Jak często odrobaczać psa? Wyjaśniamy krok po kroku
Nawet najbardziej zadbany i wypielęgnowany pies może zostać zaatakowany przez robaki. Psy na spacerach „odczytują” ślady pozostawione przez inne zwierzęta, często jedzą trawę, gdzie mogą znajdować się jaja pasożytów. Czasem nawet psom żyjącym w mieszkaniach zdarzają się pchły, które są źródłem zarażenia tasiemczycą. Dlatego regularne odrobaczanie jest obowiązkiem każdego właściciela psa. Wyjaśniamy, jak często odrobaczać psa i jak to robić.
Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o psach.
Z tego artykułu dowiesz się:
Zarażenie pasożytami a odrobaczanie psa
Jakie robaki występują u psa
Pies może zarazić się robakami, które można podzielić na dwie podstawowe grupy:
- Nicienie – do których zaliczają się glisty, tęgoryjce i włosogłówki
- Robaki płaskie – tasiemce.
Osobną grupę pasożytów stanowią pierwotniaki, które jednak nie są robakami, dlatego nie będą tu omawiane.
Przyczyn obecności robaków w organizmie psa jest kilka. Najczęstszymi z nich są:
- Zakażenie szczeniąt w życiu płodowym. Jeżeli suka nie została odrobaczona przed kryciem, inwazyjne jaja przedostają się drogą pępowinową do krwiobiegu płodów i do ich narządów wewnętrznych. Uwaga: jeżeli w organizmie suki znajdują się otorbione larwy glist, to pod wpływem hormonów ciążowych uwalniają się, zaczynają się rozwijać do postaci dorosłej i produkować jaja
- Zakażenie szczeniąt drogą pokarmową. Inwazyjne jaja glist przedostają się do mleka suki i tym samym do przewodów pokarmowych szczeniąt
- Zjedzenie robaka przez psa. W przypadku nicieni może to mieć miejsce, jeżeli pies ma kontakt z zanieczyszczonym pokarmem lub z odchodami innych, zarobaczonych zwierząt. Natomiast w przypadku płazińców zakażenie następuje poprzez połknięcie żywiciela pośredniego (pchły lub wszoła).
Psom obce są zasady jakiejkolwiek higieny i - niestety – nie da się ich nauczyć. Wąchanie i lizanie jest metodą zapoznawania się psa z czymś nowym, niekiedy zjada on znaleziony „skarb” i wówczas może dojąć do przedostania się form inwazyjnych pasożyta do organizmu. Jeśli planujesz pierwsze odrobaczanie, sprawdź także ten artykuł o odrobaczaniu szczeniaka krok po kroku.
Zapobieganie zakażeniu a odrobaczanie psa
Nie zawsze jest możliwe (a w zasadzie praktycznie w ogóle nie jest) uchronienie psa przed zarobaczeniem. Wychodzimy z nim na spacery, odwiedzamy miejsca, w których przebywają inne psy, ptaki i dzikie zwierzęta. Są one nosicielami robaków, które w łatwy sposób mogą się przedostać do organizmu psa. Dotyczy to zarówno myśliwskiego labradora, jak i typowo „kanapowego” yorka. Jedynym skutecznym rozwiązaniem problemu jest regularne odrobaczanie psa.
Warto także obserwować zachowanie naszego pupila. Kiedy powinniśmy się zaniepokoić? Naszą szczególną uwagę powinny wzbudzić następujące objawy:
- Utrata apetytu. Oczywiście mowa tu o generalnie mniejszej chęci lub niechęci do jedzenia, a nie o jednorazowej sytuacji. Pies, który ochoczo przybiegał na dźwięk stawianej miski lub wsypywania karmy, reaguje z opóźnieniem albo wcale, z pewnością odczuwa jakiś dyskomfort
- Osowiałość, niechęć do zabawy. Jest to objaw wielu dolegliwości, ale zarobaczony pies z reguły nie ma ochoty na baraszkowanie czy pieszczoty
- Wymioty. Szczególnie jeżeli są uporczywe lub zawierają niezidentyfikowane twory (mogą to być robaki), są sygnałem do natychmiastowej wizyty u lekarza weterynarii. Zbyt duże nagromadzenie robaków może spowodować zaczopowanie światła jelita i doprowadzić do jego martwicy
- Biegunka. Jeżeli po przegłodzeniu i podaniu kleiku nie ustąpi, a ponadto w kale pojawiają się żywe robaki, pasma śluzu z krwią, itp., należy udać się do lekarza weterynarii po tabletki na odrobaczenie psa
- Nastroszona, matowa sierść. Jest to objaw dość typowy dla robaczycy. Utrzymujące się zmatowienie i łamliwość sierści są sygnałem, że nasz pies ma robaki
- Świąd odbytu. Pies charakterystycznie „saneczkuje”, czyli siada, w tej pozycji prostuje tylne łapy i poruszając przednimi, trze odbytem po podłożu. Może to być objaw przepełnienia gruczołów okołoodbytowych, ale również tasiemczycy.
Polecane karmy dla psów z problemami zdrowotnymi
Nie należy podawać żadnych domowych środków. Zwłaszcza zakazany jest czosnek, który niekiedy stosuje się u ludzi. Psia wątroba jest szczególnie wrażliwa na związki siarki – allinę i skordyninę, zawarte w czosnku. Jedynym sposobem na pozbycie się robaków z organizmu są tabletki na odrobaczanie psa albo inny preparat, zalecony przez lekarza weterynarii.
