Kot perski - opis, charakter, żywienie, pielęgnacja

Kot perski - wygląd i charakter kota perskiego

Charakter rasy - jakie są kocięta i dorosłe koty perskie?

Charakter kota perskiego jest zrównoważony i spokojny. Nie odczuwają one zbyt silnego popędu łowczego, dlatego zwykle od kocich harcy wolą odpoczynek na kanapie. Koty tej rasy lubią także kontakt z właścicielem i okazywaną im (w postaci głaskania) czułość. Nie wykazują agresji i są kotami, które sprawdzą się w domach z dziećmi.

Małe koty są jednak skore do psot i zabawy. Kocięta od początku należy uczyć zabiegów pielęgnacyjnych. Warto oswoić je szczególnie z czesaniem, które stanie się codziennym rytuałem. Lepiej nie zapominać także o przygotowaniu kota do mycia zębów, czyszczenia uszu oraz obcinania pazurów. Odpowiednia nauka w młodym wieku zaowocuje pełną współpracą starszego kota.

Dorosły kot potrzebuje w domu zakamarków, w których będzie mógł się schować i obserwować otoczenie.  Naturalny behawior kotów wymaga udostępnia im także różnego rodzaju drapaków, co pozwala zminimalizować ryzyko zniszczenia mebli i zasłon.

Pół żartem pół serio persy to koty arystokratyczne! Pełne wyrafinowania i bijącej z pyszczka wyższości. Ich sposób bycia jest pełen gracji i elegancji.  Liczy się to podczas wystaw, gdzie oprócz wyglądu ocenia się także charakter kota i jego prezencję.

Koty perskie jako rasowe piękności - opis rasy kot perski

Rasowe koty mają krótkie, spłaszczone nosy. Uszy kota są małe, nisko osadzone i zaokrąglone na końcach. Opis (wzorzec) rasy określa, że persy mają głęboką klatkę piersiową oraz dobrze umięśniony grzbiet. Kończyny są mocne, a stopy małe. Oczy powinny być wyraziste i wielkie. Są raczej szeroko rozstawione i mogą mieć wiele kolorów. Oczy persów najczęściej bywają niebieskie, pomarańczowe lub dwubarwne.

Kot perski jest długowłosy i dopuszczany jest w wielu odmianach barwnych. Występuje biały, niebieski, szynszylowy, czarny, czy rudy. Na potrzeby wystawowe odmiany zostały podzielone na 5 kategorii:

1. jednokolorowe (np. szynszylowy lub szary kot perski)
2. dymne (np. srebrny cieniowany)
3. pręgowane
4. bikolory (np. biało-rudy)
5. colorpoint

Niebieski kot perski to kolor związany z rozcieńczeniem czarnego barwnika, a kolor przypomina srebrny lub szary. Wzorce rasy określają także, iż np. szynszylowy kot musi mieć włosy zabarwione na 1/8 długości, a persy cieniowane na 1/3 długości.

Nie istnieje kot perski krótkowłosy. Niebieski kot perski, szynszylowy lub biały muszą mieć długą i gęstą szatę. Ich podszerstek jest obfity, a na piersi i karku występuje tak zwana lwia grzywa. Jeśli planujesz zakup pupila tej rasy, sprawdź także ten artykuł o prawdziwym charakterze kota perskiego.

Kotki z rodowodem - informacje o hodowli

Koty perskie a historia rasy - jak persy podbiły Europę?

Persy to najstarsza rasa kotów, która do Europy trafiła z Persji, a dokładniej terenów dzisiejszego Iranu. Pierwsze osobniki trafiły do Włoch wraz z podróżnikiem Pierto della Valle. Persy szybko przypadły do gustu arystokracji i trafiły na dwory królewskie.

