Owczarek belgijski

Jeżeli należysz do pewnych siebie i zdecydowanych ludzi, z całą pewnością owczarek belgijski będzie idealnym psem. Nie dość, że szczeniak wygląda niepowtarzalnie, to jego charakter również jest wyjątkowy na tle innych ras psów. Jakie są opinie na temat szczeniaka? Ile kosztuje taki wilczur? Co jeszcze warto wiedzieć o rasie? Oto opis oraz zdjęcia rasy owczarek belgijski.

Owczarek belgijski – jak wygląda pies?

Opis historii owczarka belgijskiego

Owczarek belgijski malinois to pies pasterski, który wywodzi się z epoki brązu, z okolic Środkowej Europy. Oczywiście, teorii na temat pochodzenia psów jest o wiele więcej, a to wyłącznie jedna z nich. Niektórzy sądzą bowiem, że owczarki belgijskie pochodzą od dawnego mastifa belgijskiego oraz szkockiego charta rasy deerhound. Najbardziej popularne owczarki belgijskie to malinois – pochodzą one prawdopodobnie z okolic miasta Malines (stąd nazwa). Niegdyś zresztą wokół miasta krążyło mnóstwo krótkowłosych owczarków, które z czasem stały się towarzyszami pasterzy. Później psy te łączono ze sobą – czarny z mahoniowym, krótkowłosy i długowłosy czy też pręgowany z płowym. Dawniej nie przywiązywano wagi do wyglądu zwierzaków, co oczywiście zmieniło się na przestrzeni lat.

Nad wyglądem współczesnego owczarka belgijskiego pracował profesor Adolf Reul z Cureghem, zakładając Klub Owczarka Belgijskiego w 1891 roku. Z czasem powstała też pierwsza hodowla, a później podjęto pierwsze prace nad ujednoliceniem wyglądu owczarków belgijskim i ustaleniem wzorca rasy. Ostatecznie, pieski podzielono na 3 grupy, pod względem rodzaju sierści:

• długowłosy
• krótkowłosy (malinois)
• szorstkowłosy

Wilczur belgijski i jego wygląd – zdjęcia

Psy pod względem wielkości należą średnich – samiec mierzy ok. 62 cm, zaś suka ok. 58 cm. Jeżeli chodzi o wagę, samiec osiąga zazwyczaj ok. 25-30 kg, a suka 20-25 kg. Jak już wspominaliśmy, owczarek belgijski może mieć aż 3 typy okrywy włosowej – długowłosą, krótkowłosą albo szorstkowłosą. Każda z nich jest gęsta i zwarta. Owczarki te najczęściej mają brązowe oczy, które są średniej wielkości. Sylwetka owczarków belgijskich jest wyważona, a jej proporcje są harmonijne. Owczarek belgijski jest nieco wyższy niż wyżeł fryzyjski.

Głowa wilczurów belgijskich jest dobrze wymodelowana, a czoło płaskie i z umiarkowanym stopem. Kufa rasy również jest dobrze wymodelowana, a grzbiet prosty. Psy mają trójkątne uszy, które są dość wysoko osadzone. Pieski mają mocno umięśnioną szyję. Ogon owczarków belgijskich jest średniej wielkości, będąc uniesiony w ruchu. Odmiany, które są oficjalnie zatwierdzone przez FCI to:

• owczarek belgijski groenendael – długowłosy, czarny owczarek pasterski,
• owczarek belgijski tervueren – długowłosy, o płowej lub szarej maści,
• owczarek belgijski laekenois – szorstkowłosy i płowy pies,
• owczarek belgijski malinois – krótkowłosy i płowy.

Szczeniak dożywa zazwyczaj do 12-stu, a maksymalnie do 15-stu lat. Oczywiście, wiele zależeć będzie od tego, jak dużo aktywności będzie uprawiał owczarek oraz jak będziesz go karmił i pielęgnował – o czym pomówimy sobie później. Cena za psa z rodowodem to zazwyczaj między 3000, a 7000 zł (czyli podobnie, jak wyżeł fryzyjski) aktualizacja cen: czerwiec 2021. Oczywiście, ostateczna cena zależeć będzie od tego, ile „zażyczy” sobie hodowla. Na koszt psa wpływ ma m.in.:

• pochodzenie,
  
• wiek,
  
• odmiana,
  
• płeć psa.

