Amstaff

Amstaff amerykański jest ciekawą rasą psów, która wzbudza bardzo skrajne emocje. Jedni uważają, iż jest to rasa nadzwyczaj niebezpieczna, inni upatrują w niej przyjaznego towarzysza człowieka. Czym charakteryzują się psy rasy amstaff? Jak powinna wyglądać profesjonalna hodowla amstaffa? Poniżej odpowiemy na najważniejsze pytania dotyczące tej wyjątkowej rasy.

Wygląd i charakterystyka psa rasy amstaff

Pochodzący z USA amstaff to pies o bardzo ciekawym wyglądzie. Posiada średnie rozmiary ciała, ale sprawia wrażenie wyjątkowo silnego i groźnego. Jego sylwetka jest proporcjonalna, a mięśnie dobrze uwidocznione. Amstaff amerykański jest też zwinny i elegancki. Charakterystyczną cechą rasy są żywe reakcje na otoczenie oraz duża odwaga.

Rasa została uznana przez międzynarodową federację FCI, a jej wzorzec odnajdziemy pod numerem 286. W dokumentacji znajdziemy wszystkie istotne wytyczne, dotyczące idealnego wyglądu, a także pożądanych cech charakteru. Amstaffy zostały zaliczone do sekcji terrierów typu bull.

Psy z rodziny amstaffów posiadają krótki, przylegający do ciała włos, który jest jednocześnie twardy w dotyku oraz błyszczący. Wzorzec rasy dopuszcza każdy typ umaszczenia. Sierść może być jednolita lub łaciata. Jedynym niepożądanym wyjątkiem jest maść czarna podpalana, biała (obejmująca ponad 80 procent powierzchni ciała) oraz czekoladowa.

Dobrze umięśnione psy posiadają średnie rozmiary ciała. Wzrost i waga powinny iść ze sobą w parze. Idealna waga nie została dokładnie sprecyzowana we wzorcu, jednak możemy odnaleźć w nim idealną wysokość w kłębie. Dorosłe psy powinny osiągnąć 46 do 48 cm wysokości w kłębie. Z kolei wzrost dorosłych, prawidłowo zbudowanych suczek szacuje się na 43 do 46 cm.

Do ciekawych cech rasy należą także ciemne, wyraziste, okrągłe i głęboko osadzone oczy, które powinny być szeroko rozstawione. Konieczny jest pigment na powiekach. Uszy mogą być kopiowane, jednak w wielu krajach (w tym w Polsce) jest to praktyka zakazana. Wzorzec FCI preferuje uszy nie przycięte. Ich naturalna budowa powinna być krótka, przypominająca w kształcie płatek róży lub formę połowicznie uniesioną. Wiszące uszy są uznawane za istotną wadę.

Charakter i usposobienie amstaffa

Wiele osób zadaje sobie pytanie, czy amstaff to rasa niebezpieczna. W rzeczywistości nie istnieje jednoznaczna odpowiedź na tak postawione pytanie. Amstaffy to psy pełne sprzeczności. Cechuje je silne przywiązanie do rodziny, odwaga i lojalność, a jednocześnie duża wrażliwość. Amstaff pręgowany nigdy nie powinien być tresowany przy użyciu kar. Jako wyjątkowo wrażliwy pies, szybko nauczy się reagować agresywnie. To właśnie brak zaufania do właściciela może wywoływać problemy z agresją i niebezpiecznymi zachowaniami.

Charakter amstaffów z pewnością cechuje się dużą nieustępliwością. Atakujący amstaff jest trudny do odwołania i potrafi być wyjątkowo skuteczny. Dlatego tak ważne jest prawidłowe szkolenie oraz wczesna socjalizacja. Zachowanie psa jest w dużej mierze uzależnione od podejścia właściciela. Konsekwentne, a jednocześnie pozytywne szkolenie oraz wczesna socjalizacja sprawiają, że amstaffy mogą być przyjaznymi psami rodziny. Z pewnością nie są to jednak idealne psy dla dzieci, które nie znają jeszcze zasad prawidłowego obchodzenia się ze zwierzętami. Z reguły to suczki podchodzą do dzieci z większą wrażliwością, jednak nie tolerują negatywnych zachowań. Kontakt psa z młodym człowiekiem powinien być nieustannie kontrolowany przez osobę dorosłą.

