Jeżeli należysz do pewnych siebie i zdecydowanych ludzi, z
całą pewnością owczarek belgijski będzie idealnym psem. Nie dość, że szczeniak
wygląda niepowtarzalnie, to jego charakter również jest wyjątkowy na tle innych
ras psów. Jakie są opinie na temat szczeniaka? Ile kosztuje taki wilczur? Co
jeszcze warto wiedzieć o rasie? Oto opis oraz zdjęcia rasy owczarek belgijski.
Owczarek belgijski – jak
wygląda pies?
Opis historii owczarka belgijskiego
Owczarek belgijski malinois to pies
pasterski, który wywodzi się z epoki brązu, z okolic Środkowej Europy.
Oczywiście, teorii na temat pochodzenia psów jest o wiele więcej, a to
wyłącznie jedna z nich. Niektórzy sądzą bowiem, że owczarki belgijskie pochodzą
od dawnego mastifa belgijskiego oraz szkockiego charta rasy deerhound.
Najbardziej popularne owczarki belgijskie to malinois – pochodzą one
prawdopodobnie z okolic miasta Malines (stąd nazwa). Niegdyś zresztą wokół
miasta krążyło mnóstwo krótkowłosych owczarków, które z czasem stały się
towarzyszami pasterzy. Później psy te łączono ze sobą – czarny z mahoniowym,
krótkowłosy i długowłosy czy też pręgowany z płowym. Dawniej nie przywiązywano
wagi do wyglądu zwierzaków, co oczywiście zmieniło się na przestrzeni lat.
Nad wyglądem współczesnego
owczarka belgijskiego pracował profesor Adolf Reul z Cureghem, zakładając Klub
Owczarka Belgijskiego w 1891 roku. Z czasem powstała też pierwsza hodowla, a
później podjęto pierwsze prace nad ujednoliceniem wyglądu owczarków belgijskim
i ustaleniem wzorca rasy. Ostatecznie, pieski podzielono na 3 grupy, pod
względem rodzaju sierści:
- długowłosy
-
krótkowłosy (malinois)
-
szorstkowłosy
Wilczur belgijski i jego wygląd – zdjęcia
Psy pod względem wielkości należą
średnich – samiec mierzy ok. 62 cm, zaś suka ok. 58 cm. Jeżeli chodzi o wagę,
samiec osiąga zazwyczaj ok. 25-30 kg, a suka 20-25 kg. Jak już wspominaliśmy,
owczarek belgijski może mieć aż 3 typy okrywy włosowej – długowłosą,
krótkowłosą albo szorstkowłosą. Każda z nich jest gęsta i zwarta. Owczarki te
najczęściej mają brązowe oczy, które są średniej wielkości. Sylwetka owczarków
belgijskich jest wyważona, a jej proporcje są harmonijne. Owczarek belgijski
jest nieco wyższy niż wyżeł fryzyjski.
Głowa wilczurów belgijskich jest
dobrze wymodelowana, a czoło płaskie i z umiarkowanym stopem. Kufa rasy również
jest dobrze wymodelowana, a grzbiet prosty. Psy mają trójkątne uszy, które są
dość wysoko osadzone. Pieski mają mocno umięśnioną szyję. Ogon owczarków
belgijskich jest średniej wielkości, będąc uniesiony w ruchu. Odmiany, które są
oficjalnie zatwierdzone przez FCI to:
- owczarek belgijski groenendael – długowłosy, czarny owczarek pasterski,
- owczarek belgijski tervueren –
długowłosy, o płowej lub szarej maści,
- owczarek belgijski laekenois –
szorstkowłosy i płowy pies,
- owczarek belgijski malinois –
krótkowłosy i płowy.
Szczeniak dożywa zazwyczaj do
12-stu, a maksymalnie do 15-stu lat. Oczywiście, wiele zależeć będzie od tego,
jak dużo aktywności będzie uprawiał owczarek oraz jak będziesz go karmił i
pielęgnował – o czym pomówimy sobie później. Cena za psa z rodowodem to zazwyczaj między 3000, a 7000 zł (czyli podobnie, jak wyżeł fryzyjski) aktualizacja cen: czerwiec 2021. Oczywiście, ostateczna cena zależeć będzie od tego, ile „zażyczy” sobie hodowla. Na koszt psa wpływ ma m.in.:
- pochodzenie,
- wiek,
- odmiana,
- płeć psa.
