Kot syberyjski – opis, charakter, opinie, wychowanie

Kot syberyjski – charakterystyka rasy

Historia kotów syberyjskich – mały opis początków rasy

Jest to rasa kota, która powstała w sposób całkowicie naturalny, bez pomocy człowieka. Początkowo koty te żyły dziko i uważano je za zwykłe dachowce, które towarzyszyły ludziom mieszkającym w Rosji. Prowadzenie tam hodowli nie było zbyt powszechne, a przez pewien czas było też zakazane. Zmiany nastąpiły dopiero w latach 80. XX wieku. Otwarcie granic sprawiło, że ten rosyjski kot zyskał na sławie.

Początkowo określano te koty jako „kot syberyjski leśny”, ale w 1991 roku usunięto słowo „leśny”. Mimo to dalej można spotkać się z określeniami takimi jak: „Siberian Forest Cat”, chociaż stosuje się też „Siberian Cat” oraz Siberian”. W przeciągu paru lat rasę uznały organizacje takie jak WCF (World Cat Federation) oraz FIFe (Federation Internationale Feline). Dzisiaj hoduje się te koty w różnych zakątkach świata.

Przez pewien czas istniał kot syberyjski neva masquerade, ale w 2010 roku wyodrębniono z tego nową rasę: neva masquerade. W tej siostrzanej rasie dopuszczalne są tylko niebieskie oczy (różne odcienie, ale im ciemniejsze oczy, tym lepsze) oraz znakowanie typu point (ogon, łapy, uszy i pyszczek są ciemniejsze). Do powstania tej rasy najprawdopodobniej przyczynił się kot syjamski, który został skrzyżowany z kotem syberyjskim. Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o kocie syberyjskim.

Charakter syberyjczyków – cechy i opis zachowania tej rasy kotka

Jaki jest charakter kota syberyjskiego? Jest to przede wszystkim kot ciekawski. Uwielbia wchodzić w każdy mały kąt i badać nowe rzeczy. Jest również inteligentny. Kocięta tej rasy potrzebują większej uwagi ze strony właściciela. Ważne jest ich wczesne wychowanie, bo gdy ten mały rosyjski kot dorośnie, staje się uparty.

Zarówno kocięta, jak i starsze osobniki, uwielbiają się wspinać. Wysokie półki nie stanowią dla nich żadnego problemu. Jest to kot aktywny i łowny. Kot syberyjski lubi także świeże powietrze, dlatego można wyprowadzać go na spacer. Jeśli jest to możliwe, to dobrym rozwiązaniem jest zrobienie dla niego woliery na ogrodzie.

Choć koty syberyjskie mają nieco dziki charakter, to nie są agresywne do człowieka czy innych zwierząt. Przywiązują się do właściciela, ale przeważnie wolą mu towarzyszyć z boku niż na kolanach. Kiedy jednak przyjdzie im ochota na pieszczoty, to będą się ich głośno domagać. Kot syberyjski ma rozgadany charakter, zarówno kocur, jak i kotka. Kocięta również nie oszczędzają głosu.

Czarno-biały, rudy czy biały – jak wygląda kot syberyjski?

Jest to kot długowłosy o średnich rozmiarach. Nie występuje w odmianie, w której byłby krótkowłosy. Kocur może ważyć około 7 kg, choć zdarza się, że koty tej rasy osiągają wielkość nawet do 12 kg. Kotki są mniejsze, a ich waga wynosi około 4-6 kg.

Kolor kota syberyjskiego może być:

• czarny,
• rudy,
• niebieski,
• kremowy,
• niebieski szylkret,
• czarny szylkret.

Pręgowanie (tabby) może być w 4 wariantach: klasyczne, tygrysie, cętkowane oraz ticked. Kot syberyjski może być również złoty i srebrny lub dymny. Na jego ciele może występować biały kolor lub może go nie być. Gdy jednak biały kolor jest, to w zależności od zakresu jaki obejmuje, określa się to:

• bicolour – zarówno biały, jak i kolor są rozłożony na ciele kota równomiernie,
• arlekin – po ciele są rozrzucone kolorowe plamy, ale to biały zajmuje od 1/4 do 1/2 powierzchni,
• van – biały występuje wszędzie, poza plamami innego koloru na głowie i ogonie kota.
• nieokreślona ilość białego – białe plamy występują w różnych miejscach.

Według organizacji felinologicznej FIFE, koty syberyjskie podzielone są na 9 grup kolorystycznych. Opis grup przedstawia się następująco:

• I grupa – koty czarne i niebieskie,
• II grupa – koty czarne i niebieskie z białym,
• III grupa – koty czarne i niebieskie pręgowane; koty czarne i niebieskie złote,
• IV grupa – koty czarne i niebieskie pręgowane z białym; koty czarne i niebieskie złote z białym,
• V grupa – koty rude, kremowe, szylkretowe czarne, szylkretowe niebieskie; koty rude, kremowe, szylkretowe czarne, szylkretowe niebieskie pręgowane; koty rude, kremowe, szylkretowe czarne, szylkretowe niebieskie złote,
• VI grupa – koty rude, kremowe, szylkretowe czarne, szylkretowe niebieskie z białym; koty rude, kremowe, szylkretowe czarne, szylkretowe niebieskie pręgowane z białym; koty rude, kremowe, szylkretowe czarne, szylkretowe niebieskie złote z białym,
• VII grupa – koty czarne, niebieskie, rude, kremowe, szylkretowe srebrne; koty czarne, niebieskie, rude, kremowe, szylkretowe dymne,
• VIII grupa – koty czarne, niebieskie, rude, kremowe, szylkretowe srebrne z białym; koty czarne, niebieskie, rude, kremowe, szylkretowe dymne z białym,
• IX grupa – koty białe.

