Kot himalajski – informacje, usposobienie, zdjęcia, cechy szczególne

Charakterystyka rasy – kot himalajski (kot perski colorpoint)

Opis, wygląd, pielęgnacja – co warto wiedzieć o tym kocie?

Te koty powstały z udziałem człowieka. Początkowo persy nie mogły mieć kolorowych znaczeń, jednak w latach 30. XX wieku hodowcy opracowali program wyhodowania takiego kota. Skrzyżowanie syjama z niebieskim lub czarnym persem pozwalało na uzyskanie pożądanego umaszczenia, jednak budowa ciała i jakość szaty nie były satysfakcjonujące. Koty miały wydłużony tułów, a sierść była za krótka i niezbyt gęsta.

Dopiero po latach ulepszania rasy hodowcom udało się uzyskać budowę ciała taką jak u kota perskiego. W Wielkiej Brytanii rasa została uznana w 1955 roku (przez GCCF), a w Stanach Zjednoczonych w 1957 roku. Nazwa rasy nawiązuje do królika o podobnym umaszczeniu. W USA kot himalajski (himalayan cat) wciąż traktowany jest jako odrębna rasa, ale od lat 80. w krajach europejskich jest uznawany za odmianę persa.

Kot himalajski jest dość dużym kotem. Zazwyczaj osiąga wagę 3,5-7 kg. Jest to kot masywny, dobrze umięśniony i sprawia wrażenie zaokrąglonego. Ma małe, owalne łapy, a jego kończyny są mocne. Ten kot ma szeroką głowę, małe i nisko osadzone uszka, krótki nos oraz okrągłe i szeroko rozstawione duże oczy (w kolorze niebieskim). Jego ogon nie jest zbyt długi, za to mocno owłosiony.

W tej rasie dopuszczalne są wszystkie kolory znaczeń w typie colorpoint. Oznacza to, że całe ciało kota jest białe z wyjątkiem: maski, uszu, ogona i wszystkich kończyn. Ten kot może być: seal, czekoladowy, niebieski, liliowy, kremowy, rudy, pręgowany i szylkretowy.

Sierść kota himalajskiego jest gęsta i długa. Na szyi ma kryzę (przypomina lwią grzywę), a na udach portki. Ma gęsty i miękki podszerstek. Pielęgnacja tego kota jest czasochłonna. Kot himalajski gubi dużo sierści. Należy szczotkować go codziennie, aby uniknąć kołtunów. Można korzystać ze specjalnych pudrów, które pomogą w rozczesywaniu sierści. Raz w tygodniu warto wyczesać futro tego kota za pomocą furminatora. Konieczne może się okazać skrócenie nieco sierści na portkach. W przypadku kota himalajskiego dobrze sprawdzają się kąpiele. Codziennie należy przemywać oczy i nos kota. Trzeba kontrolować stan jego zębów, a pazury trzeba przycinać zazwyczaj co 3 tygodnie. Do wszelkich zabiegów pielęgnacyjnych należy przyzwyczaić kota, gdy ten jest jeszcze mały.

Jaki charakter mają koty himalajskie?

Te koty mają niektóre cechy po persie, a inne po syjamie. Mają zrównoważone usposobienie, ale zazwyczaj nie trudno namówić je do wspólnej zabawy. Nie są to zbyt skoczne koty. Koty himalajskie dość rzadko się wspinają, ale chętnie będą się bawić na ziemi i kanapie. Choć na co dzień są spokojne, to jednak zdarzają się momenty, w których lubią psocić jak syjamy.

Himalayan to łagodny kot, który nie jest agresywnie nastawiony do innych zwierząt, jednak może nie dogadać się z kotem lub psem o innym usposobieniu. Kot himalajski ceni sobie spokój podobnie jak kot perski, ale chętniej od niego przesiaduje na kolanach swojego opiekuna. Jest czuły i uwielbia być głaskany. Lubi znajdować się w pobliżu człowieka, jest dość ufny wobec nowych gości i źle znosi samotność. Powinien być dobrym kompanem dla dzieci, ale nie dogada się ze zbyt hałaśliwymi osobami. Polecany jest dla osób starszych, pod warunkiem, że te będą w stanie zajmować się jego pielęgnacją.

Syjamy znane są ze swojego gadulstwa. Koty himalajskie jednak odziedziczyły tę cechę po persach. Są to koty małomówne, które wyrażają swoje potrzeby wymownym spojrzeniem. Zazwyczaj nie są natrętne, choć mocno przywiązują się do opiekuna. Te koty nie czują potrzeby wychodzenia na dwór. A może zainteresuje cię także ten artykuł o kocie rasy amerykański bobtail?

Hodowla rasowych kotów – opis, informacje, cena

Jak nie zostać oszukanym przez pseudohodowców?

Na nieuczciwych hodowców można trafić praktycznie w każdej rasie kota. Najczęściej zdarza się to w przypadku bardzo popularnych kotów. Kot perski się do nich zalicza, choć odmiana colorpoint nie jest tak powszechna, jak inne umaszczenia. Warto wiedzieć, na co należy zwrócić uwagę, aby nie dać się oszukać.

Zdjęcia nie zawsze przedstawiają rzeczywiste warunki życia czy wygląd samego kota, dlatego przy wyborze nie należy kierować się tylko nimi. Ważny jest opis i zawarte w nim informacje. Kocięta nie mogą opuścić hodowli zbyt wcześnie. Młode koty mogą zostać wydane do nowego domu po skończeniu 12 tygodni, a do tego muszą być 2-3 razy zaszczepione, 2-3 razy odrobaczane i obowiązkowo muszą mieć wszczepiony CHIP. Wydawane są jedynie zwierzęta zdrowe.

Hodowla powinna przynależeć do stowarzyszenia będącego częścią znanej organizacji felinologicznej. W Polsce obowiązują trzy: FIFe (najczęściej wybierana), WCF i TICA. Jeśli hodowla jest zapisana do odpowiedniego stowarzyszenia, hodowca musi przestrzegać różnych zasad mających na celu dobro kotów. Warto też wiedzieć, że rasowe koty zawsze mają rodowód. Przysługuje on każdemu kociakowi z miotu, bez względu na ich liczbę oraz wygląd.