W wielu środowiskach uważa się, że amstaff pręgowany to pies morderca. Nie jest to jednak prawda bowiem żadne zwierze nie jest złe z natury. Amstaff to typ wrażliwca, który wymaga odpowiedniego traktowania. Jeśli zapewnimy mu odpowiednie warunki i nauczymy pożądanych zachowań, wyrośnie na bezproblemowego pupila dla rodziny. Amstaffy z pewnością nie są psami dla osób początkujących. Rasa wymaga odpowiedniego podejścia i dużego doświadczenia ze strony właściciela. Musi to być osoba odpowiedzialna, cierpliwa, a jednocześnie potrafiąca zbudować autorytet u swojego psa. Szkolenie warto przeprowadzić u boku doświadczonego szkoleniowca, co zazwyczaj daje najlepsze efekty.

Aby w pełni odpowiedzieć na pytanie, czy amstaff to rasa niebezpieczna i przybliżyć jej prawdziwy charakter, musimy jeszcze omówić kwestię podejścia do innych zwierząt. Tu ponownie podkreślamy wagę odpowiedniego szkolenia. Amstaff szczeniak musi przejść pełną socjalizację, podczas której nauczy się odpowiedniego podejścia do innych zwierząt. Brak socjalizacji może powodować problemy z agresją wobec innych zwierząt. Dobrze umięśnione amstaffy posiadają silne szczęki i cechują się nieustępliwością. Taka cecha w połączeni z brakiem socjalizacji i szkolenia może doprowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Atakujący amstaff okazuje się bardzo trudny do opanowania, co niejednokrotnie prowadzi do dramatycznych sytuacji.

Zdrowie — na jakie choroby zapada amstaff?

Dobra hodowla amstaffa powinna dopuszczać do rozrodu wyłącznie w pełni zdrowe i odpowiednio przebadane zwierzęta. Pozwala to uniknąć wielu chorób o podłożu genetycznym. Amstaf pręgowany może być bowiem obarczony problemami zdrowotnymi, które przenoszą się z pokolenia na pokolenie. Jednym z najczęstszych problemów jest dysplazja stawu biodrowego i stawu łokciowego. Rasę uważa się za jedną z bardziej predysponowanych do wystąpienia tej choroby. Znacznie rzadziej występują dziedziczne zwichnięcia rzepki oraz ataksja.

Wśród amstaffów spotyka się także schorzenia endokrynologiczne, w tym niedoczynność tarczycy. Narażone na choroby są także oczy zwierząt. Amstaffy mogą cierpieć na dwurzędowość rzęs nieco rzadziej dysplazję siatkówki lub przetrwałą błonę źreniczą. Groźną chorobą jest także postępujący zanik siatkówki, który w wielu przypadkach prowadzi do ślepoty. Przyczyny pojawiania sie tej choroby nie są znane.

Wśród chorób występujących u czworonoga mogą także pojawiać się schorzenia układu krążenia, jak również schorzenia dermatologiczne. W tej drugiej grupie znajduje się dermatoza wywołana działaniem promieniowania UV.

Rasa ma także tendencje do pojawiania się alergii pokarmowych, tłuszczaków, a niekiedy także rozszczepu podniebienia oraz głuchoty. Dużym problemem jest także możliwość pojawienia się choroby nowotworowej. Amstaffy mają tendencję do powstawania nowotworów o błyskawicznym przebiegu, dlatego zaleca się regularną kontrolę stanu zdrowia pupila.

