Co powinno się znaleźć w kociej apteczce?

Kilka podstawowych zasad

Nie wolno leczyć na własną rękę

Leczeniem domowego pupila powinien się zajmować profesjonalista. Nie leczymy kotów na własną rękę, nie szukamy wsparcia w Internecie, nie stosujemy “domowych” porad. Nie opieramy się na “zdrowym, chłopskim rozumie”, ani na “poradach babuni” przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Większość z nich jest w najlepszym razie nieskuteczna, a w najgorszym - szkodliwa.

Możemy interweniować tylko w bardzo łagodnych i nieskomplikowanych sytuacjach, takich jak drobne urazy czy skaleczenia. W każdym bardziej skomplikowanym przypadku nasze działania mają na celu zabezpieczenie zwierzęcia w drodze do weterynarza (np ogrzanie, zatamowanie krwotoku itd.).

Leki dla ludzi nie są dla zwierząt

Mimo że organizm kota i człowieka ma ze sobą wiele wspólnego, to jednak nie działają w taki sam sposób, ani nie są identycznie zbudowane. Przez to nie wolno leczyć kotów lekami dla ludzi bez uprzedniej konsultacji z weterynarzem.

Nawet z pozoru “niewinne” tabletki przeciwbólowe czy przeciwzapalne mogą wyrządzić kotu ogromną krzywdę, a nawet pozbawić go życia. Podobnie różne inne substancje, takie jak zioła czy suplementy. Podawanie kotu leków dla psów również bywa bardzo ryzykowne, szczególnie preparatów przeciw pchłom.

Elementy kociej apteczki

Termometr

Do podstawowych elementów kociej apteczki zalicza się weterynaryjny termometr elektroniczny z elastyczną końcówką, umożliwiający bezpieczny pomiar temperatury w odbycie.  Nigdy nie należy stosować go na sucho, ale posmarować specjalnym żelem, najlepiej z dodatkiem znieczulającej lidokainy.

Trzeba zwrócić uwagę na to, czy sprzęt, który zamierzamy kupić, ma giętką końcówkę. Sztywne, plastikowe termometry dla ludzi dla kotów się nie nadają. Istotne, by czas pomiaru był jak najszybszy, aby dodatkowo nie stresować zwierzęcia. Nie poleca się stosowania termometrów bezdotykowych - są mało dokładne.

Spray odkażający rany

Różnego rodzaju specyfiki odkażające dla ludzi: jodyna, woda utleniona i inne nie nadają się dla kotów. Jodyna szczypie, podobnie jak woda utleniona, która dodatkowo może niszczyć zdrowe tkanki. Inne popularne specyfiki mogą zawierać szkodliwe dla zwierząt dodatki, które dla ludzi są obojętnie.

W przypadku kotów najlepiej stosować preparaty weterynaryjne, np. marki PoliSept. Są one przeznaczone specjalnie dla zwierząt, nie wywołują szczypania, można je bezpiecznie stosować w domowych warunkach. Nie wymagają recepty, można je kupić choćby w Internecie. Sprawdź także ten artykuł z poradami, jak rozpoznać, że kot się stresuje.

Środki tamujące krwawienie

Środki tamujące krwawienie przydają się chociażby w przypadku źle obciętego pazura. Koci pazur składa się z części ukrwionej (lekko czerwonej) i niewrażliwej warstwy keratynowej (białej). Obcięcie “białego” jest bezbolesne, jeśli jednak przesuniemy obcinaczkę zbyt wysoko, możemy naruszyć naczynie krwionośne.

W celu zatamowania krwawienia przyda się np. Dr Gold’s Super Clot - żel hamujący wypływ krwi o działaniu antybakteryjnym, a także przeciwbólowym. Na rynku dostępne są również inne tego rodzaju preparaty, na przykład w formie proszku. Można je stosować nie tylko na pazury, ale również inne niewielkie skaleczenia czy otarcia.

Opatrunki

Oczywiście każda apteczka powinna zawierać jałowe środki opatrunkowe w postaci gazy, gazików i bandaży o różnej szerokości. Warto się również zaopatrzyć w tzw. bandaż adhezyjny, który sam trzyma się na miejscu, bez konieczności wiązania czy spinania.

Do cięcia opatrunków przydadzą się specjalnie wyprofilowane nożyczki. Osoby bardziej zaawansowane mogą również zakupić opatrunki hydrokolidowe, które absorbują ewentualny wysięk z rany i przyspieszają gojenie. W razie potrzeby łatwo je przykleić do skóry, a później bezboleśnie zdjąć.

Leki

Węgiel aktywowany

Jednym z niewielu leków, które w miarę bezpiecznie można stosować u ludzi i zwierząt, jest węgiel aktywowany. Przydaje się głównie w przypadku zjedzenia przez kota szkodliwej czy trującej substancji. Węgiel aktywowany wchłania i wiąże wszystko, co się z nim zetknie, a więc nie tylko potencjalną truciznę, ale również leki.

Węgiel stosuje się doraźnie u pacjentów, u których nie wystąpiły jeszcze kliniczne objawy zatrucia, aby zmniejszyć oddziaływanie ewentualnej trucizny i zyskać czas na dojazd do weterynarza. Podaje się go w ilości 1-5 g/ kg masy ciała, najlepiej w postaci zawiesiny rozrobionej z wodą. Jeśli mamy podejrzenie, że kot zjadł truciznę, trzeba koniecznie poinformować weterynarza, jaka to była substancja, ile kot jej zjadł i kiedy.