Typowe choroby maltańczyka – rodzaje, rozpoznanie, leczenie

Choroby maltańczyków – jakie występują najczęściej?

Choroby genetyczne maltańczyków

Wśród chorób genetycznych, występujących u maltańczyków, najczęściej mamy do czynienia z:

• zespołem drżenia białych WSDS – maltańczyk miniaturka o białym umaszczeniu może zachorować na schorzenie, objawiające się drganiem ciała psa. Pierwsze oznaki pojawiają się w okresie od 6 miesiąca do 3 roku życia zwierzaka. Wstrząsy bywają delikatne, jednak mogą również całkowicie obezwładniać maltańczyka. Leczenie choroby polega na podawaniu leków przeciwdrgawkowych oraz glikokortykosteroidów;
• PRA (Progressive Retinal Atrophy) – postępująca atrofia siatkówki – jest to choroba degeneracyjna oka, może prowadzić do ślepoty, dlatego, gdy zauważymyzachowanie psa, świadczące o pogorszeniu wzroku, należy jak najszybciej udać się z nim do lekarza weterynarii;
• spichrzanie glikogenu – choroba ta związana jest z niedoborem określonych enzymów, objawia się atakami hipoglikemii, czyli obniżonym stężeniem glukozy. Choroba niebezpieczna jest przede wszystkim u szczeniaków i rzadko występuje u dorosłego maltańczyka.

Chorobą genetyczną, która nie występuje zbyt często, a jednak jest bardzo niebezpieczna, jest zapalenie mózgu. Może ona wystąpić już umłodych psów, choć dosięga także dorosłe maltańczyki. Objawia się drgawkami, zaburzeniami orientacji, sztywnością karku, czasami także ślepotą. Jeżeli zauważymy jakiekolwiek objawy, które mogą wskazywać na chorobę, należy niezwłocznie udać się do weterynarza, gdyż schorzenie charakteryzuje się wysoką śmiertelnością u psów.

Często występujące choroby genetyczne to duże wady maltańczyków, jednak jeżeli właściciel psa szybko zareaguje i regularnie będzie pojawiał się z nim u weterynarza, z pewnością uda się utrzymać psa w dobrym zdrowiu i zapewnić mu godne, długie życie. Jeśli planujesz nabyć psa tej rasy, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o maltańczykach.

Inne choroby maltańczyków

Wadymaltańczyków miniaturekto również różnego rodzaju schorzenia ortopedyczne – często cierpią one na wypadanie rzepki kolanowej czy martwicę kości udowej. Są to schorzenia bolesne, które objawiają się zmianą zachowaniapsa i często wymagają interwencji chirurgicznej.

Jak wszystkie zwierzęta, także pies maltańczyk miniaturaczęsto zmaga się z dolegliwościami ze strony jamy ustnej, związanymi z gromadzeniem się kamienia nazębnego, co może prowadzić do zapalenia dziąseł oraz wypadania zębów. Charakterystyczne zachowanie psa przy bólu zębów to odmawianie jedzenia lub gryzienie jedną stroną szczęki. Można temu zapobiegać, systematycznie czyszcząc psu zęby specjalnymi preparatami lub regularnie pojawiając się u weterynarza, który wykona zabieg profesjonalnego czyszczenia zębów.

U szczeniakówczęsto pojawia się problem przetrwałych zębów mlecznych.  W wieku 7-8 miesięcy pies powinien mieć już wszystkie zęby stałe, jednak jedną z powszechnych wad maltańczyków jest to, że dochodzi u nich do przetrzymania zębów mlecznych, obok których pojawiają się zęby stałe. Do tego zjawiska dochodzi najczęściej w okolicy kłów. Schorzenie powodować może wady zgryzów, zatrzymanie resztek pokarmowych i odkładanie kamienia nazębnego oraz próchnicę.

Pies maltańczyk a alergie – jakie zachowanie tej rasy psów świadczy o uczuleniu?

Choroby genetyczne i schorzenia związane z nieodpowiednią pielęgnacją psa to nie jedyne, występujące u maltańczyków. Charakterystyczne są również alergie, które objawiają się najczęściej:

• świądem (częstym drapaniem);
• pokrzywkami i zaczerwienieniami;
• ciągłym wylizywaniem włosów;
• wypadaniem włosów;
• częstym zapaleniem przewodów słuchowych;
• częstym przepełnianiem gruczołów okołoodbytowych.

Zarówno u szczeniąt, jak i dorosłego maltańczyka, alergieleczy się poprzez wykonanie testów alergicznych oraz specjalną hipoalergiczną dietę. Dodatkowo lekarz weterynarii przepisać może leki w postaci:

• kokortykosteroidów;
• związków wapnia.

Najczęściej występującymi alergiami u maltańczyków są alergie pokarmowe, aczkolwiek psy mogą mieć również uczulenie na różnego rodzaju rośliny, pyłki i inne czynniki, płynące z otoczenia. Najgroźniejsze są tak zwane alergie krzyżowe, na które składa się połączenie kilku czynników uczulających. Takie są najtrudniejsze w rozpoznaniu i też najciężej jest je wyleczyć.