Koszt zakupu i utrzymania amstaffa

Amstaffy nie należą do ras, które są wyjątkowo drogie w zakupie. Cena za szczeniaki będzie uzależniona od wielu indywidualnych czynników. Jednym z głównych jest przynależność hodowli do danej organizacji. W naszym kraju działa wiele stowarzyszeń i związków kynologicznych. Niestety nie każda organizacja należycie nadzoruje hodowle i dokłada starań do doskonalenia rasy. Dlatego dobra hodowla amstaffa powinna być starannie wyselekcjonowana.

W naszym kraju największą popularnością cieszy się Związek Kynologiczny w Polsce. Hodowla amstaffa, która przynależy do ZKwP wydaje metryki, na podstawie których można w późniejszym czasie wyrobić rodowód. Cena czworonoga z pochodzeniem ZKwP jest na ogół najwyższa. Warto przy tym podkreślić, że Związek Kynologiczny w Polsce jest jedynym, krajowym przedstawicielem międzynarodowej federacji FCI. Dokumentacja wydana przez ZKwP będzie uznana na całym świecie.

Cena za szczeniaki z metryką Związku Kynologicznego w Polsce rozpoczyna się od około 3500 zł. Taka stawka jest uważana za dość atrakcyjną i na ogół dotyczy szczeniąt w mniej znanych hodowlach. Bardziej znana hodowla amstaffa na ogół sprzedaje szczeniaki w cenach 4000 – 6000 zł. Jest to typowa stawka za szczenięta, które nie mogą brać udziału w wystawach. Cena amstaffów wystawowych będzie odczuwalnie wyższa. Górna granica cen zależy od renomy hodowli, osiągnięć danej linii hodowlanej, dostępności szczeniąt, ich eksterieru oraz rokowań wystawowych.

Czym powinna wyróżniać się dobra hodowla i kto może być odpowiednim właścicielem dla amstaffa?

Pełen energii, wrażliwy amstaff nie jest typem psa dla każdego i nie każdy powinien być hodowcą tej rasy. Wybór dobrej, renomowanej hodowli może mieć kluczowy wpływ na możliwość zapanowania nad zachowaniami szczeniaka. Warto tutaj zaznaczyć, że pierwsza socjalizacja rozpoczyna się już u hodowcy, a traumatyczne wspomnienia związane z niewłaściwymi warunkami mogą trwale odbić się na psychice młodego czworonoga. Dobra hodowla powinna zapewnić psu optymalną socjalizację. Co więcej, psy powinny pochodzić od w pełni zdrowych i odpowiednio przebadanych rodziców. Amstaff szczeniak może dziedziczyć skłonności do chorób po swoich przodkach. Dlatego wybór sprawdzonej hodowli może uchronić przyszłego właściciela przed zakupem obarczonego wadami pupila.

Z pozoru niebezpieczna rasa amstaffów amerykańskich nie znajduje się w polskim wykazie psów uznanych za agresywne. W związku z tym nie musimy uzyskiwać zezwolenia na ich posiadanie. Mimo tego dobra hodowla powinna poinformować przyszłego właściciela o możliwych trudnościach w szkoleniu i wskazać właściwe metody postępowania z pupilem. Osobniki z tendencją do nadmiernej agresji nie mogą być dopuszczane do dalszego rozrodu.

Amstaff szczeniak powinien pochodzić ze źródła, które umożliwia zobaczenie warunków hodowlanych. Istotne będą także opinie o danej hodowli. Wiele renomowanych miejsc posiada wypracowaną opinie wśród miłośników rasy. Grupy tematyczne okazują się bardzo cennym źródłem miejsc na temat samej rasy, a także na temat wyboru sprawdzonej, godnej zaufania hodowli. Warto także pamiętać, że podczas zakupu odbiera się pełną dokumentację czworonoga. Wraz z odbiorem podpisuje się także odpowiednią umowę kupna sprzedaży lub umowę przekazania szczeniaka. Warto przeanalizować jej wszystkie zapisy, bowiem umowa jest jedynym skutecznym zabezpieczeniem interesów strony kupującej oraz sprzedającej.

