znajduje się obecnie w ofertach wielu hodowli. Warto przypomnieć, że w naszym kraju zabrania się sprzedaży psów bez rodowodu. Hodowla musi być zarejestrowana i wydawać rodowody lub metryki.

Niestety nie każda zarejestrowana hodowla jest warta naszego zaufania. Dlatego warto wybierać szczenięta ze sprawdzonego źródła. Podstawową zasadą zakupu jest odwiedzenie hodowli na żywo i zobaczenie rodziców szczeniąt. Zdjęcia w ogłoszeniach sprzedaży często nie odzwierciedlają stanu faktycznego w hodowlach, dlatego warto skonfrontować je z rzeczywistością.

Cena za pieski będzie uzależniona od przynależności hodowli do konkretnego związku lub stowarzyszenia. W naszym kraju największą renomą cieszy się ZKwP, będący jedynym przedstawicielem międzynarodowej federacji FCI. Cena za szczeniaki z metrykami ZKwP może być nieco wyższa, jednak daje gwarancję czystości pochodzenia.

Nasz pekińczyk czarny czy brązowy w dobrych hodowlach będzie kosztował od 2000 zł w górę. Cena za miniaturki dorosłego psa często okazuje się jeszcze wyższa. Szczeniak pekińczyka pochodzący od utytułowanych rodziców i ze znanej hodowli przeważnie kosztuje powyżej 3000 zł. Cena w granicach 4000 – 7000 zł może dotyczyć piesków, które posiadają uprawnienia do brania udziału w wystawach. Pekińczyk jest psem wartym rozważenia.

Ruda puchata sierść i słodki czarny pyszczek - to najczęściej spotykany pekińczyk. Jednakże mała wielkość i waga tego pieska nie oznacza, że jest to posłuszny piesek kanapowy. Pekińczyk ma swój niezależny charakter, który potrafi okazać. Opiszemy jak wygląda rasowy pekińczyk i jakiej pielęgnacji wymaga. Wyjaśnimy czy istnieje pekińczyk krótkowłosy. Przedstawimy piękne zdjęcia. Doradzimy czy rasowy pekińczyk to piesek dla ciebie.

Pekińczyk - najpopularniejsza rasa psów chińskich

Pekińczyk to najpopularniejsza rasa psów pochodzących z Azji. Do końca nie wiadomo czy wyhodowano je w Tybecie czy w Mandżurii. Analizy DNA tej rasy świadczą, że są to jeden z najstarszych psów na świecie i pochodzi od wilka azjatyckiego. Pierwsze wzmianki o tej rasie pochodzą z pism Konfucjusza oraz z pism Buddy.

Początkowo te pieski miniaturki zostały wyhodowane jako psy świątynne, polujące na złe duchy i demony. Wkrótce znalazły uznanie na chińskim dworze cesarskim jako pieski kanapowe i ozdobne. Hodowano je jednak wyłącznie dla cesarza i jego najwyższych dostojników. Wierzono, że ten królewski pies odpędza złe duchy. Były otoczone niezwykłą czcią jako psy wyłącznie cesarskie, zaś za kradzież pieska groziła śmierć.

W 1860, podczas drugiej wojny opiumowej, oddziały brytyjskie zdobyły pałac letni w Pekinie. Aby królewski pies na wpadł w ręce Brytyjczyków, nakazano strażnikom cesarskim wybicie psów pałacowych. Mimo tego 5 piesków ocalało i zostały przewiezione do Wielkiej Brytanii, gdzie dały początek hodowli. Do Polski pekińczyki dotarł dopiero na początku XX wieku.

W klasyfikacji FCI rasowe pekińczyki należą do grupy 9: psy ozdobne i do towarzystwa oraz do sekcji 8: chin japoński i pekińczyk. Cena psa z rodowodem wynosi 4000 - 5000 zł.