Czasem cena psa z rodowodem może być o wiele wyższa, bo sięga nawet… 8000 złotych. Zwłaszcza, kiedy chcesz kupić pierwszego szczeniaka z miotu, przeznaczonego do pracy. Opinie właścicieli owczarków belgijskich wskazują również, że miesięcznie utrzymanie pieska kosztuje ich między 200 a 350 zł.

Zdrowie owczarków belgijskich

Generalnie, owczarek belgijski należy do bardzo odpornej rasy. Niestety, jednak nawet jemu zdarza się chorować – ale tego nie uniknie chyba żadne zwierzę. Tak więc, owczarki belgijskie mogą mieć skłonności do:

• postępującego zaniku siatkówki,
  
• padaczki,
  
• niedoczynności tarczycy,
  
• nadwrażliwości na narkozę,
  
• kłopotów z aparatem słuchowym,
• dysplazji stawów biodrowych (w tym przypadku zaleca się, by hodowca przedstawił przed oddaniem pieska badania pod kątem dysplazji u rodziców szczeniaka).

Co jeszcze warto wiedzieć o rasie owczarek belgijski?

Charakterystyka owczarka belgijskiego

Oprócz nietypowego wyglądu, owczarki belgijskie mają również dość specyficzny charakter. Może się wydawać, że pieski nie znają granicy w przypadku zabaw. Ich energia niemal nigdy się nie kończy, więc bardzo ciężko jest wymęczyć psa jakąkolwiek aktywnością. Owczarek belgijski ma bardzo wyrazisty temperament oraz silną osobowość, jednak jego psychika jest bardzo delikatna. Tresura pieska jest niezwykle ważną sprawą, ponieważ pies ma niespożyte pokłady energii. Im więcej więc będziesz dawał swojemu psu zadań, tym bardziej stanie się on posłuszny. Jeżeli zaniedbasz tę część życia psa, z całą pewnością zwierzę będzie sprawiało problemy wychowawcze. Dobrze będzie łączyć elementy zabawy zarówno fizycznej, jak i pobudzającej psa do myślenia – to pozwoli pupilowi zmęczyć się „na każdym froncie”.

Owczarek belgijski mimo, iż jest trochę łobuzem, mocno przywiązuje się do swojego opiekuna. Będzie mu bezgranicznie oddany i wierny, okazując swoją miłość i przywiązanie niemal na każdym kroku. Właśnie przez to czasem bywa również zaborczy. Mimo, że owczarki belgijskie są wulkanem energii, potrafią jednak zachowywać spokój. Warto wiedzieć również o tym, że owczarki belgijskie posiadają mnóstwo talentów – mogą być stróżem, obrońcą, psem do towarzystwa, a nawet psem policyjnym! Musisz też uważać na jego naturę – jak wiele innych ras, owczarek belgijski może złapać trop np. zająca i rzucić się za nim w pogoń. Mimo, że nie wykazuje on specjalnych predyspozycji łowieckich, należy brać takie możliwości pod uwagę.

Charakterystyka piesków wskazuje również, że są one bardzo nieufne wobec obcych. Aby się do nieznanej osoby przyzwyczaić, trzeba dać psu więcej czasu. Powinien on na spokojnie ocenić sytuację czy też ewentualne zagrożenie. Tak, owczarek belgijski nie jest zbyt ufną rasą. Jednak, jeżeli odpowiednio przedstawisz mu nową osobę, czworonóg na pewno stanie się przyjacielski wobec obcego.

Jak karmić owczarka belgijskiego?

Owczarki belgijskie posiadają atletyczną sylwetkę, zatem należy je odpowiednio żywić, żeby właśnie taką sylwetkę zachowały. Rasa zjada dziennie ok. 300 g suchej karmy, a mokrej nawet 1,5 l każdego dnia – niezależnie od tego, czy jest ona kupna czy też domowa. Najlepiej będzie zapewnić swojemu pupilowi dwa albo trzy posiłki dziennie, zależnie od trybu życia czy osobistych potrzeb pieska.

