Charakter kota syberyjskiego. 5 cech, o których dotąd nie wiedziałeś

Charakter kotów syberyjskich

1. Charakterystyka kociąt – naturalna dzikość

Zanim przejdziemy do poszczególnych cech charakteru, przybliżmy sobie wygląd kotów. Rasy syberyjskie zalicza się do pół-długowłosych – więc jego pielęgnacja będzie trudniejsza od tej, której wymaga np. kot krótkowłosy. Futro kotów jest lśniące i gęste, a grzywa przypominająca lwią (stąd to porównanie). Syberyjczyk to kot leśny, z wielkim i puchatym ogonem. Przez swoje gęste futro kot nabiera wielkość czasami naprawdę sporą. Jednak sama waga zależna jest od kota – kocur może ważyć ok. 7 kg, a kotka najczęściej ok. 4 kg. Ostateczna waga zależy oczywiście od aktywności kota i jego sposobu żywienia.

Oczy kotów syberyjskich są duże i owalne. Dodatkowo oczy, które posiadają te cudne kocięta, są też osadzone skośnie – o barwie najczęściej zielonej bądź bursztynowej. Koty przybierają różne barwy: czarny, rudy, srebrny, a także biały. Czasem rodzą się też kocięta niebieskie – mały kotek przypomina wówczas rasę, jaką jest kot rosyjski niebieski!

Informacje i opinie wskazują wyraźnie na fakt, iż koty syberyjskie są nieco dzikie – dlatego ważna jest ich odpowiednia pielęgnacja. Jednak, mimo dzikości koty te nie agresywne. Szybko potrafią dopasować się do nowej sytuacji, ale też błyskawicznie przywiązują się do człowieka. Są bardzo inteligentne podobnie, jak kot rosyjski niebieski – reagując na niektóre komendy zupełnie, niczym pies! Na forum ludzie wypowiadają się, że ich koty syberyjskie witają się z nimi, domagają pieszczot i są bardzo towarzyskie, zwłaszcza w codziennych zajęciach!

2. Samodzielny, choć szukający towarzystwa

Nie tylko wielkość kota sprawia, że jest on tak imponującym stworzeniem. Srebrny, biały, rudy, czarny czy koty niebieskie – zupełnie każdy jeden kot syberyjski, niezależnie od maści, jest oddanym towarzyszem człowieka. Bardzo lubi ludzi od momentu, gdy jest mały. Szuka towarzystwa ludzi, jednak tylko na swoich zasadach – to kot decyduje, kiedy chce człowiekowi towarzyszyć i kiedy chce być głaskany.

Każdy kot ma swoje wady – są to nie tylko choroby, ale i cechy charakteru właśnie. Główne wady kota syberyjskiego to ich upartość. Jednak mimo faktu, iż w kot będzie np. chciał zostać sam, to i tak zawsze będzie w pobliżu „swojego człowieka”. Może niekoniecznie wskoczy na kolana, ale będzie chodził za opiekunem od pokoju do pokoju! Jeśli szukasz więcej informacji, sprawdź także ten artykuł o kocie syberyjskim neva masquerade.

Charakterystyka kotów syberyjskich

3. Informacje na temat kociej ciekawości

Jak już wspominaliśmy, koty syberyjskie są nieco dzikie – co dla niektórzy uznają jako wady kota. Mimo udomowienia, kot jest nieco wycofany. Pamiętaj jednak, że każdy kot po części lubi towarzystwo ludzi – czy długowłosy, czy krótkowłosy. Nie można więc mówić, że odosobnienie to wady kota syberyjskiego! Fakt, kot jest samodzielny i nie lubi być do czegoś zmuszany. Jest ciekawski i lubi być wszędzie, ale nad tą cechą charakteru można pracować. Ważne, by robić to stosunkowo wcześnie – najlepiej od małego.

Opis kota syberyjskiego wskazuje na to, iż jest to rasa pewna siebie. Czasem będzie więc próbował wspinać się na szafki czy półki, bo taka już jest jego kocia natura. Nie bój się jednak – koty te nie należą do „niszczycieli”! Mimo wszystko, kocią ciekawość dobrze będzie zaspokoić, kupując np. słupek z podestami (wg. forum to dobre rozwiązanie zwłaszcza w kwestii ostrzenia pazurków).

4. Wesoły i „gadający” przyjaciel dzieci

Charakter kotów syberyjskich jest dość żywiołowy. Z powodzeniem możesz kupić kota, jeżeli posiadasz dzieci – to zwierzę wyrozumiałe i chętnie biorące udział w życiu rodziny. Mimo, że jest często „w swoim świecie”, to dla dzieci stanie się świetnym przyjacielem – będąc wyrozumiały, cierpliwy i chętny do zabawy (zwłaszcza młody kot). Będzie tolerował obecność innych zwierząt, jednak opiekun powinien być tylko jego!

Co ciekawe, kot często „rozmawia”. To znaczy, komunikuje ludziom swoje potrzeby (np. głaskania bądź jedzenia). Często wydaje głośne dzięki – zazwyczaj od wysokich tonów, aż po melodyjne i głębokie, niskie mruczenie (wyraz aprobaty).