Charakter bernardyna – czym się wyróżnia krok po kroku?

Charakter bernardyna

Opis historii rasy bernardyn

Bernardyn wywodzi się od rzymskich psów bojowych, dogów tybetańskich. Dawniej czworonogi dotrzymywały towarzystwa wojownikom, walczącym podczas podbijania europejskich terenów. Podczas krzyżowania się piesków z miejscowymi rasami, powstały aż dwa rodzaje bernardynów – psy lżejsze (pasterskie) i ciężkie, których waga i charakter posłużyły wyhodowaniu m.in. bernardyna. O nim dziś właśnie pomówimy.

Niegdyś bernardyn był psem, którego wykorzystywano do pilnowania ważnych miejsc – głównie mnichów. Z biegiem czasu zauważono jednak, iż pieski te posiadają zdolność do wyczuwania lawin górskich. Dokonały zmysł orientacyjny i umiejętność wyszukiwania człowieka pod śniegiem przyczynił się do tego, że dziś jest to pies górski. Bernardyn towarzyszył przewodnikom prowadzącym ludzi w góry, a także sprowadzał ich w doliny – biegnąc z przodu i torując śnieżną drogę.

Zakonnicy dopiero po jakimś czasem rozpoczęli wysyłanie psów na samodzielne patrole. Miały one odnajdywać ludzi, którzy zaginęli w górach. Do obroży przyczepiali im baryłki z rumem, by zaginieni mogli ogrzać się wysokoprocentowym alkoholem w śniegu.

Informacje na temat tego, jak wygląda bernardyn

Bernardyny dziś mimo, iż należą do molosów typu górskiego, to nie pracują jak dawniej. Są to głównie pieski do towarzystwa, które stróżują gospodarstw domowych. Waga psa to zazwyczaj między 64 a 120 kg – choć wiadomo, że suka będzie ważyła nieco mniej. Krótkowłosy, czarny bernardyn szwajcarski może ważyć ok. 40 kg już w wieku pół roku! Samiec ma do 90 cm wysokości w kłębie, a suka posiada wzrost do ok. 80 cm. Psy swoją dojrzałość osiągają w wieku mniej więcej 3 lat. Jeżeli chodzi o długość życia, zazwyczaj jest to między 8 a 10 lat.

Szczeniak bernardyna jest imponującej budowy pieskiem. Jest duży, ma masywne i mocno umięśnione, a także silną głowę. Kolor psów to zazwyczaj tricolor, składający się z brązu, mahoniu i bieli. Czarny może być ich wyłącznie kolor uszu w trójkątnym kształcie, choć czasem rodzi się całkowicie czarny bernardyn. Czarny jest także kolor oczu psa. Bernardyn może się urodzić:

• krótkowłosy – z okrywowym i gęstym włosem, a także gęstym podszerstkiem,
• długowłosy – jego włos okrywowy jest prosty i średniej długości, a sierść na udach i zadzie nieco pofalowana. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł z TOP 10 ras dużych psów.

Usposobienie i charakterystyka bernardyna

Charakter i wychowanie bernardyna – opis

Zanim długowłosy czy też krótkowłosy bernardyn pojawi się w nowym domu, warto będzie przeanalizować jego najważniejsze cechy charakteru. Szczeniak bernardyna zazwyczaj jest spokojnym i bardzo zrównoważonym pieskiem, który charakteryzuje się łagodnością i oddaniem swojemu właścicielowi. To świetny towarzysz całej rodziny, który będzie jej najlepszym przyjacielem. Oczywiście pod warunkiem, że będzie otrzymywał od domowników mnóstwo ciepła. Czarny bernardyn nie ma większego problemu z zaakceptowaniem innego pieska w domu. Nie przeszkadzają mu również inny lokatorzy. Szwajcarski piesek nie należy do tych, które szukają uwagi i bójek. Będzie ignorował awanturujące się psy – jednak, gdy ktoś naprawdę „zalezie mu za skórę”, będzie potrafił się szybko i skutecznie ochronić.

Cechy charakteru bernardyna i fakt, jak wygląda, pozwala pieskowi na pełnienie roli stróża domu. Potrafi on wyczuć zbliżające się zagrożenie, jednak nie jest bezpodstawnie agresywny. Bernardyn jest czujnym psem, a pomaga mu w tym świetny węch. Pies jest duży, więc najlepszy będzie dla niego sporej wielkości dom z ogrodem. To pies przepełniony energią, którą musi nauczyć się ją dobrze pożytkować – według własnego tempa. Nie zapominaj o tym, że powinieneś zapewnić swojemu pieskowi stały dostęp do atrakcji, zwłaszcza w okresie szczenięcym. Inaczej ciężki może być późniejszy wpływ w wychowanie i charakter bernardyna.