Kot manx – pochodzenie, informacje, charakter, pielęgnacja

Charakterystyka rasy – kot manx

Opis rasy, pielęgnacja, wymagania kota manx

Kot manx pochodzi z Wyspy Man. Jest średniej wielkości. Zwykle jego waga waha się od 3,5 do 5,5 kg. Manx ma nieco krótsze przednie łapy. Tylne są silne i muskularne, ale trochę przykurczone. Z tego powodu temu kotu tworzy się garb. Rasa znana jest z braku ogona, ale tak naprawdę istnieje pięć odmian tego kota, ale tylko trzy z nich są uznane we wzorcu. Kot manx może być:

• rumpy – kot nie ma ogona, w jego miejscu jest zagłębienie,
• rumpy riser – u tego kota występuje wypukłość kości krzyżowej,
• stumpy – ten kot ma krótki, prosty ogon maksymalnie do 3 cm.
• stubby – kot ma skrócony ogon dłuższy niż 3 cm (odmiana niedopuszczalna na wystawach).
• taily/longy – ten kot ma ogon dość długi (niemal pełny) lub pełny (odmiana również niedopuszczalna na wystawach).

Kot ten może być krótkowłosy lub długowłosy. Jego włos okrywowy jest gęsty i gruby. Posiada podszerstek. W tej rasie dopuszczalne są wszystkie umaszczenia, w tym nie ma ograniczeń co do ilości bieli. Kolor oczu tych kotów powinien być dopasowany do umaszczenia.

Pielęgnacja tego kota nie jest wymagająca. Zazwyczaj gubi martwe włosy w umiarkowanym stopniu, więc wystarczy wyczesywać go raz w tygodnie. W okresie linienia warto jednak robić to codziennie, ponieważ w ten sposób kot nie połknie dużej ilości włosów. Raz na tydzień można podawać kotu łyżeczkę smalcu z gęsi lub kaczki, aby w naturalny sposób uchronić go przed zakłaczeniem. Co jakiś czas należy sprawdzać stan zębów, oczu, uszu i pazurów kota.

Rasa uchodzi za zdrową i odporną, pomimo możliwości wystąpienia u tych kotów zniekształcenia kręgosłupa i problemów z układem nerwowym. Jest to związane z dominującym genem wywołującym mutację ogona. Zazwyczaj jednak koty mające te zaburzenia umierają w ciągu kilku miesięcy. Zdrowy kot manx żyje średnio ok. 15 lat. Dolegliwości, jakie mogą przytrafić się w tej rasie, to np. infekcje skórne, wada rozwojowa oka, choroby przyzębia.

Kot manx ma predyspozycje do nadwagi, dlatego trzeba pilnować jego diety. Dzienna dawka karmy powinna być odpowiednio dobrana pod względem wieku kota, jego aktywności, zdrowia oraz przebytych chorób. Podstawowym składnikiem diety kota jest mięso, a wszelkie zboże jest zbędne. Zanim zdecydujesz się na jakąkolwiek karmę (mokrą wysokomięsna, mokrą filetową, suchą), dobrze sprawdź jej skład. Jeśli planujesz zakup pupila, sprawdź także ten artykuł o wyprawce dla kota.

Kot manx - jakie jest usposobienie kota bez ogona?

Jest on bardzo łagodny. Kot manx jest cierpliwy wobec dzieci i uwielbia się z nimi bawić. Bardzo dobrze radzi sobie ze wskakiwaniem na różne rzeczy. Ten kot potrzebuje codziennej dawki ruchu, ale potem jest spokojny. To bardzo inteligentny kot, więc może nauczyć się otwierać np. drzwi lub szafki.

Kot manx jest czułym kotkiem, który mocno przywiązuje się do człowieka. Niektóre osobniki wybierają jedną osobę, którą faworyzuje, ale inne darzą uczuciem całą rodzinę. Ten kot jest bardzo przyjacielski, ale do nieznajomych podchodzi z rezerwą. Trzeba dać mu nieco czasu, aby oswoił się z kimś nowym. Nadaje się dla osoby starszej, pod warunkiem, że zapewni kotu dużo zainteresowania w ciągu dnia i odpowiednią dawkę ruchu.

Jest to kot gadatliwy, ale zazwyczaj nie miauczy a „grucha”. Manx jest na tyle przywiązany do opiekuna, że nie ma tendencji do ucieczek, jednak warto zadbać o zabezpieczenie okien i balkonu. Powinien zaakceptować inne koty, a także psy.

Legalna hodowla kotów manx – opis, wymagania, cena

Jak rozpoznać pseudohodowlę?

Przed zakupem rasowego kota warto wiedzieć, na co zwrócić uwagę, aby nie zostać oszukanym przez pseudohodowcę. Na nielegalną hodowlę można się natknąć w każdej rasie, choć najczęściej ma to miejsce przy tych popularnych. Przede wszystkim należy znać wzorzec rasy, aby pseudohodowca nie mógł nam wmówić, że posiada kocięta o wyjątkowym umaszczeniu, które tak naprawdę nie wpasowują się w ramy wzorca rasy i nie nadają się do hodowli czy nawet na udział w wystawie, ponieważ nie są rasowe.

Kotek nie może opuścić hodowli zbyt wcześnie. Bardzo ważne jest to, aby przebywał z matką i rodzeństwem do ukończenia 12 tygodni. Dopiero po tym czasie można zostać wydany do nowego domu. Niektórzy hodowcy przetrzymują kocięta o 2-4 tygodnie, aby poddać je zabiegowi kastracji. Mają wtedy pewność, że kotek nie będzie nielegalnie rozmnażany, a nowy właściciel nie musi martwić się o sam zabieg i okres rekonwalescencji malucha.

Zdjęcia mogą być ładne, ale nie zawsze będą przedstawiały rzeczywistość. Tak naprawdę dopiero podczas spotkania w hodowli można ocenić warunki, w takich żyją kocięta. Ładne zdjęcia nie zawsze oznaczają odpowiednie warunki.

Z opisu ogłoszenia powinieneś dowiedzieć się m.in.: w jakim wieku jest kotek, jaki ma charakter, jakie jest jego umaszczenie. Kocięta muszą być dwa razy odrobaczone i co najmniej dwa razy zaszczepione, a także muszą mieć wszczepiony CHIP. Obowiązkowo nowy właściciel otrzymuje kilkupokoleniowy rodowód kociaka. Jest to dokument potwierdzający, że kotek jest rasowy.

Opis powinien zawierać nazwę stowarzyszenia, w jakim jest zrzeszona hodowla. W naszym kraju może przynależeć do jednej z trzech organizacji: FIFe, WTF lub TICA. Pierwsza z nich jest najczęściej wybierana przez hodowców. Przynależenie do odpowiedniego stowarzyszenia wiąże się z koniecznością przestrzegania różnych zasad przez hodowców.