Nimfa – charakterystyka, zdjęcia, usposobienie, pielęgnacja

Papuga nimfa – wychowanie i opieka nad papugą, krok po kroku

Pochodzenie i wygląd papugi nimfy

Papuga nimfa to przepiękny ptak, który jest średnich rozmiarów – z reguły osiąga ok. 31 cm. Rozpiętość skrzydeł nimfy to z kolei szerokość do 46 cm. Papużka pochodzi z rodziny kakaduowatych, które naturalnie występują w Australii. W przyrodzie, nimfy zamieszkują sawannę – tam żywią się głównie nasionami (z reguły są to nasiona akacji). U papugi nimfy wyraźnie zauważyć można dymorfizm płciowy. Szary kolor upierzenia występuje u papug, które żyją na wolności. Różnice w przypadku upierzenia samic i samców są bardzo wyraźne – jednak dopiero po pierwszym pierzeniu, u dorosłych już ptaków. Ptaki jednej i drugiej płci wyglądają niemal tak samo przed pierwszym upierzeniem.

Główki samic są szare, z małymi prześwitami w kolorze żółtym na karku, ale też z przodu głowy i na obwódkach oczu. Ich plamy policzkowe nie są tak wyraźne, jak samców – są pomarańczowe, ale zgaszone szarą barwą. Czubek u samic jest szary. W dodatku, ptaki mają żółte plamki na spodniej stronie lotek. Pod ogonem zaś posiadają szare paseczki – są widoczne i w żółtym kolorze. Do pierwszego pierzenia, samce wyglądają niemal identycznie, jak samice. Kiedy już jednak dojdzie do pierwszego pierzenia, samce zaczynają tracić swoje paski i plamki. Znika również szary kolor z głowy. Główka jest wyraźnie żółta, plamy policzkowe bardziej zaznaczone na pomarańczowy kolor (niż u samic), a czubek żółty – jest szary wyłącznie na koniuszku. Papużka waży bardzo niewiele, ponieważ w obu przypadkach (samiec i samica) jest to między 80 a 100 g.

Co ciekawe, nimfy wydają z siebie niezwykle charakterystyczne odgłosy.  Zdecydowanie różnią się one od głosów innych ptaków. Samce śpiewają głośno, aby zwrócić na siebie uwagę samiczek. Często też śpiewają donośnie, gdy są szczęśliwe. Samiec zaczyna śpiewać mniej więcej, gdy ma 12 miesięcy – uczy się tego od innych papug w stadzie. Co ciekawsze, ptak w niewoli często naśladuje ludzki gwizd, przeplatając go z wyuczonymi już od stada dźwiękami. Kiedy papuga wydaje z siebie charakterystyczne i wysokie dźwięki może to oznaczać, że właśnie przed czymś nas ostrzega lub jest zwyczajnie… niezadowolona. Wówczas oznajmia to nieco charczącym głosem.

Usposobienie nimf – jakie naprawdę są papugi?

Nimfy są pozytywnie i łagodnie nastawione do człowieka oraz do innych zwierząt. Są to ptaki towarzyskie i nietrudne w procesie socjalizacji. Rzecz jasna, socjalizowanie papugi i przyzwyczajanie jej do człowieka zawsze wymaga poświęcenia uwagi oraz czasu przez każdego właściciela – nie da się tego uniknąć. Nimfa jest jednak papugą ciekawską i szybko uczącą się, więc powinieneś mieć ułatwione zadanie. Powinieneś zatroszczyć się o to, by nimfa zawsze miała zajęcie. Dzięki temu, że nimfa będzie mogła się czymś zająć, zacznie tryskać energią i zarażać pozytywnym humorem. Powinieneś zapewnić papudze zajęcie (np. zabawki) oraz dostateczną przestrzeń w klatce. Musisz zapamiętać, że papuga za dnia chętnie drzemie i czyści w klatce swoje pióra. Aby móc to jednak robić, potrzebuje naprawdę dużo miejsca.

Żeby nimfa była szczęśliwa i radosna, powinieneś kupić przynajmniej dwie papugi. Opieka nad ptakami będzie wówczas znacznie prostsza. Papugi to zwierzęta stadne, więc najlepiej będą czuły się mieszkając w towarzystwie innych ptaków. Kupno dwóch nimf to najlepszy pomysł na łatwiejsze wychowanie ptaków. Dzięki mieszkaniu papug we dwie, choroby będą zdarzały się niezwykle rzadko, a ptaki będą radośniejsze i pełne energii. Pamiętaj, że papugi wybierają sobie często partnera na całe życie, przywiązując się do niego. Jeżeli zatem papuga nimfa nie będzie mieć towarzysza w postaci drugiego ptaka, to znajdzie sobie wówczas partnera w swoim opiekunie, co bywa fascynujące chyba tylko i wyłącznie dla człowieka. Papuga, pod każdą nieobecność swojego ludzkiego partnera będzie ubolewać nad brakiem towarzystwa. Aby uniknąć takiej sytuacji i nie wpędzić ptaka w depresję, od razu zdecyduj się na parkę nimf. Zobaczysz, że nimfa stanie się od razu weselsza i pełna życia.

Oswajanie papugi nimfy – czy to trudne?