Nie można też zapewniać psu swobodnego dostępu do jedzenia, a także dokarmiać go między posiłkami – inaczej możesz przyczynić się do psich problemów w postaci chociażby torsji, bywających bardzo niebezpiecznymi dla owczarków belgijskich. Koniecznie kupuj produkty jak najmniej przetworzone, wysokiej jakości. Zawsze dostosowuj też posiłki do masy oraz wieku psa, a także jego aktywności fizycznej.

Co warto wiedzieć o pielęgnacji belgijskich wilczurów?

Jeżeli chodzi o najbardziej popularne owczarki belgijskie, czyli malinois, posiadają one krótką sierść i wełniany podszerstek. Włosy, które znajdują się na ogonie czy wokół masywnej szyi, są zaś grubsze. Pieski nie wymagają więc specjalnej pielęgnacji – oprócz tego, że wypadałoby je wyszczotkować chociaż raz w tygodniu. Szczotkowania raz na tydzień wymaga również owczarek szorstkowłosy.

Owczarek belgijski nie wymaga szczególnej pielęgnacji. Nieco bardziej trzeba jednak przyłożyć się do szczotkowania owczarków długowłosych, których regularna pielęgnacja jest już koniecznością. Dzięki temu uchronisz pupila od pojawiania się na sierści tzw. słupów, które plączą się i ciężko je później rozczesać. Drugą sprawą jest zaś okres linienia, kiedy to powinno się psy czesać intensywniej i częściej – dzięki temu możesz pomóc czworonogowi w szybszej wymianie sierści na nową i pozbyciu się tej wypadającej.

Dla kogo owczarek belgijski będzie najlepszym psem?

Jak można opisać owczarka belgijskiego? Otóż, to wrażliwa dusza zamknięta w wulkanie energii! Jeżeli dokładnie nie poznasz specyfiki owej rasy, możesz mieć problem z wychowaniem pieska. Ciężko jest sobie wyobrazić owczarka belgijskiego pozostawionego samego ze sobą – a więc, tresura i zapoznanie się z rasą to podstawa! Należy nauczyć się kontrolować psa, a do tego potrzeba osoby o równie silnym charakterze. Jeżeli nie będziesz potrafił nauczyć swojego psa posłuszeństwa, stanie się on nadpobudliwy i może zacząć dominować nad opiekunem.

Właśnie dlatego owczarek belgijski będzie dobrym psem dla kogoś, kto już albo ma doświadczenie w wychowywaniu psów podobnej rasy, albo poświęci naprawdę wiele czasu na jego tresurę. Szkolenia należy przeprowadzać wyłącznie pozytywnymi metodami, bez agresji i pospieszania psa – inaczej możesz mu zepsuć psychikę i sprawić, że pupil przestanie być ufny. Tylko dobrze socjalizowany pies będzie doskonałym towarzyszem życia, który nie będzie odstępował swojego właściciela i stanie się najlepszym jego przyjacielem.

Wyjątkowo aktywny i chętny do pracy owczarek belgijski cieszy się w Polsce nieustającą popularnością. Z pewnością jest to pupil wielozadaniowy, obdarzony dużą inteligencją oraz podatnością na szkolenie. Czym jeszcze wyróżnia się owczarek belgijski? Jakie posiada usposobienie? I dla kogo będzie to idealny pies? Poniżej dokonamy ogólnej charakterystyki rasy owczarek belgijski.

Owczarek belgijski — charakterystyka rasy

Owczarek belgijski należy do ras psów, które zostały uznane przez międzynarodową federację kynologiczną FCI. Wzorzec rasy FCI odnajdziemy pod numerem 15. Standard określa najważniejsze cechy wyglądu, proporcji i usposobienia pupila. Owczarek belgijski został zakwalifikowany do grupy 1, czyli psów pasterskich i zaganiających.

Do charakterystycznych cech wyglądu owczarków belgijskich należą harmonijne proporcje ciała i bardzo wyważona sylwetka, która łączy w sobie elegancję i zwinność. Psy osiągają średnie rozmiary i są wyraźnie umięśnione. Typowy owczarek belgijski to był psem przyzwyczajonym do mieszkania na zewnątrz. Dzięki temu osobniki tej rasy cieszą się dużą odpornością na działanie różnorodnych warunków pogodowych.

