Aleksandretta wielka – charakterystyka, występowanie, wymagania, hodowla

Aleksandretta wielka – wygląd, występowanie, środowisko życia

Aleksandretta większa – pochodzenie, nazwa, siedlisko

Aleksandretta większa (Psittacula eupatria), popularnie zwana wielką, jest największa spośród wszystkich papug aleksandrett (takich jak m.in.: aleksandretta chińska, aleksandretta obrożna, aleksandretta śliwogłowa). W naturze zamieszkuje Półwysep Indyjski i Indochiński. Z sukcesem zadomowiła się także w innych rejonach świata – na Bliskim Wschodzie (m.in. w Iraku, Afganistanie, Arabii Saudyjskiej) i Europie (m.in. w Hiszpanii, Niemczech, Wielkiej Brytanii).

Nazwa papugi („papuga aleksandryjska”) wywodzi się od Aleksandra Wielkiego, który miał przywieźć przedstawicieli tego gatunku do Europy. Dawniej papugi aleksandretty często towarzyszyły szlachcie i władcom.

Zielone papugi zamieszkują głównie tropikalne lasy i inne tereny zadrzewione. Chętnie przebywają ponadto na obszarach rolniczych. Aleksandretty w swoich rodzimych krajach nie cieszą się dobrymi opiniami. Uznawane są za szkodniki sadów i upraw.

Papugi aleksandretty – wygląd, podgatunki, mutacje barwne

Aleksandretta wielka (Psittacula eupatria) to zielona papuga, z dużą głową, potężnym czerwonym dziobem i długim ogonem. Osiąga wielkość ok. 56-62 cm (dla porównania aleksandretta chińska: 46-51 cm, aleksandretta obrożna: 38-42 cm). Jest mniej barwna od aleksandretty chińskiej.

U samca na szyi widoczna jest charakterystyczna czarna obroża. Od strony karku obroża przybiera barwę różową. Na pokrywach skrzydeł występują rdzawe plamy. Na policzkach i karku pióra mają niebieski odcień. Brzuch u papugi jest lekko żółty. Kolor ogona łagodnie zmienia się z zielonego (na górze), w niebieski i żółty (na samym dole). Tęczówka oka jest żółta. Dymorfizm płciowy u aleksandretty jest wyraźnie zaznaczony. U samicy w upierzeniu brakuje charakterystycznej obroży.

Wyróżnia się 5 podgatunków aleksandretty wielkiej:

• P. e. nipalensis (aleksandretta nepalska),
• P. e. eupatria,
• P. e. magnirostris,
• P. e. avensis,
• P. e. siamensis.

Poszczególne podgatunki różnią się nieznacznie wielkością i kolorem upierzenia. Aleksandretta nepalska jest większa niż podgatunek nominatywny. Dodatkowo u aleksandretty nepalskiej czarny pasek na szyi jest szerszy, a upierzenie ma intensywniejszy (szarozielony) kolor.

Oprócz zielonej papugi w hodowli uzyskano również mutacje kolorystyczne, takie jak np. żółta (lutino) i niebieska.

Papuga aleksandretta większa – usposobienie, opinie, umiejętności

Charakter aleksandretty wielkiej

Opinie opiekunów o aleksandretcie wielkiej nie pozostawiają żadnych wątpliwości – to idealna pierzasta towarzyszka. Papuga ta jest energiczna i aktywna, lubi się bawić i rozwiązywać logiczne łamigłówki. W porównaniu do aleksandretty obrożnej jest łagodniejsza i mniej zadziorna, zaś do aleksandretty chińskiej – bardziej skora do kontaktów z ludźmi.

Aleksandretta wielka (Psittacula eupatria) słynie z przyjacielskiego i uczuciowego usposobienia. Papuga ta łatwo się oswaja i potrafi nawiązać z człowiekiem bardzo bliską relację. W kontach z bliskimi osobami jest wyjątkowo czuła. Bez problemu akceptuje pieszczoty.

Aleksandretta wielka nie ma tendencji do wiązania się tylko z jedną osobą. Bardzo dobrze czuje się w rodzinie, chętnie spędzając czas z wszystkimi jej członkami. Odpowiednio socjalizowane papugi aleksandretty są otwarte na kontakt z obcymi osobami.

Aleksandretta wielka – trening, wokalizacja, umiejętności

Papugi aleksandretty zaliczane są do ptaków dość hałaśliwych. W naturze posługują się donośnymi skrzeczącymi i dzwoniącymi odgłosami. Według opinii hodowców aleksandretta wielka jest bardziej hałaśliwa niż aleksandretta obrożna. Jej wokalizacja uznawana jest ponadto za bardziej przenikliwą i ostrzejszą.

Aleksandretty większe są w stanie nauczyć się powtarzania pojedynczych słów. Nie są jedna uważane za wybitnych mówców, z nauką słów radzą sobie gorzej niż papuga żako czy ptak gwarek. Papuga aleksandryjska uchodzi za to za wyborną akrobatkę, dzięki czemu łatwo i szybko uczy się sztuczek.

U aleksandretty większej rzadko występują problemy behawioralne. Niektóre papugi bywają jednak agresywne w stosunku do innych ptaków, dlatego nie należy utrzymywać ich w wolierach wielogatunkowych. Problematyczna może być ich głośna wokalizacja, która nasila się na skutek niepokoju. Aleksandretty mogą być też nieco uparte.

Aleksandretta wielka – wymagania, żywienie, hodowla

Aleksandretta większa – klatka, żywienie, wymagania

Klatka dla aleksandretty wielkiej powinna mieć minimum 100 cm x 60 cm x 60 cm. Aleksandretty najlepiej czują się jednak na większej przestrzeni (np. w wolierze), gdzie mogą swobodnie latać. Mieszkano dla papugi musi być solidne – aleksandretta szybko zniszczy drewniane konstrukcje.

Ze względu na duży, mocny dziób i silną potrzebę dziobania papuga aleksandryjska ma skłonność do zachowań niszczycielskich. Aby uniknąć problemów z niszczeniem domowego wyposażenia, należy zaoferować jej dużą liczbę zabawek do dziobania (np. sznurów, klocków). Niezbędne jest także regularne dostarczanie jej nieokorowanych gałązek drzew. Aleksandretta większa ucieszy się ponadto z zabawek na inteligencję oraz akcesoriów umożliwiających aktywność ruchową (drabinek, huśtawek).

Papugi aleksandryjskie zjadają szerokie spektrum pokarmów. W naturalnej diecie papug aleksandrett znajdują się nasiona, owoce, warzywa, pąki kwiatów, nektar i orzechy. W warunkach domowych aleksandrettę można karmić granulatem lub karmą dla dużych papug. Dodatkowo w jej diecie nie może zabraknąć różnorodnych owoców, warzyw, zieleniny i kiełkujących nasion. A może zainteresuje cię także ten artykuł na temat gadających papug?