Czasem cena psa z rodowodem może być o wiele wyższa, bo sięga nawet… 8000 złotych. Zwłaszcza, kiedy chcesz kupić pierwszego szczeniaka z miotu, przeznaczonego do pracy. Opinie
właścicieli owczarków belgijskich wskazują również, że miesięcznie utrzymanie
pieska kosztuje ich między 200 a 350 zł.
Zdrowie owczarków belgijskich
Generalnie, owczarek belgijski
należy do bardzo odpornej rasy. Niestety, jednak nawet jemu zdarza się chorować
– ale tego nie uniknie chyba żadne zwierzę. Tak więc, owczarki belgijskie mogą
mieć skłonności do:
- postępującego zaniku siatkówki,
- padaczki,
- niedoczynności tarczycy,
- nadwrażliwości na narkozę,
- kłopotów z aparatem słuchowym,
- dysplazji stawów biodrowych (w tym przypadku zaleca się, by hodowca
przedstawił przed oddaniem pieska badania pod kątem dysplazji u rodziców
szczeniaka).
Co jeszcze warto wiedzieć
o rasie owczarek belgijski?
Charakterystyka owczarka belgijskiego
Oprócz nietypowego wyglądu,
owczarki belgijskie mają również dość specyficzny charakter. Może się wydawać,
że pieski nie znają granicy w przypadku zabaw. Ich energia niemal nigdy się nie
kończy, więc bardzo ciężko jest wymęczyć psa jakąkolwiek aktywnością. Owczarek
belgijski ma bardzo wyrazisty temperament oraz silną osobowość, jednak jego
psychika jest bardzo delikatna. Tresura pieska jest niezwykle ważną sprawą,
ponieważ pies ma niespożyte pokłady energii. Im więcej więc będziesz dawał
swojemu psu zadań, tym bardziej stanie się on posłuszny. Jeżeli zaniedbasz tę
część życia psa, z całą pewnością zwierzę będzie sprawiało problemy
wychowawcze. Dobrze będzie łączyć elementy zabawy zarówno fizycznej, jak i
pobudzającej psa do myślenia – to pozwoli pupilowi zmęczyć się „na każdym
froncie”.
Owczarek belgijski mimo, iż jest
trochę łobuzem, mocno przywiązuje się do swojego opiekuna. Będzie mu
bezgranicznie oddany i wierny, okazując swoją miłość i przywiązanie niemal na
każdym kroku. Właśnie przez to czasem bywa również zaborczy. Mimo, że owczarki
belgijskie są wulkanem energii, potrafią jednak zachowywać spokój. Warto
wiedzieć również o tym, że owczarki belgijskie posiadają mnóstwo talentów –
mogą być stróżem, obrońcą, psem do towarzystwa, a nawet psem policyjnym! Musisz
też uważać na jego naturę – jak wiele innych ras, owczarek belgijski może
złapać trop np. zająca i rzucić się za nim w pogoń. Mimo, że nie wykazuje on
specjalnych predyspozycji łowieckich, należy brać takie możliwości pod uwagę.
Charakterystyka piesków wskazuje
również, że są one bardzo nieufne wobec obcych. Aby się do nieznanej osoby
przyzwyczaić, trzeba dać psu więcej czasu. Powinien on na spokojnie ocenić
sytuację czy też ewentualne zagrożenie. Tak, owczarek belgijski nie jest zbyt
ufną rasą. Jednak, jeżeli odpowiednio przedstawisz mu nową osobę, czworonóg na
pewno stanie się przyjacielski wobec obcego.
Jak karmić owczarka belgijskiego?
Owczarki belgijskie posiadają atletyczną
sylwetkę, zatem należy je odpowiednio żywić, żeby właśnie taką sylwetkę
zachowały. Rasa zjada dziennie ok. 300 g suchej karmy, a mokrej nawet 1,5 l
każdego dnia – niezależnie od tego, czy jest ona kupna czy też domowa.
Najlepiej będzie zapewnić swojemu pupilowi dwa albo trzy posiłki dziennie,
zależnie od trybu życia czy osobistych potrzeb pieska.
