Apogeum popularności labradora przypadło na początek XXI wieku. Bywały
wystawy, na których prezentowała się nawet ponad setka przedstawicieli tej
rasy. Swoją popularność labrador retriever zawdzięcza wielostronności użytkowej
– od łowieckiej do pracy w służbach państwowych, terapii i jako towarzysz osób
niepełnosprawnych, jak również podatności na szkolenie. Obecnie popularność
labradora nieco spadła, choć ten krótkowłosy pies ma wciąż swoich wytrwałych
miłośników.
Pochodzenie labradora,
wygląd, usposobienie - opis
Rys historyczny na temat rasy labrador retriever
Labrador retriever pochodzi ze wschodniego
wybrzeża Kanady, co znajduje odzwierciedlenie w nazwie rasy. Inne informacje
dotyczą Grenlandii jako miejsca pochodzenia rasy. Korzenie jej sięgają XVI
wieku, kiedy angielscy żeglarze dotarli na wyspę Nowa Fundlandia. Tam
zachwyciły ich psy, które miały czarną, krótką, bardzo gęstą sierść i łapały
ryby, wyślizgujące się rybakom z sieci. Umiały też dobrze pływać i przynosić z
wody różne przedmioty.
Trzysta lat później Anglicy
przywieźli pierwsze czarne psy zza oceanu do swojej ojczyzny. Tam wzbudziły one
zainteresowanie myśliwych z wyższych sfer, którzy gustowali właśnie w czarnych
psach. Odkryli oni, że psy te nie tylko doskonale aportują postrzałki, ale
również umieją wypłaszać zwierzynę i ptactwo z szuwarów. Zadecydowano o celowej
ich hodowli, którą zapoczątkował 2. hrabia Malmesbury, James Edward Harris,
który nazwał nową rasę Labrador retriever, od miejsca, skąd została ona
sprowadzona. Był rok 1820
Harris prowadził hodowlę, stosując
domieszki różnych psów, mające na celu uwydatnić i utrwalić cechy użytkowe psa,
głównie aportowanie. W wyniku tych domieszek z czasem w miotach zaczęły się
rodzić szczeniaki o innym umaszczeniu niż czarne (żółte, płowe, czekoladowe),
które jednak z dalszej hodowli eliminowano, selekcjonują jedynie czarne. Na
początku XX wieku angielski Kennel Club oficjalnie uznał rasę labrador
retriever, a pierwotnie jedynym dopuszczalnym kolorem sierści był czarny. Po
pewnym czasie wprowadzono do wzorca zapis, uznający kolor żółty i czekoladowy
jako równorzędne z czarnym, choć czarne psy jeszcze dość długo były
preferowane, a ich cena była wyższa.
Do Polski pierwszy labrador
retriever został sprowadzony w 1986 roku przez nieżyjącego już hodowcę i
sędziego międzynarodowego Tadeusza Chwaliboga. Była to suka o umaszczeniu
biszkoptowym.
Labrador retriever – opis wyglądu
Labrador retriever jest to niezbyt
mały, ale i nie za duży krótkowłosy pies, o zwartej, mocnej budowie. Podobnie
jak długowłosy golden retriever, jest dobrze umięśniony. Głowę ma szeroką,
przełom czołowo-nosowy (stop) dobrze zaznaczony. Kufa mocna, uszy osadzone w
charakterystyczny sposób – daleko z tyłu. Klatka piersiowa głęboka, prosty
grzbiet, ogon mocny, zwężający się ku końcowi. Labradory mają szatę
dwuwarstwową. Włos wierzchni (okrywowy) jest twardy, gęsty i prosty. Podszerstek
jest miękki i gęsty, wodoodporny, chroni psa przed wilgocią i chłodem.
Labradory retrievery mają trzy
rodzaje umaszczenia: czarny, brązowy (czekoladowy, wątrobiany) i żółty
(biszkoptowy) – zawsze krótkowłosy. Labradory biszkoptowe to wszystkie w
kolorze od jasnokremowego do rudego. Kolor jest zawsze jednolity, aczkolwiek
dopuszczalna jest mały biały znak na przedpiersiu. Labrador retriever, który
wydaje się na pierwszy rzut oka biały, w rzeczywistości jest bardzo
jasnokremowy, podobnie jak długowłosy golden retriever – całkowicie biały
labrador nie istnieje.
