Czy można nauczyć kota załatwiania się do toalety?

Idealna kocia toaleta

Załatwianie potrzeb w naturze

Kot traktuje załatwianie potrzeb fizjologicznych śmiertelnie poważnie. Zanim odda mocz czy kał starannie wybiera miejsce, a następnie wykonuje szereg konkretnych czynności, ułożonych w sekwencję: wybór miejsca, wąchanie, kopanie dołka, oddanie moczu/kału, wąchanie, zakopywanie, odejście.

Sekwencja ta jest taka sama zarówno w przypadku kotów dzikich, jak i domowych, chociaż w przypadku tych ostatnich nie musi być pełna. Znając ją, rozumiemy, dlaczego tak ważne jest zapewnienie kotu w domu odpowiednio dużej, prawidłowo wypełnionej kuwety, w której załatwianie potrzeb fizjologicznych będzie mogło się odbywać z zachowaniem opisanego wyżej rytuału.

Idealna toaleta

Idealna toaleta kota wolnożyjącego to taka, która przypomina wysoki klif na plaży. Kot stanąłby do niego tyłem, aby zabezpieczyć się przed ewentualnym atakiem z zaskoczenia, ale miałby jednocześnie szeroki widok na wszystko dookoła.

Mógłby swobodnie grzebać w czystym piasku i komfortowo wykonać wszystkie czynności związane z wydalaniem, a więc mościć się, kopać, zasypywać. Przyjęcie odpowiedniej pozycji nie stanowiłoby trudności - wszak otwarta przestrzeń daje możliwość wykonania tylu przykucnięć i obrotów, ile tylko trzeba.

Kot nigdy dwa rady nie załatwia się w tym samym miejscu. Jest to sprzeczne z jego naturą czyściocha oraz instynktem samozachowawczym - zapach odchodów wabi drapieżniki, toteż wracanie kilka razy do tej samej toalety mogłoby stanowić zagrożenie.

Kot i ludzka toaleta

Czy da się kota nauczyć korzystania z wc?

Odpowiedź jest prosta - da się, ale nie należy tego robić. Biorąc pod uwagę wszystko, co zostało napisane powyżej, ludzki sedes stanowi dokładne przeciwieństwo idealnej kociej toalety. Oczywiście niektóre koty mogą wyświadczyć nam tę grzeczność i załatwiać się do porcelanowej muszli, ale musimy mieć świadomość, że robią to wbrew instynktowi i wrodzonym potrzebom.

Na rynku istnieją specjalne nakładki na sedes, które mają stopniowo przestawić kota na załatwianie się do toalety. Proces ten może potrwać od kilku do kilkunastu tygodni i nie mamy żadnej gwarancji, że zakończy się sukcesem. Niektóre wyjątkowo niezależne koty za żadne skarby nie dadzą się do niego namówić.

Inne osobniki mogą próbować, ale trzeba pamiętać o tym, że w trakcie takiej nauki na pewno wystąpią błędy, a kot przynajmniej raz wpadnie do muszli klozetowej. Biorąc pod uwagę powszechną niechęć kota do wody oraz potrzebę załatwiania się w miejscu bezpiecznym, tego rodzaju “wypadek” może się odbić na kociej psychice i ostatecznie zniechęcić mruczka do ludzkiej toalety. Sprawdź także ten artykuł z poradami, jak nauczyć kota korzystać z kuwety.

Dlaczego nie warto uczyć kota załatwiania się do wc?

Po pierwsze sam sedes jest dziwacznym dla kota miejscem oddawania moczu czy kału. Znajduje się w odosobnionym pomieszczeniu, do którego łatwo odciąć dojście, czy to przez przypadek, czy w przez celowe działania  (robią tak skonfliktowane ze sobą koty).

Po drugie w pomieszczeniu tym często są obecne różne dziwne zapachy (proszku do prania, środków czyszczących, kosmetyków), które dla wrażliwego kociego nosa mogą być nieprzyjemne. Po trzecie - toaleta nie jest powszechnie dostępna, gdy korzysta z niej człowiek, trzeba poczekać na swoją kolej, a czekanie w kolejce jest obce zwierzęciu z natury samotniczemu, które nie żyje w stadach.

Po trzecie ludzki sedes uniemożliwia kotu realizacji czynności związanych z wydalaniem, które zostały opisane wcześniej, słynnej sekwencji wydalania. Kot nie może wybrać sobie odpowiedniego miejsca, wykopać dołka ani zasypać odchodów. Niewykonywanie tych wszystkich czynności jest wbrew jego naturze i może być frustrujące. Frustracja z kolei bywa często powodem stresu, a stres prowadzi do zaburzeń behawioralnych, w tym do załatwiania się poza kuwetą.

Wc jako powód załatwiania się poza kuwetą

Niestety, “udziwnianie” miejsc wydalania, zmuszanie kota do zachowań niezgodnych z etogramem gatunku, czy skłanianie zwierzęcia do robienia tego, co dla nas jest wygodne (a załatwianie się kota do wc jest dla człowieka skrajnie wygodne) często kończy się najgorszym problemem, z jakim stykają się opiekunowie kotów, czyli załatwianiem się poza kuwetą.

Takie zachowanie  w większości przypadków świadczy o tym, że coś jest nie tak z toaletami, które udostępniamy mruczkowi: są za małe, mają za wysokie ranty, są za rzadko sprzątane i śmierdzą, mają za mało żwirku, żwirek jest nieodpowiedni i tak dalej. W przypadku ludzkiego sedesu mamy do czynienia z wszystkimi tymi elementami, więc jeśli nasz kot w trakcie nauki załatwiania się do toalety zaczyna sikać nie tam, gdzie trzeba, wtedy mamy jasny sygnał co mu się nie podoba.

Zaakceptuj potrzeby kota

Kot = kuweta

Jeśli decydujemy się na adopcję kota, to musimy się liczyć z tym, że potrzebuje on dużej, odkrytej kuwety, umiejscowionej w spokojnym, ale łatwo dostępnym miejscu. Jeśli uważamy kuwetę za coś obrzydliwego, psującego wystrój mieszkania i już na wstępie zastanawiamy się, jak z niej zrezygnować (na przykład na rzecz ludzkiego sedesu) - lepiej, abyśmy na życiowego towarzysza wybrali inne zwierzę.

Z kuwety nie da się zrezygnować. Co więcej - kuweta musi być duża, długości dwóch kotów i szerokości półtora kota, który z nami mieszka. Większość kuwet ze sklepów zoologicznych nie spełnia tego wymogu, na szczęście łatwo znaleźć zamiennik kuwety w pierwszym lepszym sklepie budowlanym.

Większość kotów potrzebuje również bezzapachowego, drobnego żwirku w dużej ilości. Nie można sypać go symbolicznie. Kot musi mieć możliwość grzebania w nim i zasypywania odchodów. Gruba warstwa żwiru pomoże zachować dłużej czystość w kuwecie oraz ograniczyć wydobywające się z niej zapachy.