Maine coon

Olbrzym, ale łagodny. W ten sposób można opisać kota rasy maine coon. Co jeszcze można o nim powiedzieć? Jaki jest charakter maine coona? Czy ten kot może być szary? Jaki kolor umaszczenia jest najczęściej spotykany? Jaka jest waga maine coon? Czy faktycznie są to duże koty? Ile wynosi długość życia maine coon? Jak jest cena za rasowe kocięta? Na co zwrócić uwagę przeglądając ogłoszenia? Czy galeria zdjęć ujawni prawdę na temat stanu zdrowia kota? Jeżeli zastanawiasz się, czy ten kot jest dla ciebie, trafiłeś w dobre miejsce. Ciekawostki i charakterystyka rasy maine coon oraz opinie o hodowlach rasowych kotów znajdziesz w tym artykule.

Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o rasach kotów.

Kot olbrzym – charakterystyka rasy maine coon

Duże domowe koty – historia rasy maine coon

Rasa bez wątpienia powstała w Ameryce Północnej. Nie sposób jednak jednoznacznie stwierdzić, jakie były początki tych kotów. Uważana jest za rasę naturalną, w której powstaniu człowiek nie brał udziału.

Rasa maine coon skupia wokół siebie kilka legend. Jedna z nich głosi, że powstały z krzyżówki kota i szopa pracza. Słowo „coon” miało pochodzić od „raccoon”, a pierwszy człon od amerykańskiego stanu Maine. Sugerowano, że szop pracz jest ich potomkiem, ponieważ ma równie puszysty ogon i lubi wodę. Koty maine coon mają bowiem tendencje do kopania w misce z wodą, powodując tym, kilka razy dziennie, małą powódź. Jednak pokrewieństwo z szopem praczem zostało obalone przez genetyków. Inna legenda skupia się na wikingach, którzy rzekomo pierwsi odkryli Amerykę i przywieźli ze sobą norweskie koty leśne. Jeszcze inna głosi, że królowa Maria Antonina planowała zbiec do Maine i przetransportowała na statek swoje kosztowności i koty (persy i angory). Sama nie dotarła na pokład, ale koty miały trafić do Ameryki i skrzyżować się z dzikim kotami na tamtejszych terenach. Znana jest również historia kapitana Coona, który również zabrał w podróż koty. Podobnie jak wiele innych kapitanów.

Maine coon zaczęły być rozpoznawalne nie tylko ze względu na swoją łowność, ale także budowę ciała i przystosowanie się do surowych warunków atmosferycznych. Jednak rasę uznano w USA dopiero w 1976 roku, a 7 lat później w Europie. Choć początkowo nie zbudzały takiego zainteresowania, teraz są znane na całym świecie. A ich cena rośnie.

Czarny, szary, niebieski, pręgowany – jak wygląda maine coon?

Rozmiar tych kotów określa się jako duży. Szacuje się, że dorosły kocur może ważyć od 7 do 10 kg. Kotki są mniejsze. Ich waga wynosi od 5 do 8 kg, choć nie jest to regułą. Zdarzają się osobniki, które są cięższe, jak i lżejsza. Niektóre kotki ważą 3,5 kg, a niektóre kocięta w wieku 6 miesięcy ważą 5 kg. Rasa maine coone zapisała się w Księdze Rekordów Guinnessa w kategoriach takich jak m.in.: największy kot domowy świata (kilka kotów tej rasy osiągnęło wagę 13-14 kg), najdłuższy wąs u kota, kot z najdłuższym ogonem, najdłuższy kot świata. Kot ten (zarówno kocur, jak i kotka) staje się dorosły dopiero po upływie 3-4 lat.

Maine coon ma gęsty włos okrywowy. Jest krótszy na kończynach i łapach oraz głowie, a wyraźnie dłuższy na szyi (kryza), brzuchu, grzbiecie, bokach ciała oraz na zadku (portki). Jest bardzo miękki i wręcz spływa z ciała. Rasa kotów maine coon ma również podszerstek, który jest dobrze wykształcony oraz równie miękki co włos okrywowy. Ucho również jest owłosione. Posiadanie takich ilości włosów miało pomóc tym kotom przetrwać mroźne zimy. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o dużych kotach.