Niegdyś labradory hodowane były w
dwóch typach, każdy z nich krótkowłosy. Pierwszy – show (typowo wystawowy), o
bardziej masywnej i zwartej budowie oraz szerszej głowie. Drugi – working (typowo
roboczy), o budowie lżejszej i głowie węższej z dłuższą kufą. Obecnie podział
ten ulega zatarciu, a rasa jest bardziej ujednolicona.
Usposobienie i charakter labradora
Labrador retriever jest bardzo
lojalny wobec opiekuna, posłuszny i zrównoważony. Jest to rasa łatwa do
ułożenia, już mały szczeniak współpracuje z człowiekiem bardzo chętnie. Wobec
obcych ludzi jest przyjazny i towarzyski, nie wykazuje agresji oni strachu. Z
tego względu nie nadaje się na stróża. W stosunku do swojej ludzkiej rodziny
jest niezwykle wierny i oddany, zwłaszcza dzieci kocha bezgranicznie i jest
wobec nich cierpliwy. Źle znosi samotność, uwielbia wszędzie towarzyszyć
rodzinie. Jest idealnym kompanem na wakacje, bowiem bardzo łatwo adaptuje się
do zmiany warunków.
Labrador to rasa typowo myśliwska.
Kocha wodę i pływanie. Aportuje zarówno z wody, jak i z lądu. Jego znakomity
węch umożliwia mu nie tylko bezbłędne dojście do postrzałka, ale – niestety –
również podejmowanie z ziemi różnych, niekoniecznie dobrych rzeczy. Dlatego na
spacerach trzeba uważać, aby łupem psa nie padł np. martwy ptak albo coś, co
mogłoby uszkodzić przewód pokarmowy.
Labradory są doskonałymi psami
rodzinnymi, ale często są szkolone na potrzeby różnych służb. Pracują w
policji, służbie granicznej, celnej i ratowniczej. Z powodzeniem wykorzystywane
są jako przewodnicy osób niewidomych a także w dogoterapii. Znakomity węch,
odpowiednio ustawiony, pozwoli wykryć np. substancje łatwopalne, wybuchowe bądź
narkotyki, dlatego sporo labradorów pracuje na lotniskach przy kontroli bagażu.
Labrador retriever –
pielęgnacja, zdrowie i żywienie
Jak dbać o labradora
Labrador retriever to pies
krótkowłosy, zatem pielęgnacja jego sierści nie jest kłopotliwa. Jeżeli pies
nie pracuje w terenie, wystarczy go raz w tygodniu wyszczotkować. Psa
polującego trzeba po każdym powrocie dokładnie obejrzeć, czy nie ma zadraśnięć,
skaleczeń, a także kleszczy, choć zawsze przed wyjściem należy zaaplikować na
skórę (najlepiej na karku) środek insektobójczy. Nie zaleca się stosowania u
psów pływających obroży insektobójczej. Jej działanie w przypadku pracy w
wodzie będzie zakłócone, ponadto uwalniająca się toksyczna substancja czynna
jest szkodliwa dla środowiska.
Jeżeli pies sam nie ściera pazurów,
należy je co kilkanaście dni przycinać. Wycina się również nadmiar sierści
spomiędzy palców i poduszek od spodu. Konieczne jest sprawdzanie stanu
uzębienia psa i jeżeli osadza się kamień nazębny – regularne jego zdejmowanie.
Zabieg wykonuje lekarz weterynarii w znieczuleniu ogólnym.
Dwa razy w roku przypada okres
linienia psa. Jest on krótkowłosy, a sierść okrywowa jest twarda, więc nie
wchodzi w dywany i obicia mebli. Można ją łatwo zebrać odkurzaczem. Wychodzący
kępami podszerstek zbiera się z psa za pomocą gumowej rękawicy, po czym
przeciera się psa bawełnianym ręcznikiem. Pozostający podszerstek czesze się, aby
nie uległ skołtunieniu. Mały szczeniak musi być stopniowo przyzwyczajany do
tych zabiegów.
Labrador retriever, mimo że woda
jest jego żywiołem, może nie lubić kąpieli w wannie. Nie należy zresztą kąpać
psa bez wyraźnej potrzeby. Kąpiel konieczna jest, kiedy jest on silnie
zabrudzony po polowaniu lub wytarzał się w nieczystościach. Do mycia używa się
szamponu dla psów krótkowłosych. Po dokładnym spłukaniu w okresie letnim można
pozwolić psu wyschnąć na słońcu, zimą kąpie się go po ostatnim wieczornym spacerze
i suszy suszarką letnim strumieniem powietrza, do czego trzeba psa
przyzwyczaić.