Hodowla rozwinęła się jednak przede wszystkim w Anglii. Tam też w roku 1871 odbyła się pierwsza wystawa persów. Początkowo pers miał dłuższy pyszczek i mniej obfitą sierść, choć nigdy nie był to kot krótkowłosy. Selekcja doprowadziła do uzyskania obecnego wyglądu, który znacznie różni się od pierwotnych przedstawicieli rasy.

Ten długowłosy kot wyparł w Stanach Zjednoczonych najpopularniejsze tam Main Coony. A wynikiem pracy hodowlanej amerykańskich miłośników persów jest odmiana "peak face". Koty te mają wyraźnie skrócony pyszczek, jak np. u pekińczyków.

Cena zawsze była dość wysoka, a za niektórych przedstawicieli rasy trzeba było zapłacić nawet 4000 dolarów. Obecnie kocięta z pochodzeniem FIFe kosztują około 2500 - 4000 złotych (aktualizacja cen: 22-07-2021), choć zdarzają się o wiele droższe zwierzęta. Wszystko zależne jest od linii hodowlanej.

Kot perski - hodowla

Kotki tej rasy rodzą zwykle około 4 kociąt. Niestety, kocięta mają dość szerokie czaszki względem dróg rodnych samicy, co często powoduje trudności porodowe. Kotka może zatem potrzebować pomocy porodowej lub wykonania zabiegu cesarskiego cięcia.

Persy występują obecnie w różnych wielkościach. Pers filiżankowy to miniaturka wśród kotów tej rasy. Nazwa pochodzi od angielskiego określenia "teacup". Pierwszy osobnik urodził się w USA w 1995 roku.  Koty te ważą mniej niż półdorosłego persa i mieszczą się w filiżankach, co pokazują urocze zdjęcia. Tak małe koty mogą być jednak obarczone wadami genetycznymi. Cena waha się od 1000 do 3000 złotych. Więcej trzeba zapłacić za kotki z rodowodem oraz miniaturową wersję, która w Polsce jest jeszcze rzadkością.

Biały kot ma tendencję do wrodzonej głuchoty, która powiązana jest z genem determinującym białą sierść. Na wadę najbardziej narażony jest biały kot z niebieskimi oczami. 

Na zdjęciach różnych hodowli uwagę przyciągają miękki i okrągłe kocie kształty. Szynszylowy, niebieski, biały, czarny i rudy - wszystkie niezmiennie zachwycają. Chcąc wybrać odpowiednią hodowlę, warto jednak zainteresować się rozmnażanymi przez nie kotami. Samce i samice przeznaczone do rozrodu powinny być zdrowe i mieć badania wykluczające u nich np. wielotorbielowatość nerek.

Persy - niezbędne informacje

Kot perski powinien być żywiony dobrą jakościowo karmą. Na rynku zoologicznym dostępne są różne rodzaje produktów. Cena jest zwykle skorelowana z jakością. Dobre produkty zawierają wysoki procent mięsa, a także dodatek niezbędnych witamin.  W przypadku persów na uwagę zasługują mokre karmy, gdyż koty tej rasy zwykle mają problem z piciem odpowiedniej ilości wody.

Budowa pyska persów utrudnia im jedzenie. Opiekun musi pamiętać, że koty tej rasy potrzebują płaskich talerzyków zamiast głębszych miseczek. Nie radzą sobie także ze zbyt dużymi kawałkami mięsa, dlatego lepsze są małe. 

Koty tej rasy potrzebują pomocy w oczyszczaniu okolicy nosa oraz oczu. W tym celu stosować można sól fizjologiczną lub specjalne preparaty weterynaryjne. Dostępne są one zarówno w płynach, jak i nawilżanych chusteczkach. Biały kot może potrzebować także kąpieli w odpowiednich środkach, a między nimi stosowania pudrów ograniczających zażółcenie sierści.

Pod względem zdrowotnym kot perski wykazuje tendencję do:

• wielotorbielowatości nerek
• kardiomiopatii przerostowej
• wad zgryzu.