Rasa tych kotów ma bardzo dużo umaszczeń futra. Według standardu FIFe (zapis w kodzie EMS rasy maine coon to MCO) wyjątkiem jest kolor: czekoladowy, cynamonowy, liliowy, płowy oraz maść z oznaczeniami typu syjamskiego (colorpoint). Podstawowe barwy futra to: biały, czarny, rudy, kremowy, niebieski (mylony czasem z szarym). Umaszczenie może być jednolite, szylkretowe (tylko kotki), z białym (van, arlekin, bicolour, z nieokreśloną ilością białego), pręgowane tabby (klasycznie pręgowany, tygrysio pręgowany, cętkowany, ticked). Może być srebrny, dymny lub złoty. Maść pręgowana jest najbardziej popularna.

Charakterystyczne cechy maine coona to:

• rysie pędzelki na uszach,
• puszysty i długi ogon (długości samego kota),
• duże łapy mocno owłosione między palcami,
• mocna broda.

Charakter maine coon – jaki jest kot olbrzym?

Choć jest to kot, który ma duży rozmiar, ma nieprawdopodobnie łagodny charakter. Akceptuje inne koty oraz psy, ale będzie próbować je sobie podporządkować i rządzić w stadzie. Do ludzi jest wyłącznie przyjazny. Uwielbia towarzystwo i to gdy jest w centrum zainteresowania. Stanie się główną atrakcją podczas wizyt gości. Nigdy nie przepuści okazji do pieszczot i zabawy.

Często słyszy się, że maine coony to psy ukryte w ciele kota. Jest w tym nieco prawdy. Co prawda dalej skaczą po meblach jak koty, ale przywiązują się do właściciela. Koty nie lubią zmian, ale te lepiej znoszą przeprowadzkę, ponieważ to nie miejsce jest ich domem, a człowiek. Przy swoim właścicielu są spokojniejsze. Maine coon lubi też towarzyszyć człowiekowi we wszystkim, co ten robi. Jeżeli właściciel przejdzie do drugiego pokoju, on także zaraz się tam zjawi. Musi obserwować, czym zajmuje się człowiek. Często też wtrąca się – podczas ścielenia łóżka wskakuje pod kołdrę, a podczas robienie kolacji siedzi niedaleko lub nawet próbuje wejść do talerza. Aby ten kot był szczęśliwy, trzeba się z nim bawić. Zaniedbany w tej kwestii może robić na złość. Maine coon jest inteligentny, co nie tylko powoduje, że szybko uczy się sztuczek, ale także wie, jak uprzykrzać się człowiekowi. Może zacząć otwierać drzwi przesuwne, przegryzać cieńsze kable, czy głośno miauczeć.

Niektóre koty są nieco cichsze, ale zdarzają się maine coony, które wręcz uwielbiają rozmawiać ze swoim właścicielem. Używają przy tym szerokiej gamy dźwięków. Jeżeli zacznie się reagować w odpowiedni sposób na jego zaczepki, maine coon będzie to wykorzystywać. Może zacząć miauczeć o 3 w nocy, jeżeli zauważy, że wtedy właściciel daje mu jeść, aby tylko ten nie zbudził reszty domowników. Wystarczy mu raz pokazać, że może tak wymuszać, a będzie tak robił przez cały czas. Oduczenie go tego będzie już znacznie trudniejsze, ale nie niemożliwe.

Warto zapewnić mu solidny drapak, nie musi być bardzo wysoki. Zwykle maine coon nie wspina się na szafki, ponieważ sam nie jest świadomy tego, że potrafi tak wysoko skakać. Lubi jednak obserwować właściciela z wyżej położonych miejsc, dlatego drapak średniej wielkości z szerokimi miejscami do leżenia będzie się dobrze spisywał. Wybierając drzewko do drapania, trzeba brać pod uwagę, że nie jest to mały kot.

Choroby i pielęgnacja kotów rasy maine coon

Długość życia tych kotów szacowana jest na 13-18 lat. Wszystko zależy od indywidualnego organizmu kota. Zdarza się, że koty tej rasy mają wady genetyczne. Najczęstszą jest kardiomiopatia przerostowa (HCM). Hodowlane koty i kotki muszą być pod tym kątem wcześniej przebadane. Nie można rozmnażać ze sobą osobników, których wynik wynosi HCM/HCM (istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że kot zachoruje), a także łączyć dwóch kotów, które mają n/HCM (może, ale wcale nie musi zachorować). Tylko koty z wynikiem n/n mogą się krzyżować z kotami n/HCM, pod warunkiem, że kot ten ma wyjątkowo interesujące cechy. W ten sposób istnieje szansa, że mutacja nie zostanie przekazana dalej. Z innych chorób, na jakie może cierpieć rasa maine coon, to policystowatość nerek oraz problemy ze stawami. Zdarza się również, że włosy na ogonie kota się przetłuszczają (częściej dotyka to kocurów).