Jeżeli zauważymy, że pies
saneczkuje („jeździ” na odbycie, podpierając się przednimi łapami), a jest
odrobaczony, wskazuje to na przepełnione gruczoły okołoodbytowe. Lekarz
weterynarii bez trudu je opróżni. Jest to konieczne, gdyż nieczyszczone
gruczoły mogą ulec zapaleniu, może też wytworzyć się ropna przetoka, wymagająca
kuracji antybiotykiem.
Zagadnienia hodowlane, szczeniak, pies młody i dorosły
Kwalifikację do hodowli labrador
retriever otrzymuje po uzyskaniu odpowiednich ocen wystawowych i wykonaniu
zdjęcia RTG stawów biodrowych w kierunku dysplazji (kwalifikuje wynik A, B i C
z tym, że osobnik z wynikiem C może być skojarzony wyłącznie z osobnikiem,
mającym wynik A lub B). Opis zdjęcia wykonuje uprawniony lekarz weterynarii.
Cena badania wynosi od 70 do 100 zł.
Labradory
retrievery to rasa objęta obowiązkiem pracy. Próbom może zostać poddany pies
młody, od 9 miesięcy życia. Ocena pracy łowieckiej nie jest wymagana do
rozrodu, a do uzyskania tytułu Międzynarodowego Championa Piękności (CIB).
Jednak wielu hodowców przed dopuszczeniem psa lub suki do rozrodu zalicza im
ocenę pracy, gdyż wówczas znacznie wzrasta zainteresowanie szczeniakami, a ich
cena może być wyższa. Opis pracy (kartę oceny) wysyła się do Zarządu Głównego
ZKwP, gdzie wystawiany jest certyfikat użytkowości. Suka przed kryciem powinna
zostać odrobaczona i zaszczepiona przeciwko wszystkim chorobom zakaźnym. Cena
kombinowanego szczepienia to około 65 zł.
Szczeniaki odsadza się od matki w
wieku około 8 tygodni, wtedy też wykonuje się pierwsze z serii szczepień
ochronnych – jeszcze w hodowli. Hodowca wydaje nowemu właścicielowi, wraz z
metryką, książeczkę zdrowia szczeniaka z adnotacjami o odrobaczeniach i szczepieniach
oraz informuje o kolejnym szczepieniu. Nowy właściciel powinien osobiście
odebrać szczeniaka z hodowli, a hodowca powinien udostępnić do obejrzenia cały
miot wraz z matką oraz – jeżeli jest na miejscu – ojca miotu. Zdrowe i zadbane
małe pieski są wesołe, żywotne, mają dobry apetyt i chętnie „rozrabiają”,
podgryzając się i powarkując. Mają masę odpowiednią do wieku i błyszczącą
sierść. Taką samą ma dorosły labrador.
Żywienie labradora
Najlepszą dietą dla labradora jest
karma renomowanego producenta. Karmy te są zróżnicowane pod względem zawartości
składników odżywczych (białka, tłuszczy, węglowodanów, witamin i minerałów), w
zależności od przeznaczenia. Brana jest pod uwagę wielkość psa, ciężar ciała,
wiek, tryb życia (domowy, pracujący), różne są też rodzaje karm dla suk
ciężarnych i karmiących. Podawanie gotowej karmy w odpowiedniej dawce dobowej
(wielkość porcji podana jest na opakowaniu), gwarantuje prawidłowe zaopatrzenie
psa we wszystkie niezbędne składniki pokarmowe i nie wymaga dodatkowej
suplementacji. Cena karm specjalistycznych jest wyższa niż popularnych, ale
jakość nieporównanie lepsza.
Labrador retriever ma, niestety,
tendencje do tycia. Psy te bywają żarłoczne, a kochający właściciele często je
przekarmiają, dosypując stale karmę do miski, „no bo już pusta”. Tymczasem
takie postępowanie uniemożliwia kontrolę ilości spożywanej karmy i w rezultacie
prowadzi do nadwagi, zwłaszcza jeżeli pies ma niewystarczającą ilość ruchu.
Zasadą prawidłowego żywienia jest
podawanie nie tylko odpowiedniej karmy, ale również przestrzeganie liczby
posiłków i pory karmienia. Szczeniaki po odsadzeniu od matki karmi się 4 razy
dziennie, od 3 do 6 miesięcy życia – 3 razy, od 7. Miesiąca do około roku – 2
razy. Dorosły pies może poprzestać na jednym posiłku dziennie, ale prawidłowe
jest też podzielenie dobowej dawki na dwie części i podawanie jedzenia rano i
wieczorem. Nie karmi się psa przed treningiem, polowaniem lub wystawą.