Jak wygląda pekińczyk - mały, długowłosy piesek - opis wyglądu i zdjęcia

Pekińczyk wygląda jak mały lew. W Chinach hodowla psów czy to ozdobnych czy użytkowych łączy się z mitem, że Budda otaczał się psami, które w czasie niebezpieczeństwa zamieniały się w lwy. Być może stąd wiele ras chińskich jak pekińczyk, shih tzu, chow chow czy mastif tybetański, a nawet grzywacz chiński odznaczają się lwią grzywą i krótkim pyskiem przypominającym lwa. Czy chińscy hodowcy chcieli uzyskać miniaturki lwa o przyjacielskim charakterze?

Pekińczyk to piesek mały. Waga pekińczyka wynosi około 5 kg, zaś wysokość około 20 cm. Wzorzec dopuszcza różne umaszczenie, z wyjątkiem albinotycznego i wątrobianego. Najbardziej popularny jest pekińczyk rudy, płowy i czarny.

Sierść pekińczyka jest długa, obfita i dwuwarstwowa. Jednak według unowocześnienia wzorca, rasa ta nie powinna mieć zbyt obfitej sierści. Zgodnie z wzorcem rasy pekińczyk krótkowłosy nie występuje. Jeśli zobaczymy takiego pieska na ulicy, może to oznaczać, że piesek został ostrzyżony na lato lub aby ułatwić opiekunom pielęgnację sierści. Sierść pekińczyka wymaga starannej pielęgnacji. Należy ją często czesać i szczotkować, gdyż ma tendencje do kołtunienia się. Szczotkowanie pekińczyka zajmuje około godziny.

Pielęgnacja i zdrowie pekińczyka

Pekińczyki to pieski długowieczne. Ten mały piesek żyje 12 - 15 lat lub dłużej. Jest to rasa generalnie zdrowa. Jednak długotrwała hodowla w celu uwypuklenia cech jak duże oczy czy krótki pysk sprawiła, że rasowe pekińczyki mają kłopoty zdrowotne. Mogą pojawić się wady serca, problemy z oczami, kamienie moczowe, rozszczep podniebienia czy też problemy z porodem.

Szczególnym problemem, z którym borykają się rasowe pekińczyki jest zadyszka i problemy z oddychaniem spowodowane przez krótki pysk. Dlatego też hodowcy unowocześnili wzorzec rasy, tak aby nos pekińczyka nie był zbyt krótki. Bardzo ważne jest regularne sprawdzanie otworów nosowych i płytki nosowej i ewentualne czyszczenie przy pomocy chusteczki higienicznej. Raz w tygodniu należy obejrzeć i wyczyścić fałdę okołonosową. Należy również regularnie przemywać wyłupiaste oczy pekińczyka. Warto tutaj wspomnieć, żeby amatorów pekińczyka nie skusiła niska cena szczeniaków w pseudohodowlach. Niska cena oznacza hodowlę nie do końca zgodną z wzorcem rasy, co może skutkować wadami genetycznymi oraz tak krótkim nosem, że piesek nie może prawidłowo oddychać.

Charakter pekińczyka

Słodki czarny pyszczek i duże oczy oraz mała wielkość mogą zmylić niejednego. Nie jest jednak to pies posłuszny i łatwy do szkolenia. Pekińczyk to pies pewny siebie, pełen godności, lecz także niezależny i uparty. Mimo, że jest to mały piesek może sprawić opiekunom nieco kłopotu. Pekińczyk to nie jest pies bezwzględnie posłuszny i nie należy tego od niego wymagać. Aby zjednać sobie pekińczyka, należy postępować z wyczuciem i szacunkiem. Pekińczyk potrafi się obrazić. Zachowuje się jak psi arystokrata. Na jego względy trzeba sobie zasłużyć. Czas zabawy, pieszczot i głaskania sam sobie wybiera.

Pekińczyk mocno przywiązuje się do opiekuna i w razie potrzeby może być bardzo waleczny. Jest to typowy pies jednego pana.

Mimo niezależnego charakteru pekińczyk to pies dla każdego. Świetnie nadaje się do mieszkania w blokach oraz jako przyjaciel seniorów. Nie wymaga dużo ruchu i długich spacerów. Nie jest hałaśliwy.

Nieliczne wady tej rasy to obfite linienie, problemy z oddychaniem i konieczność starannej pielęgnacji sierści. Pekińczyk nie ma cierpliwości do dzieci i nie dogaduje się z nimi.