Choć maine coon ma długą sierść, pielęgnacja tego kota nie jest problematyczna. Wystarczy wyczesywać go co kilka dni. Warto przyzwyczaić kota do różnych zabiegów pielęgnacyjnych, gdy jest jeszcze mały. Oswojony i zaznajomiony z tymi czynnościami, nie będzie robił żadnych problemów (zwłaszcza gdy później będzie czekał na niego przysmak). Trzeba tylko uważać na ogon. Wyrwane tam włosy bardzo wolno odrastają, dlatego nie należy czesać tam zbyt mocno. W okrasie linienia warto wyczesywać kotka częściej. Nie tylko sprawia to, że kot wygląda wtedy iście po królewsku, jego sierść lśni i jest mięciutka w dotyku, ale także pomaga zapobiec zakłaczeniu kota. Jest to niezmiernie ważne, ponieważ w przypadku, gdy włosy zbiją się w filcowane kule, może dojść do zaczopowania kota i jego śmierci.

Regularnie należy sprawdzać uszy, zęby i przycinać pazurki. Jeżeli oswoi się kota z wodą, można od czasu do czasu go wykąpać i użyć specjalnego pudru dla kotów. Z racji tego, że maine coon ma długą sierść, czasami może się wybrudzić i sam nie da rady się wyczyścić, dlatego kontakt kota z wodą jest dobrym pomysłem. W celu uniknięcia ewentualnych wpadek można nieco przyciąć włosy pod ogonem (wewnętrzne portki).

Hodowla rasowych kotów – cena, opis, opinie

Cena maine coon – ile kosztują rasowe kocięta?

Decydując się na rasowego kota, trzeba liczyć się z tym, że taki kot nieco kosztuje. Im renoma hodowli jest większa, tym cena rośnie. Jeżeli rodzice kociaka mieli znaczące osiągniecia na kocich wystawach, tym koszt również jest większy. Cena zależy również od samego kota – im bardziej wpasowuje się we wzorzec rasy, tym więcej kosztuje. Jednak nawet kociak, który ma różne odchylenia od normy (zbyt mała głowa, nieprawidłowe umaszczenie, zbyt długie łapy, za duże uszy etc.), otrzymuje rodowód. Jest to wymóg konieczny. Wszystkie rasowe koty mają rodowód.

Przeważnie cena za rasowe koty nie powinna być niższa niż 1500 zł. Jeżeli kot jest przeznaczony do dalszej hodowli, może kosztować nawet 7000 zł, choć zwykle cena mieści się w graniach 3000 – 5500 zł. Koszt za kociaka „na kolanko” (czyli wykastrowanego) to kwestia bardziej 3000 zł do 4500 zł (aktualizacja cen: czerwiec 2021). Hodowcy, którzy zaczynają, mogą sprzedawać taniej (ok. 2500 zł), ale potem cena rośnie z każdym kolejnym miotem.

Cena jest adekwatna do czasu, wysiłku i pieniędzy, jakie hodowca wkłada w prowadzenie hodowli. Przede wszystkim musi znać się na kotach i danej rasie, orientować się w kocich chorobach oraz ich żywieniu. Domowe koty potrzebują ciągłego towarzystwa człowieka, więc hodowca odpowiada również za socjalizację maluchów. Mały kot szybko się orientuje, jak powinien się zachowywać i wynosi to z hodowli. Do tego powinien być przyzwyczajony do każdego rodzaju jedzenia: karmy mokrej, suchej oraz surowego mięsa. Hodowca musi znać się na dawkowaniu posiłków i podawaniu wyłącznie dobrej lub wysokiej jakości karmy.

Co warto wiedzieć o hodowli kotów?