Nie można też zapewniać psu
swobodnego dostępu do jedzenia, a także dokarmiać go między posiłkami – inaczej
możesz przyczynić się do psich problemów w postaci chociażby torsji, bywających
bardzo niebezpiecznymi dla owczarków belgijskich. Koniecznie kupuj produkty jak
najmniej przetworzone, wysokiej jakości. Zawsze dostosowuj też posiłki do masy
oraz wieku psa, a także jego aktywności fizycznej.
Co warto wiedzieć o pielęgnacji belgijskich wilczurów?
Jeżeli chodzi o najbardziej
popularne owczarki belgijskie, czyli malinois, posiadają one krótką sierść i
wełniany podszerstek. Włosy, które znajdują się na ogonie czy wokół masywnej
szyi, są zaś grubsze. Pieski nie wymagają więc specjalnej pielęgnacji – oprócz
tego, że wypadałoby je wyszczotkować chociaż raz w tygodniu. Szczotkowania raz
na tydzień wymaga również owczarek szorstkowłosy.
Owczarek belgijski nie wymaga
szczególnej pielęgnacji. Nieco bardziej trzeba jednak przyłożyć się do
szczotkowania owczarków długowłosych, których regularna pielęgnacja jest już
koniecznością. Dzięki temu uchronisz pupila od pojawiania się na sierści tzw.
słupów, które plączą się i ciężko je później rozczesać. Drugą sprawą jest zaś okres
linienia, kiedy to powinno się psy czesać intensywniej i częściej – dzięki temu
możesz pomóc czworonogowi w szybszej wymianie sierści na nową i pozbyciu się
tej wypadającej.
Dla kogo owczarek belgijski będzie najlepszym psem?
Jak można opisać owczarka belgijskiego?
Otóż, to wrażliwa dusza zamknięta w wulkanie energii! Jeżeli dokładnie nie
poznasz specyfiki owej rasy, możesz mieć problem z wychowaniem pieska. Ciężko
jest sobie wyobrazić owczarka belgijskiego pozostawionego samego ze sobą – a
więc, tresura i zapoznanie się z rasą to podstawa! Należy nauczyć się
kontrolować psa, a do tego potrzeba osoby o równie silnym charakterze. Jeżeli
nie będziesz potrafił nauczyć swojego psa posłuszeństwa, stanie się on
nadpobudliwy i może zacząć dominować nad opiekunem.
Właśnie dlatego owczarek belgijski
będzie dobrym psem dla kogoś, kto już albo ma doświadczenie w wychowywaniu psów
podobnej rasy, albo poświęci naprawdę wiele czasu na jego tresurę. Szkolenia
należy przeprowadzać wyłącznie pozytywnymi metodami, bez agresji i pospieszania
psa – inaczej możesz mu zepsuć psychikę i sprawić, że pupil przestanie być
ufny. Tylko dobrze socjalizowany pies będzie doskonałym towarzyszem życia,
który nie będzie odstępował swojego właściciela i stanie się najlepszym jego
przyjacielem.
Wyjątkowo
aktywny i chętny do pracy owczarek belgijski cieszy się w Polsce nieustającą
popularnością. Z pewnością jest to pupil wielozadaniowy, obdarzony dużą
inteligencją oraz podatnością na szkolenie. Czym jeszcze wyróżnia się owczarek
belgijski? Jakie posiada usposobienie? I dla kogo będzie to idealny pies?
Poniżej dokonamy ogólnej charakterystyki rasy owczarek belgijski.
Owczarek
belgijski — charakterystyka rasy
Owczarek belgijski należy do ras psów, które zostały
uznane przez międzynarodową federację kynologiczną FCI. Wzorzec rasy FCI
odnajdziemy pod numerem 15. Standard określa najważniejsze cechy wyglądu,
proporcji i usposobienia pupila. Owczarek belgijski został zakwalifikowany do
grupy 1, czyli psów pasterskich i zaganiających.
Do charakterystycznych cech wyglądu owczarków
belgijskich należą harmonijne proporcje ciała i bardzo wyważona sylwetka, która
łączy w sobie elegancję i zwinność. Psy osiągają średnie rozmiary i są wyraźnie
umięśnione. Typowy owczarek belgijski to był psem przyzwyczajonym do mieszkania
na zewnątrz. Dzięki temu osobniki tej rasy cieszą się dużą odpornością na
działanie różnorodnych warunków pogodowych.