Owczarek belgijski powinien posiadać także odpowiednie proporcje. Jedną z ważniejszych jest to, by sylwetka zamykała się w kształcie kwadratu. Co istotne, klatka piersiowa powinna sięgać łokci, a kufa powinna być równa lub niewiele większa od połowy długości głowy. Są to najistotniejsze proporcje rasy, na które zwraca się szczególną uwagę na wystawach psów rasowych.

Na szczególną uwagę zasługuje także sierść rasy owczarek belgijski. Skóra powinna być napięta na całym ciele, a powieki oraz wargi dobrze pigmentowane. Wzorzec dopuszcza kilka odmian sierści, które różnią się wyglądem, długością i strukturą. Wśród psów o różnej okrywie włosowej znajduje sie groenendael, tervueren, laekenois oraz malinois. Każda z tych odmian bierze udział w oddzielnych grupach sędziowskich. Co więcej, w każdej odmianie wymaga się obecności gęstej, zwartej szaty, która posiada gęsty, wełnisty podszerstek. To właśnie podszerstek stanowi główny izolator termiczny ciała, który jest szczególnie ważny w przypadku psów, które mieszkają na zewnątrz. Wśród podstawowych odmian owczarków belgijskich wyróżnia się:

• Owczarek belgijski długowłosy – Do tej grupy zalicza się groenendael oraz tervueren. pies o krótkiej sierści na głowie, zewnętrznej stronie uszu i na dolnych częściach kończyn. Na pozostałych częściach ciała występuje długi, prosty i obfity włos okrywowy. Najgęstsza sierść występuje w obrębie szyi oraz popiersia, tworząc charakterystyczną kryzę oraz żabot. Owczarek belgijski długowłosy posiada stojący włos w wewnętrznej stronie uszu, a od nasady ucha włos jest wyraźnie nastroszony i nadaje kształt głowie. Odmiana długowłosa ma także gęsto obrośnięte pośladki, a włos tworzy charakterystyczne portki. Ogon powinien być obrośnięty długą, bardzo gęstą sierścią, tworzącą kitę.
• Owczarek belgijski krótkowłosy – Owczarek o krótkiej sierści to najpopularniejszy w Polsce malinois. Krótka szata występuje na głowie, zewnętrznej stronie uszu i w dolnych częściach kończyn. Krótka sierść na pozostałych partiach ciała powinna być gęstsza, a na ogonie i wokół szyi tworzyć kryzę. Szata krótkowłosego malinoisa powinna być nieco gęstsza i dłuższa w obrębie zadu. Ogon musi być mocno owłosiony, ale krótka sierść nie tworzy kity.
• Owczarek belgijski szorstkowłosy – Odmiana szorstkowłosa to laekenois. Psy odmiany szorstkowłosej rozpoznamy po strukturze okrywy. Musi być ona szorstka, sucha i zmierzwiona. Długość sierści na wszystkich częściach ciała wynosi około 6 cm. Krótsze futro może występować na grzbiecie kufy, czole oraz na kończynach. Brwi, wąsy i broda nie powinny być na tyle obfite, aby maskować kształt głowy. Sierść na ogonie nie powinna tworzyć pióra.

Opisane powyżej odmiany mogą posiadać zróżnicowane umaszczenie. Maska u tervuerena i malinoisa musi być wyraźna, obejmować dolne i górne wargi. Kąciki warg oraz powieki muszą być jedna czarną, strefą. U tervuerenów i malinoisów konieczna jest obecność czarnego, wyraźnego nalotu (tak zwany charbonne). Czarne końce włosów powinny tworzyć narzutkę na maści podstawowej. Podczernienie jest rozmieszczenie równolegle, obecność plam i zaczernień pręgowanych jest niedopuszczalna. Czarny nalot występuje także u laekonoisa, jednak nie jest tak wyraźny.

Groenendael posiada nieco odmienne umaszczenie. Maść powinna być jednolicie czarna. Z kolei u tervuerena zawsze występuje maska, maść o płowym odcieniu z czarnym nalotem lub szarym z czarnym nalotem. Odcień płowy jest preferowany i musi być intensywny, nie jasny ani  wyblakły.