Charakter kota kształci się, gdy ten jest mały. Jeżeli jest źle traktowany w hodowli, w nowym domu może sprawiać problemy m.in.: nie będzie załatwiał się w kuwecie, będzie agresywny lub osowiały. Zbyt niska cena powinna dać do myślenia. Skoro hodowca odpowiada za właściwą dietę, szczepienia, badania, CHIPy, rodowody etc., a do tego poświęca swój czas, to co oznacza mała kwota? Ogłoszenia, w których zwierzaki kosztują po 500 zł, sugerują, że pewne rzeczy zostały pominięte. Dzieje się tak w pseudohodowlach, w których nie patrzą na koty, a jedynie na łatwy zysk.

Zdarza się, że kociak jest oddawany za darmo, jednak dzieje się tak tylko wtedy, gdy hodowca z jakiegoś powodu ponownie ma w swojej hodowli kota, którego już kiedyś sprzedał. Jego poprzedni właściciel mógł go oddać lub kot mógł zostać zabrany przez hodowcę, gdy ten odkrył, że zwierzak jest przetrzymywany w złych warunkach itd. Odpowiedzialny hodowca dąży wtedy do znalezienia domu dla kota. Raczej nie jest już mały (choć akurat maine coon rozwijają się długo) i mniej osób decyduje się na takiego kota. Choć rasowe koty mają pewien wzorzec zachowań i określony charakter, to każda rasa, która będzie źle traktowana, będzie od tego odbiegać. A na nowo wychować kota nie jest tak łatwo. Stąd też darmowe adopcje.

Niech nie zwiodą cię ładne zdjęcia, na których kot wygląda na zdrowego. Galeria zdjęć może tylko pomóc wstępnie zweryfikować, czy zwierzak nie wygląda źle oraz, czy same zdjęcia były zrobione w czystych warunkach (to wcale nie oznacza, że kot jest w takich chowany!). Ważniejszy jest opis. Powinna tam być nazwa hodowli oraz powinno być podane miejsce, w którym hodowla jest zrzeszona. W Polsce ważne są trzy organizacje felinologiczne: FIFe, WCF i TICE, z czego pierwsza z nich jest najważniejsza. Jej polskim członkiem jest Polska Federacja Felinologiczna Felis Polonia (FPL). Hodowla powinna należeć do stowarzyszenia lub klubu rasy, który jest częścią któreś z tych organizacji. Poza tym w opisie powinny znajdować się informacje na temat kociaka lub miotu, rodziców oraz samej hodowli (jej dorobku etc.). Warto wejść na stronę lub fanpage na Facebooku i prześledzić wcześniejsze mioty.

Koty, których waga jest duża, często mają problemy z cukrzycą. Nie warto utuczać maine coona, aby był on jak największy, wymawiając się tym, że jest to rasa kotów, które są duże. Najważniejsze jest zdrowie zwierzaka, a nie jego rozmiar i to, czy wygląda na olbrzyma. Dlatego należy pamiętać o regularnych wizytach u weterynarza i dobrej diecie. Maine coon jest to rasa kota, który ma cudowny charakter. Decydując się na niego, na pewno nie będziesz zawiedziony!

Te wielkie domowe koty są dzisiaj bardzo popularne. Biorąc pod uwagę ich charakter, trudno się temu dziwić. Osoby, które poszukują kochanego towarzysza, powinny zastanowić nad kotem rasy maine coon. Jak duży może być majkun? Czy skrót MCO coś oznacza? Czy może być rudy maine coon? Gdzie zamieszczane są ogłoszenia o dostępnych kociętach? Jaka jest cena za kociaka? Czytaj dalej, a poznasz odpowiedzi na pytania.

Duży kociak – charakterystyka rasy maine coon

Skąd się wzięły majkuny?

W Ameryce rasa została oficjalnie uznana dopiero w 1976 roku, a w Europie miało to miejsce w 1983 roku. Majkuny powstały naturalnie w Ameryce Północnej. Nie można jego stwierdzić na pewno, jak wyglądały początki rasy. Za to krążą wokół niej legendy.

Najpopularniejsza mówi, że koty te powstały w wyniku krzyżówki kota z… szopem praczem! Dopatrywano się podobieństwa w postaci puszystego ogona i zamiłowania do wody. „Coon” miało pochodzić od „raccoon”. Faktem jest, że maine coon uwielbiają kopać w wodzie (co przypomina zachowanie szopa pracza) podczas jej picia, ale z genetycznego punktu widzenia nie jest to możliwe. Genetycy obalili tę legendę.

