Kot burmski – pochodzenie, opis, wymagania, charakter, opinie

Charakterystyka rasy – kot burmski (kot burmański)

Liliowy, czarny czy niebieski – jak wygląda ten kot?

Jest to bardzo stara rasa i jej początki nie są do końca znane. Niektóre legendy głoszą, że kot burmski strzegł buddyjskie klasztory. Uważa się, że ojczyzną tej rasy kotów jest Tajlandia i Birma. Obecnie istnieją dwie linie (amerykańska i brytyjska), które nieco różnią się od siebie wyglądem.

Kolor umaszczenia, jaki występuje w tej rasie to:

• czekoladowy,
• liliowy,
• niebieski,
• sobolowy (określany też jako ciemnobrązowy lub czarny),
• rudy,
• kremowy,
• szylkretowy (niebieski, czarny, liliowy, czekoladowy).

Kot burmański jest średniej wielkości. Ma lśniący, krótki i mocno przylegający do ciała włos wierzchni i bardzo mało podszerstka. W tej rasie koty mają nieco jaśniejszy brzuch i klatkę piersiową, a ciemniejszy grzbiet. Przejścia powinny być stopniowe. Kontrast znaczeń powinien być wyraźny na uszach, głowie, ogonie i kończynach.

Jaki charakter mają koty burmskie?

Jest to towarzyski kotek. Uwielbia być w centrum zainteresowania i szybko przekonuje się do nowych gości. Mocno przywiązuje się do rodziny i potrzebuje stałego kontaktu z człowiekiem. Źle radzi sobie z długotrwałą rozłąką oraz samotnością. Bardzo często wita właściciela na progu. Sam nie ma skłonności do ucieczek i chęci odkrywania świata poza domem.

Kot burmski ma łagodny charakter. Jeśli dzieci odnoszą się do niego z szacunkiem, potrafi się bardzo mocno z nimi zaprzyjaźnić. Uwielbia zabawę, a w szczególności lubi ganiać za wędką. Można nauczyć go aportowania. Ma duży temperament, ale po zabawie lubi odpocząć. Kot burmski lubi być noszony na rękach, ale zwykle to kotki są bardziej czułe, a kocury się dystansują.

Jego przyjazny charakter dotyczy także innych kotów i psów, ale jeśli nauczyć żyć się w pojedynkę, może potrzebować nieco czasu, aby oswoić się z nowymi domownikami. Kot ten nie lubi nudy. Jeśli w ciągu dnia nie poświęci się mu odpowiednio dużo czasu, zacznie o sobie przypominać. Kot burmański potrafi głośno miauczeć i zwykle chętnie odpowiada swojemu właścicielowi. Biorąc pod uwagę jego temperament, nie jest polecany dla osoby spokojnej i ceniącej sobie ciszę. Jeśli szukasz ciekawych inspiracji, sprawdź także ten artykuł o polecanych zabawkach dla kotów.

Pielęgnacja, choroby, żywienie kota burmskiego – co warto wiedzieć?

Kot burmański nie wymaga czasochłonnej pielęgnacji. Ze względu na małą ilość podszerstka, nie gubi zbyt dużo włosów nawet w okresie linienia. Tego kota wystarczy wyczesywać raz w tygodniu, aby kot nie zjadał martwych włosów podczas mycia. Regularnie należy sprawdzać stan jego uszu, oczu, zębów i pazurków.

Ten kot nie jest przystosowany do życia na dworze. Jego krótkie futerko nie ochroni go przed zimnem i deszczem. Jeśli musisz zabrać kotka do weterynarza w chłodniejszy dzień, włóż mu do transportera kocyk. Średnia długość życia kotów tej rasy wynosi 14-18 lat.

Rasa uchodzi za zdrową, ale niektóre osobniki mogą cierpieć na pewne choroby genetyczne. U kotów burmańskich zdarzają się: gangliozydoza, miopatia hipokaliemiczna, kardiomiopatia przerostowa, załamanie ogona, deformacja szczęki, płaska klatka piersiowa.

Podstawą diety kota jest mięso. Zanim zdecydujesz się na jakąś karmę, upewnij się, że w jej składzie nie ma żadnych zbóż i cukrów, ponieważ są one całkowicie zbędne. Na rynku dostępne są: karma mokra wysokomięsna (podstawowa, bytowa), karma mokra filetowa (uzupełniająca) oraz suchy pokarm. Karma sucha nie jest polecana przez niektórych właścicieli kotów, ponieważ zawiera mały wody, a dużo wypełniaczy.

Możesz zdecydować się na dietę BARF, która polega na podawaniu kotu surowego mięsa (mięśniowego i chudego) oraz odpowiednio dobranych suplementów. Wcześniej jednak należy zdobyć wiedzę na ten temat, bo złe proporcje mogą doprowadzić do złego stanu zdrowia kota.

Legalna hodowla kotów burmskich – cena, opinie

Kot burmski - ile trzeba zapłacić za rasowe kocięta?

Cena zależna jest od tego, czy kotek jest wybitny. Jeśli mocno wpasowuje się w ramy wzorca rasy, może być droższy. Znaczenie ma renoma hodowli. Istotne jest, czyje geny przekazuje kotek i z jakiej linii się wywodzi. Ważne są osiągnięcia rodziców na kocich wystawach. Na cenę wpływa także to, czy rasa jest ogólnodostępna w kraju i nie problemu z zakupem kota.

Kot burmski kosztuje 3000 – 3500 zł. W podobnej cenie można kupić devon rexa. Za tego kota trzeba zapłacić ok. 3000 – 4000 zł. Inaczej jest w przypadku kota z krótkimi nogami. Munchkin nie jest dostępny w Polsce i trzeba sprawdzić go zza granicy. Cena kota munchkina to kwestia 1000 – 2000 dolarów. Istotny jest także wiek sprzedawanego kota. Kilkuletnie osobniki wyłączone z planu hodowlanego mogą kosztować ok. 1000 – 1500 zł.

W pseudohodowlach jest różnie. Można natknąć się na takie, w których kocięta kosztują tylko 500 zł. Zazwyczaj taki pseudohodowca ma ich dużo i chce się ich szybko pozbyć, a niska cena ma zachęcić do zakupu. Jednak zdarzają się też takie pseudohodowle, w których koty są sprzedawane za 5000 zł, ponieważ są „wyjątkowe”. Zazwyczaj oznacza to, że kocięta nie wpasowują się w ramy wzorca rasy (np. mają umaszczenie, które nie występuje w rasie), ponieważ doszło do skrzyżowania dwóch różnych kotów, a rodowód zawiera jedynie nieprawdziwe informacje o rodzicach.