Barwnica zwyczajna – charakterystyka, wymagania, hodowla, porady

Barwnica zwyczajna – wygląd, występowanie, zachowanie

Papuga barwnica zwyczajna – podstawowe informacje, opis, charakterystyka

Barwnica zwyczajna (Eclectus roratus), nazywana też lorą wielką, to średniej wielkości (ok. 35-40 cm), krępa papuga z krótkim ogonem. Łacińska nazwa papugi Eclectus roratus wywodzi się od słowa „eklektyczny” i nawiązuje do dymorfizmu płciowego u tego gatunku.

W naturze teren występowania papugi barwnicy obejmuje:

• Indonezję,
• Papuę Nową Gwineę,
• Wyspy Salomona,
• środkową część Australii.

Papuga lora wielka zamieszkuje gęste lasy, tropikalne dżungle i plantacje. Ptak ten preferuje tereny położone w pobliżu zbiorników wodnych z wysokimi drzewami.

Barwnice – w przeciwieństwie do większości papug (np. kakadu żółtoczubej, ary zielonoskrzydłej) – nie mają monogamicznej natury. Samice mają wielu partnerów, a ich życie koncentruje się wokół rozmnażania. Starannie dobierają miejsca gniazdowania i potrafią ich zaciekle bronić przed innymi ptakami. Występowanie samic w obszarze gniazdowania stwierdza się nawet przez 11 miesięcy w roku. Na samcach spoczywa zaś odpowiedzialność za znalezienie pożywienia i wykarmienie partnerek.

Barwnica zwyczajna uznawana jest za gatunek papugi o najsilniej wyrażonym dymorfizmie płciowym. Różnica między samcem a samicą jest tak znacząca, że jeszcze w XIX w. ptaki obu płci uznawano za odrębne gatunki. Upierzenie samca jest intensywnie zielone – z czerwonymi plamami po bokach ciała i niebieskimi piórami na skrzydłach. Samica ma z kolei czerwone ubarwienie z niebieskimi lub fioletowymi piórami na brzuchu. Ptaki różnią się także kolorem dzioba – u samca jego górna część jest pomarańczowa, a u samicy dziób jest w całości czarny. Barwnica zwyczajna ma ponadto nietypowe pióra, które nadają jej charakterystyczny puchaty wygląd, jakby była pokryta futerkiem.

Różnice w upierzeniu obu płci związane są ze specyfiką ich życia. Czerwone upierzenie zapewnia kamuflaż samicom, które większość czasu spędzają w dziuplach. Z kolei zielone samce przemierzające tropikalne lasy pozostają niewidoczne w koronach drzew.

Barwnica zwyczajna – opis zachowania, temperament, problemy

Papuga barwnica (Eclectus roratus), według informacji opiekunów, ma łagodne i spokojne usposobienie. Choć może być doskonałym kompanem, zwykle nie tworzy z opiekunami tak zażyłych relacji jak inne papugi (np. kakadu żółtoczuba, ara zielonoskrzydła). Nie przepada też za pieszczotami. Z natury jest towarzyska, jednak nie domaga się nieustannej uwagi i jeśli ma zapewnione zajęcie dobrze radzi sobie z samotnością.

Barwnica zwyczajna, podobnie jak papuga kozia, uważana jest za cichego ptaka. Potrafi jednak wydawać nietypowe melodyjne dźwięki. Ma też niewątpliwy talent do nauki ludzkiego słownictwa, dlatego przy odpowiednim treningu może stać się gadułą.

Ptak tego gatunku potrzebuje dużej dawki stymulacji intelektualnej. Bardzo ważne jest też utrzymanie stałej rutyny i stabilnego środowiska życia – co pozwala zredukować ryzyko problemów behawioralnych. Nie należy ponadto zaniedbywać starannej socjalizacji ptaka.

Papuga barwnica specyficzne reaguje w sytuacjach zagrożenia, dlatego przez długi czas uznawana była za niezbyt inteligentną. W nowych i stresujących sytuacjach, zamiast uciekać, zamiera w bezruchu. Z tego powodu bardzo trudno rozszyfrować emocje tego ptaka.

Niestety barwnica, tak jak np. kakadu żółtoczuba czy żako, jest bardzo wrażliwa na stres i podatna na problemy behawioralne. Reaguje gwałtownie na nagłe hałasy i zmiany w otoczeniu. Szczególnie często obserwowane jest u niej autodestrukcyjne wyrywanie piór. U większości barwnic występuje nasilona neofobia (strach przed nowościami). Samice barwnic mają silny instynkt rozrodczy, który skłania je do wyszukiwania miejsc gniazdowania w domowym otoczeniu. Znane są także z silnego terytorializmu i agresji w sezonie lęgowym. Samce papug uznawane są za bardziej zrównoważone i łatwiejsze w utrzymaniu. Sprawdź także ten artykuł z informacjami, co jedzą papugi.

Barwnica zwyczajna – warunki, żywienie, rozmnażanie

Hodowla barwnicy zwyczajnej – najważniejsze informacje, lęgi, cena

Barwnica Eclectus roratust to ptak, który podobnie jak inne duże papugi (np. ara zielonoskrzydła) potrzebuje do życia dużej przestrzeni. Najlepiej utrzymywać ją w przestronnej wolierze o wymiarach: 3 m x 2 m x 2 m.

W wolierze lub klatce barwnicy, podobnie jak w mieszkanku papugi koziej, nie może zabraknąć akcesoriów do wspinaczki, huśtawek i zabawek interaktywnych stymulujących intelekt. Ptak tego gatunku wymaga też wielu zabawek do obdziobywania, które mogą ograniczyć ryzyko zachowań autodestrukcyjnych.

Jak przebiega rozmnażanie barwnic? Według opisu samice w naturze gniazdują w głębokich dziuplach. W jednym lęgu najczęściej znajdują się 2 jaja. Samica wysiaduje je przez 28-30 dni. Do rozmnażania ptaków w hodowli najlepsza jest budka lęgowa o układzie poziomym, imitująca naturalne głębokie dziuple. Optymalne wymiary budki lęgowej dla papugi tego gatunku to około: 60 cm x 30 cm x 30 cm. Otwór wejściowy powinien mieć 10-15 cm.

Cena papugi barwnicy w sklepie zoologicznym wynosi około 2500-3000 zł. Hodowla często oferuje papugę w niższej cenie. Dla porównania kakadu żółtoczuba kosztuje 6-7 tys. zł, ara zielonoskrzydła 10-15 tys. zł, a papuga kozia 100-150 zł.