Potomkowie maine coonów miały trafić do Ameryki za sprawą kapitana Coona, który zabrał je ze sobą w podróż. Jednak do portów przypływało wiele statków z kotami na pokładzie i nie sposób stwierdzić, które z nich połączyły się z tymi już żyjącymi na kontynencie i zapoczątkowały rasę.

Charakter maine coon – jakie są koty tej rasy?

Jest to niezwykle przyjacielski kot. Pomimo swoich gabarytów, ma łagodny charakter. Majkun jest towarzyski i czuły. Lubi jednak dominować w domowym zwierzęcym stadzie. Będzie próbował podporządkować sobie inne koty, psy czy króliki.

Majkun lubi towarzyszyć człowiekowi. Chodzi za nim z pokoju do pokoju i obserwuje, co ten robi. Bardzo często angażuje się w te czynności. Wskakuje pod pościel w czasie ścielenie, a podczas kąpieli wkłada łapy lub nawet sam wchodzi do wanny. Majkuny potrzebują, aby człowiek zwracał na nie uwagę i się z nimi bawił. Zaniedbane w tej kwestii mogą stać się osowiałe oraz niszczyć różne rzeczy (np. przegryzać cieńsze kable). Podczas wizyt gości lubią być w centrum uwagi.

Domowe majkuny nie skaczą wysoko. Nie zdają sobie sprawy z tego, że mogą. Nie pogardzą jednak drapakiem. Dobrze sprawdza się taki o średniej wysokości z szerokimi siedziskami. Majkun może przez długi czas nie opuszczać tego miejsca, gdy je polubi. Jeśli szukasz więcej porad, sprawdź także ten artykuł o hodowlach maine coon w Polsce.

Szary, niebieski czy srebrny – jak wygląda majkun?

Ten duży kot może mieć kilka umaszczeń. MCO to zapis w kodzie EMS rasy maine coon według standardu FIFe. Z niedopuszczalnych kolorów jest tylko: czekoladowy, liliowy, płowy oraz cynamonowy. Nie może mieć również maści z oznaczeniami typu syjamskiego (tzw. colorpoint).

Maine coon może mieć futro:

• jednolite – biały, czarny, niebieski (nie jest to kolor szary), kremowy oraz rudy maine coon,
• dwubarwne z białym – van, arlekin, bicolour, z nieokreśloną ilością białego,
• szylkretowe – trójkolorowe (tylko kotki),
• pręgowane – klasycznie pręgowany, tygrysio pręgowany, cętkowany, ticked,
• srebrne, dymne, złote.

Są to bez wątpienia największe domowe koty. Majkun często określany nie jest jako duży, ale wręcz olbrzymi. Waga kocura może osiągnąć od 7 do 10 kg. Kotki są mniejsze. Ich waga wynosi od 5 do 8 kg. Choć zdarzają się osobniki mniejsze i większe. Mały majkun osiąga wagę ok. 4 kg, a czasami 6-miesięczny kociak waży już 5 kg i ostatecznie dobija aż do 12 kg. Ten kot długo się rozwija. Staje dorosły dopiero po upływie 3-4 lat.

Majkuny mają długą sierść. Ich włos okrywowy jest wyraźnie dłuższy na szyi (tworzy kryzę), brzuchu, bokach ciała, grzebiecie i zadku (tworzy portki), a krótszy na głowie oraz kończynach i łapach. Ucho jest mocno owłosione. Do charakterystycznych cech wyglądu maine coona można zaliczyć: rysie pędzelki na uszach, mocną brodę, puszysty i długi ogon (co najmniej długości samego kota) oraz potężne łapy mocno owłosione na spodzie między palcami. Włos okrywowy jest miękki. Podszerstek jest dobrze wykształcony. Sierść maine coona sprawia wrażenie, jakby spływa po ciele.

Choroby i pielęgnacja kotów rasy maine coon

Majkuny nie są rasą kotów wolną od wad genetycznych. Zdarza się, że te koty chorują na kardiomiopatię przerostową (HCM). Koty i kotki, która są hodowlane, muszą przejść badanie pod kątem tej przypadłości. Osobniki z wynikiem HCM/HCM nie mogą się rozmnażać. Choć nie przesądza to o chorobie, to jednak istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że w którymś momencie się rozwinie. Wtedy kot może przeżyć ok. 3 lata, wszystko jednak zależy od organizmu kota, prawidłowego leczenia (i ciągłych kontroli weterynaryjnych) oraz postępu choroby. Koty, które miały wynik n/HCM mogą być rozmnażane pod warunkiem, że mają naprawdę ciekawe cechy. Drugi kot musi być wtedy n/n (połączenie dwóch n/HCM jest ryzykowane, ponieważ kocięta po nich mogą mieć wynik HCM/HCM). Z innych chorób, jakie dotykają majkuny, to policystowatość nerek, a na starość problemu ze stawami. U niektórych kocurów przetłuszcza się ogon.