Owczarek belgijski powinien posiadać także odpowiednie
proporcje. Jedną z ważniejszych jest to, by sylwetka zamykała się w kształcie
kwadratu. Co istotne, klatka piersiowa powinna sięgać łokci, a kufa powinna być
równa lub niewiele większa od połowy długości głowy. Są to najistotniejsze
proporcje rasy, na które zwraca się szczególną uwagę na wystawach psów
rasowych.
Na szczególną uwagę zasługuje także sierść rasy
owczarek belgijski. Skóra powinna być napięta na całym ciele, a powieki oraz
wargi dobrze pigmentowane. Wzorzec dopuszcza kilka odmian sierści, które różnią
się wyglądem, długością i strukturą. Wśród psów o różnej okrywie włosowej
znajduje sie groenendael, tervueren, laekenois oraz malinois. Każda z tych
odmian bierze udział w oddzielnych grupach sędziowskich. Co więcej, w każdej
odmianie wymaga się obecności gęstej, zwartej szaty, która posiada gęsty,
wełnisty podszerstek. To właśnie podszerstek stanowi główny izolator termiczny
ciała, który jest szczególnie ważny w przypadku psów, które mieszkają na
zewnątrz. Wśród podstawowych odmian owczarków belgijskich wyróżnia się:
- Owczarek
belgijski długowłosy – Do tej grupy zalicza się
groenendael oraz tervueren. pies o krótkiej sierści na głowie, zewnętrznej
stronie uszu i na dolnych częściach kończyn. Na pozostałych częściach ciała
występuje długi, prosty i obfity włos okrywowy. Najgęstsza sierść występuje w
obrębie szyi oraz popiersia, tworząc charakterystyczną kryzę oraz żabot.
Owczarek belgijski długowłosy posiada stojący włos w wewnętrznej stronie uszu,
a od nasady ucha włos jest wyraźnie nastroszony i nadaje kształt głowie.
Odmiana długowłosa ma także gęsto obrośnięte pośladki, a włos tworzy charakterystyczne
portki. Ogon powinien być obrośnięty długą, bardzo gęstą sierścią, tworzącą
kitę.
-
Owczarek
belgijski krótkowłosy – Owczarek o krótkiej sierści to
najpopularniejszy w Polsce malinois. Krótka szata występuje na głowie,
zewnętrznej stronie uszu i w dolnych częściach kończyn. Krótka sierść na
pozostałych partiach ciała powinna być gęstsza, a na ogonie i wokół szyi
tworzyć kryzę. Szata krótkowłosego malinoisa powinna być nieco gęstsza i dłuższa
w obrębie zadu. Ogon musi być mocno owłosiony, ale krótka sierść nie tworzy
kity.
-
Owczarek
belgijski szorstkowłosy – Odmiana szorstkowłosa to
laekenois. Psy odmiany szorstkowłosej rozpoznamy po strukturze okrywy. Musi być
ona szorstka, sucha i zmierzwiona. Długość sierści na wszystkich częściach
ciała wynosi około 6 cm. Krótsze futro może występować na grzbiecie kufy, czole
oraz na kończynach. Brwi, wąsy i broda nie powinny być na tyle obfite, aby
maskować kształt głowy. Sierść na ogonie nie powinna tworzyć pióra.
Opisane powyżej odmiany mogą posiadać zróżnicowane
umaszczenie. Maska u tervuerena i malinoisa musi być wyraźna, obejmować dolne i
górne wargi. Kąciki warg oraz powieki muszą być jedna czarną, strefą. U
tervuerenów i malinoisów konieczna jest obecność czarnego, wyraźnego nalotu
(tak zwany charbonne). Czarne końce włosów powinny tworzyć narzutkę na maści
podstawowej. Podczernienie jest rozmieszczenie równolegle, obecność plam i
zaczernień pręgowanych jest niedopuszczalna. Czarny nalot występuje także u
laekonoisa, jednak nie jest tak wyraźny.
Groenendael posiada nieco odmienne umaszczenie. Maść
powinna być jednolicie czarna. Z kolei u tervuerena zawsze występuje maska,
maść o płowym odcieniu z czarnym nalotem lub szarym z czarnym nalotem. Odcień
płowy jest preferowany i musi być intensywny, nie jasny ani wyblakły.
Maść tervuerena zawsze obecna z maską, płowa z czarnym
nalotem lub szara z czarnym nalotem. Kolor płowy musi być intensywny, nie jasny
ani wyblakły. Malinois posiada natomiast maść płowa z czarną maska i czarnym
nalotem. U odmiany leakenois występuje umaszczenie płowe z niewielkim czarnym
nalotem. Barwa nalotu powinna być wyraźniejsza na kufie oraz w obrębie ogona.