Maść tervuerena zawsze obecna z maską, płowa z czarnym nalotem lub szara z czarnym nalotem. Kolor płowy musi być intensywny, nie jasny ani wyblakły. Malinois posiada natomiast maść płowa z czarną maska i czarnym nalotem. U odmiany leakenois występuje umaszczenie płowe z niewielkim czarnym nalotem. Barwa nalotu powinna być wyraźniejsza na kufie oraz w obrębie ogona. Co istotne, wszystkie odmiany mogą posiadać niewielkie, białe znaczenia na palcach oraz przedpiersiu. Jest to zjawisko tolerowane.

Wszystkie odmiany owczarków belgijskich powinny spełniać takie same kryteria rozmiarowe. Wzorzec określa idealną wysokość w kłębie, która w przypadku dorosłych osobników płci męskiej wynosi przeciętnie 62 cm. Suki mogą być drobniejsze, a ich idealna wysokość w kłębie to 58 cm. Wzorzec rasy dopuszcza tolerancję do 2 cm w dół oraz do 4 cm w górę. Ciekawostką jest także preferowana waga owczarków belgijskich. Prawidłowo zbudowane, dorosłe psy powinny ważyć 25 do 30 kg. Waga dorosłej suczki to 20 do 25 kg.

Charakter i usposobienie owczarków belgijskich

Pochodzący z Belgii owczarek pasterski to pies o wielu umiejętnościach i bardzo ciekawym charakterze. Rasa jest bardzo oddana względem całej rodziny, czujna, a jednocześnie chętna do wspólnego spędzania czasu. Owczarek belgijski szczenięta mogą mieć naturalną niechęć do osób obcych. Jednak takie zachowania można skorygować poprzez umiejętnie przeprowadzoną socjalizację.

Owczarek belgijski charakteryzuje się silnym przywiązaniem do całej rodziny. Na ogół uwielbia dzieci i podchodzi do nich z dużą delikatnością. Każda odmiana (zarówno długowłosa, krótkowłosa, jak i szorstkowłosa) świetnie sprawdza się w pilnowaniu właściciela oraz jego dobytku. Przedstawiciele tej rasy psów słyną z dużej czujności, pewności siebie oraz chęci do stróżowania. Dzięki tym cechom owczarek belgijski idealnie odnajdzie się w roli stróża, obrońcy, a także psa policyjnego.

Dumny i czujny charakter owczarków belgijskich łączy się z chęcią do współpracy z człowiekiem. Rasa zdaje się tryskać energią. Jest nieustannie gotowa do wykonywania nowych działań, nie boi się nowych wyzwań, a do współpracy z człowiekiem podchodzi z dużym zaangażowaniem. Dzięki temu owczarki belgijskie są często widywane w kynologicznych zawodach sportowych, w których dorównują popularnym border collie.

Warto zauważyć, że czujne, bardzo żywiołowe usposobienie owczarków belgijskich wymaga odpowiedniego spożytkowania. Z pewnością nie jest to rasa idealna dla osób mocno zapracowanych i stroniących od aktywności fizycznej. Owczarek belgijski krótkowłosy i owczarek belgijski długowłosy wymagają długich spacerów, najlepiej połączonych z intensywniejszymi zabawami oraz ćwiczeniami. Brak ruchu i zajęć intelektualnych jest dla psa trudny do zniesienia. W tej sytuacji mogą pojawić się problemy z zachowaniem, niszczenie domowych przedmiotów i brak umiejętności radzenia sobie z nagromadzoną energią.

Przedstawiciele rasy owczarek belgijski charakteryzują się także pewną nieufnością do osób obcych. Silny instynkt terytorialny i potrzeba obrony właściciela oraz jego mienia sprawiają, że większość owczarków bardzo bacznie patroluje powierzony im teren. Owczarek belgijski nie jest wtedy nadmiernie agresywny. Owszem, poinformuje głośno o obecności nieproszonych gości, jednak nie zaatakuje bez wyraźnego powodu. Jednocześnie okaże się nieustraszony w obronie właściciela, jeśli uzna, że zachodzi taka potrzeba. Przedstawiciele tej rasy mogą być też nieco nieufni w stosunku do obcych zwierząt. Na ogół podchodzą do nich z pewnym dystansem, ale nie atakują. Szczenięta powinny być objęte wczesną socjalizacją, dzięki której mają szansę na dogadanie się z innymi psami i pupilami domowymi.

