Prawdziwy charakter maine coon – co wyróżnia go spośród innych kotów?

Jaki jest maine coon – charakterystyka rasy

Groźna bestia czy potulny baranek – prawdziwy charakter maine coon

Maine coon ma łagodne usposobienie. Mimo że koty te są duże, zachowują się tak, jakby nie zdawały sobie sprawy ze swoich gabarytów. Są przyjacielsko nastawione do ludzi i zwierząt. Mimo że nie są agresywne, będą stary się podporządkować inne koty i psy, aby to one były na szczycie hierarchii tego domowego stada. Podczas wizyt gości muszą być w centrum zainteresowania.

Ten kot musi towarzyszyć człowiekowi we wszystkich czynnościach, jakie ten wykonuje. Ścieli z nim łóżko (rozpędzony wskakuje pod pościel), robi z nim jedzenie (wchodząc do talerza), czy kąpie się razem z nim (wkłada łapy do wanny, siedząc na jej brzegu). Musi przebywać w tym samym pokoju, co właściciel. Uwielbia się przytulać, choć niektóre kotki są bardziej niezależne i same decydują o tym, kiedy mają ochotę przyjść i dać się pogłaskać.

Maine coon zwykle nie skacze na wysokie półki. Po prostu nie jest świadomy tego, że potrafi tam doskoczyć. Jeżeli jednak już raz się tam znajdzie, zapamięta to i będzie to powtarzał. Dobrze sprawdza się dla niego średniej wysokości drapak, ale z szerokimi półeczkami do spania. Nie pogardzi szeleszczącymi tunelami oraz piłeczkami. Jest bardzo inteligentny i można nauczyć go sztuczek. Trzeba też liczyć się z tym, że kot ten podpatruje człowieka i jego zachowanie. Otwarte drzwi przesuwne oraz wysunięte szafki nie powinny być zaskoczeniem, kiedy ma się w domu maine coona. Jeśli szukasz więcej informacji, sprawdź także ten artykuł z opisem charakteru kotów rasy maine coon.

Jak wygląda kot rasy maine coon?

Jest to rasa kocich olbrzymów. Kocur może ważyć od 7 do 10 kg, choć zdarzają się osobniki cięższe. Kotki są nieco mniejsze, ich waga waha się od 5 do 8 kg, ale niektóre z nich osiągają jedynie ok. 4 kg. Jednak uważane są wtedy za dość chude, zwłaszcza gdy są bardzo długie. Zarówno kocury, jak i kotki, długo dojrzewają. Rozwijają się do 3-4 lat.

Maine coon występuje w wielu różnych umaszczeniach. Jedynie niedopuszczalna jest maść z oznaczeniami typu syjamskiego (tzw. colorpoint) oraz nie mogą to być kolory: czekoladowy, płowy, cynamonowy i liliowy. Za to może być biały, rudy, kremowy, niebieski oraz czarny maine coon. Rasa ta również występuje w wersji dwukolorowej z białym (van, arlekin, bicolour, z nieokreśloną ilością białego). Maine coon może mieć pręgowanie tabby (klasycznie pręgowany, tygrysio pręgowany, cętkowany, ticked) oraz być srebrny, dymny lub złoty. Kotki mogą być szylkretowe. MCO to zapis w kodzie EMS rasy maine coon według standardów organizacji FIFe.

Jako cechy charakterystyczne maine coonów wymienić można: mocną brodę, rysie pędzelki na uszach, puszysty i długi ogon co najmniej długości samego kota, a także masywne łapy, mocno owłosione między palcami. Ich włos okrywowy jest gęsty i miękki, podobnie jak podszerstek. Sierść jest dłuższa na szyi (tworząc tzw. kryzę), bokach ciała, brzuchu, grzbiecie oraz zadku (tu tworzy tzw. portki).

Co warto wiedzieć o maine coon?

Pielęgnacja, opinie – czy sierść maine coon jest problematyczna?

Sierść jest długa, ale nie ma z nią większych problemów, pod warunkiem, że raz na kilka dni dobrze wyczesuje się kota. W okresie linienia można to robić codziennie. Niektóre osobniki mają większą tendencję do kołtunów, dlatego trzeba uważnie obserwować, czy się nie tworzą. Mogą doprowadzić do odparzenia skóry oraz łupieżu. Należy uważać podczas czesania ogona! Wyrwana tam sierść odrasta bardzo powoli, więc trzeba to robić delikatnie.

Wyczesywanie kota o długich włosach jest niezmiernie ważne, ponieważ w ten sposób usuwa się luźne włosy, które w innym przypadku w większości trafiłyby do żołądka pupila. Sfilcowana sierść może zaczopować układ pokarmowy kota i doprowadzić do jego śmierci. Maine coonów nie trzeba kąpać, ale można je do tego przyzwyczaić i wykonywać taki zabieg od czasu do czasu. Można również zastosować specjalny puder dla kotów, który sprawi, że maine coon będzie jeszcze piękniejszy. Należy dbać o ich uszy i zęby oraz regularnie przycinać pazurki.

Choć pielęgnacja tego kota nie jest trudna, trzeba zaznaczyć, że rasa ta ma wady genetyczne. Najczęściej wymienianą jest kardiomiopatia przerostowa (HCM). Hodowlane koty muszą zostać wcześniej przebadane. Osobniki o wyniku HCM/HCM (nie przesądza to jednoznacznie o chorobie, ale istnieje jej wysokie prawdopodobieństwo) nie mogą być rozmnażane. Koty z n/HCM można kojarzyć tylko z osobnikami n/n. Maine coon może mieć problemy ze stawami oraz może przetłuszczać się mu ogon (u kocura). Rasa ta ma również skłonność do policystowatość nerek. Mimo to średnia długość życia maine coon szacuje się na 13-18 lat.