Gryfonik brukselski

Czym wyróżniają się psy do towarzystwa? Przeważnie są nieduże i nie potrzebują długich spacerów. Mają przyjacielskie usposobienie, uwielbiają spędzać czas ze swymi opiekunami. Istnieje wiele czworonogów pasujących do tego opisu. Bez wątpienia należy do nich gryfonik. I nie chodzi tu wyłącznie o jedną odmianę. Jakie więc psy noszą tę nazwę? Odpowiedź na to pytanie znajduje się poniżej. Tak jak i podstawowy opis zwierzaków.

Sympatyczny gryfon z Beneluksu

Gryfonik to nazwa, którą dzielą trzy rasy psów typu dogowatego. Wszystkie pochodzą z Belgii. Pierwotnie były to psy wykorzystywane do tępienia gryzoni, pilnowania koni i powozów. Obecnie to dość popularne zwierzaki domowe. W klasyfikacji FCI znalazły miejsce w grupie IX. Zrzeszającej psy ozdobne i do towarzystwa. Razem utworzyły 3 sekcję małych psów belgijskich. O jakie konkretnie okazy chodzi. Opisywane, niewielkie czworonogi to gryfon brukselski, belgijski oraz barbandzki. Ich dokłada historia nie jest znana. Prawdopodobnie pochodzą od pinczerów stajennych. Mogą mieć także domieszkę genów yorków, mopsów i sznaucerów.

Dzięki krzyżówce z mopsem pojawił się barbantczyk. Gryfoniki zostały uwiecznione na XVII wiecznych obrazach. Początkowo żyły w domach mniej zamożnych osób. Później trafiły na salony i dwory królewskie. Choć traktowane, jako osobne, wymienione gryfony to odmiany tej samej rasy. Wszystkie osiągają w zasadzie jednakową wielkość. Bez względu na płeć zazwyczaj dorastają do 20-28 cm wysokości w kłębie. Ich waga utrzymuje się w granicach 3-6 kg. Są dobrze umięśnione i krępe. Głowa okrągła z płaskim pyszczkiem, dużymi oczami i trójkątnymi uszami. Kończyny dość krótkie i drobne, ale przy tym silne.

Skoro każda miniaturka osiąga podobną wielkość i budowę to, czym się różnią? Mają odmienny rodzaj i kolor sierści. Gryfonik brukselski to pies, którego okrywa włosowa jest półdługa. Do tego szorstka, lekko falista i wspomagana obfitym podszerstkiem. Umaszczenie wyłącznie rude lub rdzawe. Czworonóg belgijski to rasa mająca taki sam rodzaj sierści, także odznacza się długą brodą. Różni się maścią, pies jest jednolicie czarny lub podpalany. Natomiast barbantczyk jest krótkowłosy. Psiak może być czarny, podpalany lub rudy. Więcej informacji o budowie, sierści i zdjęcia opublikowaliśmy na naszym portalu.

Usposobienie belgijskich czworonogów

Gryfonik, niezależnie od odmiany, to pies o łagodnym usposobieniu. Mocno przywiązuje się do rodziny i jest jej bardzo oddany. Nie lubi długiej samotności. Chętnie spędza czas na kolanach opiekunów. Poza domem nie wszczyna bójek z innymi psami. Dlatego też można go ze sobą zabierać przy różnych okazjach. Może bać się znacznie większych od siebie czworonogów. Zazwyczaj nie sprawia problemów wychowawczych. Choć zawsze trzeba pamiętać o jednym. To czy pies jest ułożony zależy od konsekwencji właścicieli. I oczywiście stosowania właściwych metod szkolenia. Bez kar cielesnych i krzyków.

Szczeniaki gryfoników są niezwykle żywiołowe. Z wiekiem stają się spokojniejsze i zrównoważone. To sprawia, że zdobywają dobre opinie wśród właścicieli. Nie oznacza to jednak, że życie dorosłego psa upływa na wylegiwaniu się. Gryfon jest ciekawski i zajrzy w każdy kąt. Ponadto lubi spacery i chętnie oddaje się ruchowi na świeżym powietrzu. Dobrze dogaduje się z dziećmi. Może bardzo długo się z nimi bawić. Trzeba tylko uważać by najmłodsze maluchy nie zrobiły mu krzywdy. Gryfonik ma jeszcze jedną, ceną zaletę. Nie jest to hałaśliwy zwierzak. Nic, zatem nie stoi na przeszkodzie by zamieszkał w bloku czy wielorodzinnej kamienicy.

Bez względu na odmianę, gryfonik żyje w zgodzie ze zwierzętami domowymi. Zaprzyjaźni się z innym psem, ale także z kotem. Obecnie jego głównym zdaniem jest dotrzymywanie towarzystwa człowiekowi. Nie ma jednak przeszkód by uprawiał psie sporty. Doskonale sobie radzi na torze agility. Zdarza się, że gryfoniki są wykorzystywane w dogoterapii. Są, bowiem inteligentne i chętne do nauki. Z wychowaniem poradzą sobie nawet początkujący miłośnicy psów. To tyle, jeśli chodzi o charakter i umiejętności. Rozwinięcie tego tematu znajduje się w innych naszych materiałach. Natomiast w tym artykule przechodzimy do kwestii zdrowotnych.

Zdrowie i cena małego psa belgijskiego

Gryfonik belgijski i barbandzki żyją długo, bo około 15 lat. Brukselczyk w tym względzie nie odstaje od swych kuzynów. Każda z odmian jest dość odporna na choroby. Naturalnie pojawiają się problemy zdrowotne. Na szczęście nie są częste u psów pochodzących z dobrych hodowli. Niemniej jednak występuje sporadyczne wypadanie rzepki kolanowej. Zanotowano także przypadki dysplazji stawów biodrowych. Bruzda nosowa bywa podatna na odparzenia. W związku z tym trzeba ją przemywać specjalnymi płynami. Z uwagi na płytko osadzone siekacze, psom nie należy dawać twardszych rzeczy do gryzienia. W ten sposób uniknie się kłopotów z zębami.

Każda belgijska miniaturka wymaga regularnej pielęgnacji. W jej skład wchodzi przemywanie oczu i kontrola czystości uszu. Czasem należy pozbywać się nadmiaru włosów na małżowinach. W przypadku krótkowłosego barbantczyka dbanie o sierść sprowadza się do czesania raz w tygodniu. Pozostałe odmiany potrzebują trymerowania. Wykonuje się je 3-4 razy w roku. Tę czynność opiekun może przeprowadzić samodzielnie. Jeśli jednak nie ma doświadczenia i wprawy powinien pozostawić to specjalistom. Kąpiele przeprowadza się tylko w razie potrzeby. Na przykład, gdy okrywa włosowa mocno wybrudzi się podczas spaceru.

Karma dla małych psów w zupełności zadowoli gryfoniki. Również ten aspekt wpływa na pozytywne opinie na ich temat. Trzeba pamiętać, że pieski mają duży apetyt. Zatem nie należy podawać im zbyt dużych porcji, bo zaczną tyć. Właściciele mogą samodzielnie przygotowywać pokarm. Muszą przy tym zwracać uwagę na suplementację. Na koniec pozostało pytanie ile kosztują szczeniaki z rodowodem? Jako, że rasa(każda z wymienionych) nie cieszy się dużą popularnością cena jest wysoka. Utrzymuje się w granicach 2500-3500 zł. Dokładniejszy opis psów belgijskich i ich zdjęcia znajdują się na naszej stronie.