Historia i pochodzenie owczarka belgijskiego

Psy pasterskie były obecne w Belgii przez wiele stuleci. Posiadały bardzo zróżnicowany wygląd, różnorodna sierść i cechy usposobienia. Dlatego pod koniec XIX wieku zaczęto prace nad ujednoliceniem i grupowaniem rasy. Pierwszym założycielem znanej dziś rasy owczarek belgijski był A. Reul, będący profesorem Wyższej Szkoły Weterynaryjnej w Cureghem. Mężczyzna doprowadził do celowego powielania wybranych cech owczarków belgijskich. Oficjalne powstanie rasy datuje się na lata 1891 – 1897.

29 września 1891 powstał pierwszy Klub Owczarka Belgijskiego. W tym samym roku profesor Reul zgromadził i dokładnie spisał 117 psów. Takie działanie miało na celu wybranie osobników, które posiadały najbardziej pożądane cechy. W następnych latach doprowadzono do selekcji i rozmnażania osobników o najlepszych cechach. Hodowle często opierały się na celowym inbredowaniu, co pomogło w ujednoliceniu pożądanych cech.

3 kwietnia 1892 roku był dla rasy przełomowy. W tym dniu Klub Owczarka Belgijskiego opracował bardzo szczegółowy wzorzec rasy, który wyróżniał trzy odmiany sierści. Warto zauważyć, że owczarki belgijskie były psami należącymi do prostych ludzi, a ich posiadanie nie wiązało sie z żadną renomą. Prawdopodobnie to właśnie dlatego na zarejestrowanie owczarków w Księdze Rodowodowej Królewskiego Towarzystwa imienia świętego Huberta trzeba było poczekać aż do roku 1901.

Dalsze prace hodowlane prowadziły do ujednolicenia typu, uzyskania pożądanego temperamentu oraz wyeliminowania najważniejszych wad rasy. Działania były prowadzone do roku 1910, w którym ustalono już typ oraz wzorcowy temperament rasy. Z czasem rasa została uznane przez międzynarodową federację FCI, a jej wzorzec odnajdziemy pod numerem 15. Współczesny owczarek belgijski jest psem bardzo wszechstronnym. Idealnie odnajduje się w pierwotnej roli psa pasterskiego, ale może być też typowym psem użytkowym. Owczarki belgijskie są wykorzystywane jako psy obrończe, stróżujące, a nawet tropiące. Coraz częściej widzi się w nich także kandydatów na pupila rodzinnego.

Zdrowie owczarka belgijskiego — z jakimi chorobami się zmagają?

Zdrowie to jedna z kwestii, które bierzemy pod uwagę podczas wyboru konkretnej rasy psów. Owczarki belgijskie na ogół cieszą się dobrym zdrowiem i rzadko goszczą w gabinetach weterynaryjnych. Ich radosne, bardzo żywiołowe usposobienie sprawia też, że rasa nie ma tendencji do nadwagi, a przez większość życia może cieszyć się bardzo dobrą kondycją.

Owczarek belgijski hodowla powinna dopuszczać do rozrodu jedynie zdrowe, pozbawione dysplazji osobniki. Dysplazja stawu biodrowego to najczęstsza, towarzysząca rasie choroba, która posiada podłoże genetyczne. Dysplazja może przenosić się z pokolenia na pokolenie, dlatego zakup szczeniaka ze sprawdzonej hodowli okazuje się niezwykle istotny.

Do innych problemów zdrowotnych rasy należy także bielactwo. Jest to kolejna choroba dziedziczna, która pojawia się u dorastających szczeniąt. U niektórych osobników rasy owczarek belgijski może pojawić się także padaczka. Na ogół choroba pojawia się dość niespodziewanie i objawia sie powracającymi lub jednorazowymi drgawkami. Wśród odmian szczególnie predysponowanych do pojawienia się padaczki znajdują się tervuereny.

Opisane powyżej problemy zdrowotne dotyczą niewielkiej części osobników rasy owczarek belgijski. Wiele problemów zdrowotnych może mieć podłoże genetyczne. Dlatego dobra hodowla powinna dbać o regularne badania psów reproduktorów oraz suk hodowlanych. Co prawda badania w kierunku dysplazji nie są wymagane w regulaminie związków kynologicznych, jednak okazują się dobrą praktyką. Cena zakupu szczeniaka nigdy nie powinna odgrywać pierwszoplanowej roli w wyborze młodego pupila.