Ewentualne niedojedzone resztki usuwa się po odejściu psa od miski, nie należy
ich zostawiać. W ten sposób wykształca się u psa odruch Pawłowa – reakcję na
podawanie pokarmu o określonej porze.
Labrador retriever -
informacje końcowe
Labrador retriever jest to pies
przede wszystkim dla myśliwych, polujących na ptactwo i drobną zwierzynę. Ze
względu na przyjacielski charakter nadaje się doskonale na towarzysza rodziny,
labradory to idealne psy dla dzieci.
Dobrze, jeżeli ta rodzina lubi aktywny wypoczynek, zwłaszcza nad wodą, i
jest zainteresowana psim sportem: obedience, agility, dog dance. Odpowiednio
wyszkolony labrador może być nieocenionym pomocnikiem osoby niepełnosprawnej.
Krótkowłosy, jest dość łatwy w pielęgnacji.
Labrador może być czarny,
czekoladowy lub biszkoptowy. Nie ma ograniczeń hodowlanych w łączeniu ze sobą
osobników o różnym umaszczeniu. Można zastosować skojarzenia: czarny – czarny,
czarny – czekoladowy, czarny – biszkoptowy, czekoladowy – biszkoptowy,
czekoladowy – czekoladowy, biszkoptowy – biszkoptowy. Znajomość rodowodów
kojarzonych osobników umożliwia hodowcy obliczenie prawdopodobieństwa
wystąpienia określonych umaszczeń w spodziewanym miocie.
Cena szczeniaka generalnie nie
zależy od umaszczenia, choć może tu mieć znaczenie moda na określony kolor w
danym okresie. Cena ustalana jest indywidualnie przez każdego hodowcę i nie
podlega regulacji związkowej. Małe pieski są zwykle nieco tańsze od suczek.
Labrador to
jedna z ras psów, którą najchętniej wybierają rodziny z dziećmi. Nie ma w tym
nic dziwnego, bowiem łagodne usposobienie, radość z życia i delikatność to
główne cechy tej wyjątkowej rasy. Poniżej przybliżymy charakterystykę
labradorów i podpowiemy, czym wyróżniają się te przyjazne psy.
Charakterystyka
labradora — wesoła i przyjazna rasa
Pochodzący z Wielkiej Brytanii labrador retriever jest
rasą uznaną przez FCI. Wszystkie podstawowe informacje o jego wyglądzie,
predyspozycjach i pożądanych cechach charakteru odnajdziemy we wzorcu rasy,
numer 122. Labrador retriever został zaklasyfikowany do grupy ósmej, czyli do aporterów,
płochaczy i psów dowodnych.
Labradory retrievery nie są wyjątkowo starą rasą.
Pierwszy klub labradora powstał w roku 1916, a klub labradorów o biszkoptowym
umaszczeniu w roku 1925. Przyjmuje się, że rasa wywodzi się z wybrzeży
Grenlandii. Mieszkający tam rybacy wykorzystywali psy do pomocy w połowach.
Labrador miał być psem, który dobrze pracuje w wodzie. Dużą pomocą okazywała
się wtedy nieprzemakalna sierść i charakterystyczny dla rasy ogon, który w
swoim kształcie nieco przypomina ogon wydry.
Wygląd labrador retrievera jest dość
charakterystyczny. Są to psy o mocnej, dość zwartej budowie. Jako zwierzęta
aktywne, nie mogą być zbyt ciężkie ani nadmiernie masywne. Na uwagę zasługuje
szeroka głowa, mocno rozwinięta klatka piersiowa, wysklepione żebra oraz mocne
kończyny. Wzorzec rasy określa też optymalne rozmiary. Co prawda sama waga nie
została sprecyzowana w dokumentacji, jednak możemy w niej odnaleźć wskazówki na
temat idealnej wysokości w kłębie. Dorosły pies powinien osiągnąć około 56 – 57
cm wysokości, co uważa się za ideał. Suki będą delikatnie drobniejsze, a ich
idealna wysokość w kłębie mieści się w przedziale 54 do 56 cm.
