Barabanda – informacje, usposobienie, wymagania, porady

Papuga barabanda – występowanie, opis, zachowanie

Księżniczka tarczowa – pochodzenie, wygląd, dymorfizm płciowy

Barabanda, nazywana też księżniczką tarczową, to średniej wielkości (ok. 40 cm) australijska papuga. Księżniczka tarczowa jest jedną z trzech księżniczek (Polytelis). Jej bliskimi kuzynkami są: księżniczka słoneczna i księżniczka wspaniała.

Naturalny zasięg występowania papugi barabanda jest ściśle ograniczony do południowo-wschodniej Australii. Księżniczka tarczowa zamieszkuje przede wszystkim:

• stan Wiktoria,
• dolinę rzeki Murray,
• Nową Południową Walię.

W odróżnieniu od wielu papug, które żyją głównie w gęstych, wilgotnych lasach, barabanda zasiedla suche tereny. Występuje głównie w suchych lasach sklerofilowych i na otwartych terenach trawiastych. Zdarza się również, że widywana jest w pobliżu siedzib ludzkich.

Barabandy najczęściej żerują w niewielkich grupkach. Ptasie księżniczki często spotkać można w towarzystwie innych australijskich papug, takich jak nimfy czy rozelle. Ptaki żerują zarówno w koronach drzew, jak i na ziemi. Całą populację barabandy szacuje się na około 10 000 osobników.

Księżniczka tarczowa wyróżnia się jasnozielonym upierzeniem i długim ogonem. Pod względem kolorystycznym jest więc podobna do amazonek (np. amazonki niebieskoczelnej). Samca i samicę barabandy można bardzo łatwo odróżnić na podstawie upierzenia. Samiec ma żółte czoło i policzki oraz czerwoną półobrożę otaczającą podgardle. Ubarwienie samicy jest bardziej stonowane. Ma ona zieloną głowę z niebieskawym nalotem, szarawe gardło i różowawą szyję.

Co ciekawe, według opisu u księżniczki tarczowej – inaczej niż u większości papug (np. papugi koziej) – to samiec jest zwykle lżejszy od samicy. U osobników obu płci tęczówki mają barwę żółtopomarańczową, a dziób jest różowoczerwony. Młode papugi przypominają z wyglądu samice, jednak mają brązowe tęczówki.

Barabanda – charakter, opis zachowania, usposobienie

Bez cienia przesady można rzec, że barabanda zachowuje się jak prawdziwa ptasia księżniczka. Papuga ta nie robi wokół siebie zbędnego szumu, a i tak, tam gdzie się pojawia, przyciąga spojrzenia i jest zawsze w centrum uwagi.

Księżniczka tarczowa emanuje naturalnym wdziękiem i wrodzoną delikatnością. Jest z natury towarzyska, spokojna i przyjazna zarówno w stosunku do ludzi, jak i innych ptaków. Barabanda z reguły szybko przystosowuje się do nowego otoczenia i łatwo nawiązuje kontakty z ludźmi. Najlepiej czuje się utrzymywana w grupach. Zwykle może bez problemu mieszkać razem z innymi niewielkimi papugami o podobnym usposobieniu.

Barabanda nie wykazuje problemów typowych dla wielu papug. Choć potrafi wydawać ostre, długie gwizdy, z reguły odzywa się niechętnie i nie jest hałaśliwa – podobnie jak papuga kozia. Dodatkowo nie ma takich skłonności do zachowań destrukcyjnych i niszczenia elementów domowego jak np. żółtoczuba papuga australijska.

Papuga barabanda nie jest najlepszym mówcą. Z nauką mówienia radzi sobie dużo gorzej niż np. amazonka niebieskoczelna, żako, żółtoczuba papuga australijska. Raczej trudno nauczyć ją więcej niż kilku prostych słów. Zielona papuga australijska bywa też nieco płochliwa, dlatego nie należy niepokoić jej nagłymi i nieznanymi bodźcami.

Księżniczka tarczowa to aktywna papuga. Barabanda, podobnie jak papuga kozia, słynie z zamiłowania do lotu – jest wybornym lotnikiem. Papuga ta potrafi również sprawnie biegać. Według opinii wielu miłośników papug i hodowców w roli zwierząt towarzyszących dużo lepiej odnajdują się samce niż samice barabandy. Sprawdź także ten artykuł z informacjami, ile żyją papugi.

Księżniczka tarczowa – wymagania, pielęgnacja, żywienie, rozmnażanie

Barabanda – klatka, pokarm dla ptaków, zabawki

Barabanda to papuga, która kocha przestrzeń. Aby mogła zachować dobre zdrowie i samopoczucie psychiczne, powinna być utrzymywana w dużej klatce lub wolierze. Dla tej papugi zaleca się mieszkanko o długości minimum 3 m. Od wiosny do jesieni księżniczka tarczowa może z powodzeniem przebywać w wolierze zewnętrznej.

Nie należy przesadzać z ilością gałęzi i zabawek w lokum barabandy – będą przeszkadzać jej w lataniu. Ważną rolę w życiu księżniczek tarczowych odgrywa aktywność naziemna, dlatego warto zwrócić szczególną uwagę na czystość podłoża w wolierze papug. Dobrym pomysłem może okazać się także umieszczenie tac z pokarmem bezpośrednio na podłodze – żerowanie na ziemi to dla barabandy naturalny sposób zdobywania pożywienia. Aby urozmaicić życie papug, warto zaoferować im zabawki interaktywne ze skrytkami na pokarm.

Barabandy żywią się głównie nektarem, pyłkiem i pączkami kwiatów. W naturze do ich ulubionych pokarmów należą kwiaty i owoce eukaliptusa oraz akacji. Naturalny pokarm dla ptaków stanowią ponadto nasiona traw, zbóż, chwastów i ziół. W hodowli papugi księżniczki uchodzą raczej za niewymagające pod względem żywieniowym. Podstawowym pokarmem dla ptaków może być mieszanka ziaren dla średnich papug zawierająca:

• proso,
• kanar,
• owies,
• krokosz barwierski,
• słonecznik.

Dietę baraband warto wzbogacać także różnorodnymi owocami, warzywami, zieleniną, kwiatami, biszkoptami i pokarmem jajecznym.