Kot domowy – rodzaje, opieka, charakterystyka, porady

Charakterystyka kota domowego – opis, informacje

Koty dzikie i domowe – co to jest kot domowy?

Koty towarzyszą człowiekowi od tysięcy lat. Obecnie można spotkać koty dzikie i domowe. Zamieszkują one praktycznie cały świat (z wyjątkiem Antarktydy oraz niewielkich wysp na Pacyfiku). Do dzikich odmian tych czworonogów można zaliczyć m.in. lwy, oceloty, pumy, rysie, gepardy, tygrysy, jaguary czy lamparty. Kot domowy to udomowiony gatunek ssaka (drapieżnego) z rodziny kotowatych. Nazwy się je również Felis silvestris catus, Felis domesticus oraz Felis catus. Z kolei kot dachowiec to najczęstsze określenie kota domowego, który żyje dziko w miastach.

Zakłada się, że pierwsze kotki domowe żyły na Bliskim Wschodzie oraz w Egipcie, a ich przodkiem był żbik (kot nubijski). Jednak nie można jednoznacznie ustalić, czy było to ok. 7000 r. p.n.e. czy bliżej 4000 r. p.n.e., ponieważ dowody z różnych miejsc sugerują, że udomowienia kota trwało od dawna. W starożytnym Egipcie kotki domowe były utożsamiane z boginią miłości i płodności Bastet, czczono je i mumifikowano ich zwłoki. Jednak kot domowy przede wszystkim służył jako pomóc w walce z gryzoniami. Likwidował myszy i szczury, które niszczyło gromadzone zapasy pożywienia. Z kolei w czasach średniowiecza, kotki domowe były tępione. Wynikało to z utożsamianiem ich z czarownicami. Palono je na stosach razem z kobietami podejrzanymi o uprawianie czarów. Z tych czasów pochodzi również zabobon o tym, że czarny kot domowy przynosi pecha.

Kot dachowiec, czyli wolnożyjący kot, dożywa na wolności około 8 lat. Jednak w warunkach domowych, odpowiednio karmiony i regularnie szczepiony oraz przebadany kot może dożyć wieku 15-20 lat. Jeżeli zaś chodzi o tryb życia, to kotki domowe przebywają blisko ludzi. Jest to gatunek terytorialny, dlatego znaczą teren poprzez ocieranie się swoim ciałem oraz posikiwanie moczem. Jednak po wykastrowaniu nie czują potrzeby walki o terytorium i mogą zaniechać tych czynności. Chcesz mieć kota w domu? Sprawdź koniecznie ten artykuł z porównaniem kota rasowego i dachowca.

Jak wygląda kot domowy – opis i kategorie ras

Ciężko jest jednoznacznie określić wygląd kota domowego. W zależności od rasy, cechy kota są inne. Różnią się wielkością, umaszczeniem, długością sierści, jak i charakterem. Wygląd kota domowego będącego persem różni się diametralnie od kota syjamskiego. Koty domowe mogą mieć płaski, średni lub długi pyszczek. Ogon może być długości ich ciała, nieco krótszy lub mogą być go pozbawione. Ich waga może wynosić od 2,5 kg do nawet 12 kg (największy kot domowy to kot rasy Maine Coon), więc mogą być smukłe lub umięśnione. Wygląd kota domowego jest uzależniony o tego, czy ten kot jest hodowlany, czy rozmnażający się bez nadzoru człowieka.

Jakie jednak można wymienić wspólne cechy kota domowego? Wszystkie kocięta rodzą się bezzębne, potem wyrasta im 26 zębów mlecznych, które wypadają i zostają zastąpione przez 30 zębów stałych. Kotki domowe mają zaokrągloną głowę oraz duże oczy z pionowymi źrenicami. Mają włosy czuciowe tzw. wibrysy, które znajdują się na policzkach, nad oczami, na górnej wardze oraz na kończynach (po wewnętrznej stronie przednich łap). Kot domowy ma pazury zakrzywione, ostre. Może je chować i wysuwać według upodobania.

W obecnych czasach żyje około 100 ras kotów. Kotki domowe, które uznaje się za rasowe to te, co wpisują się w kategorie wyodrębnione przez organizacje felinologiczne. Różne organizacje uznają różne rasy, a także standardy kociej rasy mogą odbiegać od siebie nawzajem w dwóch odrębnych organizacjach. W Polsce najważniejsze są: FIFe, WCF i TICA. Najczęściej jednak hodowle kotów przynależą do tej pierwszej (Federation Internationale Féline, której polskim członkiem jest Polska Federacja Felinologiczna Felis Polonia w skrócie FPL). Kategorie ras według FIFe to:

• Kategoria I – koty perskie i egzotyczne (np. perski),
• Kategoria II – koty półdługowłose (np. Maine Coon, norweski leśny, Ragdoll, turecki van),
• Kategoria III – koty krótkowłose i somalijskie (np. bengalski, abisyński, reks dewoński, rosyjski niebieski, manx, ocicat),
• Kategoria IV – koty syjamskie i orientalne (np. syjamski, balijski).

Czym karmić kota?

Właściwe odżywianie – informacje, wymagania

Koty to zwierzęta mięsożerne, dlatego powinny jeść karmy wysokomięsne. Niewskazane są wszelkie zboża w diecie. Obecnie na rynku znajduje się wiele karm, które mają w sobie odpowiednią ilość mięsa, podrobów oraz potrzebnych witamin i minerałów.