Nie ma co oszukiwać, oswajanie ptaka nie jest najłatwiejszym zadaniem. Aby ptak w pełni zaufał swojemu właścicielowi, często trzeba poświęcać wiele godzin i cierpliwości na naukę socjalizacji. Jednak, warto to robić. Głównie ze względu na fakt, że końcowe efekty potrafią być zaskakujące – zwłaszcza, gdy papuga np. zacznie siadać właścicielowi na ramię. Na co powinno się zwracać uwagę? Nimfa z reguły jest przyjaźnie nastawiona do człowieka. Może jednak wycofywać się wobec innych zwierząt w mieszkaniu. Dlatego ważnym procesem jest socjalizacja papugi.

Aby móc zrobić to umiejętnie, konieczne jest wniknięcie w cechy charakteru papug i poznanie go, zanim zaczniesz zapoznawać otoczenie i siebie z ptakiem. Charakter nimf może się od siebie różnić – zależnie od konkretnej papugi. Nimfa to jednak z reguły ptak żywiołowy, ciekawski, łagodny, a także niezwykle towarzyski – co powinno już na wstępie ułatwić proces socjalizacji. Ptak nie ma większego problemu z tym, by oswoić się z człowiekiem i zacząć z nim współpracować. Musisz jednak wiedzieć, że wymaganie od ptaka zbyt wiele nie skończy się dobrze – a już zwłaszcza na samym początku jego wychowywania. Nie bądź nachalny wobec ptaka, bo możesz w ten sposób zniechęcić go do socjalizowania się z domownikami.

Na samym początku, gdy ptak już pojawi się w mieszkaniu, zostaw go w spokoju. Nie powinieneś kręcić się wokół klatki i niepokoić w ten sposób nimfy. Papuga powinna mieć czasu na tyle dużo, by móc spokojnie oswoić się z nową sytuacją, w jakiej się znalazła. Nimfa musi poznać w swoim tempie zarówno klatkę, jak i otoczenie czy – w późniejszym etapie socjalizacji – domowników i inne zwierzęta. Gdy papuga będzie spokojna i nie będzie się wystraszać na każde przejście obok klatki, dopiero wtedy możesz spróbować zacząć wprowadzać kolejne etapy oswajania nimfy.

Pielęgnacja, żywienie i cena papug nimf

Co je nimfa, czyli jaki pokarm dla ptaków można podawać papudze?

Mała nimfa zazwyczaj je suchą karmą wieloskładnikową i jest to podstawowy element diety papugi. Ważne będzie jednak umiejętne dopasowanie karmy do wymagań, gatunku czy wielkości papugi. Pamiętaj, że sposób odżywiania ptaków w dużej mierze wpływa na ich samopoczucie, zdrowie i długość życia. Gotowe karmy można kupić chociażby ze względu na wielkości papugi. Najczęściej są one dedykowane dla papug małych (np. faliste), średnich (np. nimfy) i dużych (np. żako). Dobra karma dla papug nimf powinna zawierać duże ilości:

• prosa różnego gatunku
• owsa
• kanaru

Karma dla papug musi być też wzbogacona solami mineralnymi, które uzupełnią witaminy papug. Warto też, by sucha karma była uzupełniona rozdrobnionymi muszlami czy suszonymi ziołami. Dlaczego? Otóż, są to dodatkowe źródła witamin dla nimfy, a także… zajęcie dla nich (bo ptaki będą musiały dziobem rozłupywać np. muszle). Pamiętaj, że pokarm dla ptaków to podstawa w ich wychowywaniu i utrzymywaniu w pełni zdrowia. Karma powinna im zapewniać nie tylko odpowiednią dawkę kilokalorii na dzień, ale też cenne minerały i witaminy.

Pielęgnacja papug nimf

Jeżeli chodzi o pielęgnację nimf, potrzebują one przede wszystkim ruchu. Nie może być tak, że papuga siedzi ciągle w klatce i w ogóle z niej nie wychodzi. Musisz wyciągać nimfę z klatki i pozwalać jej latać po domu. Wiadomo, wymaga to odpowiednich treningów i prób – a także zasłaniania ostrych krawędzi mebli, luster czy okien. Poza lataniem, papuga musi mieć odpowiednio dużą klatkę. Nie może być tak, że nimfa będzie mieszkać w małej „klitce”. Jej klatka powinna mierzyć ok. 100 x 120 cm i być odpowiednio wyposażona (np. w zabawki, poidełko itd.).

Prawidłowa opieka i pielęgnacja nimfy polega na zapewnianiu jej komfortu fizycznego i psychicznego. Papugi nie cierpią siedzieć samotnie – więc drugi ptak może okazać się koniecznością. Poświęcaj nimfie dużo czasu, wypuszczaj ją z klatki i pozwól się bawić. Dosypuj jej codziennie karmy (np. 2 razy dziennie), wymieniaj wodę na świeżą, czyść poidełko i karmidełko. Obserwuj też każdego dnia swoją nimfę, czy nie dzieją się z nią dziwne rzeczy. Jeżeli ptak będzie się podejrzanie zachowywał, może to oznaczać pierwsze objawy choroby. Wówczas, warto będzie skontaktować się w weterynarzem o specjalizacji zwierząt egzotycznych.