Co istotne, wszystkie odmiany mogą posiadać niewielkie, białe znaczenia na
palcach oraz przedpiersiu. Jest to zjawisko tolerowane.
Wszystkie odmiany owczarków belgijskich powinny
spełniać takie same kryteria rozmiarowe. Wzorzec określa idealną wysokość w
kłębie, która w przypadku dorosłych osobników płci męskiej wynosi przeciętnie
62 cm. Suki mogą być drobniejsze, a ich idealna wysokość w kłębie to 58 cm.
Wzorzec rasy dopuszcza tolerancję do 2 cm w dół oraz do 4 cm w górę.
Ciekawostką jest także preferowana waga owczarków belgijskich. Prawidłowo
zbudowane, dorosłe psy powinny ważyć 25 do 30 kg. Waga dorosłej suczki to 20 do
25 kg.
Charakter i
usposobienie owczarków belgijskich
Pochodzący z Belgii owczarek pasterski to pies o wielu
umiejętnościach i bardzo ciekawym charakterze. Rasa jest bardzo oddana względem
całej rodziny, czujna, a jednocześnie chętna do wspólnego spędzania czasu.
Owczarek belgijski szczenięta mogą mieć naturalną niechęć do osób obcych.
Jednak takie zachowania można skorygować poprzez umiejętnie przeprowadzoną
socjalizację.
Owczarek belgijski charakteryzuje się silnym
przywiązaniem do całej rodziny. Na ogół uwielbia dzieci i podchodzi do nich z
dużą delikatnością. Każda odmiana (zarówno długowłosa, krótkowłosa, jak i
szorstkowłosa) świetnie sprawdza się w pilnowaniu właściciela oraz jego
dobytku. Przedstawiciele tej rasy psów słyną z dużej czujności, pewności siebie
oraz chęci do stróżowania. Dzięki tym cechom owczarek belgijski idealnie
odnajdzie się w roli stróża, obrońcy, a także psa policyjnego.
Dumny i czujny charakter owczarków belgijskich łączy
się z chęcią do współpracy z człowiekiem. Rasa zdaje się tryskać energią. Jest
nieustannie gotowa do wykonywania nowych działań, nie boi się nowych wyzwań, a
do współpracy z człowiekiem podchodzi z dużym zaangażowaniem. Dzięki temu
owczarki belgijskie są często widywane w kynologicznych zawodach sportowych, w
których dorównują popularnym border collie.
Warto zauważyć, że czujne, bardzo żywiołowe
usposobienie owczarków belgijskich wymaga odpowiedniego spożytkowania. Z
pewnością nie jest to rasa idealna dla osób mocno zapracowanych i stroniących
od aktywności fizycznej. Owczarek belgijski krótkowłosy i owczarek belgijski
długowłosy wymagają długich spacerów, najlepiej połączonych z intensywniejszymi
zabawami oraz ćwiczeniami. Brak ruchu i zajęć intelektualnych jest dla psa
trudny do zniesienia. W tej sytuacji mogą pojawić się problemy z zachowaniem,
niszczenie domowych przedmiotów i brak umiejętności radzenia sobie z
nagromadzoną energią.
Przedstawiciele rasy owczarek belgijski charakteryzują
się także pewną nieufnością do osób obcych. Silny instynkt terytorialny i
potrzeba obrony właściciela oraz jego mienia sprawiają, że większość owczarków
bardzo bacznie patroluje powierzony im teren. Owczarek belgijski nie jest wtedy
nadmiernie agresywny. Owszem, poinformuje głośno o obecności nieproszonych
gości, jednak nie zaatakuje bez wyraźnego powodu. Jednocześnie okaże się
nieustraszony w obronie właściciela, jeśli uzna, że zachodzi taka potrzeba.
Przedstawiciele tej rasy mogą być też nieco nieufni w stosunku do obcych
zwierząt. Na ogół podchodzą do nich z pewnym dystansem, ale nie atakują. Szczenięta
powinny być objęte wczesną socjalizacją, dzięki której mają szansę na dogadanie
się z innymi psami i pupilami domowymi.