Pielęgnacja owczarka belgijskiego — jak dbać o jego sierść i uszy?

Pielęgnacja owczarka belgijskiego będzie uzależniona od specyfiki szaty. Dla przykładu, odmiana długowłosa wymaga regularnego czesania dobrze dobranym grzebieniem lub szczotką. Szata może sie lekko kołtunić, dlatego czesanie przeprowadzamy minimum raz na tydzień. Owczarek belgijski linieje dwa razy do roku. W tym czasie warto czesać szatę znacznie częściej. Zaleca się czesanie nawet każdego dnia. Po spacerze sprawdzamy stan szaty i usuwamy z niej drobne zanieczyszczenia. Przy owczarku belgijskim długowłosym nie występuje problem silnego brudzenia się szaty. Dzięki temu kąpiele wykonujemy wyłącznie w przypadku doraźnej potrzeby lub przed wystawami. Podczas kąpieli używamy ciepłej wody oraz dobrej jakości szamponu przeznaczonego dla ras długowłosych. Po spłukaniu szamponu warto nałożyć odżywkę ochronną, która zregeneruje sierść i ułatwi jej rozczesywanie. Większość dostępnych w sprzedaży odżywek wymaga spłukania po kilku minutach, jednak znajdziemy także produkty bez spłukiwania.

Owczarek belgijski krótkowłosy może być nieco łatwiejszy w pielęgnacji. Czesanie wykonujemy raz w tygodniu przy użyciu odpowiedniej szczotki lub grzebienia. Warto przy tym zauważyć, że krótka sierść może mocno wczepiać sie w tapicerkę, dlatego regularne czesanie zmniejszy problem sprzątania domu. W czasie intensywnego linienia warto czesać pupila każdego dnia. Kąpiele wykonujemy w razie potrzeby, stosując szampony dla szaty krótkiej. Odżywki nie są wymagane, jednak ich zastosowanie może wpłynąć na poprawę jakości sierści.

Najbardziej wymagająca w pielęgnacji często okazuje sie odmiana szorstkowłosa. Owczarek belgijski szorstkowłosy wymaga regularnego czesania przy pomocy odpowiednio dobranej szczotki. Szorstka sierść wymaga także regularnego trymowania, które pozwala na usunięcie martwej sierści. Dzięki temu ograniczamy linienie i zmniejszamy ilość podszerstka, który wbija się w dywany i tapicerkę mebli. Kąpiele wykonujemy w razie wystąpienia doraźnej potrzeby, stosując specjalne kosmetyki dla ras szorstkowłosych.

Wszystkie odmiany owczarków belgijskich wymagają także regularnej kontroli stanu zdrowia. Raz na pewien czas warto dokładnie obejrzeć stan zębów pupila. Owczarki belgijskie nie mają większych problemów z chorobami przyzębia, jednak warto kontrolować ich stan. Regularna kontrola powinna także obejmować stan oczu, uszu i opuszek. Większość aktywnych owczarków belgijskich idealnie ściera swoje pazury. Problem może dotyczyć osobników, które biegają głównie po miękkim podłożu. W ich przypadku wymaga się regularnego przycinania pazurów, które rosną przez całe życie pupila.

Podstawowe rasy owczarka belgijskiego

Owczarek belgijski szczenięta i dorosłe psy dzieli się na kilka podstawowych odmian. Nie są to odrębne rasy, a odmiany różniące sie od siebie głownie specyfiką szaty. W hodowlach znajdują się przedstawiciele owczarków belgijskich o nazwie groenendael, tervueren, leakenois oraz malinois.