Dokonując charakterystyki rasy, nie sposób pominąć
także umaszczenia labradorów. Psy posiadają krótki, gęsty i twardy włos
okrywowy oraz odporny podszerstek. Wzorzec dopuszcza umaszczenie czarne,
wątrobiane (czyli czekoladowe) lub żółte. W kolorze żółtym znajdziemy wszystkie
odcienie od jasnokremowego, aż po rudy. Biała, mała plamka na przedpiersiu jest
dopuszczalna.
Wyjątkową cechą labrador retrievera jest też jego
wspaniały charakter. Jest to pies łagodny, ruchliwy i bardzo oddany swojej
rodzinie. Labradory posiadają też wspaniały węch i uwielbiają kąpiele wodne. Na
ogół podchodzą do dzieci z dużą łagodnością, nie mają tendencji do dominacji i
okazują się łatwe do ułożenia. Bez wątpienia jest to też rasa inteligentna, dość
posłuszna oraz chętna do zabawy z właścicielami. Labradory szczeniaki wymagają
odpowiedniej socjalizacji z otoczeniem. Dzięki odpowiedniemu szkoleniu,
świetnie odnajdują się w kontaktach z ludźmi oraz ze zwierzętami. To właśnie te
cechy sprawiły, że labradory czarne i biszkoptowe stały się ulubieńcami rodzin
z dziećmi.
Ciekawym zagadnieniem jest także to, ile żyje
labrador. Większość osobników tej rasy przeżywa 10 – 12 lat. Niektóre labradory
żyją dłużej, jednak sędziwe lata wymagają specjalnej troski ze strony
właściciela. Z pewnością warto zadbać o aktywność o umiarkowanej intensywności,
a także o prawidłowe żywienie, dopasowane do potrzeb psich seniorów.
Usposobienie
szczeniaków i dorosłych labradorów
Labradory retrievery nadają się na pupila dla każdej
osoby, która posiada dostatecznie dużo czasu i chęci do spędzania czasu ze
zwierzakiem. Rasa jest posłuszna, pozbawiona tendencji do dominacji, a
jednocześnie bardzo głęboko przywiązuje się do właściciela. Jej krótka sierść
nie jest kłopotliwa w pielęgnacji, jednak warto pamiętać, że pies wymaga
odpowiedniej ilości ruchu. Szczególnie labradory szczeniaki mogą być
nieustannie gotowe do zabawy, domagać się interakcji z właścicielem oraz
wspólnego spędzania czasu. Mały labrador świetnie odnajduje się w kontaktach z
dziećmi oraz osobami dorosłymi. Psy rasy labrador na ogół są dość ufne w
stosunku do obcych, nie atakują innych zwierząt i okazują się dość posłuszne na
spacerach.
Dużą zaletą labrador retrievera jest też chęć do
współpracy z człowiekiem. Retrievery to psy nastawione na współpracę z właścicielem.
Mogą być dobrymi kandydatami na pupila dla osoby, która nie posiada dużego
doświadczenia szkoleniowego. Wystarczy poświęcenie odpowiedniej ilości czasu,
wprowadzenie pozytywnych zajęć oraz uczenie psa z wykorzystaniem wzmocnień
pozytywnych. Labradory to na ogół psy bardzo łakome, a niewielkie kawałki
przysmaków mogą okazać się idealnym motywatorem do wykonywania ćwiczeń. Rasie
wystarczą zabawy, odpowiednia dawka ruchu, socjalizacja w wieku szczenięcym
oraz odpowiednie podejście ze strony właściciela. Dzięki tym wymaganiom,
większość przedstawicieli labradorów okazuje się bardzo przyjazna, posłuszna i
chętna do nawiązywania pozytywnych relacji z całym otoczeniem.
Labrador długowłosy, czy tak naprawdę golden retriever
posiada bardzo zbliżony charakter. Obydwie rasy psów okazują się świetnymi
towarzyszami dla rodziny. Co ciekawe, labradory często wykorzystuje się w
dogoterapii, a ich wrodzona cierpliwość do dzieci okazuje się tutaj bezcenną
pomocą. Rasa nigdy nie jest agresywna, ani nadmiernie lękliwa. Są to wady
dyskwalifikujące osobniki z dalszej hodowli.
Warto zwrócić uwagę na fakt, że zachowanie dorosłych
labradorów będzie w dużej mierze uzależnione od podejścia opiekuna. Mały
labrador musi przejść socjalizację z otoczeniem, poznać inne zwierzęta i nowe
osoby. Niezbędne będzie także przynajmniej podstawowe szkolenie posłuszeństwa.