Historia i
pochodzenie owczarka belgijskiego
Psy pasterskie były obecne w Belgii przez wiele
stuleci. Posiadały bardzo zróżnicowany wygląd, różnorodna sierść i cechy
usposobienia. Dlatego pod koniec XIX wieku zaczęto prace nad ujednoliceniem i
grupowaniem rasy. Pierwszym założycielem znanej dziś rasy owczarek belgijski
był A. Reul, będący profesorem Wyższej Szkoły Weterynaryjnej w Cureghem.
Mężczyzna doprowadził do celowego powielania wybranych cech owczarków
belgijskich. Oficjalne powstanie rasy datuje się na lata 1891 – 1897.
29 września 1891 powstał pierwszy Klub Owczarka
Belgijskiego. W tym samym roku profesor Reul zgromadził i dokładnie spisał 117
psów. Takie działanie miało na celu wybranie osobników, które posiadały
najbardziej pożądane cechy. W następnych latach doprowadzono do selekcji i
rozmnażania osobników o najlepszych cechach. Hodowle często opierały się na
celowym inbredowaniu, co pomogło w ujednoliceniu pożądanych cech.
3 kwietnia 1892 roku był dla rasy przełomowy. W tym
dniu Klub Owczarka Belgijskiego opracował bardzo szczegółowy wzorzec rasy,
który wyróżniał trzy odmiany sierści. Warto zauważyć, że owczarki belgijskie
były psami należącymi do prostych ludzi, a ich posiadanie nie wiązało sie z
żadną renomą. Prawdopodobnie to właśnie dlatego na zarejestrowanie owczarków w
Księdze Rodowodowej Królewskiego Towarzystwa imienia świętego Huberta trzeba
było poczekać aż do roku 1901.
Dalsze prace hodowlane prowadziły do ujednolicenia
typu, uzyskania pożądanego temperamentu oraz wyeliminowania najważniejszych wad
rasy. Działania były prowadzone do roku 1910, w którym ustalono już typ oraz
wzorcowy temperament rasy. Z czasem rasa została uznane przez międzynarodową
federację FCI, a jej wzorzec odnajdziemy pod numerem 15. Współczesny owczarek
belgijski jest psem bardzo wszechstronnym. Idealnie odnajduje się w pierwotnej
roli psa pasterskiego, ale może być też typowym psem użytkowym. Owczarki
belgijskie są wykorzystywane jako psy obrończe, stróżujące, a nawet tropiące.
Coraz częściej widzi się w nich także kandydatów na pupila rodzinnego.
Zdrowie
owczarka belgijskiego — z jakimi chorobami się zmagają?
Zdrowie to jedna z kwestii, które bierzemy pod uwagę
podczas wyboru konkretnej rasy psów. Owczarki belgijskie na ogół cieszą się
dobrym zdrowiem i rzadko goszczą w gabinetach weterynaryjnych. Ich radosne,
bardzo żywiołowe usposobienie sprawia też, że rasa nie ma tendencji do nadwagi,
a przez większość życia może cieszyć się bardzo dobrą kondycją.
Owczarek belgijski hodowla powinna dopuszczać
do rozrodu jedynie zdrowe, pozbawione dysplazji osobniki.
Dysplazja stawu biodrowego to najczęstsza, towarzysząca rasie choroba, która
posiada podłoże genetyczne. Dysplazja może przenosić się z pokolenia na
pokolenie, dlatego zakup szczeniaka ze sprawdzonej hodowli okazuje się
niezwykle istotny.
Do innych problemów zdrowotnych rasy należy także
bielactwo. Jest to kolejna choroba dziedziczna, która pojawia się u
dorastających szczeniąt. U niektórych osobników rasy owczarek belgijski może
pojawić się także padaczka. Na ogół choroba pojawia się dość niespodziewanie i
objawia sie powracającymi lub jednorazowymi drgawkami. Wśród odmian szczególnie
predysponowanych do pojawienia się padaczki znajdują się tervuereny.
Opisane powyżej problemy zdrowotne dotyczą niewielkiej
części osobników rasy owczarek belgijski. Wiele problemów zdrowotnych może mieć
podłoże genetyczne. Dlatego dobra hodowla powinna dbać o regularne badania psów
reproduktorów oraz suk hodowlanych. Co prawda badania w kierunku dysplazji nie
są wymagane w regulaminie związków kynologicznych, jednak okazują się dobrą
praktyką. Cena zakupu szczeniaka nigdy nie powinna odgrywać pierwszoplanowej roli
w wyborze młodego pupila.