Kocięta mają niebieskie oczy, potem jednak to się zmienia. Jakiego koloru oczy może mieć kot syberyjski? Ten długowłosy kot może mieć zielone lub bursztynowe oczy.

Koty syberyjskie - choroby i pielęgnacja kotów syberyjskich

Ten rosyjski kot nie powinien cierpieć na poważne schorzenia oraz mieć wady genetyczne. Takie wady zazwyczaj nie zdarzają się w rasie kotów naturalnie ukształtowanych. Wręcz jako cechy charakterystyczne kotów syberyjskich wymienia się ich odporność i dobre zdrowie. Jedyne możliwe choroby, jakie im się przypisuje, to kadiomiopatia przerostowa (jest możliwa ze względu na wielkość kota, dotyczy większych ras) oraz powstawanie kulek włosowych w przewodzie pokarmowych.

Pielęgnacja kotów syberyjskich nie jest skomplikowana i stanowi raczej mały problem. Wystarczy regularnie wyczesywać kota. Mimo że sierść kotów tej rasy nie ma predyspozycji do kołtunienia się, to jednak usuwanie luźnych włosów powoduje, że kocur czy kotka nie zjadają ich podczas mycia. Zalecane jest wyczesywanie co 4-5 dni, ale w okresie linienie należałoby robić to częściej.

Ważne jest sprawdzanie od czasu do czasu kocich uszu i przemywanie ich wilgotnym wacikiem lub specjalną chusteczką. Równie ważne jest dbanie o oczy kota – jeżeli w kącikach pojawią się grudki, je także można usunąć ten sposób. Warto też sprawdzać, czy na zębach nie odkłada się kamień. Pazury należy przycinać raz na miesiąc. Jeżeli zaś chodzi o kąpiele – ten rosyjski kot nie boi się wody i powinien poradzić sobie z tym zabiegiem, jednak nie trzeba go wykonywać bez potrzeby.

Leśny kot – co warto wiedzieć?

Mały poradnik – czym karmić kota?

Prawidłowe żywienie kotka polega na podawaniu mu wysokomięsnych pokarmów. Z racji tego, że koty mają mały żołądek, powinny dostać mniejsze porcje, ale częściej. Dorosły kot może być karmiony od 3 do 5 razy w ciągu dnia, w zależności od możliwości. Kocięta można karmić częściej – od 4 do 6 razy na dobę. Ani kocur, ani kotka nie powinni mieć stałego dostępu do suchej karmy. Takie ciągłe dosypywanie pokarmu może skończyć się otyłością i problemami zdrowotnymi u kota.

Na rynku dostępne są karmy bytowe/podstawowe/wysokomięsne, karmy filetowe/uzupełniające oraz suche. Można również stosować dietę BARF, która polega na podawaniu kotu surowego mięsa i podrobów. Jednak decydując się na ten sposób karmienia, trzeba mieć na uwadze to, że do tego należy odpowiednio dobrać witaminy i suplementy. Nie wolno też cały czas karmić kota chudym mięsem.

W karmach bytowych znajduje się odpowiednia ilość mięsa, podrobów, witamin i suplementów, które powinny znajdować się w diecie kota. Dobry skład mają: ZiwiPeak, Grau, Catz Finefood, Power of nature, MAC’s, Feringa oraz Moonlight. Z kolei karmy uzupełniające składają się głównie z filetów w bulionie lub galarecie. Nie mają w sobie odpowiedniej ilości suplementów i potrzebnych tłuszczy, dlatego nie mogą stanowić podstawy diety, ale za to są zdrowym przysmakiem dla kota. Do dobrych karm filetowych zalicza się: Schesir, Cosma, Applaws oraz Thrive.

Jeżeli zaś chodzi o suchą karmę, to stosuje się ją przeważnie wtedy, gdy trzeba na dłużej zostawić kota samego. Przez wielu hodowców nie jest ona polecana z tego względu, że spożywający ją kot musi pić dużo wody, aby nerki prawidłowo funkcjonowały. Wybierając suchą karmę, trzeba pamiętać, żeby trzymać ją w szczelnie zamykanych pojemnikach, ponieważ zawarty w nich tłuszcz szybko się utlenia. Suche karmy z najlepszym składem to: Power of nature, ZiwiPeak, Orijen, Purizon, Thrive.

Dziennie kot powinien jeść 250-300 g mokrej karmy lub 80 g suchej. Wybierając opcję mieszaną, trzeba odpowiednio zmniejszyć dawkowanie obu karm. Można zdecydować się np. na 50 g suchego pokarmu i 100-150 g mokrej karmy. Należy jednak czytać opis dawkowania zamieszczony na opakowaniach oraz dostosować odpowiednie porcje pod konkretnego kota i jego potrzeby.