Kot egipski mau – charakterystyka, usposobienie, wymagania, pielęgnacja

Charakterystyka rasy – kot egipski mau

Kot syjamski, Maine Coon czy żbik – co warto wiedzieć o tym kocie?

Kot egipski mau ma jedwabistą, miękką w dotyku sierść. Powinna być gęsta i ściśle przylegać do ciała. Włos nie jest bardzo krótki, a raczej średniej długości. Najdłuższe włosy muszą mieć do trzech różnych odcieni (pasm). Sierść powinna lśnić. Podszerstek tego kota jest biały, a na jego skórze widać cętki.

Pielęgnacja egipskiego mau nie jest skomplikowana. Wystarczy wyczesywać go raz na tydzień. Od czasu do czasu można go wykąpać, ponieważ kot tej rasy lubi wodę. Warto przyzwyczajać go do różnych zabiegów pielęgnacyjnych od małego, ale nie miał nic przeciwko, gdy nadejdzie ich pora. Średnia długość jego życia szacowana jest na 14-16 lat, a niektóre osobniki żyją jeszcze dłużej. Rasa jest jedną z tych zdrowszych, ale kotu mogą przytrafić się pewne choroby jak np. kardiomiopatia przerostowa.

Umaszczenie tego kot może być srebrne, dymne lub brązowe. Ten kot nie może być jednolity (np. czarny, rudy, niebieski), ponieważ zawsze jest cętkowany. Plamki muszę występować na tułowiu, otwarte pierścienie powinny być na łapkach, pierścienie muszą widnieć na ogonie, na szyi tzw. naszyjniki, a na czole znak skarabeusza (czyli litera „M”). Cętki muszą być ciemne (najlepiej kolor czarny), ponieważ istotny jest kontrast pomiędzy podstawową barwą a plamkami.

Kot syjamski przyczynił się do przetrwania niektórych ras jak np. w przypadku świętego kota birmańskiego. Po wojnie rasie groziło wymarcie, ale udało się ją odratować poprzez krzyżówki m.in. z syjamem i persem. W przypadku egipskiego mau również pokuszono się o ich powiązanie, ale nie tylko kot syjamski był z nim łączony. Wykorzystywano także np. kota abisyńskiego. Jednak te krzyżówki nie dały oczekiwanych rezultatów. Ostatecznie powstała przez to nowa rasa kota: ocicat.

Choć jest to jedna z najstarszych domowych ras kotów, uważa się, że kot egipski mau wcale nie pochodzi z Egiptu. Rasa ta była znana w Europie przed II wojną światową, ale była na skraju wyginięcia. W latach 60. ubiegło wieku hodowlą kotów sprawdzonych z Egiptu zajęła się rosyjska księżniczka. Jednak badania genetyczne wykazują, że kot ten jest spokrewniony z Maine Coonem, angorą turecką i koratem. Najprawdopodobniej jest to podgatunek udomowionego żbika nubijskiego.

Żywienie tego kota nie jest problematyczne. Na ogół ma bardzo duży apetyt, więc trzeba uważać, aby nie miał nadwagi. Podstawą diety musi być mięso, a wszelkie zboża są niewskazane. Na rynku dostępne są karmy bytowe (podstawowe, wysokomięsne), które mają odpowiedni procent mięsa w swoim składzie. Sporadycznie można podawać kotu karmy filetowe (uzupełniające). Mają za mało tłuszczu oraz witamin, aby podać je codziennie, ale będą zdrowym przysmakiem. Jeśli zdecydujesz się na karmę suchą, musisz mieć na uwadze to, aby twój kot pił bardzo dużo wody. W przeciwnym razie może dojść do odwodnienia organizmu. A może zainteresuje cię także ten artykuł o rasach kotów bez sierści?

Zrównoważone usposobienie czy ciężki charakter – jaki jest ten egipski kot?

Jest to bardzo przyjacielskie stworzenie. Mocno przywiązuje się do swoich opiekunów i wszędzie za nimi podąża. Znany jest z tego, że woli towarzystwo człowieka od towarzystwa innego zwierzęcia, ale powinien zaakceptować domowe stado. Warto jednak dać mu na to czas, bo nie od razu przekona się do każdego. Jego łagodny charakter sprawia, że nadaje się jako kompan dla dzieci. Uwielbia, kiedy ktoś poświęca mu czas i uwagę. Choć lubi towarzystwo, nie jest natrętny.

To bardzo żywiołowy kot. Jest równie aktywny, jak kot syjamski. Uważa się, że kot egipski mau jest najszybszym z domowych kotów. Badania wykazują, że potrafi rozwinąć prędkość do 22 km/h! Duże wysokości nie stanowią dla niego żadnego wyzwania. Jest to kot, który zawsze jest chętny do zabawy.

Chwilami te kotki przypominają psy. Egipski mau potrafi aportować, machać ogonem z radości, z entuzjazmem taplać się w wodzie i chodzić na spacery na smyczy. Bardzo lubi przebywać na świeżym powietrzu, więc chętnie skorzysta z woliery lub z dobrze zabezpieczonego balkonu.

Ten zrównoważony kot jest bardzo inteligentny. Można nauczyć go różnych sztuczek. Do tego jest istnym gadułą. Bardzo często daje znać o swoich potrzebach. Ponoć chichocze, kiedy jest bardzo szczęśliwy. Z tym kotem może wybrać się w podróż, bo zazwyczaj nie stresuje się z nimi. Możliwe, że wpływ na to ma jego psi charakter.

Hodowla rasowych kotów – cena, ważne informacje

Kot egipski mau - jaka jest cena za rasowe kocięta?

Każdy kotek kosztuje inaczej. Znaczenie ma renoma hodowli oraz to, czy rasa jest dostępna w kraju. Kocięta sprowadzane zza granicy są droższe. Ważne jest to, czyje geny przekazuje kotek i czy jego rodzice zdobyli jakieś osiągnięcia na kocich wystawach. Przede wszystkim istotne jest jednak to, czy kociak mocno wpasowuje się w ramy wzorca rasy. Ten koty, które w jakiś sposób od niego odbiegają (np. mają za małe uszy, niewłaściwe umaszczenie), są nieco tańsze.

Cena korata waha się od 2000 do 3000 zł. Podobnie kosztuje święty kot birmański. Sfinks kanadyjski jest tylko nieco droższy. Jego cena mieści się w granicy od 2000 do 4000 zł. W podobnych cenach sprzedawany jest kot syjamski. Droższy jest kot peterbald (sfinks petersburski). Cena tego rosyjskiego kota zazwyczaj wynosi od 3500 do 6000 zł, ale niektóre osobniki kosztują 8000 – 10000 zł.

Pseudohodowcy rzadko sprzedają drogo. Ich cena zazwyczaj waha się od 500 do 1500 zł za kociaka. W ten sposób chcą zachęcić do zakupu zazwyczaj chorego zwierzaka bez dokumentów. Niska cena kota z pseudohodowli może kusić i może się wydawać, że przecież rodowód nie jest potrzebny, skoro nie planuje się zabierać kociaka na wystawy. Jednak to nie o to w tym wszystkim chodzi. Rodowód to dokument potwierdzający, że kociak jest po rasowych rodzicach, ale nie tylko. Powinien być kilkupokoleniowy. W ten sposób możesz sprawdzić, czyje geny ma wybrany przez ciebie kotek i czy nie doszło do skrzyżowania blisko spokrewnionych osobników. Jeśli kociak nie ma rodowodu, to nie jest rasowy. Może tak wyglądać, ale jego charakter może już znacznie odbiegać od tego zapisanego we wzorcu.