Do najlepszych karm wysokomięsnych (bytowych, podstawowych) zalicza się: ZiwiPeak, Grau, Catz Finefood, Power of nature, MAC’s, Moonlight, Feringa. Karma mokra zawiera w sobie wodę, więc łatwiej kontrolować ilość płynów, które przyjmuje kot. Jest to ważne zwłaszcza w upalne dni. Istnieją również karmy filetowe (uzupełniające). Przeważnie są to filety w galarecie lub bulionie. Takie karmy nie mogą stanowić podstawy w diecie kota, ponieważ są ubogie w niezbędne składniki odżywcze (brak witamin, niska zawartość tłuszczu). Są jednak dobrym przysmakiem dla kota. Z karm filetowych dobre są: Thrive, Schesir, Cosma i Applaws.

Poza mokrą karmą jest jeszcze karma sucha. Niestety zawiera w sobie bardzo mało wody i przez wielu hodowców nie jest wskazana dla kota. Jednak sprawdza się, jeżeli kot musi zostać dłużej sam. Trzeba jednak pamiętać o szczelnym pojemniku do przechowywania karmy, ponieważ zawarty w tej karmie tłuszcz szybko się utlenia i dla kota przestaje mieć jakikolwiek smak. Karmy suche z dobrym składem to: ZiwiPeak, Power of nature, Purizon, Orijen, Acana, Thrive, GranataPet.

Istnieje też opcja, jaką jest dieta BARD. Oznacza „Biologically Appropriate Raw Food” i polega na karmieniu czworonoga surowym mięsem. Nie wolno jednak zapomnieć o suplementach. Dobór odpowiedniego mięsa (nie może być wyłącznie chude), podrobów (serca, wątroba) oraz witamin i błonnika jest niezwykle ważny i musi być odpowiednio zaplanowany. Zapotrzebowanie na różne wartości zależy od stanu kota (jego wieku, zdrowia, rasy). Jeżeli chcesz się zdecydować na tę dietę, najlepiej zdobądź informacje na ten temat od osoby, która ma w tej kwestii doświadczenie. Może to być hodowca lub weterynarz.

Opieka nad kotem – jak często karmić kota i czego unikać?

Kot domowy powinien dostawać małe porcje jedzenia kilka razy w ciągu dnia. W zależności od możliwości wskazane jest od 3 do 5 posiłków dziennie. Stały dostęp do suchej karmy jest pierwszym krokiem do otyłości. Nie należy dosypywać jedzenia za każdym razem, gdy ujrzy się dno miski.

Ile dziennie powinien jeść kot? W ciągu dnia kotki domowe powinny dostawać 250-300 g mokrej karmy lub 80 g suchego pokarmu. W przypadku mieszania obu karm trzeba proporcjonalnie zmniejszyć ilość jednej i drugiej. Jeżeli zdecydujesz się na 50 g suchej karmy, to mokrej powinieneś dawać 100-150 g. Warto jednak czytać informacje o dawkowaniu na opakowaniu. Jeżeli dostrzeżesz, że kot przybiera na wadze, zmniejsz dawkę i obserwuj, czy taka porcja jest już właściwa.

Należy również uwzględnić tryb życia kota. Kot mniej aktywny nie potrzebuje wysokokalorycznego pokarmu. Spożywanie takiej karmy może doprowadzić do jego otyłości. Pamiętaj także o tym, aby kot miał stały dostęp do wody. Brak odpowiedniego nawodnienia może doprowadzić m.in. do problemów z nerkami. Jeżeli twój pupil nie chce pić wody z miski, możesz wypróbować specjalnie fontanny dla kota.

Koty nie mogą jeść wszystkiego. Wiele produktów, które je człowiek, są dla tego czworonoga niebezpieczne i zjedzenie ich może doprowadzić do różnych chorób, a także ich śmierci. Dla kota niewskazane są:

• zboża,
• mleko,
• czekolada, cukier, ciastka,
• wieprzowina,
• wędzone ryby,
• rodzynki, winogrona,
• kawa, herbata,
• gotowane kości,
• cebula, czosnek, por,
• białko jajka.

Kot domowy – ważne informacje

Jak rozpoznać płeć kota? Opis krok po kroku

Rozpoznanie płci u kociąt może być trudne, ale nie niemożliwe. Jeżeli właśnie okociła ci się kotka, poczekaj kilka godzin, zanim zaczniesz sprawdzać płeć kociaków, ponieważ wszystko jest jeszcze nabrzmiałe. Najlepiej jest zaczekać kilka tygodni, ale dla wprawnego oka nie ma takiej potrzeby. Podpowiedzią może być również kolor sierści. Trzykolorowe (czyli szylkretowe) mogą być tylko kotki, a 80% rudych osobników to samce.

Jak się za to zabrać? Trzeba podnieść ogon kota. Jeżeli kociak okaże się kotką, to jej układ moczowo-płciowy będzie znajdował się bardzo blisko odbytu. Ze względu na to, że układ ten przypomina kropkę i małą pionową szczelinę poniżej, przyjęło się porównywanie płci kotki do pewnego znaku interpunkcyjnego. Jest nim średnik (;). U kocura określa się płeć innym znakiem. Mówi się, że przypomina dwukropek (:), ponieważ ujście moczowo-płciowe jest u niego owalne. Pomiędzy tym układem a odbytem jest wyraźna przerwa, która jest przeznaczona na jądra. U małego kota można dojrzeć jedynie pewną wypukłość, jednak u dorosłego osobnika powinno się je bez problemu zauważyć.

Jeżeli kot sprawia trudności, poproś o pomoc kogoś jeszcze. Niech jedna osoba zajmuje kota zabawą lub podawaniem mu przysmaków, a druga niech spróbuje dojrzeć płeć. Inną opcją jest położenia kota na kolanach, przez co pomocnik będzie miał łatwiejszy dostęp do tamtej części kota.