Kot norweski leśny rudy – opis, usposobienie, pielęgnacja, opinie

Jaki charakter ma kot norweski leśny rudy?

Norweg jest łagodny. Ten kot nie ma w sobie agresji. Jest przyjaźnie nastawiony do ludzi, ale nie jest typowym pieszczochem. Nie musi stale znajdować się w centrum zainteresowania. Przyzwyczaja się do swojego opiekuna i lubi przebywać w tym samym pomieszczeniu, co on, ale jest niezależny i rzadko wchodzi na kolana.

Jest nieufny wobec obcych i musi minąć trochę czasu, zanim zaakceptuje nowego domownika. Mimo to kot norweski leśny jest z natury towarzyski i tolerancyjny. Powinien dogadać się nie tylko z innym kotem, ale także z psem. Jednak mniejsze zwierzęta domowe może potraktować jako swoje potencjalne ofiary.

Ten pogodny kot ma duży temperament. Uwielbia się wspinać i bawić. Wysokie półki nie są dla niego żadnym wyzwaniem. Jest bardzo skoczny, a jego duża waga nie przeszkadza mu w tym, aby być zwinnym. Przez większość czasu siedzi na szafkach pod sufitem, dlatego warto zadbać o wysoki drapak. Jest inteligentny i można nauczyć go sztuczek. Lubi przebywać na świeżym powietrzu, więc jeśli masz ogród, to kot norweski leśny nie pogardzi wolierą. Można także nauczyć go chodzenia na szelkach i z nim podróżować.

Wymiary i pielęgnacja sierści norwega – co warto wiedzieć?

Kot norweski leśny nie jest mały. Jego prawidłowe wymiary są duże. Kocur powinien ważyć ok. 5-10 kg, a kotka ok. 4-7 kg. Jest mocno zbudowany i umięśniony. Nos tego kota jest bez przełomu. Głowa norweskiego kota leśnego ma kształt trójkąta równobocznego. Jego oczy są duże o migdałowym kształcie.

Norweg ma półdługą sierść, ale niektóre włosy są bardzo długie (mierzą ok. 30 cm). Na jego szyi tworzy się kryza, a na udach występują portki. Włosy powinny rosnąć także pomiędzy placami na łapach oraz w uszach. Ogon jest długi, a rosnąca tam sierść powinna być gęsta. Szata jest dwuwarstwowa, mrozoodporna i wodoodporna. Włos okrywowy jest lśniący i nieprzemakalny. Podszerstek tego kota jest wełnisty. Sierść norwega jest szorstka w dotyku. Jeśli szukasz więcej porad, sprawdź także ten artykuł o czarnym kocie norweskim leśnym.

W tej rasie dopuszczalne są różne umaszczenia. Kot norweski leśny może być biały, kremowy, rudy, niebieski, czarny, szylkretowy i tabby. Norweg może mieć też nietypowe umaszczenie, które jest niespotykane w żadnej innej rasie: jasnobursztynowe i bursztynowe (od pomarańczowego po karmelowy odcień). Najpopularniejsza maść tego kota to tabby z białymi znaczeniami. W tej rasie niedopuszczalne jest umaszczenie liniowe, czekoladowe, płowe, cynamonowe i typu point.

Mimo tak długiej i gęstej sierści kot ten nie wymaga skomplikowanej i czasochłonnej pielęgnacji. Wystarczy wyczesywać go raz w tygodniu, ponieważ jego szata się nie kołtuni. Jednak w okresie linienia trzeba to robić codziennie, ponieważ wtedy traci bardzo dużo włosów. Należy uważać na sierść rosnącą na ogonie, ponieważ wyrwana bardzo wolno odrasta.

Legalna hodowla – ile kosztuje kot norweski leśny rudy?

Rasowe kocięta nie są tanie, ale każdy kociak kosztuje inaczej. Znaczenie ma renoma hodowli oraz dostępność rasy w kraju. Istotna jest linia genów oraz to, w jakim stopniu kotek wpasowuje się w ramy wzorca rasy. Ważne jest również to, czy rodzice kociaka zdobyli wysokie osiągnięcia na kocich wystawach.

Na cenę nie wpływa wielkość kota, ale jego wiek już tak. Dorosłe osobniki sprzedawane są taniej. Zwykle trzeba zapłacić za nie 1500 – 2000 zł. Cena za kocięta jest większa. Koty norweskie leśne przeważnie kosztują 2500 zł – 4000 zł lub powyżej 5000 zł w przypadku kotów z przeznaczeniem do hodowli (aktualizacja cen 21-07-2021). Cena devon rexa mieści się w granicach 3500 – 5000 zł. Turecki van kosztuje od 2000 do 5000 zł. W pseudohodowli kocięta różnych ras sprzedane są za 500 – 1500 zł i zazwyczaj nie mają rodowodu.

Cena nie jest jedynym wyznacznikiem tego, czy mamy do czynienia z pseudohodowlą. Zdjęcia zamieszczone w ogłoszeniu również nie, ponieważ wcale nie muszą odzwierciedlać rzeczywistości. Znaczenie ma to, gdzie hodowla jest zrzeszona. Powinna przynależeć do jednej z trzech organizacji felinologicznej działającej w Polsce: FIFe, WCF lub TICA. Kocięta nie mogą opuścić hodowli, dopóki nie skończą 12 tygodni. Muszą być dwa razy odrobaczone i dwa razy zaszczepione, a także muszą mieć wszczepiony CHIP. Każdy kociak, nawet ten, który nie do końca wpasowuje się w ramy wzorca rasy, otrzymuje rodowód, ponieważ jest to dokument potwierdzający, że kotek jest po rasowych rodzicach i jest rasowy.