• Groenendael i tervueren – to innymi słowy owczarek belgijski długowłosy. Odmiany posiadają długą szatę z gęstym, wełnistym podszerstkiem. Krótsza sierść może występować jedynie na głowie, zewnętrznej stornie uszu oraz na dolnych częściach kończyn. Odmiana długowłosa posiada charakterystyczną kryzę oraz żabot oraz portki na tylnych łapach. Ogon musi być mocno obrośnięty długą i gęstą sierścią, która tworzy efektowną kitę. Owczarek belgijski cena groenendaela i tervuerena na ogół rozpoczyna się od kwoty 5000 zł. Cena w niektórych hodowlach może przekraczać kwotę 8000 zł.
• Malinois – to odmiana, która najczęściej znajduje się w krajowych hodowlach. Belgijskim malinoisom towarzyszy krótka sierść o efektownym wyglądzie. Szata powinna być gęsta, a w obrębie szyi tworzyć elegancką kryzę. Szata malinoisa może być nieco gęstsza i dłuższa w obrębie zadu. Ogon mocno owłosiony, nie powinien tworzyć kity. Owczarek belgijski cena malinoisów może wynosić od 4500 zł w górę. Wyższa cena na ogół dotyczy osobników z bardziej znanych hodowli.
• Laekenois – jest najmniej rozpoznawalnym w naszym kraju owczarkiem belgijskim. Odmiana charakteryzuje sie szorstką, suchą i zmierzwioną sierścią. Odmiana szorstkowłosa posiada sierść o długości około 6 cm. Na grzbiecie kufy, czole i kończynach może występować nieco krótsza sierść. Brwi, wąsy oraz broda nie mogą być na tyle obfite, by maskować kształt głowy. Co więcej, sierść na ogonie nie powinna tworzyć pióra. Cena osobników odmiany leakenois na ogół rozpoczyna się od kwoty 5000 zł. Osobniki tej odmiany nie znajdują się w zbyt wielu krajowych hodowlach.

Żywienie owczarka belgijskiego — podstawowe zasady

Każdy owczarek belgijski potrzebuje dość dużej dawki ruchu. Duża, typowa dla rasy aktywność wymaga dostarczenia odpowiedniej ilości kalorii. Owczarek belgijski hodowlany powinien też zjadać posiłki dostosowane do swojego stanu zdrowia, aktywności oraz wieku.

Większość właścicieli owczarków podaje psom karmy suche. Jest to jedzenie, które nie wymaga od właściciela większego wysiłku. Sucha karma dobrze się przechowuje, dzięki dużej kaloryczności nie posiada wysokiego dawkowania, a dodatkowo jest łatwa do podawania pupilowi. Warto wybierać karmy, które nie posiadają sztucznych wzmacniaczy smaku ani nie są wypełnione głownie zbożami. Najtańsza karma często nie zaspokaja potrzeb psów, które są z natury mięsożercami. Dlatego warto zauważyć, że każdy producent karmy jest zobowiązany do podawania składu produktów w odpowiedniej kolejności. Na pierwszym miejscu składu znajduje się produkt o największym, procentowym udziale w karmie. Jeśli na pierwszych dwóch miejscach znajdują się różne zboża, wówczas świadczy to o bardzo słabej jakości produktu. Głównym składnikiem odżywczym dla psów powinno być mięso i produkty zwierzęce. W sprzedaży znajdziemy też wiele godnych uwagi karm suchych, które zapewniają całkowite zapotrzebowanie na kalorie i składniki pokarmowe. Niektórzy producenci tworzą nawet specjalne karmy dla psów sportowych. Tego typu produkty zazwyczaj zawierają większą ilość białka oraz dodatkowe suplementy, które wspomagają prawidłowe funkcjonowanie psów pracujących.

Ciekawym rozwiązaniem jest także samodzielne przygotowywanie posiłków dla pupila. Można przygotowywać posiłki gotowane lub surowe. W drugiej kategorii mieści się żywienie BARF, bazujące na surowym mięsie, kościach, podrobach oraz niewielkim dodatku warzyw i owoców. Dieta BARF ma w swoim założeniu najlepiej odwzorowywać naturalne żywienie wilków. Według wielu ekspertów, taki model żywienia cechuje się najlepszą przyswajalnością i daje pełną kontrolę nad jakością spożywanego przez psa pokarmu. Warto pamiętać, że samodzielne przygotowywanie posiłków dla psa (bez względu na to, czy będą to posiłki gotowane czy mokre), wymaga podawania dodatkowych suplementów. W przypadku owczarków belgijskich oprócz standardowych suplementów, warto także podawać substancje chroniące chrząstki stawowe. Najlepiej sprawdzą się do tego suplementy z zawartością kolagenu, siarczanu chondroityny oraz glukozaminy.