Pielęgnacja
owczarka belgijskiego — jak dbać o jego sierść i uszy?
Pielęgnacja owczarka belgijskiego będzie uzależniona
od specyfiki szaty. Dla przykładu, odmiana długowłosa wymaga regularnego
czesania dobrze dobranym grzebieniem lub szczotką. Szata może sie lekko
kołtunić, dlatego czesanie przeprowadzamy minimum raz na tydzień. Owczarek
belgijski linieje dwa razy do roku. W tym czasie warto czesać szatę znacznie
częściej. Zaleca się czesanie nawet każdego dnia. Po spacerze sprawdzamy stan
szaty i usuwamy z niej drobne zanieczyszczenia. Przy owczarku belgijskim
długowłosym nie występuje problem silnego brudzenia się szaty. Dzięki temu
kąpiele wykonujemy wyłącznie w przypadku doraźnej potrzeby lub przed wystawami.
Podczas kąpieli używamy ciepłej wody oraz dobrej jakości szamponu
przeznaczonego dla ras długowłosych. Po spłukaniu szamponu warto nałożyć
odżywkę ochronną, która zregeneruje sierść i ułatwi jej rozczesywanie.
Większość dostępnych w sprzedaży odżywek wymaga spłukania po kilku minutach,
jednak znajdziemy także produkty bez spłukiwania.
Owczarek belgijski krótkowłosy może być nieco
łatwiejszy w pielęgnacji. Czesanie wykonujemy raz w tygodniu przy użyciu
odpowiedniej szczotki lub grzebienia. Warto przy tym zauważyć, że krótka sierść
może mocno wczepiać sie w tapicerkę, dlatego regularne czesanie zmniejszy
problem sprzątania domu. W czasie intensywnego linienia warto czesać pupila
każdego dnia. Kąpiele wykonujemy w razie potrzeby, stosując szampony dla szaty
krótkiej. Odżywki nie są wymagane, jednak ich zastosowanie może wpłynąć na
poprawę jakości sierści.
Najbardziej wymagająca w pielęgnacji często okazuje
sie odmiana szorstkowłosa. Owczarek belgijski szorstkowłosy wymaga regularnego
czesania przy pomocy odpowiednio dobranej szczotki. Szorstka sierść wymaga
także regularnego trymowania, które pozwala na usunięcie martwej sierści.
Dzięki temu ograniczamy linienie i zmniejszamy ilość podszerstka, który wbija
się w dywany i tapicerkę mebli. Kąpiele wykonujemy w razie wystąpienia doraźnej
potrzeby, stosując specjalne kosmetyki dla ras szorstkowłosych.
Wszystkie odmiany owczarków belgijskich wymagają także
regularnej kontroli stanu zdrowia. Raz na pewien czas warto dokładnie obejrzeć
stan zębów pupila. Owczarki belgijskie nie mają większych problemów z chorobami
przyzębia, jednak warto kontrolować ich stan. Regularna kontrola powinna także
obejmować stan oczu, uszu i opuszek. Większość aktywnych owczarków belgijskich
idealnie ściera swoje pazury. Problem może dotyczyć osobników, które biegają
głównie po miękkim podłożu. W ich przypadku wymaga się regularnego przycinania
pazurów, które rosną przez całe życie pupila.
Podstawowe
rasy owczarka belgijskiego
Owczarek belgijski szczenięta i dorosłe psy dzieli się
na kilka podstawowych odmian. Nie są to odrębne rasy, a odmiany różniące sie od
siebie głownie specyfiką szaty. W hodowlach znajdują się przedstawiciele
owczarków belgijskich o nazwie groenendael, tervueren, leakenois oraz malinois.
- Groenendael
i tervueren – to innymi słowy owczarek belgijski długowłosy. Odmiany
posiadają długą szatę z gęstym, wełnistym podszerstkiem. Krótsza sierść może
występować jedynie na głowie, zewnętrznej stornie uszu oraz na dolnych
częściach kończyn. Odmiana długowłosa posiada charakterystyczną kryzę oraz
żabot oraz portki na tylnych łapach. Ogon musi być mocno obrośnięty długą i
gęstą sierścią, która tworzy efektowną kitę. Owczarek belgijski cena
groenendaela i tervuerena na ogół rozpoczyna się od kwoty 5000 zł. Cena w
niektórych hodowlach może przekraczać kwotę 8000 zł.
