Ile żyją koty? Jaka jest średnia długość życia kota domowego?

Żywotność kota – ile lat może przeżyć kot?

Ile żyją koty wychodzące, a ile domowe?

Tak naprawdę średnia długość życia kotów jest ciężka do sprecyzowania. To, ile przeżyje dany kot, zależy od jego rasy, genów (chorób genetycznych), odporności organizmu oraz aktywności. Duże znaczenie ma także odpowiednia opieki (żywienie, badania).

Istotne jest także to, czy kot jest dziki, niewychodzący czy wychodzący. W przypadku kotów dziko żyjących za przecięty wiek kota uznaje się 4 lata. Zazwyczaj koty wolnożyjące nie przeżywają więcej niż 8 lat, ponieważ m.in. rozwijają się ich nieleczone choroby. W domu większość dachowców osiąga wiek 14-18 lat, ale zdarzają się osobniki, które obarczone są różnymi chorobami genetycznymi (m.in. przez łączenie się blisko spokrewnionych osobników). Z kolei kot domowy, ale wychodzący narażany jest na różne czynniki zewnętrzne (samochody, ludzie, inne zwierzęta, trutki), przez co jego żywot może zakończyć się przedwcześnie.

Ważne są szczepienia kotów mieszkających w domu. Niezależnie od tego, czy będzie to dachowiec czy rasowy kot, szczepienia powinny ochronić go przed chorobami zakaźnymi. Wbrew pozorom, nawet jeśli kot jest niewychodzący, to może się zarazić. Zarazki można przynieść do domu na butach, ubraniach czy rękach.

Nie należy bagatelizować szczepień. Do tego warto wykonywać regularne badania w celu upewnienia się, że w organizmie kota nie rozwija się żadna choroba. Jest to istotne np. w przypadku problemów z nerkami. Od stopnia zdiagnozowania choroby zależy to, czy kot jeszcze trochę pożyje. Niestety w tym przypadku zwierzak przez długi czas nie pokazuje, że coś mu dolega, a gdy widać symptomy to na leczenie jest już za późno.

Jak długo żyją koty z pseudohodowli?

Kot europejski krótkowłosy nie jest zwykłym dachowcem, choć dość trudno te dwa koty od siebie odróżnić. Jest to jedna z najstarszych ras na świecie. Uważa się, że kot europejski jest przodkiem kota domowego. Obecnie istnieje mało hodowli kota tej rasy. Jak nie dać się oszukać przez pseudohodowców?

Przede wszystkim rasowe koty zawsze mają rodowody. Jest to wymóg konieczny. Rodowód potwierdza to, że kociaka ma w swoich genach wyłącznie rasowych przodków. Dokument musi być kompletny. Musi zawierać numer CHIP oraz prawidłowy opis kota (rasa, umaszczenie, płeć etc.) i być kilkupokoleniowy. Otrzymuje go każdy kociak z miotu (bez względu na ich liczbę oraz stopień wpasowania w ramy wzorca rasy). Rodowód pisany na kolanie to taki, który zawiera tylko jedno lub dwa pokolenia i nie posiada właściwych pieczątek czy podpisów. Legalna hodowla musi przynależeć do odpowiedniej organizacji. W naszym kraju funkcjonuje FIFe, TICA i WCF.

Kocięta mogą opuścić hodowlę, gdy skończą 12 tygodni. Niektórzy hodowcy przetrzymują je dłużej o 2-4 tygodnie, aby oddać je wykastrowane. Pseudohodowcy często wydają je wcześniej, kiedy to kociaki mają 6-8 tygodni, co wiąże się z późniejszymi problemami. Kociak musi być dwa razy odrobaczony oraz dwa razy zaszczepiony, a także mieć wszczepiony CHIP (jego numer widnieje na rodowodzie).

Rodowód jest ważny nie tylko dlatego, że na jego podstawie można upewnić się, że kot jest rasowy, ale w ten sposób ma się pewność, że nie doszło do chowu wsobnego. W legalnych hodowlach to zjawisko nie jest praktykowane. Na czym ono polega? Chów wsobny to kojarzenie blisko spokrewnionych osobników. W ten sposób szybko można ustalić pulę genów oraz to, jakie cechy będą pojawiały się w następnych pokoleniach.

Jednak pseudohodowcy nie stosują tego w celu zachowania unikalnych cech rasy. To właśnie w ten sposób oszczędzają na kryciu. Zamiast zakupić do „hodowli” reproduktora z inną pulą genów, dopuszczają do siebie blisko spokrewnione osobniki (np. ojca z córką). Kojarzenie krewniacze przyczynia się do poważnych wad genetycznych. Do tego pseudohodowcy nie dbają o zdrowie swoich zwierząt. Koty nie są badane, a chore osobniki nie są wyłączane z planu hodowlanego. Przez to zwierzęta podchodzące z pseudohodowli prawie zawsze są chore, a ich leczenie okazuje się drogie i permanentnej. Długość życia takiego kota zazwyczaj nie jest długa. Czasami jest to tydzień, jeśli nieszczepiony i za szybko odebrany od matki kotek złapie jakąś infekcję, a czasami 2-4 lata, dopóki wada genetyczna nie da o sobie znać. Jeśli szukasz szczegółowych informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o długości życia zwierząt.

Ile powinien jeść kot?

Karma bytowa, karma filetowa – rodzaje karmy

Nie tylko szczepienia i badania są ważne, aby kot był zdrowy. Niezmiernie ważna jest odpowiednia dieta. Z racji tego, że koty są mięsożerne, nie trzeba im podawać zbóż. Są one całkowicie zbędne, podobnie jak cukry. Na rynku istnieją różne karmy, które mogą stanowić podstawę codziennej diety kota. Jednak zanim zdecydujesz się na którąś z nich, dokładnie przyjrzyj się jej zawartości.

Karma podstawowa (bytowa, wysokomięsna) ma w swoim składzie odpowiednio wysoki procent mięsa (musi zawierać zarówno mięso mięśniowe, jak i różne podroby), ilość minerałów, tauryny i witamin. Karma uzupełniająca (filetowa) może być podawana od czasu do czasu jako zdrowy przysmak. Przeważnie jest to filet w bulionie lub w galarecie, który ma niską zawartość tłuszczu i zazwyczaj brakuje w nim niektórych witamin, dlatego nie może stanowić podstawy diety.

Poza karmą mokrą na rynku dostępna jest również karma sucha. Nie każdy opiekun kota decydują się na ten sposób karmienia. Suchy pokarm zawiera małą ilość wody, która to jest potrzebna do prawidłowego funkcjonowania organizmu kota. Jeśli kot je suchą karmę, to musi pić dużo wody, a koty znane są z tego, że niekoniecznie lubią to robić. Dlatego większość właścicieli decyduje się na karmę mokrą, która jest odpowiednio wilgotna.