Gołąb grzywacz – charakterystyka, zdjęcia, występowanie, ciekawostki

Gołąb grzywacz – wygląd, występowanie, zdjęcia

Grzywacz – cechy charakterystyczne, wielkość, upierzenie

Gołąb grzywacz to duży ptak, wyróżniający się zaokrągloną sylwetką, wydatną piersią, długim ogonem i małą głową z białą obwódką na szyi. Osiąga wielkość ok. 41-45 cm i waży ok. 500 g, co czyni go największym gołębiem występującym w Polsce. Nazwa gołębia wywodzi się od białej obwódki na szyi, nazywanej „grzywą”. Grzywacz jest podobny do gołębia miejskiego. Nieco różni się od niego rozmiarem. Można też go odróżnić po charakterystycznej obwódce na szyi. U gołębi grzywaczy, podobnie jak u papugi kakadu, występują specjalne pióra pudrowe, które wytwarzają puder służący do pielęgnacji.

Gołąb grzywacz ma niebieskoszare pióra z czerwonawym nalotem na piersi. W locie zauważyć można białą krawędź skrzydła oraz ciemną przepaskę ogona. U grzywacza pióra na karku w słońcu opalizują na zielono i fioletowo. W porównaniu do egzotycznych ptaków, np. rozelli królewskiej, jego upierzenie może wydawać się jednak dosyć skromne.

U leśnych gołębi grzywaczy nie jest widoczny dymorfizm płciowy. Samiec i samica wyglądają tak samo. Posturę i cechy charakterystyczne grzywacza bez problemu można dostrzec na zdjęciach. Grzywacze mają żółty dziób, jasnożółte tęczówki i różowofioletowe stopy. Młode ptaki są podobne do gołębia dorosłego, ale trochę różnią się od niego kolorami. Mają ciemny dziób, ciemne tęczówki i są pozbawione charakterystycznej białej obwódki na szyi. Grzywacz, zwłaszcza młody, jest też podobny do gołębia sierpówki. Często dopiero zdjęcia pozwalają bliżej przyjrzeć się grzywaczowi i dokładnie zobaczyć jego cechy.

Gołębie grzywacze – siedlisko, występowanie

Dawniej gołębie grzywacze uznawane były za typowe ptaki leśne. Ich środowiskiem życia były przede wszystkim lasy liściaste i mieszane. Wraz z rozwojem rolnictwa gołębie grzywacze przeniosły się na tereny uprawne, które stanowią dla nich bogatą bazę pokarmową.

W II połowie XIX w. rozpoczęły zasiedlać także obszary miejskie. Dziś są to nie tyle ptaki leśne co miejskie. Nietrudno je spotkać nawet w centrum dużego miasta. Zamieszkują nie tylko miejskie parki, ale również śródpolne zadrzewienia, przydomowe ogrody.

Leśny gołąb grzywacz występuje na terenie:

• niemal całej Europy,
• zachodniej Azji
• północno-zachodniej Afryki.

Gołębie grzywacze są szeroko rozpowszechnione w różnych środowiskach. W Polsce pospolicie występują na terenie całego kraju, choć na terenach górskich nie są aż tak liczne. Leśny ptak nie jest zagrożony wyginięciem, a IUCN określa go jako gatunek najmniejszej troski (LC). Szacuje się, że w Polsce żyje ponad 1 mln par lęgowych, a liczebność gołębi grzywaczy stale rośnie. Całą europejską populację szacuje się na kilkanaście milionów par lęgowych.

W Polsce dzikie gołębie grzywacze zaliczane są do zwierząt łownych. Okres polowań na polskie ptaki przypada od 15 sierpnia do 30 listopada. W kulinariach mięso dzikich gołębi ceniono niegdyś za delikatny smak.

Gołąb grzywacz – zachowanie, głos, rozmnażanie, pożywienie

Leśny gołąb – usposobienie, odgłosy, obserwacja

Gołębia grzywacza można łatwo rozpoznać nie tylko po wyglądzie, ale również głosie, jaki wydaje. Ptak ten odzywa się chętnie. Jego głos to charakterystyczne, nieco przyciszone, rytmiczne gruchanie, z akcentem padającym na drugą sylabę. Bardzo typowy jest też odgłos wydawany przez grzywacza przy wzbijaniu się do lotu w postaci klaskania skrzydłami.

Gołębie grzywacze można obserwować niemal przez cały rok. Ptaki te można dostrzec dumnie i wolno kroczące po trawnikach, na których szukają pokarmu. Zaniepokojone ptaki wzbijają się w powietrze. Choć potrafią szybko latać, są dosyć ociężałe, co sprawia, że często nie mają szans w starciu z ptakami drapieżnymi. Dobrą porą do obserwowania gołębi grzywaczy jest jesień. Wtedy można zauważyć przelatujące przez nasz kraj duże stada ptaków, które posilają się na polach i łąkach

Dzikie gołębie grzywacze mają towarzyskie usposobienie i spokojną naturę. Poza sezonem lęgowym trzymają się w grupach. Gołębie nie mają wojowniczych zapędów. Nie są tak zadziorne, jak papugi np. rozella królewska czy papuga kakadu. Ze stoickim spokojem reagują na to, co dzieje się wokół. Ptasi rodzice nie stają w obronie piskląt, tylko z oddali obserwują, jak ich młode padają ofiarą drapieżników.

Czy gołębie grzywacze zimują w Polsce? Gołębie grzywacze zasadniczo odlatują z Polski na zimę. Miejscem ich zimowania jest zachodnia i południowa Europa, głównie rejon Morza Śródziemnego. Zdarza się, jednak, że część ptaków, zwłaszcza w miastach, decyduje się zimować w kraju. Ptaki na zimowiska udają się we wrześniu/październiku. Jeśli szukasz więcej porad, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły na temat gołębi.

Gołębie grzywacze – rozmnażanie, długość życia

Gorący czas w życiu grzywaczy rozpoczyna się zaraz po powrocie z zimowisk, już pod koniec lutego. Gołębie grzywacze tworzą monogamiczne pary przynajmniej na jeden sezon rozrodczy. Przed rozpoczęciem lęgów samce odbywają loty tokowe. Sezon lęgowy u gołębi trwa aż do września.

Ptaki samodzielnie budują swoje płaskie gniazdo z gałązek. Ich konstrukcje zwykle są jednak dosyć niedbałe i luźne. Gołębie gniazdują w koronach drzew lub na wysokich krzewach. Zdarza się także, że gniazdo jest budowane na fasadach budynków. Gołębie grzywacze znoszą zwykle 2 jaja, które wysiadują oboje rodzice przez 16-17 dni. Pisklęta pozostają z rodzicami przez około 4 tygodnie. Jeszcze po opuszczenie gniazda młode przez pewien czas trzymają się w pobliżu rodziców, przez których są dokarmiane. Ptaki mogą wyprowadzić kilka lęgów w roku. Część z nich jest jednak nieudana ze względu na ataki drapieżników.

Do karmienia piskląt gołębie używają tzw. ptasiego mleczka. Wbrew pozorom nie ma ono jednak nic wspólnego ze znanymi słodyczami. Ptasie mleczko to płynna wydzielina powstająca w wolu na skutek złuszczania się jego komórek.

W naturze dzikie gołębie żyją przeciętnie zaledwie 3 lata. Ich maksymalna długość życia jest jednak znacznie dłuższa i wynosi nawet kilkanaście lat.