Twój pupil u weterynarza – zasady bezpieczeństwa opiekuna, lekarza oraz zwierząt

Dlaczego psy gryzą? - nawet te, które “nigdy nie gryzą”

Gryzienie to jeden z najczęstszych problemów, który opiekunowie psów konsultują z lekarzami weterynarii oraz behawiorystami. Jest to także jeden z ważniejszych aspektów bezpieczeństwa podczas wizyt w gabinecie weterynaryjnym. Niestety, choć ryzyko pogryzienia przez psa w praktyce weterynaryjnej jest stosunkowo wysokie bywa ono lekceważone szczególnie przez właścicieli.

Skuteczne zapobieganie pogryzieniom jest możliwe tylko wtedy, gdy brane są pod uwagę przyczyny gryzienia. Podczas wizyt w gabinecie weterynaryjnym zwierzę jest dotykane, przytrzymywane lub kłute przy pobieraniu krwi. Wszystkie te procedury mogą wywoływać u psów strach, a czasem także ból. Zwierzę, które stoi na stole do badania ma ograniczoną możliwość ucieczki, dlatego to właśnie gryzienie staje się formą obrony. Opiekunowie muszą zatem zrozumieć, że nawet ogólnie spokojny pupil, może w każdej chwili użyć swoich zębów. Pamiętaj, że agresja u Twojego psa może się pojawić na każdej wizycie, choć wcześniejsze badania przebiegały bez zakłóceń.

Co ważne, zaniepokojenie psa potęgują działania właściciela i personelu, a dobre intencje ludzi nie zawsze mają pozytywne rezultaty! Twój pupil może spróbować Cię ugryźć np. gdy zechcesz go pogłaskać w nieodpowiedniej dla niego chwili.

Kiedy pies może ugryźć? – mowa ciała

Ugryzienie często poprzedza strach lub niepokój, a te uczucia można często wywnioskować z postawy psa i mowy jego ciała. Objawy poprzedzające pogryzienia to:

• drżenie ciała,
• obniżona postawa,
• warczenie i obnażanie zębów,
• napięty wyraz twarzy,
• rozszerzenie źrenic,
• dyszenie przy braku wysokiej temperatury lub wysiłku,
• odwracanie głowy lub ciała,
• uniesienie jednej przedniej nogi,
• oblizywanie warg,
• ziewanie,
• próby cofania się,
• unikanie kontaktu wzrokowego lub wpatrywanie się bezpośrednio w daną osobę.

Nie zawsze oznaki zbliżającego się ugryzienia są jednak wyraźne! Czworonogi mogą przekazywać nam bardzo subtelne lub wręcz niewykrywalne sygnały.

Jak zapewnić bezpieczeństwo sobie i innym?

Historie “z życia wzięte”

Lekarze weterynarii dość regularnie spotykają się z sytuacjami, które mogłyby lub kończą się na ostrym dyżurze, czy w gabinecie lekarza pierwszego kontaktu. Sam personel medyczny prawie każdej przychodni weterynaryjnej regularnie ma na rękach zadrapania, a na ciele stare i świeże siniaki. Dlaczego?

Odpowiedź wydaje się jasna. Zwierzęta nie mają świadomości, że niekomfortowe dla nich zabiegi mają na celu ich dobro oraz zdrowie. Każdy lekarz weterynarii dobrze o tym wie. Cała załoga gabinetu lub przychodni liczy jednak na współpracę za strony opiekunów. Z tą bywa jednak różnie! Ogromna rzesza właścicieli to naprawdę wspaniałe osoby, ale wciąż zdarzają się ludzie lekceważący podstawowe kwestie bezpieczeństwa. Przykłady?

• Studentka z dużym psem, którego niedawno adoptowała ze schroniska, nie ma dla niego kagańca, gdyż uważa, że zwierzę jest łagodne. Wizyta kończy się na szczęście, jedynie siniakiem na udzie lekarza, który we współpracy z technikiem, chciał wykonać szczepienie przeciwko wściekliźnie.
• Opiekunka odmawia farmakologicznego uspokojenia zestresowanego i agresywnego (jeszcze w transporterze) kota ze względu na dodatkowe koszty tych leków. Pierwsza próba wyciągnięcia I zbadania kota kończy się zadrapaniem na ręce opiekunki sięgającym od łokcia do nadgarstka.
• Do gabinetu weterynaryjnego wszedł mężczyzna z dzieckiem w wieku przedszkolnym. Podczas wizyty dziecko zaczęło otwierać szuflady oraz dotykać mikroskopu bez reakcji ze strony rodzica. Sytuacja skończyła się kilkom zbitymi szkiełkami nakrywkowymi. A może zainteresuje cię także ten artykuł z poradami, jak zostać weterynarzem?