Papugi

Marzysz o hodowli papug. Papugi to piękne, lecz wymagające ptaki. Pielęgnacja i karmienie papug nie jest skomplikowane, jednak ich oswajanie wymaga sporo czasu. Ich towarzyski, lecz wrażliwy charakter sprawia, że dla papugi trzeba mieć czas i wiedzieć jak się z nią obchodzić. Dla początkujących polecane są małe papużki, zaś duże jak ara czy kakadu wymagają doświadczonego opiekuna. Przedstawiamy rodzaje papug domowych i sposoby opieki nad nimi.

Papugi domowe - rodzaje i gatunki

Rodzaje papug

Spośród ptaków hodowanych w domu największą grupę stanowią papugi. Na świecie występuje 356 gatunków papugowatych, ale tylko niektóre z nich sprawdzają się jako ptaki domowe. Rodzaje papug dzielimy na małe, średnie i duże, gdyż wymiary klatki dobieramy w zależności od wielkości papugi. Dla początkujących zalecane są małe papugi Duże papugi jak ara czy kakadu zalecane są dla doświadczonych opiekunów. Papugi te potrzebują nie tyle klatki co dużej woliery.

Gatunki papug

• ●        małe papugi domowe:
  •  papużki nierozłączki,
  • papużki faliste,
• średnie papugi domowe:
  • nimfa,
  • żako,
  • aleksandretta obrożna,
  • lorysa górska,
  • rozella białolica,
  • papuga barabanda,
• duże papugi domowe:
  • ara,
  • kakadu żółtoczuba.

Szczególnie atrakcyjne są papugi gadające, do których należy żako, amazonka, ara i kakadu. Naśladują one głosy ludzi, najczęściej wypowiadane pod wpływem emocji, dlatego nie należy się dziwić, że papuga najszybciej uczy się niecenzuralnych słów. Papugi te mogą nauczyć się nawet kilkuset słów jak również całych zdań i zwrotów. Niestety papugi gadające należą do gatunków najdroższych, o największych wymaganiach hodowlanych oraz wymagające doświadczonych opiekunów.

Czy warto hodować papugi domowe

Papuga to ptak niezwykle atrakcyjny, szczególnie jeśli naśladuje głosy ludzi. Warto wiedzieć, że papugi to wymagający domownicy, zaś ich trzymanie w domu nie obywa się bez problemów. Jak wszystkie ptaki domowe, papugi to zwierzęta brudne, które mocno bałaganią w domu. Rozsypują pokarm, rozlewają wodę, latając po mieszkaniu załatwiają się gdzie popadnie. Ponadto duże papugi roznoszą wszędzie puder, którym czyszczą sobie pióra.

Papuga ma bardzo wrażliwy charakter i ciężko znosi rozłąkę z opiekunem. Szczególnie papugi, które w naturze łączą się w pary, traktują opiekuna jako partnera i cierpią, gdy nie ma go w pobliżu. Papuga nie jest ozdobą mieszkania, lecz stworzeniem, które potrzebuje dużo kontaktu z człowiekiem, dlatego nie nadaje się na pupila dla osób, które nie mają czasu i których często nie ma w domu.

Papuga żyje bardzo długo i ciężko przeżywa rozstanie z opiekunem i zmianę otoczenia. Przyjęcie papugi nie może być chwilowym kaprysem. Należy też zaplanować, kto przejmie ptaka, gdy nas zabraknie. Niektóre papugi żyją dłużej niż ludzie.

Ile żyje papuga:

• papużka falista 7 - 10 lat,
• nierozłączki - 10 lat,
• nimfa i rozella - 20 - 30 lat,
• gatunki afrykańskie - 30 lat,
• ary, amazonki, kakadu i żako - 40 - 50 lat.

Rekordziści wśród dużych papug mogą żyć nawet 100 lat. Na przykład kakadu żółtolice mogą dożyć do 70 lat, kakadu białoczube oraz ararauny do 100 lat. Oczywiście długość życia papug zależy od warunków i pielęgnacji.

Pielęgnacja papug - oswajanie, żywienie, klatka, rozmnażanie

Papuga w klatce - charakter, oswajanie

Papugi mają bardzo towarzyski charakter i nie można ich zostawiać samotnie. Jeśli nie mamy czasu na częste zajmowanie się i zabawę z ptakiem, należy dobrać papudze drugą do towarzystwa. Odpowiedni będzie także ptak innego gatunku. Papugi trzymane w parach lub grupach nie popadają w depresję, jednak potrzebują mniej kontaktu z człowiekiem i trudniej uczą się naśladować głosy.

Każdy opiekun papugi chciałby, aby jego ptak siadał mu na ramieniu, dawał się głaskać i reagował na komendy. Niestety oswajanie papugi to proces długotrwały, dlatego też należy uzbroić się w cierpliwość i długo ćwiczyć z ptakiem.

Oswajanie papugi przeprowadzamy bardzo ostrożnie. Najpierw przebywamy w pobliżu klatki, aby przyzwyczaić ptaka do naszej obecności. Sprzątamy klatkę bez gwałtownych ruchów. Na początku nie dotykamy ptaka. Gdy zauważymy, że ptak się nami zainteresował próbujemy zbliżyć rękę. Dotykamy ptaka jak najkrócej i stopniowo zwiększamy kontakt.

Gdy zdobędziemy zaufania ptaka, można wypuścić go z klatki, oczywiście przy zamkniętych oknach. Kolejnym krokiem jest nauka powrotu do klatki na komendę. Bardzo ważne jest, aby przy ptaku nie wykonywać gwałtownych ruchów, nie zachowywać się nerwowo. Pamiętaj, że zaniepokojony czy przestraszony ptak może dziobać i to bardzo boleśnie.

Ważną sprawą jest odpowiednio duża klatka, tak aby ptak mógł wykonać w niej choć mały lot. Ptaka należy często wypuszczać, aby mógł latać po mieszkaniu. Dla grupy ptaków doskonała jest duża woliera. Woliera zewnętrzna musi być zadaszona i ogrzewana, na przykład nagrzewnicą jak do kurnika.

Żywienie papug

Żywienie papug opiera się głównie na ziarnie. Można komponować własne mieszanki dla papug lub wybrać gotowe mieszanki ze sklepu. Dostępny jest również gotowy pokarm w postaci granulatu wzbogaconego o witaminy. Kontrowersję budzi karmienie papug nasionami słonecznika, które ptaki bardzo lubią. Pestki słonecznika powinny być podawane w małych ilościach z uwagi na zawarty w nich tłuszcz. Dobry pokarm dla papug stanowią też warzywa, owoce i pestki.

W naturze papugi żywią się nektarem kwiatów, pyłkiem kwiatowym, ziarnem i larwami owadów. Karmienie papug zależy też od gatunku. Papużka falista czy nimfa czy też papużki nierozłączki chętnie jedzą ziarna i pestki. Duże papugi jak ary i kakadu chętnie jedzą warzywa i owoce.

Karmienie papug należy uzupełnić również o pokarm jajeczny, który dostarcza białka zwłaszcza w okresie lęgowym i wychowania piskląt. Papugom można podawać jajka na twardo, twaróg i jogurt naturalny. Ważne jest również wapń, który uzupełniamy dając papugom do dziobania kostki wapienne (wapienko).