Jednak makujny żyją długo, bo jest to średnio 13-18 lat. Aby kociak tyle przeżył, trzeba o niego dbać i pamiętać o regularnych wizytach u weterynarza (szczepienia, odrobaczenie oraz badanie krwi). Należy również sprawdzać uszy, zęby i przycinać pazurki. Majkuny można oswoić z wodą, aby wykąpać je od czasu do czasu (ze względu na długie włosy na portach, zdarzają się małe wpadki i wtedy trzeba pomóc kotu i umyć go). Warto stosować również specjalny puder dla kotów, aby majkun był jeszcze piękniejszy. Pomaga to również na przetłuszczającą się sierść koło uszu.

Długa sierść maine coona nie jest problematyczna. Należy jedynie co kilka dni dobrze wyczesać kota. Niektóre osobniki mają większą tendencję do kołtunów, więc trzeba obserwować, czy zabiegu nie należy wykonywać częściej. W okresie linienia jest to bardzo istotne. Codzienne wyczesywanie pomaga w pozbyciu się luźnych włosów, które w przeciwnym razie trafią do żołądka kota. Może wtedy dojść do zakłaczenia. Sfilcowane kule włosów mogą zapchać przewód pokarmowy kota i doprowadzić do jego śmierci. Warto zapobiegać temu i wyczesywać go oraz raz w tygodniu podawać mu łyżeczkę smalcu z gęsi lub kaczki. Zamiast smalcu można podawać siemię lniane (kleik) do karmy.

Hodowla maine coon – cena, informacje, opinie

Hodowla a pseudohodowla – czym się różnią?

Największą różnicą jest podejście do zwierząt. W hodowlach dba się o ich zdrowie i prawidłowy rozwój. W pseudohodowlach ważna jest ich liczba, aby móc szybko się wzbogacić. Są ze sobą kojarzone osobniki blisko spokrewnione, nierzadko też chore. Takie miejsca często nie są zrzeszone w żadnej ogólnoświatowej organizacji (w Polsce działają trzy: FIFe, WCF oraz TICA), ponieważ wiąże się to z przymusem przestrzegania przepisów mających na celu dobro kotów.

Przeglądając ogłoszenia (najczęściej na portalu ogłoszeniowym olx.pl, hodowle należące do najpopularniejszej organizacji FIFe nie mogą wystawiać kotów na allegro.pl), w oczy rzucają się zdjęcia. Ważniejszy jest opis. Zdjęcia pomagają we wstępnej ocenie, jak wygląda kot – czy jest zadbany, czy nie. W opisie są informacje o miocie lub konkretnym kocie (data urodzenia, rodzice, badania etc.) oraz często o samej hodowli (duży lub mały dorobek hodowlany – ile lat na rynku, koniecznie nazwa i jakie stowarzyszenie).

Kociak powinien być dwa razy odrobaczony i dwa razy zaszczepiony oraz mieć wszczepiony CHIP w momencie trafienia do nowego domu. Musi mieć ukończone 12 tygodni. Wszystkie rasowe koty otrzymują rodowód. Mogą odbiegać od wzorca rasy (za duży rozstawić między uszami, za mały pyszczek, niepożądane umaszczenie etc.), ale jeżeli rodzice byli rasowi, to kociak również jest. Hodowca, który zna się na rasie, nie rozmnaża dalej tego kociaka, a sprzedaje go „na kolanko”.

Ile kosztują rasowe kocięta?

Rasowe kotki przeważnie kosztują od 1500 do 3000 zł. Kociak przeznaczony do dalszej hodowli jest droższy. Jest to już koszt z rzędu 3500-6500 zł. Cena zależy od jego wyglądu, genów (rodzice i ich osiągnięcia na kocich wystawach) oraz prestiżu hodowli. Jeżeli w ogłoszeniu podane jest, że cena za rasowe kocięta wynosi ok. 500 zł, jest to ogłoszenie z pseudohodowli i należy je omijać. Choć zakup tańszego kociaka kusi, to jednak jego leczenie będzie bardzo kosztowne. Kupując z pseudohodowli, pomaga się im dalej rozwijać i robi miejsce na kolejne chore koty.