Pielęgnacja psów rasy American stafford terier

Amstaffy posiadają krótką sierść bez podszerstka. Ich szata nie filcuje się, nie kołtuni ani nie gromadzi na sobie zanieczyszczeń. Dzięki temu pielęgnacja tej pełnej energii rasy okazuje się mało wymagająca. Krótka, twarda sierść amstaffa może delikatnie wypadać i znajdować się na meblach. Niestety będzie wtedy trudna do usunięcia, dlatego dobrą praktyką okazuje się regularne czesanie. Psa możemy czesać około raz w tygodniu, aby usunąć martwą sierść. Czynność najlepiej wykonywać przy pomocy gęstej szczotki.

Kąpiele amstaffów wykonuje się jedynie w razie doraźnej potrzeby. Sierść nie łapie zanieczyszczeń, dlatego nic nie stoi na przeszkodzie, by kąpać pupila jedynie raz lub dwa razy do roku. Podczas kąpieli stosujemy szampony dostosowane do specyfiki szaty. Dalsze suszenie nie jest wymagane, bowiem krótka sierść bardzo łatwo suszy się w sposób samoczynny.

Pielęgnacja psa powinna także obejmować zapewnienie odpowiedniej aktywności fizycznej i prawidłowe żywienie. Pełen energii amstaff wymaga regularnych, urozmaiconych spacerów. Potrzebę aktywności można także rozładować poprzez urozmaicone treningi z właścicielem. Żywienie powinno być natomiast odpowiednio zbilansowane i dopasowane indywidualnie do pupila. Ważnym parametrem okazuje się tutaj wiek psa, poziom aktywności, masa ciała, a także stan zdrowia. Żywienie może bazować na karmach suchych, mokrych lub samodzielnie przygotowywanych przez właściciela posiłkach. W tej ostatniej grupie mieszczą się różne modele żywienia. Wszystkie z nich łączy konieczność podawania psu odpowiednich suplementów.

Wychowanie i szkolenie amstaffów

Rasa nie jest najłatwiejsza w szkoleniu, dlatego wymaga doświadczonego i w pełni opanowanego właściciela. Amstaffy to psy pewne siebie, odważne, a jednocześnie bardzo wrażliwe. Niewłaściwe szkolenie może doprowadzić do rozwoju agresji, która okazuje się trudna do pohamowania. Warto także zauważyć, iż rasa posiada doskonałą pamięć i na długo zapamiętuje wyrządzone jej krzywdy. Szkolenie wykorzystujące wzmocnienia negatywne daje wtedy bardzo złe rezultaty.

Prawidłowe wychowanie i szkolenie amstaffów powinno bazować na wzmocnieniach pozytywnych. Właściciel powinien zbudować u psa poczucie zaufania, ale i pełen autorytet. Rasa silnie przywiązuje się do rodziny, a dodatkowo chętnie uczestniczy w atrakcyjnych dla siebie zajęciach. Przy odpowiednim, konsekwentnym szkoleniu może szybko nauczyć się podstawowych zasad posłuszeństwa.

Skłonność do agresji często jest wynikiem niewłaściwej socjalizacji. To właśnie socjalizacja jest pierwszym etapem szkolenia każdego szczeniaka. W pierwszych etapach życia młody amstaff musi poznać nowe otoczenia, ludzi, inne zwierzęta, zapachy i dźwięki. Im lepiej przebiegnie etap socjalizacji, tym lepsze efekty osiągniemy na dalszych szczeblach szkolenia. Dobrą praktyką jest także skorzystanie z pomocy doświadczonego szkoleniowca, który zna specyfikę rasy i może udzielić wielu przydatnych wskazówek szkoleniowych.

W każdym przypadku szkolenie musi uwzględniać potrzebę ruchu pupila. Amstaffy są psami żywiołowymi, uwielbiającymi aktywność u boku swojego właściciela. Potrzeba ruchu musi być całkowicie zapewniona bowiem każdy znudzony i niewybiegany pupil może zacząć psocić i niszczyć przedmioty domowe. Warto mieć to na uwadze podczas szkolenia i codziennego życia z pupilem.