Jak często odrobaczać psa?
Kalendarz – odrobaczanie szczeniąt
Była już mowa o tym, że konieczne jest odrobaczenie suki przed planowanym kryciem. Niemniej, z uwagi na działalność hormonów podczas ciąży i karmienia, przebywające w organizmie larwy glist z formy przetrwalnikowej uwalniają się do inwazyjnej i drogą łożyskową przedostają się do organizmów szczeniąt jeszcze w życiu płodowym. Ponadto dorosłe robaki składają jaja, które przenikają do mleka suki, powodując zakażenie doustne szczeniąt po urodzeniu.
Pierwsze odrobaczenie szczeniąt przeprowadza się w wieku 3 tygodni. Zasadą jest, że preparat do odrobaczania należy podawać dwukrotnie w odstępie 48 godzin. Następnie odrobacza się po upływie dwóch tygodni, również dwukrotnie, a w dalszej kolejności – co trzy tygodnie do ukończenia 20-21 tygodni życia. Później, do ukończenia 12 miesięcy, odrobaczanie szczeniaka wykonuje się co trzy miesiące i o tym hodowca powinien poinformować nowego właściciela. Karmiącą sukę zawsze odrobacza się razem ze szczeniętami. Natomiast przewidziane kalendarzem szczepienia ochronne wykonuje się zawsze po upływie tygodnia od dnia odrobaczenia.
Wskazówki, co ile odrobaczać psa i kiedy, znajdują się też w niektórych wzorach książeczek zdrowia, którymi dysponują lekarze weterynarii. Niemniej, na hodowcy spoczywa obowiązek udzielenia nowemu właścicielowi informacji, jak często odrobaczać psa, ile razy, jak istotne jest odrobaczanie szczeniaka w okresie rozwoju i jaki należy zachować odstęp pomiędzy odrobaczeniem i szczepieniem ochronnym.
Odrobaczanie psa dorosłego
Przyjmuje się, że pies osiąga dojrzałość fizjologiczną po ukończeniu 12 miesięcy życia. W tym wieku odrobaczanie przeprowadza się w zależności od potrzeb, jednak nie rzadziej niż dwa razy w roku. Generalnie wszystkie psy, zarówno owczarka niemieckiego, labradora, jamnika czy yorka odrobacza się na tydzień przed planowanym szczepieniem ochronnym.
Psy bytujące na zewnątrz, w budach i kojcach, odrobacza się częściej niż psy pokojowe. Jeżeli zachodzi taka konieczność, należy to robić nawet co kilka tygodni. Psy żyjące w mieszkaniach mogą być odrobaczane rzadziej, co 3 – 6 miesięcy. Są to jednak wskazówki ogólne. Szczegółowych wskazówek, co ile odrobaczać psa i ile razy, udzieli lekarz weterynarii, który pozna jego tryb życia.
Należy pamiętać, że niekiedy nawet psy pokojowe powinny być odrobaczane częściej. Dotyczy to sytuacji, kiedy uczestniczą one w wystawach, szkoleniach, zawodach sportowych czy konkursach i próbach łowieckich. Częściej powinno się odrobaczać psy polujące z myśliwymi, przebywające w hotelach i schroniskach dla zwierząt oraz psy służbowe (np. ratownicze, pracujące w Straży Granicznej czy policji).
Preparaty do odrobaczania psów
Na rynku dostępnych jest bardzo wiele preparatów odrobaczających w różnych postaciach. Dla małych szczeniąt przeznaczone są preparaty w postaci past lub zawiesin. Podawane są za pomocą załączonego do leku dozownika mechanicznego przypominającego strzykawkę. Na dozowniku ustala się dawkę, końcówkę umieszcza się w pyszczku szczenięcia i przyciska tłok, który uwalnia zadeklarowaną dawkę preparatu. Nie ma więc możliwości przedawkowania.
Dla starszych szczeniąt i psów dorosłych przeznaczone są tabletki do odrobaczania. Dawkuje się je w zależności od masy ciała psa, zazwyczaj jest to 1 tabletka na 10 kg. Można też nabyć preparat w tabletkach dla ras większych i olbrzymich, wówczas na opakowaniu znajduje się adnotacja „+20”, „+35”, itd. Liczba oznacza, że jedną tabletkę należy podać psu o danej masie ciała.
Główną substancją, zawartą w preparatach odrobaczających, jest pyrantel, najczęściej w postaci embonianu pyrantelu. Nie należy jednak podawać psu praparatu Pyrantelum, stosowanego w leczeniu owsicy u ludzi, gdyż w jego skład wchodzi ponad 70 proc. sorbitolu, a jest to substancja słodząca szkodliwa dla psów. Innymi składnikami preparatów odrobaczających są najczęściej prazikwantel i febantel, znane pod różnymi nazwami handlowymi.
Preparaty odrobaczające należy kupować jedynie ze sprawdzonych i pewnych źródeł. Nie powinno się nabywać ich od przygodnych osób, w Internecie, itp. Trzeba pamiętać, że takie preparaty są lekami silnie działającymi. Jedynym miejscem, gdzie można je zakupić bez obaw, są gabinety weterynaryjne.