-
Malinois
– to odmiana, która najczęściej znajduje się w krajowych
hodowlach. Belgijskim malinoisom towarzyszy krótka sierść o efektownym
wyglądzie. Szata powinna być gęsta, a w obrębie szyi tworzyć elegancką kryzę.
Szata malinoisa może być nieco gęstsza i dłuższa w obrębie zadu. Ogon mocno
owłosiony, nie powinien tworzyć kity. Owczarek belgijski cena malinoisów może
wynosić od 4500 zł w górę. Wyższa cena na ogół dotyczy osobników z bardziej
znanych hodowli.
-
Laekenois
– jest najmniej rozpoznawalnym w naszym kraju owczarkiem
belgijskim. Odmiana charakteryzuje sie szorstką, suchą i zmierzwioną sierścią.
Odmiana szorstkowłosa posiada sierść o długości około 6 cm. Na grzbiecie kufy,
czole i kończynach może występować nieco krótsza sierść. Brwi, wąsy oraz broda
nie mogą być na tyle obfite, by maskować kształt głowy. Co więcej, sierść na
ogonie nie powinna tworzyć pióra. Cena osobników odmiany leakenois na ogół
rozpoczyna się od kwoty 5000 zł. Osobniki tej odmiany nie znajdują się w zbyt
wielu krajowych hodowlach.
Żywienie
owczarka belgijskiego — podstawowe zasady
Każdy owczarek belgijski potrzebuje dość dużej dawki
ruchu. Duża, typowa dla rasy aktywność wymaga dostarczenia odpowiedniej ilości
kalorii. Owczarek belgijski hodowlany powinien też zjadać posiłki dostosowane
do swojego stanu zdrowia, aktywności oraz wieku.
Większość właścicieli owczarków podaje psom karmy
suche. Jest to jedzenie, które nie wymaga od właściciela większego wysiłku.
Sucha karma dobrze się przechowuje, dzięki dużej kaloryczności nie posiada
wysokiego dawkowania, a dodatkowo jest łatwa do podawania pupilowi. Warto
wybierać karmy, które nie posiadają sztucznych wzmacniaczy smaku ani nie są
wypełnione głownie zbożami. Najtańsza karma często nie zaspokaja potrzeb psów,
które są z natury mięsożercami. Dlatego warto zauważyć, że każdy producent
karmy jest zobowiązany do podawania składu produktów w odpowiedniej kolejności.
Na pierwszym miejscu składu znajduje się produkt o największym, procentowym
udziale w karmie. Jeśli na pierwszych dwóch miejscach znajdują się różne zboża,
wówczas świadczy to o bardzo słabej jakości produktu. Głównym składnikiem
odżywczym dla psów powinno być mięso i produkty zwierzęce. W sprzedaży
znajdziemy też wiele godnych uwagi karm suchych, które zapewniają całkowite
zapotrzebowanie na kalorie i składniki pokarmowe. Niektórzy producenci tworzą
nawet specjalne karmy dla psów sportowych. Tego typu produkty zazwyczaj
zawierają większą ilość białka oraz dodatkowe suplementy, które wspomagają
prawidłowe funkcjonowanie psów pracujących.
Ciekawym rozwiązaniem jest także samodzielne przygotowywanie
posiłków dla pupila. Można przygotowywać posiłki gotowane lub surowe. W drugiej
kategorii mieści się żywienie BARF, bazujące na surowym mięsie, kościach,
podrobach oraz niewielkim dodatku warzyw i owoców. Dieta BARF ma w swoim
założeniu najlepiej odwzorowywać naturalne żywienie wilków. Według wielu
ekspertów, taki model żywienia cechuje się najlepszą przyswajalnością i daje
pełną kontrolę nad jakością spożywanego przez psa pokarmu. Warto pamiętać, że
samodzielne przygotowywanie posiłków dla psa (bez względu na to, czy będą to
posiłki gotowane czy mokre), wymaga podawania dodatkowych suplementów. W
przypadku owczarków belgijskich oprócz standardowych suplementów, warto także
podawać substancje chroniące chrząstki stawowe. Najlepiej sprawdzą się do tego
suplementy z zawartością kolagenu, siarczanu chondroityny oraz glukozaminy.