Prawidłowe wychowanie szczeniaka sprawi, że pupil wyrośnie na stabilnego
emocjonalnie, posłusznego i ufnego wobec ludzi psa.
Zdrowie
labradorów
Zdrowie psów to jedna z kluczowych kwestii, na którą
warto zwracać uwagę przed wyborem konkretnej rasy. Najważniejszym i najczęściej
występującym problemem labrador retrievera jest jego niepohamowany apetyt.
Większość osobników tej rasy wydaje się wiecznie głodna, co sprzyja pojawieniu
się otyłości. Nadmierna waga powoduje, że retrievery zaczynają mieć problemy z
ruchomością stawów. Dysplazja stawów biodrowych i dysplazja stawów łokciowych
to dość powszechne problemy, które mogą dotykać retrievery. W tym miejscu warto
zauważyć, że dysplazja jest typową chorobą genetyczną, mogącą przenosić się z
pokolenia na pokolenie. Zbyt wysoka waga pupila dodatkowo potęguje problem,
jednak najważniejszym dla przyszłego właściciela będzie zakup psa ze
sprawdzonej, odpowiednio przebadanej linii hodowlanej.
Labrador retriever może też cierpieć na atopowe
zapalenie skóry, problemy oczu (tutaj występuje głównie zaćma oraz entropium).
Do często występujących zaburzeń zdrowotnych zaliczany także zwichnięcia
rzepki, znacznie rzadziej występuje niedoczynność tarczycy, padaczka,
dwurzędowość rzęs oraz cukrzyca.
Szacuje się że 12% labradorów cierpi na dysplazję
stawów biodrowych, a niespełna 18% na dysplazję stawów łokciowych. Są to
statystyki przedstawione przez Orthopedic Fundation for Animals (w skrócie
OFA). Dlatego tak istotne jest zadbanie o zakup psa ze sprawdzonego źródła. W
dobrych hodowlach wymagane jest wykonywanie badań u psów hodowlanych. Podstawą
dopuszczanych do rozrodu osobników jest badanie stawu biodrowego z oceną
radiologiczną. Ma to na celu wykluczenie dysplazji stawu biodrowego. Najlepsze
hodowle labradorów wykonują również badania stawów łokciowych, a także
specjalistyczne testy genetyczne, jednak nie jest to jeszcze powszechna
praktyka.
Dbałość o zdrowie zwierzaka, jest kluczową rolą
opiekuna. Retrievery (zarówno krótkowłosy labrador, jak i tak zwany labrador
długowłosy, czyli golden retriever) wymagają odpowiedniej dawki ruchu na
świeżym powietrzu. Podstawą jest także podawanie dobrej jakościowo karmy i
wody. Prawidłowe żywienie połączone z dostateczną ilością ruchu zapobiega
pojawianiu się otyłości odpowiedzialnej za wiele problemów zdrowotnych retrieverów.
Cena — ile
kosztuje labrador i jak znaleźć dobrą hodowlę?
Przed zakupem szczeniaka, często zastanawiamy się, ile
kosztują labradory. Rasa cieszy się niesłabnącą popularnością, dzięki czemu
znajdziemy wiele miejsc hodowlanych. Labradory czarne, biszkoptowe i wątrobiane
mogą pochodzić z hodowli, które należą do różnych stowarzyszeń i związków
kynologicznych. Jest to jeden z kluczowych parametrów, który wpływa na koszt
zakupu szczeniaka. Zakup szczeniaka z hodowli należących do Związku
Kynologicznego w Polsce na ogół okazuje się największym wydatkiem. jednocześnie
warto zauważyć, ze w naszym kraju wyłącznie ZKwP należy do międzynarodowej
federacji FCI.
Aby odpowiedzieć na pytanie, ile kosztują labradory z
metryką ZKwP, musimy jeszcze ustalić ich przeznaczenie. Labradory czarne czy
wątrobiane mogą być sprzedawane w opcji wystawowej lub jako pupil domowy. Mały
labrador sprzedany w opcji pupila domowego otrzymuje metrykę, jednak nie może
brać udziału w wystawach. To z kolei uniemożliwia wykorzystanie psa do hodowli.
Taką możliwość posiadają jedynie psy przeznaczone na wystawy, jednak cena
zakupu labradora wystawowego z pewnością okaże się odpowiednio wyższa.
