Zakaźne zapalenie jelit u kota (FIE) - przyczyny, objawy, leczenie, zapobieganie

Zakaźne zapalenie jelit (FIE) – choroba i jej przyczyny

Zakaźne zapalenie jelit opisuje się skrótem FIE pochodzącym od angielskiej nazwy choroby. Jest to inna nazwa panleukopeni, która potocznie występuje też pod nazwami:

• nosówka,
• parwowiroza,
• koci tyfus.

Czynnikiem wywołującym chorobę jest koci parwowirus. Jest on niezwykle odporny i charakteryzuje się zdolnością przetrwania w środowisku przez stosunkowo długi czas.

Kot zaraża się drogą doustną podczas kontaktu z zakażonymi osobnikami lub ich odchodami, a nawet skażonymi przedmiotami. Najbardziej narażone są koty wychodzące w pierwszym roku swojego życia. Osobniki, u których rozwinie się subkliniczna infekcja uzyskują natomiast silną i długotrwałą odporność.

Wiadomo, że choroba może wywoływać objawy u wszystkich kotowatych, a nawet niektórych spokrewnionych gatunków (np. szopów praczy). Nie szkodzi jednak psowatym ani nie powoduje problemów u ludzi. Przed zakażeniem młode koty przez kilka tygodni chronią przeciwciała matczyne, a następnie taką rolę przejmują szczepienia.

Objawy FIE

Okres inkubacji panleukopenii wynosi od 4 do 10 dni. Choroba objawia się zwykle:

• gorączką,
• brakiem apetytu,
• osłabieniem,
• wymiotami,
• ślinieniem się,
• nudnościami,
• bólem brzucha,
• biegunką (w ok. 10% przypadków krwotoczną).

W ostrych stanach zwierzę może nawet nagle umrzeć. Najczęściej jest to skutek wykrzepiania wewnątrznaczyniowego.

Śmiertelność panleukopenii jest najwyższa w ciągu pierwszych 5 miesięcy życia kota. Wymioty i biegunka szybko spowodować mogą odwodnienie, które objawia się spadkiem elastyczności skóry, zapadnięciem gałek ocznych oraz suchością błon śluzowych. U takich ciężko chorych zwierząt rozwijają się także zaburzenia elektrolitowe, hipoglikemia, anemia i wtórne infekcje.

U dorosłych kotów częściej spodziewać się można biegunki, choć większość zakażeń ma przebieg subkliniczny. Jednak u ciężarnych samic możliwe są takie objawy jak:

• poronienie,
• rodzenie martwych kociąt,
• mumifikacja płodów,
• niedorozwój lub przedwczesne rodzenie się kociąt,
• resorpcja płodów.

Młody kot może wykazywać niezborność móżdżkową. Stan kotów może pogarszać się, gdy osiągną wiek 2-3 tygodni. Pojawia się wtedy ataksja i zaburzenia koordynacji. Wykazują także trudności w pobieraniu pokarmu, a ich głowa może kiwać się na boki.

Pośmiertnie badanie sekcyjne wykazuje:

• obrzęk nerek,
• obrzęk wątroby,
• pusty żołądek,
• zapalenie jelit z nalotem włóknika,
• odwodnienie.

Jeśli szukasz więcej porad, sprawdź także ten artykuł o najczęstszych chorobach kotów.

Zakaźne zapalenie jelit – leczenie, rokowania, profilaktyka

Zanim lekarz weterynarii wprowadzi jakiekolwiek leczenie, przeprowadza badanie kliniczne oraz dokładny wywiad z opiekunem. Są to dwa główne narzędzia diagnostyczne. Wspomagają je jednak badania dodatkowe jak badania krwi, USG lub badania moczu. Podobne objawy może dawać np. giardioza, dlatego lekarz weterynarii wykona niezbędne badania, by dobrze dobrać leki. Wirus wykryć można także metodą immunofluorescencji lub testem ELISA.

Rokowania chorego kota zależą od:

• wieku kota,
• stanu zdrowia,
• szybkości interwencji lekarskiej.

Leczenie obejmuje:

• płynoterapię,
• witaminy z grupy B,
• 5% glukozę,
• koci interferon omega,
• transfuzję osocza.