5 rzeczy, których nie powinieneś robić kotu

Naruszanie granic

Narzucanie się z kontaktem

To, czego na pewno nie powinieneś robić swojemu kotu, to naruszać jego granic. W praktyce: dotykać wtedy, gdy pupil sobie tego nie życzy lub w sposób dla niego nieprzyjemny czy zmuszać do czynności, na które kot nie ma ochoty.

Takie sytuacje zdarzają się często w domach z małymi dziećmi, które nie rozumieją jeszcze jak obchodzić się z kotem, a rodzice nie poświęcają na naukę tej umiejętności zbyt wiele czasu. Dziecko, które non stop chce być w kontakcie ze słodkim zwierzakiem, może w efekcie zostać podrapane.

Oczywiście skłonność do narzucania się mają nie tylko dzieci. Również osoby dorosłe, często tzw. kociarze, potrafią zachowywać się w podobny sposób. Przekonanie, że o kotach wiedzą wszystko, sprawia, że bardzo trudno wyperswadować im niektóre pomysły.

Przedmiotowe traktowanie

Widać je szczególnie dobrze na wielu internetowych filmików z kotami. Opiekunowie przebierają swoje pupile w śmieszne stroje, przytrzymują w dziwnych pozach i robią inne rzeczy, które dla zwierzęcia wcale zabawne nie są, chociaż budzą salwy ludzkiego śmiechu.

Mało która osoba nagrywająca taki filmik zadaje sobie sprawę, że jest to męczenie słabszej istoty tylko po to, by zapewnić sobie rozrywkę. Mamy tendencję do bezrefleksyjnego dawania im polubień, co tylko zachęca naśladowców do tworzenia nowych. Nie warto przyczyniać się w ten sposób do czyjegokolwiek cierpienia.

Uczłowieczanie

Stawianie za wysokich wymagań

Uczłowieczanie kotów polega na przypisywaniu im ludzkich motywacji i sposobu myślenia. Jest ono szczególnie groźne w momentach, w których kot zachowuje się nie tak, jakbyśmy sobie tego życzyli. Opiekunowie miewają wtedy tendencję do traktowania go jak niegrzecznego dziecka.

Karanie - fizyczne, głosowe czy jakiekolwiek inne, tłumaczenie kotu, że źle zrobił, wyładowywanie na nim gniewu i frustracji w nadziei, że “coś do niego w końcu dotrze”, przekupywanie, negocjacje - to wszystko strategie, które stosuje się wobec dzieci. Być może w przypadku ludzi są one skuteczne (choć śmiem wątpić), ale wobec felis catus na pewno nie.

Nie dość, że nie przynoszą zamierzonego efektu, to mogą jeszcze pogorszyć sytuację i nadszarpnąć naszą relację ze zwierzęciem. Oczekiwanie, że kot będzie myślał w ludzki sposób jest absurdalne. Zwierzę to nie ma nawet odpowiednio zbudowanego mózgu, by w choć niewielkim stopniu odwzorować myślenie człowieka.

Traktowanie jak dziecko

Koty w większości z nas niemal automatycznie wywołują przyjemne uczucia, chęć opieki i troski. Ma to związek z tzw. schematem dziecięcości: kocia twarz bardzo przypomina twarz ludzkiego dziecka z jej wielkimi oczami, małymi ustami i wysokim czołem.

Jednak traktowanie kotów w sposób w jaki traktuje się niemowlęta w dłuższej perspektywie przyniesie im więcej złego niż dobrego. Koty, nawet te bardzo młode, nie są ludźmi - są samotniczymi drapieżnikami, których instynkty i potrzeby są daleko różne od naszych.

Rozpieszczanie kota, przesadna opieka, ochrona przed wyimaginowanymi zagrożeniami, ograniczanie swobody pod pozorem “dbania o bezpieczeństwo” - to wszystko świadczy o zaburzonej relacji zwierzęcia z opiekunem. Sprawdź także ten artykuł z poradami, jak poznać, że kota coś boli.

Ignorowanie potrzeb

Adekwatna opieka

Niektórzy opiekunowie za skarby świata nie chcą przyjąć do wiadomości, że koty mają ściśle określone potrzeby, które po prostu musimy spełnić jeśli chcemy dzielić z nimi dom. Jeśli będziemy z nimi dyskutować, próbując przeforsować swoją wizję wspólnego życia, to albo poniesiemy porażkę, albo trwale unieszczęśliwimy zwierzę. Warto się zastanowić nad tym jeszcze zanim przyjmiemy je pod swój dach.

Koty potrzebują dużych, łatwo dostępnych kuwet. Wysokiego drapaka i kilku półek pod sufitem. Wysokomięsnego (a więc również nie najtańszego) pokarmu. Regularnych wizyt u weterynarza. Codziennej zabawy, która pochłania czas i energię. Urozmaiconego otoczenia.