Labrador retriever ceny zakupu szczeniąt rozpoczynają
się od kwoty 3500 zł. Za taką kwotę możemy już nabyć labradory czarne, żółte
lub wątrobiane z pochodzeniem FCI. Bardziej znane hodowle labradorów na ogół
sprzedają szczeniaki w cenach 3500 – 4500 zł. Labrador retriever ceny szczeniąt
wystawowych okazują się nieco wyższe. Za wystawowe labradory czarne, żółte lub
czekoladowe trzeba zapłacić minimum 6000 zł. Górna cena za szczeniaka okazuje
się trudna do jednoznacznego oszacowania. Koszty będą tu uzależnione od renomy
hodowli, eksterieru szczeniaka, konkretnej linii hodowlanej, a także od płci
młodego pupila.
Niektóre osoby zastanawiają się też, ile kosztują
labradory długowłose. Dlatego przypomnijmy, że tak zwany labrador długowłosy to
w rzeczywistości zupełnie inna rasa. Jest nią golden retriever, którego
nabędziemy za około 6000 – 8000 zł (cena dotyczy osobników z hodowli
zarejestrowanych w ZKwP). Golden retrievery z przeznaczeniem wystawowym na ogół
są odczuwalnie droższe.
Sama cena labradora nie powinna być głównym
wyznacznikiem wyboru hodowli. Znacznie istotniejszy okazuje się wybór
szczeniaka pochodzącego ze sprawdzonego źródła. Wiele osobników tej rasy cierpi
na dysplazję stawu łokciowego oraz stawu biodrowego. Dlatego dobre hodowle
labradorów dopuszczają do rozrodu wyłącznie odpowiednio przebadane, zdrowe
osobniki. Z pewnością warto poznać opinie o danej hodowli, prześledzić jej
linie hodowlane oraz zapoznać się ze stroną internetową. Dzięki temu będziemy w
stanie wybrać najbezpieczniejsze rozwiązanie i kupić w pełni zdrowego,
pozbawionego wad genetycznych szczeniaka.
Labrador
retriever — pielęgnacja
Pielęgnacja labradorów nie powinna przysporzyć zbyt
dużych trudności. Krótka, przylegająca do ciała sierść nie ma tendencji do
kołtunienia i praktycznie nie gromadzą się na niej zanieczyszczenia. Dzięki
czemu nie musimy przeprowadzać zbyt częstych kąpieli ani stosować odżywek
ochronnych. W zupełności wystarczy szczotkowanie gumową szczotką, dzięki czemu
pozbędziemy się wypadającego podszerstka. Czynność wykonujemy raz w tygodniu, a
w okresie intensywnego linienia nieco częściej. Szczotkujemy dokładnie całe
ciało pupila wraz z kończynami i ogonem. Kąpiel wykonujemy w przypadku
wystąpienia doraźnej potrzeby. Co ciekawe, labradory bardzo lubią wodę, a która
kąpiel nie powinna stanowić dla nich zbyt dużego stresu.
Pielęgnacja labradorów polega także na regularnej
kontroli stanu zdrowia. Warto regularnie sprawdzać stan oczu i uszu psa. Dobrą
praktyką jest także systematyczna kontrola stanu uzębienia oraz pazurów.
Aktywne psy na ogół same ścierają nadmiernie wyrośniętą część pazurów. Sytuacja
zmienia się w przypadku pupili, które przez większość czasu biegają po
trawnikach i innych miękkich powierzchniach. W ich przypadku konieczne jest
regularne przycinanie pazurów, które nie mogą się same zetrzeć.
Warto pamiętać, że retrievery należą do ras o dużej
podatności na infekcję. Dlatego regularna kontrola stanu oczu i uszu powinna
łączyć się także z ich oczyszczaniem. Okolice wokół oczu można przemywać
specjalnymi chusteczkami lub wilgotnym wacikiem. W ofertach sprzedaży znajdziemy
także bardzo skuteczne preparaty do pielęgnacji uszu. Warto regularnie
kontrolować ich stan, a w razie podejrzenia infekcji, natychmiast skonsultować
się z lekarzem weterynarii. Niektóre labradory szczeniaki i dorosłe psy mogą
mieć tendencję do zapychania się gruczołów okołoodbytowych. Najbardziej
widocznym objawem zapychania gruczołów jest tak zwane saneczkowanie. Takie
zachowanie wymaga niezwłocznego oczyszczenia gruczołów. Czynność najczęściej
wykonuje się w gabinetach weterynaryjnych.
