10 krytycznie zagrożonych gatunków zwierząt

10 gatunków zwierząt, którym grozi wyginięcie

1. Tuńczyk pospolity

Tę rybę kojarzy każdy z nas. Tuńczyk pospolity, zwany błękitnopłetwym, jest popularną rybą zamieszkującą słone wody Oceanu Atlantyckiego, Morza Czarnego i Śródziemnego. Tuńczyk należy do jednych z największych ryb świata – jego waga sięga nawet kilkuset kilogramów. Mięso tuńczyka jest nie tylko popularne, ale też zalicza się je go najdroższych.

Populacja tuńczyka pospolitego z dnia na dzień maleje. Główną przyczyną jest ogromne zapotrzebowanie ludzi na mięso tuńczyka, a także niezrównoważone rybołówstwo. Niestety, populacja słynnej ryby w ciągu 50 lat zmniejszyła się aż o połowę. Gdyby tuńczyk pospolity wyginął, miałoby to katastrofalny skutek dla ekosystemów Atlantyku i okalających go wód.

2. Słoń afrykański

Słoń afrykański jest jednym z najbardziej zagrożonych gatunków zwierząt na świecie. Zabijany dla kości słoniowej i mięsa słoń może niedługo całkiem zniknąć z Afryki. Według statystyk każdego roku na afrykańskiej ziemi ginie ponad 20 tysięcy słoni. Od 50 lat populacja słoni afrykańskich zmniejszyła się o 70%. Jeśli nie podjęte zostaną radykalne działania w kierunku ratowania słoni, grozi im całkowite wyginięcie w ciągu kilkunastu lat.

W tym miejscu warto zaznaczyć, że istnieją dwa odrębne gatunki słoni afrykańskich – sawannowe i leśne. Czym oba stworzenia różnią się od siebie? Otóż statusem zagrożenia. Słoń afrykański leśny zakwalifikowany został jako gatunek krytycznie zagrożony. Sawannowy z kolei narażony jest na całkowite wyginięcie. Niestety, największym niebezpieczeństwem dla obu słoni jest kłusownictwo i popyt na bardzo drogą kość słoniową.

3. Żółw zielony

To jeden z największych żółwi morskich na świecie. Żółw zielony żyje w wodach subtropikalnych i tropikalnych. Nazwano go „zielonym” ze względu na specyficzną tkankę tłuszczową, która u żółwia mieni się na kolor zielony. Nazwa gatunku żółwia nie pochodzi więc od zabarwienia jego skorupy, jak myślą niektórzy.

Żółwiowi zielonemu grozi wyginięcie. Głównym problemem jest kłusownictwo, ponieważ dalej poluje się na żółwie dla mięsa. Oprócz tego zanikają miejsca do gniazdowania żółwi na plaży. Stworzeniom zagrażają również sieci rybackie czy torebki i siatki foliowe, które dryfują w wodzie. Żółwie wplątują się w nie, a niektóre foliówki – myląc je z meduzami – żółwie zjadają. Krytycznie zagrożona jest zwłaszcza śródziemnomorska subpopulacja żółwia zielonego. A może zainteresuje cię także ten artykuł na temat zagrożonego wyginięciem raka błotnego?

4. Tygrys sumatrzański

Tygrys sumatrzański jest podgatunkiem tygrysa azjatyckiego. Te tygrysy, które jeszcze żyją, mieszkają w rezerwatach sumatrzańskich oraz tamtejszych parkach narodowych. To stworzenia terytorialne, które nie tolerują innych samców tam, gdzie przebywają i żyją na co dzień. Co ciekawe, tygrys poluje głównie na duże zwierzęta, mimo że sam jest najmniejszym wśród wszystkich tygrysów na świecie.

Człowiek doprowadził do tego, że populacja tygrysów sumatrzańskich w ciągu kilkudziesięciu lat spadła o 95%. Niestety, gatunek jest już na skraju całkowitego wyginięcia. Obecnie na świecie jest maksymalnie 500 tygrysów sumatrzańskich. Mimo że polowanie na tygrysy jest surowo zabronione, wciąż dochodzi do incydentów kłusowniczych – istnieje bowiem grupa ludzi, która za możliwość polowania na tygrysa… słono zapłaci.

5. Szympans zwyczajny

Szympansy to bardzo towarzyskie zwierzęta, które spędzają czas na opiekowaniu się potomstwem. Stworzenia te najchętniej przesiadują na szczytach drzew afrykańskich lasów. Wiele z szympansów jest w stanie przeżyć ponad pół wieku! Niestety, niektóre nie dożywają nawet połowy tego czasu.

Szympans zwyczajny, jak zresztą każdy podgatunek szympansa, narażony jest na całkowite wyginięcie. To człowiek przyczynił się do tego, że populacja szympansów zniknęła już z czterech krajów. Osobniki, którym udało się przeżyć, wciąż walczą z czyhającymi zagrożeniami. Do największych należą kłusownicy z Kotliny Konga. Tak naprawdę jedynie w kilku dużych parkach (np. w Tanzanii) szympans zwyczajny został objęty należytą ochroną.

Tym zwierzętom grozi wymarcie! 10 krytycznie zagrożonych gatunków

6. Nosorożec jawajski

To jeden z najbardziej zagrożonych gatunków wśród nosorożców. Populacja nosorożca liczy maksymalnie do 70 osobników – wszystkie mieszkają w Indonezji, w Parku Narodowym Ujung Kulon na wyspie Jawa. Gdy populacja z tego parku zostanie utracona, nosorożec jawajski wyginie.

Dlaczego populacja nosorożca jawajskiego tak bardzo zmalała? Powodem stali się oczywiście kłusownicy. Przez blisko 2 tysiące lat handlowali rogami nosorożców – kontrahentami byli głównie Chińczycy. Zgodnie z tradycyjną medycyną chińską, rogi jawajskich nosorożców miały bowiem… zdolności lecznicze. Dlatego tak chętnie je kupowano.

7. Orangutan sumatrzański

To jeden ze ssaków należących do rodziny człowiekowatych. Zaliczany jest to endemicznych gatunków Sumatry i występuje jedynie w pozostałościach naturalnych lasów na północy tej wyspy. Orangutan sumatrzański jest mniejszy od tych w Borneo, a jego futro jaśniejsze i rude. To spokojne zwierzę, które z dnia na dzień traci swój dom w sumatrzańskiej dżungli.

Orangutan z Sumatry zaliczany jest do krytycznie zagrożonych gatunków zwierząt. Niestety, głównym niebezpieczeństwem dla niego jest utrata siedlisk, spowodowana uprawą palm olejowych i kłusownictwem w miejscu zamieszkania orangutanów. Ich naturalne środowisko, a więc dżungla i bagna na Sumatrze, w większości zajęte zostały przez ludzi. W ciągu kilku lat populacja orangutanów zmniejszyła się o ponad 100 tysięcy osobników.

8. Płetwal błękitny

Płetwal błękitny jest największym zwierzęciem na całej ziemi. Długość płetwala często osiąga nawet 30 metrów, a jego waga ok. 150 ton. To stworzenie, któremu grozi całkowite wyginięcie – głównie przez zachodzące zmiany klimatyczne. Przyczyną zmniejszenia się populacji płetwala stało się również masowe kłusownictwo na wieloryby.

Całe szczęście, od 1965 roku płetwal błękitny podlega ścisłej ochronie. Szacuje się, że ich populacja to ok. 2 tysiące osobników. Istnieje cień nadziei, że liczba płetwali wzrośnie.