Duńsko-szwedzki pies wiejski - historia rasy, opis, zdjęcia

Jak powstała rasa duńsko-szwedzki pies wiejski? Podstawowe informacje i historia rasy

Duńsko-szwedzki pies wiejski to w rzeczywistości bardzo stara rasa. Od stuleci na terenie Danii i Szwecji występowały niewielkie pieski o zbliżonym wyglądzie. Były to zwierzęta wiejskie, którym przydzielano różne zadania. Niektóre osobniki bardzo skutecznie tępiły szczury, dzięki czemu określano je mianem szczurołapów. Z kolei inne pilnowały posesji, a nawet były wykorzystywane do pomocy w zaganianiu.

Pies wiejski okazał się bardzo pomocnym pupilem gospodarczym i z początku określano go mianem skånsk teriera. Jest to związane z dużym prawdopodobieństwem spokrewnienia duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego z terrierami i pinczerami. Po dziś dzień niektóre osobniki rasy wiejskiej mocno przypominają cieszące się dużą popularnością jack russel terriery. Jednocześnie ich tresura nie kosztuje tak wiele wysiłku ze względu na brak typowej dla terrierów zaciętości.

Wygląd typowych wiejskich psów z Danii i ze Szwecji był tak wyrównany, że w roku 1987 kraje uznały je za osobną rasę. Późniejsze starania doprowadziły do wstępnego uznania rasy przez FCI. Miało to miejsce w 2008 roku. Z czasem powstał też wzorzec FCI, który zakwalifikował psy do drugiej grupy. We wzorcu znajdziemy wszystkie informacje dotyczące idealnego wyglądu i proporcji duńsko-szwedzkich psów wiejskich.

Duńsko-szwedzki pies wiejski – wzorcowy wygląd

Jak już wiemy, nasz duńsko-szwedzki pies wiejski jest rasą uznaną przez FCI i doczekał się własnego wzorca rasy. Wszystkie informacje dotyczące prawidłowego wyglądu rasy odnajdziemy we wzorcu numer 356. Z dokumentacji dowiadujemy się, że dorosły pies osiąga 34 – 37 cm wysokości w kłębie z tolerancją do dwóch centymetrów. Suka może być nieco niższa, a jej optymalna wysokość w kłębie została oszacowana na przedział 32 do 35 cm. Duńsko-szwedzki pies wiejski nie osiąga imponujących rozmiarów, a jego waga powinna utrzymywać się w przedziale 6 do 10 kg.

Rasa posiada także krótką, gładką sierść. Wyjątek stanowi okolica tułowia, na którym szata przybiera nieco bardziej sztywną strukturę. Warto także dodać, że duńsko-szwedzki pies wiejski występuje w kilku odmianach umaszczenia. Rasa powinna posiadać szatę z dominującym odcieniem bieli. Dopuszcza się występowanie łat o różnej wielkości i lokalizacji. Łaty mogą przybierać barwę czekoladową, czarną, podpalaną, rudą czy czekoladową. Pies może posiadać także umaszczenie stanowiące połączenie wyżej wymienionych kolorów.

Dzięki krótkiej szacie, pies wiejski okazuje się wyjątkowo łatwy w pielęgnacji. Podobnie jak wiele ras pasterskich, duńsko-szwedzki pies wiejski wymaga jedynie szczotkowania. Czynność wykonujemy raz na kilka tygodni. Nasz szczurołap okazuje się też psem o harmonijnej budowie ciała, wysokiej sprawności oraz przyjaznym charakterze. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o szwedzkich rasach psów.

Jaki charakter posiada duńsko-szwedzki pies wiejski – przydatne informacje

Rasa duńsko-szwedzkich psów wiejskich posiada przyjazny charakter, który często porównuje się z usposobieniem typowych terrierów. Nasz pies wiejski jest jednak mniej zacięty i łatwiejszy do ułożenia. Kiedyś pełnił rolę typowego zwierzęcia gospodarskiego, dzięki czemu dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami.

Przyjazny charakter sprawia, że rasa odnajdzie się w kontaktach z innymi psami, kotami, a także większymi zwierzętami. Warto tutaj zwrócić uwagę na silny instynkt łowiecki. Niegdyś rasa była wykorzystywana do tępienia szczurów. Nie pozostało to obojętne na jej obecny charakter. Duńsko-szwedzki pies wiejski potrafi godzinami patrolować miejsca bytowania szkodników i skutecznie atakować. Pod tym względem może mocno przypominać łowne koty.

Opisując charakter duńsko-szwedzkiego psa wiejskiego, warto także wspomnieć o jego relacjach z człowiekiem. Większość piesków tej rasy jest pozytywnie nastawiona i bardzo przyjazna wobec większości ludzi. Niektóre osobniki zachowują pewien dystans, ale nie są agresywne. Na charakter osobników z pewnością wpływa socjalizacja, która rozpoczyna się już w hodowlach. Szczeniaki powinny poznać nowe osoby, sytuacje czy inne zwierzęta. Im lepiej przebiegnie etap socjalizacji, tym szczeniaki będą lepiej przygotowane do dorosłego życia.

Pies wiejski posiada przyjazny i podatny na szkolenie charakter. Podobnie jak pasterski australian stumpy tail cattle dog jest pupilem aktywnym i chętnym do współpracy z człowiekiem. Co prawda duńsko-szwedzki pies wiejski to nie typowa rasa piesków pasterskich, jednak dzieli z nimi wiele umiejętności i cech charakteru. Zarówno pasterski australian stumpy tail cattle dog, jak i duńsko-szwedzki pies wiejski to psy pewne siebie, inteligentne i aktywne fizycznie. Nasz pies będzie lubił zabawy na świeżym powietrzu, ćwiczenia u boku właściciela oraz wykonywanie różnego rodzaju komend. Dzięki brakom typowej dla terrierów zawziętości może okazać się dobrym kandydatem do psich sportów posłuszeństwa.

Współcześnie duńsko-szwedzki pies wiejski staje się typowym zwierzakiem rodzinnym. Nie posiada podszerstka, dlatego nie linieje. Z uwagi na brak skutecznej izolacji termicznej, nie nadaje się na pupila mieszkającego na zewnątrz. Rasa będzie za to doskonałym pupilem do domu. Warto wspomnieć, że jest aktywna jak pies pasterski ale w domu zachowuje spokój i opanowanie. Duńsko-szwedzki pies wiejski nie jest szczekliwy ani natarczywy. Przy odpowiednim szkoleniu może okazać się idealnym kandydatem na pupila dla osób dorosłych i dla starszych dzieci.