Ogar

Rasy psów pochodzące z naszego kraju nie tworzą licznej grupy. Jednakże należą do niej interesujące zwierzaki. Jednym z nich jest dość duży ogar. Jego historia sięga średniowiecza, w swych kronikach wspominał o nim Gall Anonim. Ogary cieszyły się powodzeniem wśród polskiej szlachty. Żyły także na królewskim dworze skąd były zabierane na częste polowania. Wszystko, co warto wiedzieć na ich temat znajduje się w tym innych naszych artykułach.

Polski pies myśliwski

Pies znany, jako ogar to jedna ze starych, polskich ras. Jest to sporych rozmiarów gończy czworonóg myśliwski podlegający próbom pracy. Jego znaną i cienioną cechą jest znakomity węch. Doceniana jest także jego świetna orientacja w terenie oraz odporność. Czworonóg nadal często bierze udział w polowaniach. Poza tym coraz częściej pełni rolę psa do towarzystwa. Pochodzenie, choć wiekowe, nie jest do końca znane. Pewne jest jednak to, że w żyłach rasy płynie krew psów św. Huberta. Jak również gończych kostromskich oraz angielskich foxhoundów. Pierwszy oficjalny wzorzec rasy opracowano późno, bo dopiero w 1964 roku.

Interesująca nas rasa jest uznawana przez FCI. We wprowadzonej przez nią klasyfikacji zajmuje miejsce w 1 sekcji VI grupy. Skupiającej psy gończe i rasy pokrewne. Po wstępnej charakterystyce czas na opis fizjonomii. Jak wyglądają rasowe ogary polskie. Najważniejsze cechy anatomiczne to:

• Wielkość – dorosłe samce dorastają do 56-65 cm wysokości, samice osiągają 55-60 cm,
• Waga – dojrzały pies waży 25-32 kg, suka jest nieco lżejsza, jej prawidłowa masa to 20-26 kg,
• Sylwetka – ogary bez względu na płeć mają mocne, muskularne ciało. Głowa dość duża z opadającymi uszami. Oczy ciemnobrązowe, ogon gruby u nasady, długi i nisko osadzony.

Zdjęcia ogarów ukazują zwierzaki o dwuwarstwowej sierści. Składającej się z gęstego podszerstka i zewnętrznej warstwy. Włos okrywowy jest średniej długości. Na karku, spodzie ogona i tylnych kończynach wyraźnie dłuższy. Rzecz jasna trzeba wspomnieć o umaszczeniu. W klasycznej wersji ogar wygląda jak owczarek niemiecki. Ma czarny korpus i rdzawo-cynamonowe podpalanie. Występujące na podbrzuszu i kończynach. Jaśniejsza sierść pokrywa także głowę. Wzorzec dopuszcza pewne odstępstwa od tego wariantu. Chodzi o białe znaczenia na piersi i końcach łap. Rozwinięcie tematu wyglądu ogara znajduje się na naszej stronie.

Ogary polskie i ich charakter

Warto wiedzieć, że szczeniaki ogarów nie muszą wyrosnąć na psy myśliwskie. Ich instynkt łowiecki jest uśpiony. Jeśli nie zostanie rozbudzony zwierzaki pozostaną tylko przyjaciółmi rodziny. Można też wyszkolić je do poszukiwania osób zaginionych w lawinach czy gruzowiskach. Ogary są chętne do nauki, ale miewają problemy z posłuszeństwem. Mogą szybko się znudzić, jeśli szkolenie będzie monotonne. Jednakże potrzebna jest im staranna socjalizacja. Dlatego, że czworonogi są bardzo wrażliwe na dźwięki i zapachy. Trzeba je z nimi zapoznawać żeby się nie bały i nie uciekały w popłochu od opiekuna.

To tyle, jeśli chodzi o szkolenie. Czas, więc na charakter rasy. Najistotniejsze cechy to:

• Temperament ogarów polskich śmiało można określić, jako umiarkowany,
• Psy są zrównoważone i przyjaźnie usposobione, choć wobec obcych zachowują rezerwę,
• Zwierzaki są ciekawskie oraz bystre. Co ważne nie są agresywne w stosunku do ludzi,
• Te łagodne psy nie hałasują i szybko przystosowują się do nowego miejsca zamieszkania,
• Potrzebują sporo ruchu, ale nie są szczególnie szybkie. Lubią zabawy i pieszczoty.
• Jeżeli zapewni się im długie spacery, mogą żyć w małych mieszkaniach.

Każda osoba noszącą się z zamiarem kupna ogara musi o czymś wiedzieć. Psy należące do tej rasy mocno przywiązują się do opiekunów.Potrzebują stałego i bliskiego kontaktu z człowiekiem. Nie można pozostawiać ich na długo samym sobie. Nabiorą wtedy złych nawyków. Zaczną na przykład włóczyć się po okolicy. Poza tym ogary są bardzo tolerancyjne i cierpliwe wobec dzieci. Na spacerach zazwyczaj nie wszczynają bójek z pobratymcami czy innymi psami. Świetnie dogadują się z pozostałymi zwierzakami domowymi. Kwestię charakteru ogarów rozwijamy i pogłębiamy na naszej stronie. Warto zapoznać się z tymi materiałami.

Ogar polski – zdrowie, pielęgnacja, cena

Domowa hodowla ogara nie sprawia większych trudność. Oczywiście czasem pojawiają się pewne komplikacje. Rodzimy czworonóg o maści jak owczarek niemiecki jest bardzo odporny na ból. Wbrew pozorom jest to swego rodzaju wada. Dlatego, że trudno zaobserwować ewentualne kontuzje. Na uwadze trzeba też mieć żywienie. Każdy ogar to łakomczuch. Zje wszystko, co opiekun wrzuci mu do miski. Zatem należy podawać precyzyjnie odmierzone porcje karmy. W ten sposób uniknie się otyłości. W razie problemów z dobraniem diety warto poradzić się weterynarza. Co jeszcze trzeba wiedzieć o zdrowiu opisywanych psów?

Ogar polski to rasa, której przedstawiciele żyją dość długo jak na tak duże zwierzaki. Średnio dożywają 14 lat. Są odporne na choroby, choć i u nich mogą pojawić się pewne problemy. Najczęściej dochodzi do podwinięć i wywinięć powiek związanych z budową czaszki. W wielu przypadkach konieczna jest interwencja chirurgiczna. Poza tym trzeba kontrolować uszy. Przez to, że są zwisające wykazują podatność na zapalenia. Ogary osiągają spore rozmiary, co zwiększa ryzyko wystąpienia dysplazji stawów. Jednakże nie stwierdzono szczególnie wysokiej podatności tych psów na tą chorobę. Mimo wszystko okresowe badania nie zaszkodzą.

Pielęgnacja ogarów polskich nie jest specjalnie skomplikowana. W przeważającej części roku szczotkowanie przeprowadza się raz w tygodniu. W okresie linienia występującym dwa razy na dwanaście miesięcy częstotliwość rośnie. Wtedy psa wyczesuje się codziennie. Kąpiele zalecane są tylko w razie znacznego wybrudzenia się psa. Po spacerze można jednak przecierać go wilgotnym ręcznikiem. Na koniec pozostało sprawdzić, jaka jest cena ogara polskiego. Ile kosztuje ten czarny podpalany zwierzak? Dobra hodowla oferuje szczeniaki za około 3000 zł. Zdjęcia tej pięknej rasy i więcej informacji na jej temat można znaleźć na naszej stronie.