Zdarzają się pojedyncze sytuacje, kiedy hodowca oddaje kota bezpłatnie. Dzieje się tak w przypadku, gdy do jego hodowli wraca kot, który został już sprzedany. Właściciel mógł go oddać z jakiegoś powodu (wyjazd za granicę, dziecko, alergia), ale mógł też zostać zabrany, gdy hodowca odkrył, że zwierzak jest źle traktowany. Dorosły kot nie jest tak chętnie kupowany jak mały (młody), dlatego hodowca oddaje go za darmo. Często nie może sobie pozwolić, aby został w hodowli i chce znaleźć dla niego dobry dom.

Przed zakupem kociaka można przeczytać opinie o hodowli. Warto prześledzić poprzednie mioty oraz sprawdzić fanpage na Facebooku lub stronę. Trzeba jednak uważać na komentarze innych, ponieważ niektórzy chcą tylko zaszkodzić. Najlepiej weryfikować wszystko na miejscu. Wtedy można sprawdzić, czy kot przebywa w odpowiednich warunkach, czy jest odpowiednio socjalizowany (nie unika ludzi, nie wykazuje oznak złego traktowania jak lękliwość etc.) i ma dobrą kondycję. Podczas spotkania można również wybadać, jaki jest stosunek hodowcy do zwierząt i czy zależy mu na znalezieniu dla kociaków dobrego domu.

Kociak rasy maine coon jest cudownym towarzyszem. Jest to duży misio, który uwielbia kontakt z człowiekiem. Decydując się na niego, na pewno nie będziesz rozczarowany. Zyskasz przyjaciela na długie lata, który będzie towarzyszył ci w domowych czynnościach, tym samym wywołując uśmiech na twoich ustach. Zdecydowanie warto!

Charakterystyka dużych ras wskazuje często na kapryśny charakter. Nie sprawdza się to w przypadku maine coon, które są przyjacielskie i towarzyskie i mają zrównoważoną psychikę. Opinie, że przywiązują się one do człowieka jak pies, są w pełni uzasadnione. Pręgowany, rudy, czarny czy niebieski maine coon budzi zachwyt. Zanim jednak zdecydujesz się na kociaka tej rasy, poznaj opis rasy i zdjęcia jak również warunki jakich potrzebuje. Doradzimy jak przygotować dom na przyjęcie maine coon oraz jak wybrać odpowiednią hodowlę.

Duże koty rasowe - informacje, charakterystyka i zdjęcia

Duże koty rasowe uchodzą za szczególnie piękne i mają wielu miłośników, których nie odstrasza wysoka cena kociąt. Fama głosi, że duże koty rasowe mają charakterem przypominają psy. Jednak takie koty jak maine coon, kot syberyjski, norweski leśny czy też savannach, asher i chausie, mają wiele genów swoich dzikich przodków i mogą mieć trudny charakter. Zanim zdecydujesz się na kocięta dużych ras i zaczniesz przeglądać ogłoszenia hodowców, pamiętaj że duże koty wymagają doświadczonego opiekuna.

Pojawiają się też opinie, że duże koty, szczególnie ras drogich jak savannach, asher i chausie, to pupile dla snobów. Zaś przeciętni wielbiciele kotów ich nie wybierają ze względu na ich trudne charaktery, kłopoty z wychowaniem oraz koszty utrzymania. Nie dotyczy to maine coona, gdyż jest to miły i przyjazny kanapowiec, który nie stwarza kłopotów wychowawczych. Oczywiście koszt jego utrzymania nie jest mały, gdyż wymaga on więcej karmy oraz droższych i bardziej solidnych akcesoriów.

Czy duży kot rasy maine coon jest dla ciebie? Najpierw zbierz informacje, jak przygotować mieszkanie na przyjęcie dużego kota. Mco potrzebuje dużej powierzchni w mieszkaniu. W ogrodzie przyda się zadaszona woliera. Tak kosztowny kot nie może być wypuszczany. Nie ma parkanu, przez który kot nie przejdzie, a duże koty mogą skakać na wysokość 2.5 metra.