Jak zdrowo
karmić labradora i co powinno znaleźć się w jego diecie?
Prawidłowe żywienie labradorów jest podstawą dbałości
o ich zdrowie i dobrą kondycję. Warto pamiętać, że rasa ma tendencje do
otyłości, a większość labradorów cechuje się niepohamowanym apetytem. Dlatego
należy zwrócić szczególną uwagę na odpowiednie dawkowanie karmy. Jej ilość
dopasowujemy do wieku, rozmiarów oraz aktywności fizycznej pupila.
W ofercie sprzedaży znajdziemy zarówno karmy mokre,
jak i suche. Drugie rozwiązanie na ogół cieszy się większą popularnością ze
względu na niższą cenę. Karmy suche są wysokoenergetyczne, dlatego nadmierna
podaż szybko prowadzi do otyłości. Dlatego w żywieniu labradorów warto stosować
się do dawkowania karmy, które zostało podane na opakowaniu produktu. W przypadku
psów otyłych można podawać produkty typu light. Są to karmy bytowe o obniżonej
kaloryczności. Wiele tego typu produktów dobrze sprawdza się w przypadku psów o
zwiększonym apetycie i nadmiernej masie ciała. Oprócz karmy pies powinien mieć
stały dostęp do świeżej wody.
Najlepszym rozwiązaniem są dobrej jakości karmy bez
zbędnych wzmacniaczy smaku oraz konserwantów. W ofercie branży zoologicznej
znajdziemy wiele interesujących rozwiązań, które zaspokoją pełne
zapotrzebowanie na kalorie i substancje odżywcze. Alternatywą dla gotowej karmy
okazuje się samodzielne przygotowywanie posiłków przez właściciela. Metoda
wymaga większego zaangażowania, jednak potrafi przynieść bardzo dobre efekty.
Posiłki przygotowywane przez właściciela są mniej przetworzone, a jednocześnie
bardziej smakowite dla pupila. Coraz lepsze opinie zdobywa tu dieta BARF,
bazująca na podawaniu surowego mięsa, podrobów, kości oraz niewielkiego dodatku
owoców i warzyw. Prawidłowo zbilansowana dieta BARF może wpłynąć na utrzymanie
odpowiedniej masy ciała pupila oraz pełne odżywienie organizmu. Co istotne,
posiłki BARF posiadają dużą objętość i mniejszą kaloryczność (w przeliczeniu na
100 gram produktu) niż karmy suche. Dlatego mogą stać się skuteczną opcją
żywienia psów z zawyżonym apetytem.
Szkolenie i
wychowanie labradora — dla kogo jest ta rasa
Prawidłowe szkolenie oraz wychowanie młodego pupila
wpływa ja jego zachowanie w wieku dorosłym. Labradory uchodzą za łatwe w
szkoleniu, jednak należy zapewnić im dobre warunki do rozwoju i poznawania świata.
W pierwszym etapie życia szczeniaka niezbędna będzie właściwa socjalizacja. Im
więcej bodźców dozna szczeniak do 15 tygodnia życia, tym lepiej przystosowany
będzie do życia w społeczeństwie. W tym okresie labrador powinien poznać jak
najwięcej nowych dźwięków, sytuacji i zapachów. Warto zapoznawać go z innymi
zwierzętami, a także z obcymi ludźmi. Prawidłowa socjalizacja wyeliminuje
reakcje lękowe, które zdarzają się przy braku bodźców w wieku szczenięcym.
Wychowanie szczeniaka polega także na nauczeniu
podstawowych zasad, które panują w naszym domu. Labradory są psami
inteligentnymi i łatwo dopasowującymi się do trybu życia rodziny. Niemniej
jednak należy pokazać im podstawowe zasady i konsekwentnie ich wymagać.
Szkolenie powinno odbywać się z wykorzystaniem wzmocnień pozytywnych, co daje
najlepsze rezultaty i pozwala na budowanie zaufania do człowieka.
Kochający zabawę labrador świetnie uczy się w formie
aktywnego spędzania czasu z właścicielem. Jego wychowanie nie jest trudne,
dzięki czemu rasa jest polecana dla początkujących miłośników psów. Dzięki
dużemu apetytowi retrieverów, możemy zbudować motywację do ćwiczeń za pomocą
treserek lub ziarenek karmy. Odpowiednie nagradzanie za dobrze wykonane zadania
umocni radość z ćwiczeń i sprawi, że labrador bardzo chętnie zareaguje na
polecenia.