Maine coon lubi ruch i trzeba mu zapewnić odpowiednią przestrzeń. Można go również nauczyć chodzenia na smyczy i wyprowadzać na spacery. Potrafi skakać, choć w mieszkaniu zwykle nie wskakuje na wysokie meble.

Prócz odpowiedniego przygotowania mieszkania należy kupić odpowiednio dużą kuwetę i drapak. Pamiętaj, aby transporter również nie był za mały. Musi być solidny, gdyż waga kota jest niemała.

Maine coon - opis i charakterystyka rasy

Maine coon pochodzą ze stanu Maine w Ameryce. Prawdopodobnie należą do rasy pierwotnej, jednak powstanie tej rasy owiane jest tajemnicą. Istnieje kilka teorii i mitów na temat pochodzenia tej rasy. Najciekawsza mówi o Marii Antoninie, która spakowała swoje rzeczy i koty na statek chcąc uciec do Ameryki. Niestety została schwytana i statek odpłynął bez niej, zaś jej koty zapoczątkowały rasę mco w Ameryce. Bardziej prawdopodobna teoria mówi, że Wikingowie przywieźli tu kota norweskiego leśnego. Faktycznie badania DNA wykazały pokrewieństwo mco z kotem norweskim leśnym i kotem domowym.

Maine coon, lub potocznie majkun, ma przyjacielski i towarzyski charakter. Lubi kontakt z człowiekiem lub towarzystwo innego kota. Świetnie dogaduje się z innymi zwierzętami i dziećmi. W odróżnieniu od innych kotów dużych ras, nie ma kapryśnego charakteru. Majkun świetnie sprawdzi się jako kot kanapowy i będzie także dobrym towarzyszem dla osoby pracującej. Majkun jest bardzo inteligentny i szybko się uczy. Jako kociak wymaga konsekwentnego wychowania.

Opis tej rasy najlepiej zacząć od wielkości. Maine coon to jeden z największych kotów. Jego waga to średnio 8 kg. Kocur może ważyć od 5 do 11 kg, zaś kotka od 4 do 8 kg.

Jest to kot półdługowłosy w typie orientalnym. Wokół szyi jego futro układa się w charakterystyczną kryzę. Przypomina wyglądem kota norweskiego leśnego. Dopuszczalne jest umaszczenie w różnych kolorach, jak szary, rudy, niebieski czy też czarny. Kotka może być szylkretowa. Jednak najbardziej popularny jest szary pręgowany. Z kolei niedopuszczalne jest umaszczenie czekoladowe, liliowe czy w typie kota syjamskiego. Sierść mco ma bardzo mało podszerstka, dzięki czemu nie filcuje się. Dlatego też pielęgnacja tego kota nie jest pracochłonna. Wystarczy wyczesać go raz w tygodniu.

Jak kupić kocięta maine coon

Szukając odpowiednich kociąt oglądamy zdjęcia i ogłoszenia. Jeśli zamierzasz kupić rasowe kocięta, bardzo ważna jest profesjonalna hodowla. Hodowla powinna być zrzeszona w FIFe, WCF lub TICA. Generalnie jest to rasa zdrowa, jednak zdarzają się wady genetyczne jak kardiomiopatia przerostowa, policystowatość nerek, problemy ze stawami oraz choroby przyzębia. Renomowana hodowla prowadzi badania rodziców kociąt odnośnie wad genetycznych. Dzięki temu mamy większą pewność, że kociak jest zdrowy.

Kociak powinien mieć co najmniej 12 tygodni, być zaszczepiony dwa razy, powinien być odrobaczony i mieć czip. Kupując dorosłego kota, który nie będzie przeznaczony do dalszej hodowli, sprawdź czy kocur jest kastrowany, a kotka sterylizowana.

Cena kociąt mco z rodowodem TICA wynosi około 1 500 do 2 000 zł. Cena zależy od rodowodu, przodków kota oraz od renomy hodowli jak również od tego czy kot będzie przeznaczony do hodowli. Jeśli przeglądając ogłoszenia skusi cię wyjątkowo niska cena, najpierw zbierz informacje i opinie o hodowli. Może się niestety okazać, że nie jest to kot rasowy. Mco można uzyskać również za darmo. Zdarzają się ogłoszenia osób, które z jakichś powodów muszą sprzedać kota za symboliczną kwotę lub oddać go w dobre ręce.